ή ειρήνη ή αφθονία, καλαμπόκι ή λάδι ή κρασιά.
Ήταν ποτέ η χριστιανική γη τόσο πλούσια σε εβραίους;
Όλες οι καταστάσεις. Όλα τα πράγματα. Όλες τις ηγεμονίες, αυτοί τις ελέγχουν.
Κάνουν ένα δάνειο «απ’ την Ινδία ως τον Πόλο» με μεγάλη ταχύτητα.
Αυτοί τραπεζίτης – κτηματομεσίτης – Βαρώνος. Βοηθούν την χρεωκοπία μας τύραννοι για το συμφέρον τους…»
Λόρδος Βύρων (1788 – 1824)
Ο Δρ. Αριστείδης Ανδρόνικος, Έλληνας γιατρός, διδάκτορας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Παρισιού,...
φιλόσοφος και συγγραφέας αντισιωνιστικών καθώς και αντικομμουνιστικών βιβλίων, γεννήθηκε το 1862 στη Φιλιππούπολη της αλύτρωτης Ανατολικής Ρωμυλίας και πέθανε στις 21 Νοεμβρίου 1952 στην Αθήνα.
Κατάγονταν από αρχοντική οικογένεια της Ανατολικής Ρωμυλίας και ανιψιός του ήταν ο κορυφαίος αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος. Ο Αριστείδης αποφοίτησε στις 14 Ιουνίου 1891, από το «Ζαρίφειο» Γυμνάσιο Φιλιππουπόλεως. Κατατάχθηκε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και μεταγράφηκε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ως φοιτητής του δευτέρου έτους.
Έπειτα από τις σπουδές του στην Αθήνα, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην ιατρική, όμως δεν περιορίστηκε στην μελέτη των ιατρικών βιβλίων κι αποφάσισε ν’ ανακαλύψει τις κυρίαρχες δυνάμεις της εποχής του, όπως οι Τραπεζίτες της πλατείας Πιγκάλ, οι άνθρωποι των χρηματιστηρίων καθώς και οι τοκογλύφοι των λαών της Ευρώπης, που καθόριζαν τη ροπή της πολιτικής και της οικονομίας, τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες είχαν στραφεί στο μακρινό και πρόσφατο παρελθόν κατά του Ελληνισμού.
Στην προσπάθεια του αυτή εγκατέλειψε την Ευρώπη κι εγκαταστάθηκε στην Άπω Ανατολή. Στην Κίνα μελέτησε την σινική επανάσταση και παρέμεινε στην Ρωσία, Ευρωπαϊκή και Ασιατική, από το 1902-1924. Ενδιάμεσα, το 1911 εγκαταστάθηκε στην Πετρούπολη, όπου εξασκούσε το ιατρικό επάγγελμα στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς τον είχαν ελκύσει τα προμηνύματα της κοινωνικής ανατροπής που επικράτησε μετά από 7 χρόνια.
Το 1918 μετά την αναχώρηση του Κακλαμάνου του ανατέθηκε από την Πρεσβεία της Στοκχόλμης η διεύθυνση του Γενικού Προξενείου Πετρούπολης, το οποίο υπηρέτησε ως άμισθος διευθυντής την περίοδο που επικράτησε ο μπολσεβικισμός. Διεύθυνε το Ελληνικό προξενείο μέχρι τις 2 Ιουνίου 1919, όταν συνελήφθη μαζί με όλους τους διπλωματικούς αντιπροσώπους και οδηγήθηκε στις φυλακές Μόσχας, απ’ όπου απολύθηκε μετά από έξι μήνες και παρέμεινε εκεί υπό αστυνομική επιτήρηση. Στις αρχές του 1924 κατόρθωσε να αναχωρήσει από την Πετρούπολη και μέσω Φινλανδίας, Γερμανίας, Βελγίου και Γαλλίας ήρθε στην Ελλάδα.
Το Νοέμβριο του 1929 μαζί με τους Π. Σαρηγιάννη, Α. Αθηνογένη, Ιωάννη Αραπάκη και τον Αριστείδη Σκυλίτση ίδρυσε την «Πανελλήνια Ένωση Κοινωνικής Άμυνας», [Π.Ε.Κ.Α.], με στόχο τον αντικομουνιστικό αγώνα και την αφύπνιση της εθνικής συνειδήσεως των Ελλήνων. Τον Σεπτέμβριο του 1942, μετά την ανατίναξη του κτιρίου της «Ελληνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης», [Ε.Σ.Π.Ο.], η οποία ιδρύθηκε το Μάιο του 1941, ανέλαβε την ηγεσία της οργανώσεως και διαδέχθηκε το Γεώργιο Βλαβιανό, πρώτο αρχηγό της, γιατρό και υφηγητή Πανεπιστημίου. Ο Ανδρόνικος, το Σεπτέμβριο του 1944 λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών, έφυγε με ειδική αμαξοστοιχία για τη Βιέννη μαζί με πλειάδα άλλων εθνικοσοσιαλιστών.
Εκεί συμμετείχε στην «εξόριστη κυβέρνηση» του Έκτορα Τσιρονίκου, που συγκροτήθηκε στις αρχές Νοεμβρίου 1944 στην κωμόπολη Κίτσμπυλ, στο ξενοδοχείο «Grand Hotel» αναλαμβάνοντας μαζί με τον Κωνσταντίνο Σκανδάλη το «Υπουργείο Διαφώτισης και Προπαγάνδας». Την εξόριστη κυβέρνηση της Βιέννης πλαισίωσαν στελέχη του εθνικοσοσιαλιστικού χώρου και σκοπός της επιτροπής ήταν να αναλάβει την εξουσία μετά την «επιστροφή» των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, όμως ως τότε θα εκπροσωπούσε τα ελληνικά συμφέροντα στο Ράιχ και θα προσπαθούσε να επιλύσει τα προβλήματα των Ελλήνων εργατών στη Γερμανία. Κλιμάκιο της που το αποτελούσαν οι Ταβουλάρης, Βλαχογιάννης, Αριστείδης Ανδρόνικος, Πανταζής και η αδελφή του, ο Χάρης Λάμπρου και άλλοι κατέθεσαν στεφάνι στις 25 Μαρτίου 1945, στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στη Βιέννη.
Ολόκληρη η ζωή του Ανδρόνικου υπήρξε μια αλυσίδα περιπετειών, μελετών και εθνικών αγώνων. Σημαντικό μέρος της βιβλιοθήκης του και του πολύτιμου αρχείου του καταστράφηκε από τους κομμουνιστές το 1944 κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών. Το 1928 προλόγισε και δημοσίευσε την Ελληνική έκδοση του έργου τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», με τον τίτλο «Ο Ιούδας διά μέσου των αιώνων. Οι αφανείς εχθροί της Ανθρωπότητος», [εκδόσεις «Τυπογραφείον η Μέλισσα»], στο οποίο χαρακτήρισε τους Εβραίους, «ξένο λαό».
Στο εξώφυλλο της εκδόσεως παρατίθεται η διατύπωση του Γκαίτε, «…Πώς ημείς δυνάμεθα να επιτρέψωμεν συμμετοχήν των εβραίων εις τον πολιτισμόν μας του οποίου την πηγήν και την προέλευσιν αρνούνται;», ενώ, κάτω από αυτή, έχει σχεδιασθεί μία αράχνη τα πλοκάμια της οποίας απλώνονται στα δύο ημισφαίρια του πλανήτη, συνοδευόμενη από την ακόλουθη λεζάντα, «Η Εβραϊκή αράχνη απομυζά και την τελευταίαν οικονομικήν ομάδα των λαών της υφηλίου». Εμφάνισε το θέμα αρχικά από τις 7 Φεβρουαρίου έως και 11 Μαρτίου του 1925 με την αρθρογραφία του στις αθηναϊκές εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος» και «Σκριπ», ενώ στα τέλη Φεβρουαρίου 1928, δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης. Προκειμένου να τεκμηριώσει τις θέσεις του, επικαλέστηκε την παρουσία του στην ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στη Ρωσία την περίοδο της Επαναστάσεως, ενώ τα χρησιμοποίησε στην πολεμική του κατά του κομμουνιστικού κινήματος. Το 1931 για το ίδιο ζήτημα, έδωσε σειρά διαλέξεων στη Θεσσαλονίκη, με τη συνεργασία της εθνικιστικής οργανώσεως «Εθνική Ένωσις Ελλάς», γνωστής ως «Τρία Έψιλον», [«Ε.Ε.Ε.»].
Έγραψε ακόμη τα έργα που όλα υπάρχουν σε PDF και μπορείς να μελετήσεις:
«Τί εστί Μπολσεβικισμός», 1925 «Τύποις Κορωναίου Δενάξα και Σιας», Αθήνα,
«Η ιδέα της παγκοσμίου ειρήνης»,
«Κίνδυνος εν όψει: Η 5η Φάλλαγα ανά την Υφήλιο», εκδότης Νεκτάριος Δημ. Παναγόπουλος.
Εργασίες στο περιοδικό «ΤΟ ΦΩΣ»
«Η σινική επανάστασις»,
«Μεγάλη γαλλική επανάστασις»,
«Πολιτική ιστορία του Ισραήλ».
Το μικροσκοπικό προπολεμικό περιοδικό «ΤΟ ΦΩΣ» του Ανδρόνικου είναι σαφώς ένα άγνωστο έντυπο.
Ο Ανδρόνικος ήταν γιατρός και είχε την «τύχη» να βρεθεί στην καρδιά της Οκτωβριανού πραξικοπήματος (κι όχι «επαναστάσεως» όπως σε έμαθαν να το αποκαλείς). Τέκτων ο ίδιος έπαθε την πλάκα της ζωής του όταν διεπίστωσε ότι η διεθνής κοινότητα των Τεκτόνων έκανε την πάπια ως προς τα τεκταινόμενα στην Ρωσία εκείνη την εποχή, ήταν κάτι που δεν το χωρούσε το μυαλό του. Έπαθε όμως ακόμη μεγαλύτερη πλάκα όταν διεπίστωσε, ότι οι χαμηλόβαθμοι Τέκτονες, όπως ο ίδιος, κυνηγιόνταν και δολοφονούνταν. Εκτός από συγκεκριμένα τάγματα τα οποία είχαν βάση τα υπόγεια του Μουσείου του Αλεξάνδρου του Τρίτου. Ο ίδιος κινδύνευσε πολύ από το κυνηγητό και κατάφερε κακήν κακώς να διαφύγει μέσω του Σινικού Τείχους και να φθάσει στην Ελλάδα.
Τότε άρχισε να ψάχνει μανιωδώς τις ανατρεπτικές και αναρχικές οργανώσεις οι οποίες εκφράζονταν μέσω ανωτέρων «Μυστικών Εταιρειών». Ηταν το πρώτο Ελληνικό έντυπο που αναφέρθηκε στους Ιλλουμινάτι, στους Καρμπονάρους κλπ (Αι σημαίαι του Αδου προελαύνουν) κλπ. Η ιστορία του είναι πολύ ενδιαφέρουσα αλλά δεν θα αναφερθώ εδώ σε αυτό το μικρό αφιέρωμα.
Το ενδιαφέρον είναι το κλασσικό εξώφυλλο που ήταν το ίδιο σε όλα τα τεύχη. Είχε έναν χάρτη που είχε δημοσιευθεί το 1890…
επαναλαμβάνω το 1890. Ο χάρτης αυτός είχε δημοσιευθεί στο Λονδίνο από
την επιθεώρηση «Αλήθεια» του Ερρίκου Λουσέρ εκδότου της επιθεωρήσεως.
Παρουσιάζει όλες τις χώρες ως δημοκρατίες, ενώ τότε ήταν όλες βασιλείες.
Επίσης τον Κάιζερ (τίτλος του αυτοκράτορα της Γερμανίας) ντυμένο με
πολιτικά ρούχα να κρατάει μια βαλίτσα που γράφει «Κάιζερ επιβάτης για το
Λονδίνο» όπως και έγινε. Επίσης αν προσέξετε την Γερμανία θα δείτε ότι
είναι διηρημένη σε Ανατολική και Δυτική κι όλοι οι λαοί της Ευρώπης να
δουλεύουν σε ένα εργοτάξιο με τον «Δημοκρατικό σκούφο» του Γαλλικού
Πραξικοπήματος (γνωστό ως Γαλλική Επανάσταση). Τώρα τίνος είναι αυτό το
Πανευρωπαϊκό εργοτάξιο των δούλων …ε, βρες το μόνος σου.
Το καταπληκτικό για την Ελλάδα είναι σε κομμάτι του χάρτου που δεν φαίνεται στο εξώφυλλο. Οι περισσότερες Βαλκανικές χώρες είναι ενωμένες: Σερβία, Αλβανία, σημερινά Σκόπια, Ευρωπαϊκή Τουρκία κλπ σε ένα κράτος που ονομάζεται «Βαλκανική Δημοκρατία» με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη.
Αν θέλεις κι αν μπορείς ερεύνησε και βγάλε τα δικά σου συμπεράσματα, αφ ετέρου βρες τον υπόλοιπο χάρτη που δείχνει και την Ελλάδα … θυμήσου ο χάρτης είναι του 1890 !!!!!
Μην ξεχνάς πως ο Ανδρόνικος ζούσε κι εργαζόταν στην Ελλάδα. Από εκεί κι έπειτα τα συμπεράσματα είναι ολοφάνερα … άλλωστε τα ζούμε σήμερα, δεν χρειάζεται να προβλέψουμε.
Τώρα αναγνώστη αν νομίζεις ότι ρυθμίζεις την ιστορία, την πολιτική ή οτιδήποτε άλλο, με την ψήφο και τους αγώνες σου, ξανασκέψου το διπλά και τριπλά, μήπως είσαι πολύ γελασμένος !! αφού ουδέποτε οι δούλοι δεν γνωρίζουν τις διαθέσεις του Αφέντη τους, μάλιστα οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την Υπαρξη Του … και μην ανταπαντήσεις ό,τι «δεν είσαι δούλος αλλά ελεύθερος άνθρωπος με δημοκρατικά δικαιώματα» και λοιπές αναλόγου κάλους μαλακίες, γιατί θα σου ξαναπώ το γνωστό …
ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟΣ !!!
@Ίων Μάγγος / με αναφορές από την Metapedia την Ελληνική Εναλλακτική Εγκυκλοπαίδεια
1824 τα πρώτα δάνεια του ελληνικού κράτους
[…] Η οικονομική δυσπραγία του Ελληνισμού και οι αυξημένες ανάγκες του σε όπλα, πολεμοφόδια και τρόφιμα, έγιναν αντικείμενο της πιο σκληρής εκμεταλλεύσεως, οι οποίοι επωφελήθηκαν των περιστάσεων με σκοπό να γίνουν και πάλι κύριοι της καταστάσεως, υποδουλώνοντας οικονομικά το επαναστατημένο γένος.
Κατά τη διάρκεια του δαπανηρού αλλά κυρίως αιματηρού αγώνα, ο Ελληνισμός είχε ως μόνη διέξοδό του, για να επιβιώσει και να συνεχίσει την εξέγερση, τον εσωτερικό δανεισμό.
Οι μόνοι πρόθυμοι να δανείσουν τους ‘Ελληνες ήταν οι τοκογλύφοι εβραίοι, θέτοντας φυσικά ως προϋπόθεση για τη σύναψη δανείων, όρους εξοντωτικούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αγγλοεβραίοι τραπεζίτες Ρικάρντο (Ιωσήφ και Σαμψών), εμφανίσθηκαν πρόθυμοι να δανειοδοτήσουν τους ‘Ελληνες, υπό την προϋπόθεση όμως, ότι θα λάμβαναν ως υποθήκη ολόκληρη την Κορινθία και θα εισέπρατταν ως εξόφληση, τα διπλάσια χρήματα απ’ όσα είχαν συγκεντρώσει ως φιλέλληνες από ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδιαίτερα επαχθείς ήταν και οι όροι του εβραίου τραπεζίτη Ρότσιλντ. Το αποτέλεσμα ήταν, το Έθνος δανειοδοτούμενο κάτω από ληστρικές συνθήκες, να περιέλθει σε μία πιο ασφυκτική μορφή εξάρτησης, την οικονομική, από τους εβραίους… Στο σημείο ακριβώς αυτό, γίνονται κατανοητοί οι υπερχρονικοί στίχοι του κατά πολύ μεταγενέστερου ποιητή Κ. Καρυωτάκη «Λευτεριά, Λευτεριά, θα σε αγοράσουν έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι…».
