Γ Η Π Α Ν Α Ρ Χ Α Ι Α ΕΛΛΗΝΙΣ, εκεί πλησίον της αρχαίας Αμαθούντος, θα σκεπάζει από σήμερα τον, εκ Λευκάδος επιλέξαντα να 'ναι ες αεί και Κύπριος, στρατηγό Δημήτρη Ματαφιά. Εδώ, «στην άκρη του αρχιπελάγους, στο περήφανο κομμάτι του περήφανου ελληνικού έθνους», όπως ο ίδιος διαμηνούσε στα πλέοντα κατά δω σκάφη του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, όταν ήταν, το 1985-86, Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς....
Η Ξ Ε Ρ Ε, από τότε που ήταν εδώ, στα 43 του, διοικητής του 241 Τάγματος Πεζικού, ο Ματαφιάς ότι: Δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά που οι μηδίσαντες Αμαθούσιοι κρέμασαν «τρόπαιο» το κεφάλι του θυσιασθέντος, κατά των Περσών, Ονήσιλου, μελίσσι στην Πύλη των Τειχών, υπήρχαν έκτοτε εδώ και του Ονήσιλου γνήσιοι απόγονοι, μα και των Αμαθουσίων. Ήξερε. Και επέλεγε τους πρώτους. Υπόδειγμα γενόμενος ο ίδιος με τις πράξεις του. Με τη γενναία, ακούραστη και, ατσαλάκωτης πάντα αξιοπρέπειας, ανιδιοτελή προσφορά στο υπέρτατο καθήκον της ένοπλης προσφοράς στην πατρίδα. Και στο απελευθερωτικό όραμα του λαού.
Γ Η Ν ελληνίδα, που θερμαίνει τα ιερά οστά των νεότερων θυσιών του έθνους, από το 1955-59 της ΕΟΚΑ, το 1964 και το 1974, ώς τον Τάσο Ισαάκ, τον Σολάκη Σολωμού και τον Αρχηγό Φλωράκη, επέλεξε για να ταφεί ο Δημήτρης Ματαφιάς.
Μ Ε ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ του θανάτου του, 20 ολόκληρα χρόνια μετά που παραιτήθηκε από τη 13μηνη αρχηγία του ΓΕΕΦ και 32 χρόνια αφ' ότου διοικούσε το 241ΤΠ, πλήθη Κυπρίων διαλαλούν με συγκίνηση την υπερηφάνειά τους, ότι υπηρέτησαν υπό τας διαταγάς του Ματαφιά. Διότι ήταν κοπιώδες ε π ί τ ε υ γ μ α, χρειαζόταν μόχθος και συνειδητή διαρκής εγρήγορση, να υπηρετείς την πατρίδα με διοικητή και αρχηγό τον Ματαφιά. Έπρεπε κάθε λεπτό να μη λουφάρεις, να μην «παίζεις πελλόν», αλλά να αποδεικνύεις εμπράκτως ότι ήσουνα του Ονήσιλου και όχι των μηδισάντων Αμαθουσίων. Είτε με το φτυάρι, στο ζύμωμα του τσιμέντου για τα πολυβολεία του 241ΤΠ, είτε στα «πολεμικά πανεπιστήμια» όπως είχε αναπτύξει τα πεδία βολής της ΕΦ. Ήταν κόπος και συνειδητός μόχθος, να 'σαι φίλος του Ματαφιά, στη Λήμνο, στη Λέσβο, στην Κύπρο, στην υπόθεση αντιμετώπισης του Αττίλα, των πατρώνων του και των υποτελών τους, στην υπόθεση της απελευθέρωσης των λαών.
Μα δεν είναι κανένας κόπος να πεις και να διαλαλήσεις, τι είδους διαχρονικό υπόδειγμα παραμένει για όλους, «όσοι ζωντανοί». Αρκεί μόνο μια λέξη: Μ α τ α φ ι ά ς !
Στην μνήμη του Στρατηγού Δημήτριου Ματαφιά...
.Στην μνήμη του Στρατηγού Δημήτριου Ματαφιά....ας ςίναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει..
Η ΜΙΤ θα δολοφονούσε το στρατηγό Ματαφιά
Vatan
(12/5/2009)
ο Μουράτ Γιλντιρίμ, γιος του Μαχμούτ Γιλντιρίμ, γνωστού με την κωδική ονομασία «Γεσίλ» (Πράσινος), έγραψε βιβλίο αναφορικά με τη ζωή του πατέρα του, για τον οποίο υπάρχουν ισχυρισμοί ότι εργάστηκε για τη ΜΙΤ και την Υπηρεσία Πληροφοριών της Στρατοχωροφυλακής JİTEM και ότι ήταν ο ηθικός αυτουργός, αλλά και ο εκτελεστής, πάρα πολλών δολοφονιών, που μέχρι σήμερα παραμένουν ανεξιχνίαστες.
Στο εν λόγω βιβλίο και στο κεφάλαιο «Επιχειρήσεις στο εξωτερικό» περιλαμβάνονται οι επιχειρήσεις, στις οποίες είχε λάβει μέρος και ο Γιλντιρίμ.
Ο γιος του, αναφορικά με το θέμα αυτό, γράφει: «Ο πατέρας μου συμμετείχε σε άπειρες επιχειρήσεις τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Μετά την εγκατάστασή μας στην Άγκυρα, γνωρίζω ότι μετέβη στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, το Ιράν, την Ουγγαρία, το Βέλγιο, τη Ρουμανία, τις Βρυξέλλες και τη Βηρυτό. Δεν γνωρίζω, όμως, το σκοπό των ταξιδιών του.
Μετέβησαν, επίσης, στην Ελλάδα για έναν στρατηγό. Για την ακρίβεια, δεν θυμάμαι εάν ο Έλληνας ήταν ναύαρχος ή στρατηγός. Οι δικοί μας τον είχαν εντοπίσει στην κοιλάδα Μπεκάα. Τον φωτογράφισαν ενώ έμπαινε και έβγαινε στον καταυλισμό Μαχσούν Κορκμάζ. Αυτός, όχι μόνο παρείχε υποστήριξη στο ΡΚΚ, αλλά εκπαίδευσε και τους τρομοκράτες.
Μεταβαίνουν, λοιπόν, στην Ελλάδα, προκειμένου να διοργανώσουν μια επιχείρηση. Όμως, συμβαίνει μια αναποδιά, με συνέπεια η Ελληνική Αστυνομία να συλλάβει τον πατέρα μου. Τον βασανίζουν για τρεις-τέσσερις ημέρες, προκειμένου να τον αναγκάσουν να μιλήσει. Ο πατέρας μου δεν μιλά. Κατόπιν αυτού, παραδίδουν τον πατέρα μου σε τουρκική αντιπροσωπεία, η οποία είχε κινητοποιηθεί. Οι ελληνικές Υπηρεσίες Πληροφοριών, τη στιγμή που τον παραδίδουν, λένε: “Ελπίζουμε να μην έχετε άλλον άνθρωπο σαν και αυτόν”».
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ της εφημερίδας: Ο ε.α. στρατηγός Δημήτρης Ματαφιάς είχε συναντηθεί αρκετές φορές με τον Οτζαλάν στην κοιλάδα Μπεκάα. Είχε συμμετάσχει σε πολλές συναντήσεις του ΡΚΚ στην Αθήνα. Μάλιστα, ισχυριζόμενος ότι είναι και ο εκπρόσωπος του Οτζαλάν, είχε διαβάσει δικά του μηνύματα.]
Στο καλό Στρατηγέ
Στο καλό περήφανε και γενναίε Στρατηγέ. Που κράτησες τον όρκο σου και πραγματικά πίστεψες στην αποστολή σου. Που είχες το θάρρος και την αξιοπρέπεια να παραιτηθείς όταν δουλικές πολιτικές αποφάσεις υπέσκαπταν την αποστολή την οποία ως εύορκος Έλληνας αξιωματικός είχες αναλάβει. Που δεν σε γέλασαν οι γλυκόφωνες σειρήνες της δήθεν προσέγγισης του εχθρού και άφεσης των αμαρτιών του. Στο καλό. Και μακάρι κάποτε οι σύγχρονοι “Αρχηγοί ΓΕΕΘΑ και ΓΕΕΦ” να διαβάσουν την βιογραφία σου για να μορφωθούν και να παραδειγματιστούν… [N-A.gr]
• Σημερινή: Ο Ματαφιάς μάς είπε αντίο - Ο εκλιπών υπηρέτησε ως αρχηγός της Εθνικής Φρουράς κατά τα έτη 1985 -1986.
Ήταν ο μόνος αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, ο οποίος υπέβαλε παραίτηση, επειδή διαφώνησε με την πολιτική τής τότε Κυβέρνησης, στα θέματα που αφορούσαν στην Εθνική Φρουρά. Μετά την αφυπηρέτησή του από τις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων, διορίστηκε από τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου ως Γενικός Γραμματέας Αιγαίου. Π
αραιτήθηκε, όμως, από τη θέση του αυτή, μετά τη διαφωνία του με την πολιτική προσέγγισης Ελλάδας - Τουρκίας, που συμφώνησαν στον Νταβός της Ελβετίας οι τότε πρωθυπουργοί της Ελλάδος Ανδρέας Παπανδρέου και της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ.
• Φιλελεύθερος: Στρατηγός Ματαφιάς, εραστής της ελευθερίας - Και ο Ματαφιάς, ένας από τους χιλιάδες Έλληνες της Διασποράς, που δεν άντεχε τον περιορισμό του Ελληνισμού στο ‘αθηναϊκό κράτος’ των εκσυγχρονιστών του λεκανοπεδίου της Αττικής. Και ο Ματαφιάς αναγιωμένος με την κραυγή της προσφυγοποιημένης Φωνής του Πόντου: Στα ξένα είναι Έλληνας και στην Ελλάδαν ξένος! Θέλησε να δώσει το δικό του μήνυμα σε όσους ξέρουν πως δεν πρέπει να επιβληθούν τελικά «όσοι ξέμειναν στα μισά του δρόμου».
• Σημερινή: Η Κύπρος κήδευσε τον Ματαφιά της - Μεγάλος εμψυχωτής του στρατού - Με πολιτικές και στρατιωτικές τιμές που αρμόζουν σε ένα λαοφιλή πρώην Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς, τελέσθηκε χθες πάνδημη η κηδεία του στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά. Στο ναό της Παναγίας Παντάνασσας, στη Λεμεσό, προϊσταμένου του μητροπολίτη Αθανάσιου και παρόντων ηγετών και βουλευτών απ’ όλα τα κόμματα, μαζί με τον Υπουργό Άμυνας, αξιωματικών της Ε.Φ. και της ΕΛΔΥΚ, καθώς και πλήθος πολιτών. Επικήδειους εκφώνησαν για τον εκλιπόντα στρατηγό ο Βάσος Λυσσαρίδης και ο υπαρχηγός της Ε.Φ. αντιστράτηγος Σάββας Αργυρού. Στρατιωτικό απόσπασμα μαυροσκούφηδων, μαζί με τη ΣΜΕΦ απέδωσαν τις προσήκουσες τιμές, ενώ κατά τον ενταφιασμό του στρατηγού ρίφθηκαν αποχαιρετιστήριες βολές.
• Φιλελεύθερος: Άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα στην Ε.Φ. - Κατάφερε να αγαπηθεί από τους Κύπριους για την προσφορά του στον αγώνα για απελευθέρωση. Όσοι τον γνώρισαν ή υπηρέτησαν μαζί του, έχουν να λένε τα καλύτερα για το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης στην Εθνική Φρουρά στο διάστημα που διετέλεσε αρχηγός το 1985-86. Παραιτήθηκε από την αρχηγία της ΕΦ, διότι διαφωνούσε με την πολιτική της τότε κυβέρνησης σε θέματα που αφορούσαν το στράτευμα.
• Φιλελεύθερος: Τελευταίο «παρουσιάστε» - Αποχαιρετώντας τον πρώην αρχηγό της Eθνικής Φρουράς, ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ο στρατηγός Mαταφιάς ήταν ένας πατριώτης, χωρίς καμία μισαλλοδοξία, με σεβασμό στον κάθε άνθρωπο, δημοκράτης και «έτοιμος να θυσιαστεί για την πατρίδα του αλλά και για τις αρχές που πίστευε».
Oπως ανέφερε ο κ. Λυσσαρίδης, η αξιοπρέπεια όμως υπήρξε το κύριο χαρακτηριστικό του και ιδιαίτερα προσφιλής σε όλους επισημαίνοντας ότι «με λιτή περιβολή όπως πάντα, βρισκόταν καθημερινά, νύχτα και μέρα και απρόοπτα σε όλους τους στρατώνες».
Eγνοια του, όπως ανέφερε ο επίτιμος πρόεδρος της EΔEK, ήταν η κάλυψη των αναγκών της πατρίδας αλλά και των καθημερινών αναγκών των στρατιωτών αλλά πάνω απ’ όλα η μόνιμη έγνοια του ήταν τα εθνικά θέματα και η Κύπρος το άσβεστο πάθος του».
Ο στρατηγός Ματαφιάς άφησε πολύτιμο κληροδότημα στην Κύπρο και στην Ε.Φ. αλλά και τη δική του σφραγίδα στο μητροπολιτικό χώρο, ανέφερε ο κ. Λυσσαρίδης επισημαίνοντας ότι απαίτησή του ήταν η συνέχιση του αγώνα για μια Kύπρο ελεύθερη.
• Σημερινή: ΕΙΡΗΣΘΩ: Στο καλό Ματαφιά - “Ματαφιάς” υπήρξε το συνώνυμο ενός έμπρακτου εγερτήριου σαλπίσματος στην ιστορία της Εθνικής Φρουράς.
Διαπέρασε, με τις πράξεις και το παράδειγμά του, σαν ηλεκτρικό ρεύμα τους πάντες στο νησί. Ξαναδίνοντας στο στράτευμα, αλλά και στον λαό ολόκληρο, μια πρωτοφανή αυτοπεποίθηση αγωνιστικότητας.
Βασισμένη στη σκληρή εκπαίδευση, στη δίκαιη μεταχείριση όλων και στην αταλάντευτη πίστη στην ιερότητα του απελευθερωτικού οράματος.
Στο καλό να πας, στο ύστατο ταξίδι, οπλαδελφέ Ματαφιά.
Το διάβα σου από την ένοπλη αυτή άκρη του αρχιπελάγους, μας έδωσε την περηφάνια εκείνη που έχει τη δύναμη να παραμένει εδώ ζώσα για πολύ περισσότερες δεκαετίες απ’ όσες όρισε για την επίγεια διέλευσή σου ο Πανάγαθος.
• Σημερινή: Κύπριοι συνεχώς δίπλα στο Ματαφιά - Τον τελευταίο μήνα, που η ανάγκη του άρρωστου στρατηγού σε αίμα ήταν μεγάλη και αφού η οικογένειά του είχε απελπιστεί διότι δεν μπορούσε να βρει αιμοδότες, αυτό το κενό καλύφτηκε από τη μοναδική τράπεζα αίματος Κυπρίων που υπάρχει στην Ελλάδα και αυτή είναι η τράπεζα του Συλλόγου Κυπρίων Φοιτητών Πάτρας. Μάλιστα, τον τελευταίο μήνα, ένας φοιτητής από την Πάτρα πήγαινε στην Αθήνα κάθε Παρασκευή και έδινε αιμοπετάλια.
Πέθανε ο Ματαφιάς
07/11/2006
Σύμφωνα με το ΡΙΚ (7/11/06) ο στρατηγός Δημήτριος Ματαφιάς, πρώην αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, πέθανε χθες το απόγευμα στο στρατιωτικό νοσοκομείο Νίμιτς στην Αθήνα, σε ηλικία 73 χρόνων.
Ο Δημήτριος Ματαφιάς άφησε εποχή για το ψηλό επίπεδο εκπαίδευσης της Εθνικής Φρουράς, κατά την περίοδο που ήταν αρχηγός της.
Είχε έλθει στην Κύπρο εθελοντικά αμέσως μετά την εισβολή και ανέλαβε την διοίκηση της Λεμεσού.
Το 1985 – 86 διετέλεσε αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, θέση από την οποία παραιτήθηκε λόγω διαφωνιών του για πρακτικές που υιοθετούσε η τότε κυβέρνηση σε σχέση με το στράτευμα.
Επιθυμία του ήταν να ταφεί στην Κύπρο και γι’ αυτό γίνονται διευθετήσεις με την πρεσβεία της Κύπρου στην Αθήνα για μεταφορά της σορού του στη νήσο.
Η σύζυγος του Δημήτριου Ματαφιά είναι κυπριακής καταγωγής.
Ποιοι και γιατί αποσιώπησαν το θάνατο του στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά
Μετά την εισβολή όλοι οι Ελλαδίτες Αξιωματικοί Φρουράς Λεμεσού κάποια μέρα ήσαν καλεσμένοι σε Ξενοδοχείο της Λεμεσού απο τους Άγγλους Αξιωματικούς των Βάσεων Ακρωτηρίου για σύσφιξη των σχέσεων οι οποίες λόγω της εισβολής είχαν διαταραχθεί. Πήγαν όλοι εκτος από τον Ταγματάρχη τότε Ματαφιά. Την επόμενη και σε παρατήρηση κατά την άρα αναφοράς του στρατοπέδου από τον τότε στρατοπεδάρχης συν/χη Ο.. ο Ταγματάρχης Ματαφιάς απαντησε:
Δεν πήγα διοτι εγώ δεν ΠΙΝΩ ΠΟΤΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ. Μουγκαμαρα στο στρατοπεδο, ψέλλισε ενα καλώς ο διοικητής και τέλος όλα.**
Δεν πήγα διοτι εγώ δεν ΠΙΝΩ ΠΟΤΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ. Μουγκαμαρα στο στρατοπεδο, ψέλλισε ενα καλώς ο διοικητής και τέλος όλα.**
Σημείωμα του πρώην Βουλευτή Έβρου Χρήστου Κηπουρού
Εκτός από το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου υπάρχει και το χρονικό ενός αποσιωπηθέντος θανάτου. Επίσης και το χρονικό ενός αποσιωπηθέντος βίου. Ο λόγος για τη στάση των Αθηναϊκών Μέσων όσο και των ομώνυμων πολιτικών κομμάτων, κυρίως δε του πρώην κυβερνητικού, απέναντι στο στρατηγό Δημήτρη Ματαφιά. Υπάρχει τελικά ένας κανόνας που από πολλών ετών εφαρμόζουν στην πρωτεύουσα. Ποιος είναι; Το φιλτράρισμα των ειδήσεων. Ας μην επεκταθώ σε προηγούμενα ομοειδή κρούσματα. Ας μείνω στην περίπτωση του θανάτου, τον περασμένο Νοέμβριο, του στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά.
Όσοι την περίοδο εκείνη έτυχε να παρακολουθήσουν ταυτόχρονα Λευκωσιάτικα και Αθηναϊκά Μέσα θα εντυπωσιάστηκαν αφού η μεταξύ τους γνωστή διαφορά έγινε ακόμη μεγαλύτερη. Σαν τη μέρα με τη νύχτα. Από τη μια, πολύστηλα και από την άλλη, ούτε καν μια λέξη. Από τη μια, επικήδειος από το Βάσο Λυσαρίδη και εκφορά με την παρουσία της Πολιτικής Κύπρου, και από την άλλη, η σιωπή των Λιοσίων, τού γνωστού εργοστάσιου επεξεργασίας λημμάτων που μεταποιεί τα σκουπίδια σε νέα και τα νέα σε σκουπίδια.
Πως όμως να μην κάνουν εντύπωση; Η μεν Κύπρος αναγνωρίζοντας τις καλές υπηρεσίες του μακαρίτη Ματαφιά ως διατελέσαντος αρχηγού της Εθνικής Φρουράς και ανταποκρινόμενη στην τελευταία του επιθυμία να του το ανταποδίδει ενταφιάζοντας τον με δημόσια δαπάνη στα χώματά της, η δε τηλεοπτική και πολιτική Αθήνα, να φτάνει στο σημείο να πνίγει ακόμη και την είδηση του θανάτου, αδιαφορώντας εάν με τον τρόπο αυτό τον θανατώνει εκ νέου.
Δεν αποτελεί βέβαια απλά και μόνο μια ακόμη αντιδημοκρατική συμπεριφορά, ιδίως εκείνων που διατείνονται ότι εκπροσωπούν τη Δημοκρατική παράταξη στην οποία άλλωστε ανήκε από δεκαετιών χρωματίζοντας, όταν αυτό χρειάστηκε, την στρατιωτικοπολιτική του διαδρομή με παραιτήσεις και αποχώρηση από κυβερνητικές θέσεις. Ούτε μόνον οι λεγόμενες Δημοκρατικές εφημερίδες αποσιώπησαν το γεγονός του θανάτου. Τα ίδια και η Ελληνική Πολιτεία με την ευρεία, αν όχι την ευρύτατη έννοια του όρου. Αδιαφόρησε πλήρως. Δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον, όπως όφειλε, και παρόλο που η περίπτωση δεν της ήταν άγνωστη.
Επιβεβαιώνεται ότι αυτοί που κινούσαν αλλά και κινούν τα πολιτικά και Δημοκρατικά λεγόμενα νήματα και «νάματα» στο εθνικό κέντρο που παρεμπιπτόντως ούτε εθνικό είναι ούτε κέντρο, είναι σε θέση να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να σταματήσουν να παράγονται παρόμοια πρότυπα Ελλήνων αλλά και να οριστικοποιηθεί η διαδοχή Ποιοι και γιατί αποσιώπησαν το θάνατο Θράκη 2007, του στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά μιας ιστορίας στα δικά τους μέτρα. Με άλλα λόγια, πήχης και γη να γίνουν ένα. Πολύ ολίγο τους ενδιαφέρει αν θα είναι κάποια ιστορία με πρότυπο την απουσία προτύπων. Μεταξύ όλων των άλλων, γιατί μόνον έτσι οι θιασώτες της θα μπορούν να αναπαράγονται και να διαιωνίζονται. Και από πάνω να καμώνονται και τους θεσμικούς φορείς και κυρίως τους Δημοκράτες.
Εγώ πάντως έχω τη γνώμη ότι δεν θα είναι λίγοι οι Δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια που θα τιμήσουν το γενναίο και Δημοκρατικό στρατηγό Ματαφιά. Γιατί σαφώς και δεν είναι ακόμη έγκλημα το να είναι κανείς άνθρωπος από αξιοπρέπεια. Να αγωνίζεται για τις Αξίες της Ελευθερίας, της Ειρήνης, της Πολιτικής και της Δημοκρατίας έως τη Φιλία των Λαών και των Ανθρώπων, όπως και των Αγώνων τους για τις ίδιες Αξίες. Γιατί αυτά ήταν ο στρατηγός Ματαφιάς.
Για τα οποία, όπως άλλωστε λόγω των απαράγραπτων εθνικών και κοινωνικών θεσμών, που προηγούνται των ομώνυμων πολιτικών, θα τον τιμήσουν. Από τον τόπο της καταγωγής του, τα Επτάνησα, έως τη Θράκη αλλά και στο Αιγαίο, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Όχι μόνο στην Κύπρο ή στο Κουρδιστάν.
Για το τελευταίο αυτό, και για να μην στενοχωρηθούν οι κεμαλιστές και οι κεμαλισλαμιστές στη γειτονική χώρα {1} -ολόκληρη δηλαδή η πολιτική Τουρκία- οι εκ των ημεδαπών πολιτικών θεσμών φίλοι της, οι σοσιαλιστές αλλά και τα άλλα παιδιά, έπραξαν όσα έπραξαν τα προηγούμενα χρόνια, με κορυφαία την αποτρόπαια πράξη της 15ης Φεβρουαρίου 1999, και συνεχίζουν να πράττουν όσα πράττουν.
Γιατί αν ήταν Δημοκράτες και εκπροσωπούσαν τη Δημοκρατική παράταξη δεν θα απέφευγαν βέβαια να εκδώσουν μια λιτή έστω ανακοίνωση για το ανθρώπινο συμβάν, όπως είναι ο συγκεκριμένος θάνατος από παθολογικά αίτια. Ούτε καν αυτό το ελάχιστο έπραξαν. Πόσο μάλλον να ζητούσαν και την απελευθέρωση του έγκλειστου στο Ίμραλι. Για την παράδοση του οποίου μάλιστα είναι αυτουργοί.
Σκέφτομαι ότι σε περιπτώσεις σαν και αυτή στην Αρχαία Ελλάδα όλο και θα βρίσκονταν κανένας τραγωδός, όπως ο Ευριπίδης, ώστε να προτείνει τρόπο απαλλαγής από τις ερινύες. Να υποδείξει κάποιο Παρράσιο, όπως έκανε στην τραγωδία «Ορέστης». Σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιος Ευριπίδης, αλλά νομίζω ότι αν ξαναζούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες, δικαίως θα μας αποκλήρωναν. Όλους. Αυτούς για αυτό που ήταν και συνεχίζουν να είναι. Εμάς που δεν κάναμε κάτι.
__________
Σημειώσεις
{1}, Περισσότερα βλέπε στα λήμματα που υπάρχουν στις τουρκικές πηγές, μετά από πληκτρολόγηση του ονόματος MATAFIAS σε όποια
από τις μηχανές αναζήτησης. Τα πιο πολλά σχετίζονται με τη στάση του απέναντι στον Κουρδικό αγώνα. Από την άποψη αυτή τα τουρκικά Μέσα είναι λιγότερο κεμαλικά από τα Αθηναϊκά. Τα οποία οφείλω να τονίσω ότι ανάμεσα στα άλλα κάνουν και ένα καλό. Γίνονται αιτία να ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο η έκτη αίσθηση των πολιτών αν όχι και να δημιουργηθεί και έβδομη κλπ.
Εκτός από το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου υπάρχει και το χρονικό ενός αποσιωπηθέντος θανάτου. Επίσης και το χρονικό ενός αποσιωπηθέντος βίου. Ο λόγος για τη στάση των Αθηναϊκών Μέσων όσο και των ομώνυμων πολιτικών κομμάτων, κυρίως δε του πρώην κυβερνητικού, απέναντι στο στρατηγό Δημήτρη Ματαφιά. Υπάρχει τελικά ένας κανόνας που από πολλών ετών εφαρμόζουν στην πρωτεύουσα. Ποιος είναι; Το φιλτράρισμα των ειδήσεων. Ας μην επεκταθώ σε προηγούμενα ομοειδή κρούσματα. Ας μείνω στην περίπτωση του θανάτου, τον περασμένο Νοέμβριο, του στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά.
Όσοι την περίοδο εκείνη έτυχε να παρακολουθήσουν ταυτόχρονα Λευκωσιάτικα και Αθηναϊκά Μέσα θα εντυπωσιάστηκαν αφού η μεταξύ τους γνωστή διαφορά έγινε ακόμη μεγαλύτερη. Σαν τη μέρα με τη νύχτα. Από τη μια, πολύστηλα και από την άλλη, ούτε καν μια λέξη. Από τη μια, επικήδειος από το Βάσο Λυσαρίδη και εκφορά με την παρουσία της Πολιτικής Κύπρου, και από την άλλη, η σιωπή των Λιοσίων, τού γνωστού εργοστάσιου επεξεργασίας λημμάτων που μεταποιεί τα σκουπίδια σε νέα και τα νέα σε σκουπίδια.
Πως όμως να μην κάνουν εντύπωση; Η μεν Κύπρος αναγνωρίζοντας τις καλές υπηρεσίες του μακαρίτη Ματαφιά ως διατελέσαντος αρχηγού της Εθνικής Φρουράς και ανταποκρινόμενη στην τελευταία του επιθυμία να του το ανταποδίδει ενταφιάζοντας τον με δημόσια δαπάνη στα χώματά της, η δε τηλεοπτική και πολιτική Αθήνα, να φτάνει στο σημείο να πνίγει ακόμη και την είδηση του θανάτου, αδιαφορώντας εάν με τον τρόπο αυτό τον θανατώνει εκ νέου.
Δεν αποτελεί βέβαια απλά και μόνο μια ακόμη αντιδημοκρατική συμπεριφορά, ιδίως εκείνων που διατείνονται ότι εκπροσωπούν τη Δημοκρατική παράταξη στην οποία άλλωστε ανήκε από δεκαετιών χρωματίζοντας, όταν αυτό χρειάστηκε, την στρατιωτικοπολιτική του διαδρομή με παραιτήσεις και αποχώρηση από κυβερνητικές θέσεις. Ούτε μόνον οι λεγόμενες Δημοκρατικές εφημερίδες αποσιώπησαν το γεγονός του θανάτου. Τα ίδια και η Ελληνική Πολιτεία με την ευρεία, αν όχι την ευρύτατη έννοια του όρου. Αδιαφόρησε πλήρως. Δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον, όπως όφειλε, και παρόλο που η περίπτωση δεν της ήταν άγνωστη.
Επιβεβαιώνεται ότι αυτοί που κινούσαν αλλά και κινούν τα πολιτικά και Δημοκρατικά λεγόμενα νήματα και «νάματα» στο εθνικό κέντρο που παρεμπιπτόντως ούτε εθνικό είναι ούτε κέντρο, είναι σε θέση να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να σταματήσουν να παράγονται παρόμοια πρότυπα Ελλήνων αλλά και να οριστικοποιηθεί η διαδοχή Ποιοι και γιατί αποσιώπησαν το θάνατο Θράκη 2007, του στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά μιας ιστορίας στα δικά τους μέτρα. Με άλλα λόγια, πήχης και γη να γίνουν ένα. Πολύ ολίγο τους ενδιαφέρει αν θα είναι κάποια ιστορία με πρότυπο την απουσία προτύπων. Μεταξύ όλων των άλλων, γιατί μόνον έτσι οι θιασώτες της θα μπορούν να αναπαράγονται και να διαιωνίζονται. Και από πάνω να καμώνονται και τους θεσμικούς φορείς και κυρίως τους Δημοκράτες.
Εγώ πάντως έχω τη γνώμη ότι δεν θα είναι λίγοι οι Δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια που θα τιμήσουν το γενναίο και Δημοκρατικό στρατηγό Ματαφιά. Γιατί σαφώς και δεν είναι ακόμη έγκλημα το να είναι κανείς άνθρωπος από αξιοπρέπεια. Να αγωνίζεται για τις Αξίες της Ελευθερίας, της Ειρήνης, της Πολιτικής και της Δημοκρατίας έως τη Φιλία των Λαών και των Ανθρώπων, όπως και των Αγώνων τους για τις ίδιες Αξίες. Γιατί αυτά ήταν ο στρατηγός Ματαφιάς.
Για τα οποία, όπως άλλωστε λόγω των απαράγραπτων εθνικών και κοινωνικών θεσμών, που προηγούνται των ομώνυμων πολιτικών, θα τον τιμήσουν. Από τον τόπο της καταγωγής του, τα Επτάνησα, έως τη Θράκη αλλά και στο Αιγαίο, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Όχι μόνο στην Κύπρο ή στο Κουρδιστάν.
Για το τελευταίο αυτό, και για να μην στενοχωρηθούν οι κεμαλιστές και οι κεμαλισλαμιστές στη γειτονική χώρα {1} -ολόκληρη δηλαδή η πολιτική Τουρκία- οι εκ των ημεδαπών πολιτικών θεσμών φίλοι της, οι σοσιαλιστές αλλά και τα άλλα παιδιά, έπραξαν όσα έπραξαν τα προηγούμενα χρόνια, με κορυφαία την αποτρόπαια πράξη της 15ης Φεβρουαρίου 1999, και συνεχίζουν να πράττουν όσα πράττουν.
Γιατί αν ήταν Δημοκράτες και εκπροσωπούσαν τη Δημοκρατική παράταξη δεν θα απέφευγαν βέβαια να εκδώσουν μια λιτή έστω ανακοίνωση για το ανθρώπινο συμβάν, όπως είναι ο συγκεκριμένος θάνατος από παθολογικά αίτια. Ούτε καν αυτό το ελάχιστο έπραξαν. Πόσο μάλλον να ζητούσαν και την απελευθέρωση του έγκλειστου στο Ίμραλι. Για την παράδοση του οποίου μάλιστα είναι αυτουργοί.
Σκέφτομαι ότι σε περιπτώσεις σαν και αυτή στην Αρχαία Ελλάδα όλο και θα βρίσκονταν κανένας τραγωδός, όπως ο Ευριπίδης, ώστε να προτείνει τρόπο απαλλαγής από τις ερινύες. Να υποδείξει κάποιο Παρράσιο, όπως έκανε στην τραγωδία «Ορέστης». Σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιος Ευριπίδης, αλλά νομίζω ότι αν ξαναζούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες, δικαίως θα μας αποκλήρωναν. Όλους. Αυτούς για αυτό που ήταν και συνεχίζουν να είναι. Εμάς που δεν κάναμε κάτι.
__________
Σημειώσεις
{1}, Περισσότερα βλέπε στα λήμματα που υπάρχουν στις τουρκικές πηγές, μετά από πληκτρολόγηση του ονόματος MATAFIAS σε όποια
από τις μηχανές αναζήτησης. Τα πιο πολλά σχετίζονται με τη στάση του απέναντι στον Κουρδικό αγώνα. Από την άποψη αυτή τα τουρκικά Μέσα είναι λιγότερο κεμαλικά από τα Αθηναϊκά. Τα οποία οφείλω να τονίσω ότι ανάμεσα στα άλλα κάνουν και ένα καλό. Γίνονται αιτία να ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο η έκτη αίσθηση των πολιτών αν όχι και να δημιουργηθεί και έβδομη κλπ.
18 Χρήστος Κηπουρός Ποιοι και γιατί αποσιώπησαν το θάνατο Θράκη 2007, του στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά
**Το περιστατικό στάλθηκε με email απο Ελληνα Ελδυκάριο θεώρησα ότι έπρεπε να δημοσιευτεί γιατί απλά αυτός ήταν ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΤΑΦΙΑΣ και έτσι αναλλοίωτος θα παραμείνει στις ψυχές μας
Μία Προσωπική μαρτυρία του κ.Σάκη Κ. Πάπιστα:
– Γνώρισα προσωπικά τον Στρατηγό Δημ. Ματαφιά πολύ παλαιά, το καλοκαίρι του 1966!
Συνυπηρετούσαμε τότε στο θρυλικό 29ο Σύνταγμα Πεζικού, στην Κομοτηνή. Ο Δ.Μ. ως Λοχαγός και διοικητής του λόχου προκαλύψεως του 511 Τ.Π., κι εγώ -υπηρετώντας τη θητεία μου- ως έφεδρος αξιωματικός στο Επιτελείο του Συντάγματος.
Συνυπηρετούσαμε τότε στο θρυλικό 29ο Σύνταγμα Πεζικού, στην Κομοτηνή. Ο Δ.Μ. ως Λοχαγός και διοικητής του λόχου προκαλύψεως του 511 Τ.Π., κι εγώ -υπηρετώντας τη θητεία μου- ως έφεδρος αξιωματικός στο Επιτελείο του Συντάγματος.
Θα ήθελα να επισημάνω στο κείμενό μου αυτό το ποιόν, τον χαρακτήρα, την δράση και την απέραντη αγάπη του Στρατηγού Δημ. Ματαφιά για την Πατρίδα, το Στράτευμα και τον Έλληνα φαντάρο.
– Ο Δημήτρης Ματαφιάς υπήρξε λιτός, αυστηρός με όλους (πρώτα με τον εαυτό του!), δίκαιος, ακάματος, γενναίος, επιτελικός, αλλά και -όταν απαιτείτο- εκτελεστικός και άκρως αποτελεσματικός. Χαρισματικός ηγέτης, γεννημένος ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ, ανυποχώρητος και ασυμβίβαστος με τις αρχές του! Έτσι ήταν από τότε ακόμα που τον γνώρισα ως κατώτερο αξιωματικό. Ο Ματαφιάς δεν «ψήλωσε» το ανάστημά του καθώς ανέβαινε τα σκαλιά της στρατιωτικής ιεραρχίας! Δεν περίμενε να γίνει στρατηγός για να το δείξει! Ήταν ήδη σχεδόν θρύλος από τότε ακόμα που τον πρωτογνώρισα!!
Ξεχώριζε από τους άλλους αξιωματικούς για το «προσωπικό του στυλ», ήταν επιβλητικός και προκαλούσε -ίσως άθελά του- κάποιο φόβο, σεβασμό, αλλά και θαυμασμό στους ανωτέρους, ισόβαθμους και κατωτέρους του. Για τους φαντάρους του ειδικά, ήταν αναμφισβήτητα ο θεός τους!! Ακόμα και τα «κακοποιά» και ανυπότακτα στοιχεία που πέφτανε στα χέρια του, γινόντουσαν …αρνάκια και πιστά «σκυλάκια» του!!!
Ο άνθρωπος αυτός ήξερε να μεταχειριστεί σωστά τις ανθρώπινες ψυχές και να τις κερδίζει, αλλά και παράλληλα, είχε την γνώση και ικανότητα να διαπλάθει αθλητικά κορμιά σε καταπληκτικούς στίβους μάχης, που ο ίδιος διαμόρφωσε πάνω στα βουνά της Ροδόπης, χωρίς δαπάνες, «εκ των ενόντων»!!! Ο ίδιος και οι κάτω από τις διαταγές του άνδρες, ήταν τόσο καλά εκπαιδευμένοι, που ξεχώριζαν «σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα» μέσα σ’ όλο το Σύνταγμα.
Ξεχώριζε από τους άλλους αξιωματικούς για το «προσωπικό του στυλ», ήταν επιβλητικός και προκαλούσε -ίσως άθελά του- κάποιο φόβο, σεβασμό, αλλά και θαυμασμό στους ανωτέρους, ισόβαθμους και κατωτέρους του. Για τους φαντάρους του ειδικά, ήταν αναμφισβήτητα ο θεός τους!! Ακόμα και τα «κακοποιά» και ανυπότακτα στοιχεία που πέφτανε στα χέρια του, γινόντουσαν …αρνάκια και πιστά «σκυλάκια» του!!!
Ο άνθρωπος αυτός ήξερε να μεταχειριστεί σωστά τις ανθρώπινες ψυχές και να τις κερδίζει, αλλά και παράλληλα, είχε την γνώση και ικανότητα να διαπλάθει αθλητικά κορμιά σε καταπληκτικούς στίβους μάχης, που ο ίδιος διαμόρφωσε πάνω στα βουνά της Ροδόπης, χωρίς δαπάνες, «εκ των ενόντων»!!! Ο ίδιος και οι κάτω από τις διαταγές του άνδρες, ήταν τόσο καλά εκπαιδευμένοι, που ξεχώριζαν «σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα» μέσα σ’ όλο το Σύνταγμα.
Είμαι πεποισμένος ότι, αν η Ελλάδα διαχρονικά είχε άλλους 10-15 «Ματαφιάδες», τότε ο Ελληνικός Στρατός θα ήταν σίγουρα ο καλύτερος σ’ όλο τον κόσμο και ο πιο άρτια εκπαιδευμένος!!!
Κι αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ…. Το άκουσα ο ίδιος να το λένε τότε παλιοί και μπαρουτοκαπνισμένοι αξιωματικοί μας, που τις προηγούμενες δεκαετίες είχαν διακριθεί στα πεδία των μαχών των μεγάλων πολέμων, στην Αλβανία, στη Μέση Ανατολή, στον Εμφύλιο και στην Κορέα. Όλοι τον εκτιμούσαν, τον σέβονταν και τον παραδέχονταν ….
Κι αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ…. Το άκουσα ο ίδιος να το λένε τότε παλιοί και μπαρουτοκαπνισμένοι αξιωματικοί μας, που τις προηγούμενες δεκαετίες είχαν διακριθεί στα πεδία των μαχών των μεγάλων πολέμων, στην Αλβανία, στη Μέση Ανατολή, στον Εμφύλιο και στην Κορέα. Όλοι τον εκτιμούσαν, τον σέβονταν και τον παραδέχονταν ….
– Να συμπληρώσω και κάτι ακόμα που θυμάμαι έντονα:
Κάποτε, το 1967, λίγο πριν την απόλυση μου από τις τάξεις του στρατού, έτυχε και συνεργάστηκα και προσωπικά με τον ζωντανό αυτό θρύλο.
Πιο συγκεκριμένα, στις 6 του Απρίλη 1967, δεκαπέντε ημέρες ακριβώς πριν από το πραξικόπημα της Χούντας των Συνταγματαρχών, που υπέβαλε τη χώρα σε επταετή δικτατορία, προσωπικά είχα την τύχη να συμμετάσχω σε στρατιωτική αναπαράσταση της κατάληψης του οχυρού της Νυμφαίας, η οποία οργανώθηκε τότε και πραγματοποιήθηκε από το 29ο Σύνταγμα Πεζικού. Ψυχή και επικεφαλής της οποίας ήταν ο Λοχαγός Πεζικού Δημήτρης Ματαφιάς.
Ο ίδιος –θυμάμαι- ήρθε μια μέρα στο γραφείο μου στο Επιτελείο του Συντάγματος και ζήτησε την συμμετοχή μου. Ήταν τιμητικό για μένα και φυσικά πρόθυμα ανταποκρίθηκα….
Στην επετειακή λοιπόν –για την πτώση του οχυρού– και επιτυχή αυτή επιχείρηση, μου είχε ανατεθεί -λόγω ειδικότητας- από τον Δ. Ματαφιά η υπεύθυνη θέση της οργάνωσης και αναπαράστασης του σφοδρού γερμανικού βομβαρδισμού του οχυρού, την οποία παρακολούθησαν εκτός από ανώτατους Έλληνες αξιωματικούς του ΓΕΣ και κλιμάκιο του ΝΑΤΟ, στο οποίο συμμετείχαν –τιμητικά και συμβολικά– και Γερμανοί αξιωματικοί, που συμμετείχαν τότε στις σφοδρές μάχες της πραγματικής κατάληψης του οχυρού της Νυμφαίας τον Απρίλη του 1941 (δεν θυμάμαι αν το 1967 ήταν ακόμα σε ενεργό στρατιωτική υπηρεσία ή ήταν ήδη απόστρατοι).
Πιο συγκεκριμένα, στις 6 του Απρίλη 1967, δεκαπέντε ημέρες ακριβώς πριν από το πραξικόπημα της Χούντας των Συνταγματαρχών, που υπέβαλε τη χώρα σε επταετή δικτατορία, προσωπικά είχα την τύχη να συμμετάσχω σε στρατιωτική αναπαράσταση της κατάληψης του οχυρού της Νυμφαίας, η οποία οργανώθηκε τότε και πραγματοποιήθηκε από το 29ο Σύνταγμα Πεζικού. Ψυχή και επικεφαλής της οποίας ήταν ο Λοχαγός Πεζικού Δημήτρης Ματαφιάς.
Ο ίδιος –θυμάμαι- ήρθε μια μέρα στο γραφείο μου στο Επιτελείο του Συντάγματος και ζήτησε την συμμετοχή μου. Ήταν τιμητικό για μένα και φυσικά πρόθυμα ανταποκρίθηκα….
Στην επετειακή λοιπόν –για την πτώση του οχυρού– και επιτυχή αυτή επιχείρηση, μου είχε ανατεθεί -λόγω ειδικότητας- από τον Δ. Ματαφιά η υπεύθυνη θέση της οργάνωσης και αναπαράστασης του σφοδρού γερμανικού βομβαρδισμού του οχυρού, την οποία παρακολούθησαν εκτός από ανώτατους Έλληνες αξιωματικούς του ΓΕΣ και κλιμάκιο του ΝΑΤΟ, στο οποίο συμμετείχαν –τιμητικά και συμβολικά– και Γερμανοί αξιωματικοί, που συμμετείχαν τότε στις σφοδρές μάχες της πραγματικής κατάληψης του οχυρού της Νυμφαίας τον Απρίλη του 1941 (δεν θυμάμαι αν το 1967 ήταν ακόμα σε ενεργό στρατιωτική υπηρεσία ή ήταν ήδη απόστρατοι).
Πάντως, όσο ζω, θα μου μένει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου το γεγονός ότι, στο τέλος της αναπαράστασης και στο εικονικό προσκλητήριο των νεκρών παλικαριών, που συμμετείχαν στις σφοδρές μάχες και έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι, όλοι –μικροί και μεγάλοι– Έλληνες και ξένοι σύμμαχοι (ακόμα και οι Γερμανοί) ήμασταν ιδιαίτερα συγκινημένοι, από δικαιολογημένη εθνική συγκίνηση.
Ίσως περισσότερο απ’ όλους ο ίδιος ο «αρχιμάστορας» Ματαφιάς, που απέσπασε τα δίκαια συγχαρητήρια των ανωτέρων του για την άψογη οργάνωση, διοίκηση, έλεγχο και μοναδική εκτέλεση της όλης επιχείρησης-αναπαράστασης.
Ήταν μια πραγματικά μεγάλη και αξέχαστη ημέρα…..
Ίσως περισσότερο απ’ όλους ο ίδιος ο «αρχιμάστορας» Ματαφιάς, που απέσπασε τα δίκαια συγχαρητήρια των ανωτέρων του για την άψογη οργάνωση, διοίκηση, έλεγχο και μοναδική εκτέλεση της όλης επιχείρησης-αναπαράστασης.
Ήταν μια πραγματικά μεγάλη και αξέχαστη ημέρα…..
Κλείνοντας, εύχομαι από καρδιάς να είναι ελαφρύ το χώμα της μαρτυρικής γης της Κύπρου, που σκεπάζει το σώμα του Μεγάλου αυτού Έλληνα, του Στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά.
Με τιμή και μνήμη
Σάκης Κ. Πάπιστας
Έφεδρος Υπολοχαγός Πεζικού
Έφεδρος Υπολοχαγός Πεζικού
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου