Είναι αλήθεια εθνικιστές οι Έλληνες;

Δεν θα τολμούσε ποτέ κανένας να απαγορεύσει σε μία οικογένεια, όπου ο ένας σύζυγος είναι Έλληνας και η άλλη Αμερικανίδα, να επιστρέψει από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει στη Δανία.  

.

Επικαιρότητα

Σερένα Νομικού

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες κατηγορούνται για εθνικισμό, όταν το Έθνος τους βάλλεται από τους πάντες. Από τους Σκοπιανούς, από τους Αλβανούς, από τους Τούρκους, ακόμη και από τους Γερμανούς που καταδίκασαν την Ελλάδα στα μνημόνια και στην απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, με στόχο να της υφαρπάξουν ότι έχει και δεν έχει, μέχρι και το όνομα της Μακεδονίας!...

Δυστυχώς η αντίληψη αυτή έχει περάσει και στους πολίτες, επειδή οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες, όπως στη Σουηδία και στη Δανία. Η τελευταία έχει αλλάξει από το 2002 και μετά 68 φορές τη μεταναστευτική της νομοθεσία προς το αυστηρότερο, υιοθετώντας σχεδόν κάθε τρεις μήνες μία θεμελιώδη αλλαγή, ενώ μόνο οι κανόνες για τη χορήγηση αδειών εγκατάστασης έχουν διαφοροποιηθεί δέκα φορές! (πηγή).

Για να γίνει περισσότερο κατανοητό τι ισχύει στη Δανία το εξής αληθινό παράδειγμα. Ένας Δανός επιστήμονας αστροφυσικής επέστρεψε στην πατρίδα του μετά από 20 χρόνια παραμονής του στην Καλιφόρνια, μαζί με την αμερικανίδα σύζυγο του και τα δύο τους παιδιά, πουλώντας το σπίτι του στις ΗΠΑ και αγοράζοντας ένα άλλο στη Δανία. Αμέσως μετά η σύζυγος του πήρε μία επιστολή από τις Αρχές της χώρας, όπου της ανακοίνωσαν ότι δεν της δίνουν άδεια παραμονής, οπότε θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη Δανία έως τις 10 Ιουνίου (πηγή).

Εκτός αυτού ένας πολιτικός του ακροδεξιού κόμματος της χώρας κατέστησε υπεύθυνο το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την απέλαση της συζύγου του αστροφυσικού, το οποίο πριν από ένα έτος είχε εκδώσει μία ετυμηγορία σχετικά με την ονομαζόμενη «συνδεδεμένη ρήτρα στο μεταναστευτικό νόμο της Δανίας» (αναφορά).

Η δανέζικη αυτή ρήτρα απαιτεί, για την άδεια μίας οικογενειακής επιστροφής σε περιπτώσεις που ο ένας εκ των δύο συζύγων δεν είναι κάτοικος της ΕΕ, να αποδειχτεί πως «η συνδυασμένη σύνδεση του ζεύγους απέναντι στη Δανία είναι μεγαλύτερη, από αυτήν απέναντι στη χώρα του άλλου συζύγου!» Ταυτόχρονα υπάρχει ο κανόνας, σύμφωνα με τον οποίο η ρήτρα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όταν το ζευγάρι έχει μείνει πάνω από 26 χρόνια στη Δανία ή έχει πάνω από 26 χρόνια τη δανέζικη υπηκοότητα.

Ο κανόνας όμως θεωρήθηκε από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως διακριτική μεταχείριση (ρατσιστικός κατά κάποιον τρόπο), οπότε η Δανία αναγκάστηκε να τον καταργήσει. Εν τούτοις, η ρήτρα της «συνδυασμένης σύνδεσης» ως τέτοια δεν άλλαξε, με αποτέλεσμα  να μην επιτρέπεται πράγματι να μείνει η σύζυγος του αστροφυσικού στη Δανία.

Ο ακροδεξιός τώρα πολιτικός δήλωσε πως το δημόσιο συμφέρον υπερτερεί του ατόμου (!), οπότε το σημαντικότερο δεν είναι η σύζυγος του αστροφυσικού, αλλά το να έχει η Δανία μία πολύ αυστηρή μεταναστευτική πολιτική. Μπορεί λοιπόν να είναι άδικη η νομοθεσία στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά αυτή είναι και πρέπει να τηρηθεί.

Σύμφωνα τώρα με μία ΜΚΟ, από τους 200.000 Δανούς που μένουν στο εξωτερικό, οι 10.000 έχουν το ίδιο πρόβλημα με το παραπάνω ζευγάρι. Επομένως δεν μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα τους αν δεν αλλάξει η νομοθεσία, ενώ δεν είναι υπέρ της αυστηρότερης μεταναστευτικής πολιτικής μόνο η κυβέρνηση μειοψηφίας των φιλελεύθερων με τους συντηρητικούς και το ακροδεξιό κόμμα αλλά, επίσης, οι σοσιαλδημοκράτες.

Η Δανία πάντως δεν είναι η μοναδική χώρα του Βορά που υιοθετεί όλο και πιο αυστηρούς μεταναστευτικούς νόμους, αφού η Νορβηγία ακολουθεί τον ίδιο δρόμο (πηγή). Πρόσφατα πάντως η κυβέρνηση της Δανίας δήλωσε πως ο επόμενος στόχος της είναι να καθαρίσει τα 22 επίσημα μεταναστευτικά γκέτο που υπάρχουν. Τις «παράλληλες κοινωνίες», όπως τις ονόμασε (πηγή), σημειώνοντας πως οι μετανάστες αποτελούν το 8,5% του πληθυσμού της Δανίας, υπολογιζόμενοι στις 500.000.

Η Δανία τώρα είναι το μοναδικό κράτος στον πλανήτη που έχει τα εξής πέντε συγκεκριμένα κριτήρια χαρακτηρισμού μίας περιοχής ως γκέτο (πηγή): την υψηλή εγκληματικότητα, τη μεγάλη ανεργία, το χαμηλό επίπεδο εισοδημάτων, την ελλιπή  παιδεία, καθώς επίσης πλειοψηφικά κατοίκους που δεν έχουν δυτική καταγωγή. Εάν τώρα μία περιοχή με τουλάχιστον 1.000 κατοίκους συμπληρώνει τρία από τα πέντε κριτήρια, τότε χαρτογραφείται αυτόματα ως γκέτο.

Κλείνοντας, ο στόχος μου δεν είναι να κατηγορήσω τη Δανία. Θέλω μόνο να τονίσω πως είναι εξαιρετικά άδικο να χαρακτηρίζονται οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ως εθνικιστές ή ρατσιστές, όταν μόνο οι ξένοι εργαζόμενοι στη χώρα τους που μαστίζεται από την κρίση και την ανεργία υπολογίζονται από τη CIA στο 20% του συνόλου (στο 1/5, πηγή), ενώ δεν προέρχονται φυσικά από χώρες του ιδίου πολιτιστικού επιπέδου, με την ίδια θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα.

Εκτός αυτού δεν θα τολμούσε ποτέ κανείς να απαγορεύσει σε μία οικογένεια, όπου ο ένας είναι Έλληνας και η άλλη Αμερικανίδα, να επιστρέψει από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει στη Δανία. Άρα, ας είμαστε όλες και όλοι πιο προσεκτικοί με τους χαρακτηρισμούς μας.

Πηγή