Τελικά το πρώτο δάνειο του Αγώνα συνάφθηκε στην Αγγλία, το 1824.
Οι Έλληνες απεσταλμένοι Ι. Ορλάνδος και Α. Λουριώτης, συνομολόγησαν με τον οίκο Λόφνουν στις 21 Φεβρουαρίου 1824, δάνειο ύψους 800.000 λιρών στερλινών, σε τιμή έκδοσης 59% και τόκο ετήσιο 5% επί της ονομαστικής αξίας.
Για την απόσβεση του δανείου, καθοριζόταν διάστημα 36 ετών. Ως εγγύηση δε -παρακαταθήκη- για την αποπληρωμή του δανείου, είχε συμφωνηθεί να τελούν όλα τα «Εθνικά κτήματα». Από το ονομαστικό κεφάλαιο που αποτελούσε το ποσό του δανείου (800.000 λίρες), μόνο οι 298.700 δόθηκαν στους Έλληνες. Το μεγαλύτερο μέρος του ποσού εξανεμίστηκε σε προμήθειες και… έξοδα από τους εβραίους.
Το τελικό ποσό αποφασίσθηκε να κατεβεί στις τράπεζες του φιλοεβραίου Καίσαρα Λογοθέτη και του εβραίου Σαμουήλ Βαρφ, στη Ζάκυνθο. Ωστόσο, ακόμη και το εναπομείναν από την λεηλασία ποσό, καθυστέρησε αρκετά να φθάσει στην Ελλάδα, στελνόταν δε με αγγλικά πλοία, υπό τη μορφή δόσεων, δυσχεραίνοντας σημαντικά την έκβαση του αγώνα.
Το δεύτερο αγγλικό δάνειο ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν οι εβραίοι αδελφοί Ρικάρντο, οι ληστρικές αξιώσεις των οποίων αναφέρθηκαν παραπάνω.
Η συμφωνία για τη σύναψη του δανείου, τελικά υπογράφηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1825. Το ονομαστικό κεφάλαιο ανερχόταν στα 2.000.000 λίρες στερλίνες για έξοδα δε του… τραπεζικού οίκου, προμήθεια πληρωμής τόκου, προμήθεια για τα μεσιτικά έξοδα συνομολογήσεως καθώς και για όλες τις εβραϊκές «εκδουλεύσεις», το ύψος του ποσού το οποίο θα παρελάμβαναν οι Έλληνες κατήλθε στις 816.000 λίρες, ενώ η χρέωση λόγω του δανείου ίσχυσε για ολόκληρο το ποσό (2.000.000 λίρες). Όμως ούτε και αυτό το ποσό τελικά ήταν στη διάθεση των Ελλήνων.
Τέθηκε στη διάθεση της αγγλοεβραϊκής διαχειρίσεως με εκβιαστικούς όρους και αντί να σταλούν όπλα και χρήματα στην Ελλάδα, όπως είχε εκ των προτέρων συμφωνηθεί, παραγγέλθηκαν πλοία στην Αγγλία, φρεγάτες στις ΗΠΑ, μισθώθηκαν πανάκριβα αμειβόμενοι ξένοι στρατιωτικοί, οι οποίοι ήλθαν στην Ελλάδα όχι βέβαια για να συμβάλλουν στην διεξαγωγή του Αγώνα, αλλά για να θησαυρίσουν, εκμεταλλευόμενοι καιροσκοπικά, τις δυσμενείς για τον Ελληνισμό συγκυρίες, το δε εναπομείναν ποσό κατασπαταλήθηκε στο… χρηματιστήριο.
Ποτέ άλλοτε Έθνος δεν καταληστεύτηκε κατ’ αυτό τον επαίσχυντο τρόπο, όπως συνέβη με το Ελληνικό στην προκειμένη περίπτωση. Το υλικό, ότι δηλαδή απέμεινε από αυτό, παραδόθηκε τελικά στις Ελληνικές δυνάμεις προς το τέλος σχεδόν του αγώνα, μόλις το 1826 και αυτό υπήρξε ελλιπέστατο.
Αυτές, σε συντομία, ήταν οι ληστρικές – τοκογλυφικές επιδόσεις των εβραιοάγγλων και των εβραιοαμερικανών «φιλελλήνων», για να επιβεβαιωθεί τελικά το εικοστό άρθρο από τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο αναφέρει επιγραμματικά τα ακόλουθα:
«Κάθε δάνειο υποδεικνύει την αδυναμία του Κράτους και την μη κατανόηση των δικαιωμάτων αυτού. Τα δάνεια επικρέμωνται όπως το σπαθί του Δαμοκλέους στο κεφάλι κυβερνώντων. Τα εξωτερικά δάνεια είναι βδέλλες. Όταν όμως εξαγοράσουμε τα πρόσωπα τα οποία χρειάζονται, για να μεταφέρουν τα δάνεια σε εξωτερικό έδαφος, όλα τα πλούτη των κρατών διοχετεύονται στα ταμεία μας και όλοι οι χριστιανοί αρχίζουν να καταβάλλουν σε εμάς φόρο υποτέλειας…».
Νιώθοντας απέχθεια αλλά και αγανάκτηση από την κατάσταση που επικρατούσε, μία κατάσταση η οποία με ελαφρές παραλλαγές εξακολουθεί να ισχύει ακόμη και σήμερα, ο φιλέλληνας Λόρδος Βύρων σε ποίημά του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει και τους ακόλουθους στίχους.
Πόσο πλούσια είναι η Βρετανία Όχι φυσικά σε ορυχεία,
ή ειρήνη ή αφθονία, καλαμπόκι ή λάδι ή κρασιά.
Ήταν ποτέ η χριστιανική γη τόσο πλούσια σε εβραίους;
Όλες οι καταστάσεις. Όλα τα πράγματα. Όλες τις ηγεμονίες, αυτοί τις ελέγχουν.
Κάνουν ένα δάνειο «απ’ την Ινδία ως τον Πόλο» με μεγάλη ταχύτητα.
Αυτοί τραπεζίτης – κτηματομεσίτης – Βαρώνος.
Βοηθούν την χρεωκοπία μας τύραννοι για το συμφέρον τους […]
Πηγή
Το καταπληκτικό για την Ελλάδα είναι σε κομμάτι του χάρτου που δεν φαίνεται στο εξώφυλλο. Οι περισσότερες Βαλκανικές χώρες είναι ενωμένες: Σερβία, Αλβανία, σημερινά Σκόπια, Ευρωπαϊκή Τουρκία κλπ σε ένα κράτος που ονομάζεται «Βαλκανική Δημοκρατία» με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη.
Αν θέλεις κι αν μπορείς ερεύνησε και βγάλε τα δικά σου συμπεράσματα, αφ ετέρου βρες τον υπόλοιπο χάρτη που δείχνει και την Ελλάδα … θυμήσου ο χάρτης είναι του 1890 !!!!!
Μην ξεχνάς πως ο Ανδρόνικος ζούσε κι εργαζόταν στην Ελλάδα. Από εκεί κι έπειτα τα συμπεράσματα είναι ολοφάνερα … άλλωστε τα ζούμε σήμερα, δεν χρειάζεται να προβλέψουμε.
Τώρα αναγνώστη αν νομίζεις ότι ρυθμίζεις την ιστορία, την πολιτική ή οτιδήποτε άλλο, με την ψήφο και τους αγώνες σου, ξανασκέψου το διπλά και τριπλά, μήπως είσαι πολύ γελασμένος !! αφού ουδέποτε οι δούλοι δεν γνωρίζουν τις διαθέσεις του Αφέντη τους, μάλιστα οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την Υπαρξη Του … και μην ανταπαντήσεις ό,τι «δεν είσαι δούλος αλλά ελεύθερος άνθρωπος με δημοκρατικά δικαιώματα» και λοιπές αναλόγου κάλους μαλακίες, γιατί θα σου ξαναπώ το γνωστό …
ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟΣ !!!
@Ίων Μάγγος / με αναφορές από την Metapedia την Ελληνική Εναλλακτική Εγκυκλοπαίδεια
1824 τα πρώτα δάνεια του ελληνικού κράτους
[…] Η οικονομική δυσπραγία του Ελληνισμού και οι αυξημένες ανάγκες του σε όπλα, πολεμοφόδια και τρόφιμα, έγιναν αντικείμενο της πιο σκληρής εκμεταλλεύσεως, οι οποίοι επωφελήθηκαν των περιστάσεων με σκοπό να γίνουν και πάλι κύριοι της καταστάσεως, υποδουλώνοντας οικονομικά το επαναστατημένο γένος.
Κατά τη διάρκεια του δαπανηρού αλλά κυρίως αιματηρού αγώνα, ο Ελληνισμός είχε ως μόνη διέξοδό του, για να επιβιώσει και να συνεχίσει την εξέγερση, τον εσωτερικό δανεισμό.
Οι μόνοι πρόθυμοι να δανείσουν τους ‘Ελληνες ήταν οι τοκογλύφοι εβραίοι, θέτοντας φυσικά ως προϋπόθεση για τη σύναψη δανείων, όρους εξοντωτικούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αγγλοεβραίοι τραπεζίτες Ρικάρντο (Ιωσήφ και Σαμψών), εμφανίσθηκαν πρόθυμοι να δανειοδοτήσουν τους ‘Ελληνες, υπό την προϋπόθεση όμως, ότι θα λάμβαναν ως υποθήκη ολόκληρη την Κορινθία και θα εισέπρατταν ως εξόφληση, τα διπλάσια χρήματα απ’ όσα είχαν συγκεντρώσει ως φιλέλληνες από ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδιαίτερα επαχθείς ήταν και οι όροι του εβραίου τραπεζίτη Ρότσιλντ. Το αποτέλεσμα ήταν, το Έθνος δανειοδοτούμενο κάτω από ληστρικές συνθήκες, να περιέλθει σε μία πιο ασφυκτική μορφή εξάρτησης, την οικονομική, από τους εβραίους… Στο σημείο ακριβώς αυτό, γίνονται κατανοητοί οι υπερχρονικοί στίχοι του κατά πολύ μεταγενέστερου ποιητή Κ. Καρυωτάκη «Λευτεριά, Λευτεριά, θα σε αγοράσουν έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι…».
Τελικά το πρώτο δάνειο του Αγώνα συνάφθηκε στην Αγγλία, το 1824.
Οι Έλληνες απεσταλμένοι Ι. Ορλάνδος και Α. Λουριώτης, συνομολόγησαν με τον οίκο Λόφνουν στις 21 Φεβρουαρίου 1824, δάνειο ύψους 800.000 λιρών στερλινών, σε τιμή έκδοσης 59% και τόκο ετήσιο 5% επί της ονομαστικής αξίας.
Για την απόσβεση του δανείου, καθοριζόταν διάστημα 36 ετών. Ως εγγύηση δε -παρακαταθήκη- για την αποπληρωμή του δανείου, είχε συμφωνηθεί να τελούν όλα τα «Εθνικά κτήματα». Από το ονομαστικό κεφάλαιο που αποτελούσε το ποσό του δανείου (800.000 λίρες), μόνο οι 298.700 δόθηκαν στους Έλληνες. Το μεγαλύτερο μέρος του ποσού εξανεμίστηκε σε προμήθειες και… έξοδα από τους εβραίους.
Το τελικό ποσό αποφασίσθηκε να κατεβεί στις τράπεζες του φιλοεβραίου Καίσαρα Λογοθέτη και του εβραίου Σαμουήλ Βαρφ, στη Ζάκυνθο. Ωστόσο, ακόμη και το εναπομείναν από την λεηλασία ποσό, καθυστέρησε αρκετά να φθάσει στην Ελλάδα, στελνόταν δε με αγγλικά πλοία, υπό τη μορφή δόσεων, δυσχεραίνοντας σημαντικά την έκβαση του αγώνα.
Το δεύτερο αγγλικό δάνειο ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν οι εβραίοι αδελφοί Ρικάρντο, οι ληστρικές αξιώσεις των οποίων αναφέρθηκαν παραπάνω.
Η συμφωνία για τη σύναψη του δανείου, τελικά υπογράφηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1825. Το ονομαστικό κεφάλαιο ανερχόταν στα 2.000.000 λίρες στερλίνες για έξοδα δε του… τραπεζικού οίκου, προμήθεια πληρωμής τόκου, προμήθεια για τα μεσιτικά έξοδα συνομολογήσεως καθώς και για όλες τις εβραϊκές «εκδουλεύσεις», το ύψος του ποσού το οποίο θα παρελάμβαναν οι Έλληνες κατήλθε στις 816.000 λίρες, ενώ η χρέωση λόγω του δανείου ίσχυσε για ολόκληρο το ποσό (2.000.000 λίρες). Όμως ούτε και αυτό το ποσό τελικά ήταν στη διάθεση των Ελλήνων.
Τέθηκε στη διάθεση της αγγλοεβραϊκής διαχειρίσεως με εκβιαστικούς όρους και αντί να σταλούν όπλα και χρήματα στην Ελλάδα, όπως είχε εκ των προτέρων συμφωνηθεί, παραγγέλθηκαν πλοία στην Αγγλία, φρεγάτες στις ΗΠΑ, μισθώθηκαν πανάκριβα αμειβόμενοι ξένοι στρατιωτικοί, οι οποίοι ήλθαν στην Ελλάδα όχι βέβαια για να συμβάλλουν στην διεξαγωγή του Αγώνα, αλλά για να θησαυρίσουν, εκμεταλλευόμενοι καιροσκοπικά, τις δυσμενείς για τον Ελληνισμό συγκυρίες, το δε εναπομείναν ποσό κατασπαταλήθηκε στο… χρηματιστήριο.
Ποτέ άλλοτε Έθνος δεν καταληστεύτηκε κατ’ αυτό τον επαίσχυντο τρόπο, όπως συνέβη με το Ελληνικό στην προκειμένη περίπτωση. Το υλικό, ότι δηλαδή απέμεινε από αυτό, παραδόθηκε τελικά στις Ελληνικές δυνάμεις προς το τέλος σχεδόν του αγώνα, μόλις το 1826 και αυτό υπήρξε ελλιπέστατο.
Αυτές, σε συντομία, ήταν οι ληστρικές – τοκογλυφικές επιδόσεις των εβραιοάγγλων και των εβραιοαμερικανών «φιλελλήνων», για να επιβεβαιωθεί τελικά το εικοστό άρθρο από τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο αναφέρει επιγραμματικά τα ακόλουθα:
«Κάθε δάνειο υποδεικνύει την αδυναμία του Κράτους και την μη κατανόηση των δικαιωμάτων αυτού. Τα δάνεια επικρέμωνται όπως το σπαθί του Δαμοκλέους στο κεφάλι κυβερνώντων. Τα εξωτερικά δάνεια είναι βδέλλες. Όταν όμως εξαγοράσουμε τα πρόσωπα τα οποία χρειάζονται, για να μεταφέρουν τα δάνεια σε εξωτερικό έδαφος, όλα τα πλούτη των κρατών διοχετεύονται στα ταμεία μας και όλοι οι χριστιανοί αρχίζουν να καταβάλλουν σε εμάς φόρο υποτέλειας…».
Νιώθοντας απέχθεια αλλά και αγανάκτηση από την κατάσταση που επικρατούσε, μία κατάσταση η οποία με ελαφρές παραλλαγές εξακολουθεί να ισχύει ακόμη και σήμερα, ο φιλέλληνας Λόρδος Βύρων σε ποίημά του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει και τους ακόλουθους στίχους.
Πόσο πλούσια είναι η Βρετανία Όχι φυσικά σε ορυχεία,
ή ειρήνη ή αφθονία, καλαμπόκι ή λάδι ή κρασιά.
Ήταν ποτέ η χριστιανική γη τόσο πλούσια σε εβραίους;
Όλες οι καταστάσεις. Όλα τα πράγματα. Όλες τις ηγεμονίες, αυτοί τις ελέγχουν.
Κάνουν ένα δάνειο «απ’ την Ινδία ως τον Πόλο» με μεγάλη ταχύτητα.
Αυτοί τραπεζίτης – κτηματομεσίτης – Βαρώνος.
Βοηθούν την χρεωκοπία μας τύραννοι για το συμφέρον τους […]
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου