Αυτό το «τέρας», με τη μορφή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, του μετρό, του αεροδρομίου, του λιμανιού, των σκουπιδιών, των έργων μαϊμού, των μελετών της οκάς είναι εδώ για να μας δείξει το αποκρουστικότερο πρόσωπό του και να μας χλευάσει. Να μας θυμίσει το μέλλον του τόπου μας, το παρόν μας και τις ζωές των επόμενων γενεών.
Η ηλικία ενός τέρατος δεν ακολουθεί τους κανόνες της βιολογίας. Σαράντα χρόνων και μόλις ενηλικιώθηκε άρχισε να μας βγάζει τη γλώσσα του. Όλα τα προβλήματα με τις ελλιπείς υποδομές, τα ανολοκλήρωτα έργα, τις ημιτελείς παρεμβάσεις είναι τα διαφορετικά πρόσωπα αυτού του «τέρατος».
Η ιστορία της υποθαλάσσιας αρτηρίας είναι διδακτική. Ένα έργο μακέτα, για το οποίο έγινε τόση συζήτηση στη Θεσσαλονίκη, ένα έργο για το οποίο στήθηκε επί χρόνια «εργοτάξιο» μέσα στο λιμάνι, που έγιναν τόσες μελέτες και προβλήθηκε ως έργο πνοής για την πόλη όχι μόνο έμεινε στα χαρτιά, αλλά χρυσοπληρώνεται.
Η συνολική αποζημίωση που καλούμαστε να πληρώσουμε όλοι για την υπόθεση της υποθαλάσσιας αρτηρίας είναι 90 εκατομμύρια ευρώ. Πόσο ευκαταφρόνητο είναι ένα τέτοιο ποσό στην περίοδο της κρίσης που ζούμε;
Μια σειρά από άλλα έργα διπλοπληρώνονται και τριπλοπληρώνονται και κανείς δε λογοδοτεί. Άλλα χαρακτηρίστηκαν στην πορεία των ετών «μαϊμού» και δικαίως, αφού πληρώθηκαν και δεν έγιναν ποτέ.
Πόσα έργα απαίτησαν συμπληρωματικές συμβάσεις για να φτάσουν να παραδοθούν (πάντοτε εκτός συμβατικών χρονοδιαγραμμάτων); Και ποιος ήταν ο προϋπολογισμός τους, ποια η έκπτωση και ποιο το τελικό κόστος…
Σήμερα στη Θεσσαλονίκη όλοι απεύχονται το μετρό να έχει τελικά την τύχη της υποθαλάσσιας. Μέχρι που φτάσαμε να λέμε ας γίνει έστω και το 2020 αρκεί να γίνει τελικά και να μη μείνει ένα κουφάρι, που θα υποθηκεύσει όλο το πολεοδομικό συγκρότημα για δεκαετίες… Γιατί η υποθαλάσσια ήταν στα χαρτιά και η ταλαιπωρία ήταν στα λόγια. Το μετρό όμως έχει επηρεάσει τις ζωές πολιτών, την καθημερινότητα της πόλης κι αυτό επί οχτώ χρόνια.
Οχτώ χρόνια με ποσοστό ολοκλήρωσης τραγικό και με οριστικό χρονοδιάγραμμα ανύπαρκτο.
Στα πρόσωπα του «τέρατος» ο έκτος προβλήτας του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, αλλά και ο διάδρομος προσγειώσεων-απογειώσεων 10/28, ο προαστιακός σιδηρόδρομος, τα έργα διαχείρισης των απορριμμάτων και δεκάδες άλλα μικρότερα έργα.
Όλοι γνωρίζουν πια καλά την κατάσταση. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε και τους υπεύθυνους. Τεράστια κονδύλια που χάθηκαν και θα συνεχίσουν να χάνονται. Μία μία οι βόμβες σκάνε πάνω από τον ουρανό της πόλης. Κι εμείς βλέπουμε τα χρόνια να περνούν, το «τέρας» να μεγαλώνει και την πόλη να πνίγεται.
Είναι ώρα να ληφθούν δραστικά μέτρα......
Τάσος Τασιούλας για την voria.gr και την Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου