Ως γνωστόν, τρείς είναι οι γυναίκες που δοξάστηκαν στο «Ηρωϊκό Πολυτεχνείο» τον Νοέμβρη του 1973: Η Μαρία Δαμανάκη, η Πέπη Ρηγοπούλου και η πρώην βουλευτίνα του Σύριζα και πρώην ΚΝίτισσα Νάντια Βαλαβάνη. Η γεννημένη το 1954 στο Ηράκλειο Κρήτης, αλλά ομιλούσα με προφορά Πύργου Ηλείας, Όλγα – Νάντια Βαλαβάνη, σκανδάλισε με το παχυλότατο «Πόθεν Έσχες» της, από το οποίο προκύπτει ότι:
Διαθέτει καταθέσεις 850.000 ευρώ και λιρών Αγγλίας σε διάφορες Τράπεζες και 15 πανάκριβα ακίνητα στο όνομά της, σε Κρήτη, Αττική και Φωκίδα!..
Η ίδια η Βαλαβάνη αναφέρει στο βιογραφικό της ότι ουδέποτε εργάστηκε ως οικονομολόγος, επιστήμη που σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ, αλλά απασχολιόταν επί 20 χρόνια με… μεταφράσεις και ασφαλίσεις, ενώ από το 1996 μέχρι το 2005 ήταν διευθύντρια του ξενοδοχείου του μπαμπά της στο Ηράκλειο της Κρήτης!.. Όταν από την όλοι ρωτούσαν πώς κατάφερε και πλούτισε, ενώ ποτέ δεν ήταν υψηλόμισθη, η Νάντια Βαλαβάνη απάντησε ότι πούλησε το οικογενειακό ξενοδοχείο, το οποίο μάλιστα ήταν υπερχρεωμένο στις Τράπεζες!..
Πώς έγινε αυτό το θαύμα και η κομμουνίστρια Βαλαβάνη βρέθηκε με σχεδόν ένα εκατομμύριο ευρώπουλα πουλώντας ένα καταχρεωμένο ξενοδοχείο, μόνο τα λαμόγια της Πολιτικής και της Δημοσιογραφίας μπορούν να μας εξηγήσουν, όπως – άλλωστε – έκαναν και στην περίπτωση του συριζαίου βουλευτή Δημήτρη Τσουκαλά, που παραμύθιασε όλη την Ελλάδα ότι οι Ολλανδοί του έδωσαν 1 εκατομμύριο ευρώ για τα ωραία του τα μάτια…
Θυμίζουμε πως επί 15 χρόνια (1974-1989) η κακάσχημη Νάντια Βαλαβάνη υπήρξε ένα από τα πιο σκληροπυρηνικά στελέχη του ΚΚΕ, με Σταλινικές απόψεις. Μάλιστα, το 1989 απεχώρησε από το ΚΚΕ, εξοργισμένη με τον «προδότη» Χαρίλαο Φλωράκη που πήγε κι έκανε κυβέρνηση με την Δεξιά του Μητσοτάκη!. πηγη
«Μη φοβάστε την αλήθεια. Τα ψέμματα καταθάλπτουν τους λαούς» Περικλής Γιαννόπουλος
ΔΕΙΤΕ ΤΟ!!! => ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: ΣΑΣ ΜΙΛΑ Ο ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ!
Ένας αριστερός ξεφτιλίζει το “έπος” του Πολυτεχνείου
Μιας και είμαστε στην καρναβαλική επέτειο του κυρίαρχου μύθου της μεταπολιτευτικής σαπίλας, ευκαιρία είναι να δούμε τι έχει γράψει ένας βέρος αριστερός για το «ηρωικό» Πολυτεχνείο.
Πρόκειται για τον πολυγραφότατο συγγραφέα και δημοσιογράφο Βασίλη Ραφαηλίδη, ο οποίος έγραψε στις σελίδες 436-7 του βιβλίου του «Ιστορία
(κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974», εκδόσεις του
Εικοστού Πρώτου:
«Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος. Η σημαντικότερη συνέπεια του «έπους» του Πολυτεχνείου, είναι το γεγονός πως η ημέρα της πτώσης του, η 17η του Νοέμβρη, χάρισε το όνομά της στην οργάνωση «17 Νοέμβρη».
Επίσης, το «έπος» δημιούργησε εντελώς κατά λάθος μια «ηρωίδα», την Μαρία Δαμανάκη, της οποίας ο «ηρωισμός» συνίσταται στην εκφώνηση απ’ το ραδιόφωνο των φοιτητών των συνθημάτων και των ανακοινώσεων της συντονιστικής επιτροπής. Πάντως, πολλοί είχαν την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για πολιτικοί εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο.
Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα, ηγετικά στελέχη της εξέγερσης, ο δρόμος προς τη βουλή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν γένει πολιτική αθλιότητα, ξεκινάει από κει. Όπως και να’ ναι, το «έπος» του Πολυτεχνείου έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για κείνους που για εφτά χρόνια λούφαζαν, και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μία νυκτί.
Ευτυχώς που η οίηση και ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό, άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά-σιγά» ΠΗΓΗ
«Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος. Η σημαντικότερη συνέπεια του «έπους» του Πολυτεχνείου, είναι το γεγονός πως η ημέρα της πτώσης του, η 17η του Νοέμβρη, χάρισε το όνομά της στην οργάνωση «17 Νοέμβρη».
Επίσης, το «έπος» δημιούργησε εντελώς κατά λάθος μια «ηρωίδα», την Μαρία Δαμανάκη, της οποίας ο «ηρωισμός» συνίσταται στην εκφώνηση απ’ το ραδιόφωνο των φοιτητών των συνθημάτων και των ανακοινώσεων της συντονιστικής επιτροπής. Πάντως, πολλοί είχαν την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για πολιτικοί εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο.
Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα, ηγετικά στελέχη της εξέγερσης, ο δρόμος προς τη βουλή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν γένει πολιτική αθλιότητα, ξεκινάει από κει. Όπως και να’ ναι, το «έπος» του Πολυτεχνείου έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για κείνους που για εφτά χρόνια λούφαζαν, και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μία νυκτί.
Ευτυχώς που η οίηση και ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό, άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά-σιγά» ΠΗΓΗ
ΑΞΙΖΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΔΕΙΤΕ => ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΑΘΛΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΟΥ ΤΑΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ 40+ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ
Οι Κνίτες, το Πολυτεχνείο και το «δούλεμα» που τους αναλογεί
Μιας και σήμερα οι απανταχού «δημοκράτες» του «συνταγματικού τόξου» εορτάζουν τα όσα συνέβησαν (αλλά και όσα δεν συνέβησαν) στον χώρο του Πολυτεχνείου, ας γνωστοποιήσουμε την τακτική που ακολουθεί κάθε χρόνο κάποιος Συναγωνιστής, ο οποίος αρέσκεται κατά την διάρκεια του τριήμερου εορτασμού να «πουλάει τρέλα» στους κνίτες, οι οποίοι βρίσκονται γύρω από το Πολυτεχνείο.
Ας δούμε, όμως, πώς περιγράφει ο ίδιος την όλη κατάσταση: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή από το να σπας πλάκα με τα “φυτά” της ΚΝΕ αυτές τις ημέρες. Όταν, λοιπόν, βλέπω τους κνίτες ακροβολισμένους στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο να πουλάνε τον “Ριζοσπάστη” και κουπόνια της ΚΝΕ, θεωρώ ότι είναι πλέον κατάλληλη στιγμή για να τους ξευτιλίσω. Τους πλησιάζω με αυστηρό, επιτιμικό ύφος αγανακτισμένου μπολσεβίκου και τους την βγαίνω από αριστερά, κουνώντας το δάχτυλο και λέγοντάς τους τα εξής: «Μα καλά, δεν ντρέπεστε λίγο; Τώρα θυμηθήκατε τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη; Τόσα χρόνια που τους είχατε ριγμένους στα τάρταρα του χρουτσοφικού οπορτουνισμού και του πιο χυδαίου αναθεωρητισμού, τους βρίζατε ασύστολα, απομυζώντας και αφυδατώνοντας την ουσία του πυρήνα σκέψης του μαρξισμού-λενινισμού, του προλεταριακού διεθνισμού και του επιστημονικού σοσιαλισμού των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν..» Και εκεί που οι αποβλακωμένοι κνίτες με κοιτάνε με ανοιχτό το στόμα, ανήμποροι να αντιτάξουν κάτι στην… επιχειρηματολογία μου, έχοντας μάλιστα και το γνώριμο σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας που τους χαρακτηρίζει, τους «αποτελειώνω» με την εξής φαρμακερή ατάκα: «Δεν φτάνει που διορίσατε αρχηγό του ΚΚΕ τον ρεβιζιονιστή-αντικομμουνιστή, ανεπάγγελτο τεμπελχανά και κομματικό κηφήνα Κουτσούμπα, αλλά διαγράψατε κι αυτό το… αγνό παιδί, τον Μπογιόπουλο»!
Αν, παρόλα αυτά, αντέχουν ακόμη ή αν έρθει ο «παιδονόμος» ινστρούχτορας-κομισσάριος που επιβλέπει πως πάνε οι πωλήσεις, για να δει τι συμβαίνει, τότε «ξεσαλώνω» τελείως με ένα ανεπανάληπτο «κατεβατό», στο οποίο μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς «φιλοσοφίες» τους ξεφούρνισα έχω ήδη απομακρυνθεί: «Με βάση την ετεροχρονισμένη δομική αντιπαλότητα, η αέναη μορφή των κοινωνικών προτσές οφείλει να μετατρέψει την αυθόρμητη φευγαλέα σκέψη του λούμπεν προλεταριάτου σε συνειδητή μόνιμη πράξη της αναγκαίας ταξικής ανασυγκρότησης της εργατικής τάξης και του κομμουνιστικού κινήματος, πάνω σε νέες επεξεργασμένες πλατφόρμες κομματικής δημιουργίας. Στον αντίποδα του άκρατου ρεφορμισμού, της αστικής γνωσεολογίας, του οικονομικού ντετερμινισμού και του αρριβισμού της πιθανοκρατίας εμείς οι μαρξιστές-λενινιστές οφείλουμε να αντιτάξουμε τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό του Homus sovieticus, την γραμμική αντανάκλαση που συνεπάγεται η τελειωτική σύλληψη της υλιστικής ενέργειας, την κολχοζνική διάσταση της απέραντης κολεκτιβοποίησης και την περαιτέρω όξυνση της ταξικής πάλης, εισερχόμενοι στην συνέπεια της ιστορικής ασυνέπειας. Ως νέοι επίδοξοι Σταχανοβιστές, αναιρούμε την οποιαδήποτε ύπουλη σπέκουλα που επιχειρείται από τους παραχαράκτες σοσιαλφασίστες και τους σύγχρονους κουλάκους σε σεχταριστικές ερμηνείες του μπολσεβικικού γίγνεσθαι. Αρνούμενοι τον σουρεαλισμό στην τέχνη της πολιτικής παλαίστρας, αντανακλούμε την αμείλικτη ποδηγέτηση της εργατικής τάξης από το αυθεντικό κόμμα της, διατρανώνοντας ότι η νόρμα παραγωγής του διαλεκτικού υλισμού θα οδηγήσει σε πλήρη απογύμνωση και αποσύνθεση τους σεναριολόγους φραξιονιστές της ακοινώνητης λεκτικής θεώρησης, που κατέστησαν το άλλοτε τιμημένο ΚΚΕ σε ευνουχισμένο και διχοτομημένο ρεβιζιονιστικό τερατούργημα των απανταχού μικροαστών. Γεια σας…».Με μια τέτοια απολαυστική περιγραφή από τον εν λόγω Συναγωνιστή τύφλα να έχει και η πιο θεότρελη κωμωδία…Γιώργος Μάστορας
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το αφιέρωμα στο "μύθο" του Πολυτεχνείου ξεκινά....: Ιστορικές μαρτυρίες - Ηλένια - Φοιτητές όργανα προπαγάνδας
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973-2015 – 42 ΧΡΟΝΙΑ ΨΕΜΑΤΑ. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Με το δήθεν «έπος» του Πολυτεχνείου θα ασχοληθούμε σήμερα («λόγω της ημέρας») αγαπητοί αναγνώστες, οπαδοί και φίλοι του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος της Χρυσής Αυγής. Δηλαδή, με την μεγαλύτερη απάτη της νεοελληνικής ιστορίας. Μια απάτη που την φούσκωσαν κάποιοι επιτήδειοι μετά το ’74, ξεφούσκωνε όμως χρόνο με τον χρόνο κι έχει πλέον στις ημέρες μας απαξιωθεί πλήρως. Ήταν επόμενο. Βλέπετε, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια… >> Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ => >>> ΕΔΩ!!!
Σβορώνος: Ο μοναδικός άνθρωπος που κατέθεσε ζωντανός στεφάνι στο μνημείο του!
Σβορώνος: Ο μοναδικός άνθρωπος που κατέθεσε ζωντανός στεφάνι στο μνημείο του!
Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Βλέπουμε κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, μικρούς και μεγάλους, «δεξιούς» (ψοφοδεξιούς) κι αριστερούς, πολίτες και πολιτικούς (πολιτικάντηδες), να καταθέτουν στεφάνια και να αφήνουν λουλούδια (κόκκινα γαρύφαλλα, κατά προτίμηση…) σε μια τεράστια ασώματη κεφάλα που «κοσμεί» τον προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου. Τι είναι αυτή η κεφάλα; Και τι συμβολίζει;
Σίγουρα, όσοι δε γνωρίζουν, καθώς και τα μικρά παιδιά που οδηγούνται εκεί σαν κοπάδι από τους… τσοπαναραίους καθηγητάδες τους-ινστρούχτορες του μ-λ (μαρξισμού-λενινισμού), θα πιστεύουν ότι πρόκειται για κάποιο έργο τέχνης που τοποθετήθηκε εκεί για να συμβολίσει τα κεφάλια που… έπεσαν, ή για απεικόνιση κάποιου εκ των (πολλών χιλιάδων, συμφώνως με την προπαγάνδα) «ηρωικών νεκρών». Δεν είναι ούτε το’ να ούτε τ’ άλλο!
Είναι η κεφαλή του καθηγητή πανεπιστημίου της αλλοδαπής Νίκου Σβορώνου, ο οποίος ουδεμία σχέση είχε με τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973, μιας και τότε ευρισκόταν εκτός Ελλάδος!
Ο καθηγητής Νίκος Σβορώνος, γεννηθείς το 1911 και θανών το 1989, ήταν ΕΛΑΣίτης στην κατοχή, κατά τη διάρκεια των σπουδών του. Το 1945, πήρε υποτροφία για την Γαλλία, όπου δίδασκε το μάθημα της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων. Μάλιστα, το 1961 πήρε τη γαλλική υπηκοότητα. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά το 1974.
Δίπλα στην κεφάλα, υπάρχει μια μαρμάρινη πλάκα η οποία αναγράφει δεκαοκτώ ονόματα, τα οποία οι αδαείς πιστεύουν ότι είναι των «νεκρών του Πολυτεχνείου». Αν προσέξουμε καλά την επιγραφή της πλάκας, η οποία σκοπίμως (για προφανείς λόγους…) είναι μισοσβυσμένη, θα διαβάσουμε τα εξής: «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944».
Δηλαδή, ελλείψει πραγματικών νεκρών του 1973, επιστρατεύθηκαν οι νεκροί του 1941-1944! Δεν είναι… θαύμα;
(ΥΓ): Κι άλλο θαύμα: Ο Σβορώνος είναι ο μοναδικός ζων που κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του! ΠΗΓΗ
Το πόρισμα του Αστυνομικού Διευθυντή Γεώργιου Σαμπάνη επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου αποκαλύπτει ότι δεν υπήρξε κανένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου.
.jpg)
Για εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες νεκρούς φοιτητές στο Πολυτεχνείο, έκανε
λόγο η μαρξιστική προπαγάνδα μετά το… σωτήριον έτος 1974. Μάλιστα, είχε
κυκλοφορήσει η φήμη ότι τους έθαψαν ομαδικώς (για να τους αποκρύψουν) στο
νεκροταφείο Ζωγράφου. Προς ανεύρεση των «ηρωικών νεκρών», ο τότε
δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης, κατέσκαψε το νεκροταφείο της περιοχής του, αλλά φευ,
νεκρούς σε ομαδικούς τάφους… δεν ανακάλυψε.
Μία εκ των «ηρωικών νεκρών του Νοέμβρη», ήτο και η Ηλένια. Επρόκειτο για μια
πανέμορφη κοπέλα, το σκίτσο της οποίας ετοποθετήθη ανάμεσα στα λουλούδια και τις
φωτογραφίες των υπολοίπων ανύπαρκτων νεκρών, που «κοσμούσαν» κάθε επιφάνεια του
κτιρίου, κατά την πρώτη επέτειο του «ηρωικού Νοέμβρη».
Κάτω από το σκίτσο, τοποθετήθηκε κι ένα σημείωμα το οποίο έλεγε τα εξής
συγκινητικά: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το
βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι
γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με
πληροφορήσει».
Η κομμουνιστική εφημερίς “Αυγή”, ανέλαβε εργολαβικώς την προώθηση της
ιστορίας, υπό τον τίτλον «Τι απόγινε η Ηλένια μου; Η τραγωδία ενός αγοριού που
ψάχνει ακόμα για το δολοφονημένο κορίτσι του» και τον υπότιτλο: «Ηλένια
Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε;».
Η Ηλένια έγινε θρύλος και σύμβολο του… αγώνος. Όλοι ομιλούσαν περί αυτής και
κατέθεταν στεφάνια στη μνήμη της. Τελικώς, απεδείχθη ότι ο φοιτητής Ηλιόπουλος,
ο οποίος είχε αναρτήσει το σκίτσο, το είχε πάρει από… διαφήμιση σαμπουάν.
Η σχετική
διαφήμιση είχε δημοσιευθεί σε πολλά ξένα περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του
γνωστού «Vogue». Το δε όνομα του μοντέλου ήταν Νάνσυ Κρίντλαντ, από την Νέα
Ζηλανδία, κάτοικος Λονδίνου, η οποία δεν είχε επισκεφθεί ποτέ την Αθήνα κι ούτε
εγνώριζε κατά που πέφτει το… Πολυτεχνείο των Αθηνών.
Η άδοξος κατάληξις του παραμυθιού; Ο ευφάνταστος και απατεωνίσκος κομμουνιστής φοιτητής, κατεδικάσθη -εν κρυπτώ- σε φυλάκιση οκτώ μηνών (για
διασπορά ψευδών ειδήσεων), στις 18/02/1975 και η μαρξιστική προπαγάνδα έπεσε με
τα μούτρα στους υπολοίπους «ηρωικούς νεκρούς». Αποφεύγοντας, όμως, να δίδει
στην δημοσιότητα σκίτσα, φωτογραφίες και ονόματα. Προφανώς, σεβόμενη την ανωνυμία τους!
Τάγματα εφόδου Σύριζα vs. Τάγματα εφόδου αριστεριστών για τα μάτια του Τσίπρα
Ξύλο, βρισίδι και συμπλοκές σημειώθηκαν σήμερα το πρωί στο πολυτεχνείο. Την ώρα που εμφανίστηκαν στο χώρο οι εκατομμυριούχοι συριζαίοι (Φλαμπουράρης κλπ), τα γνωστά τάγματα εφόδου των αριστεριστών άρχισαν το γιουχάρισμα και έκαναν ντου. Αντέδρασαν άμεσα τα τάγματα εφόδου του Σύριζα με κράνη, μπουνιές και καφέδες. Το ξύλο, οι σπρωξιές και η φασαρία κράτησε για αρκετή ώρα.
Ενδεικτικό είναι το βίντεο της ΕΡΤ που παραθέτουμε. Φυσικά, για τους αντικειμενικούς ενημερωτές μας, δεν επρόκειτο για "τάγματα εφόδου", αλλά για ομάδες περιφρούρησης. Με τα χίλια ζόρια υπερίσχυσαν οι συριζαίοι (κυβέρνηση είναι άλλωστε, έχουν υπεροπλία) και ο χώρος εκκενώθηκε από τους "αντιφρονούντες".
Αμέσως μετά εμφανίστηκε ο Τσίπρας και έκανε το καθιερωμένο σόου του, προς δόξαν της δήθεν "δημοκρατίας". Αφού κατέθεσε στεφάνι, αποχώρησε άρον-άρον και τα επεισόδια συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα. ΠΗΓΗ
Ανήμερα του Πολυτεχνείου ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής και πρώην Συριζαίος Τατσόπουλος κατά την διάρκεια πρωινής εκπομπής είχε μια κρίση ειλικρίνειας σχετικά με τα γεγονότα του 1973 και τις θέσεις που είχαν λάβει τα κόμματα της αριστεράς.
Ο Τατσόπουλος λοιπόν ανέφερε μεταξύ άλλων ότι το Πολυτεχνείο όχι μόνο δεν έριξε την χούντα αλλά χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την εφαρμογή ενός νέου σκληρότερου στρατιωτικού καθεστώτος. Στην συνέχεια αναφέρθηκε στην στάση των τότε κομμάτων της αριστεράς, δηλαδή στο ΚΚΕ και στο ΚΚΕ εσωτερικού, λέγοντας πως δεν ήθελαν το Πολυτεχνείο γιατί είχαν μπει σε προεκλογική τροχιά για τις φοιτητικές εκλογές.
Μάλιστα επισήμανε ότι στην αρχή τα κόμματα είχαν αποκηρύξει και καταδικάσει τα γεγονότα πράγμα που αποτυπώθηκε στο 8ο τεύχος της Πανσπουδαστικής το οποίο έγραφε για 350 προβοκάτορες της ΚΥΠ, ενώ αργότερα όταν είδαν ότι υπάρχει αποδοχή από μέρος της κοινωνίας τότε φυσικά και μπήκαν στο παιχνίδι.
Αυτές οι αλήθειες που ακούστηκαν από τον βουλευτή της Αριστεράς Τατσόπουλο, θα είχαν σηκώσει θύελλα μιντιακών αντιδράσεων και άλλων κοσμητικών σχολίων όπως χυδαία επίθεση, προκλητικότητα, ιστορική διαστρέβλωση κτλ εάν είχαν ειπωθεί από εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής... XA
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!!! : ΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ; ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕ
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΡΒΗΓΙΔΑ ΤΟΥΡΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΤΗΝ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΣΧΕΣΕΙΣ...
Ανάμεσα στους νεκρούς που μνημονεύονται κάθε χρόνο τέτοια μέρα ξεχωρίζει ένα γυναικείο όνομα για την ξενική του προέλευση, εκείνο της Τόριλ Μαργκρέτα Ένγκελαντ από τη Νορβηγία.
Εκτός από την οικογένειά της που θρηνεί για το χαμό της εδώ και 40 χρόνια, ελάχιστοι γνωρίζουν πως το 22χρονο τότε κορίτσι πέθανε...
Η Τόριλ ήταν μία τουρίστρια που βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, αφού τραυματίστηκε θανάσιμα από μία «αδέσποτη σφαίρα» καθώς επέστρεφε από τον κινηματογράφο...
Η ανεπάρκεια των πληροφοριών για το θάνατο της κοπέλας όπως και άλλων θυμάτων ήταν αρκετή για εκείνους που υποστήριζαν ότι νεκροί του Πολυτεχνείου δεν υπήρξαν ποτέ και ότι επρόκειτο για συνωμοσίες της Αριστεράς (ρε στόκοι δημοσιοκάφροι: Κανείς δεν λέει ότι δεν υπήρξαν νεκροί τριγύρω αλλά και σε άσχετες περιοχές από αδέσποτες που έπεφταν για εκφοβισμό ή από άμυνα αστυνομικών σε επιθέσεις μπαχαλάκηδων όπως η επίθεση που έκαναν στο Υπ. Δημόσιας Τάξης με αποτέλεσμα να πυροβολήσουν οι φρουροί. Αυτό που λέμε είναι ότι δεν υπήρξαν νεκροί με εντολή της χούντας και επί τούτου, μέσα στο Πολυτεχνείο την 76χρονη γιαγιά που πέθανε στους Αγ. Αναργύρους δεν μπορείς να τη χρεώνεις στην "εξέγερση του Πολυτεχνείου" που και καλά έριξε τη χούντα...). ΠΗΓΗ
Το κεντρικό νόημα, όσων μαθαίνουν τα Ελληνόπουλα από την τρυφερή τους ακόμα ηλικία, στις σχολικές γιορτές για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, φρόντισε για αυτό, θεσπίζοντας την γιορτή και, μάλιστα, τιμώντας την, αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον ισάξια με τις άλλες δύο εθνικές μας γιορτές.
Οι Κνίτες, το Πολυτεχνείο και το «δούλεμα» που τους αναλογεί
Μιας και σήμερα οι απανταχού «δημοκράτες» του «συνταγματικού τόξου» εορτάζουν τα όσα συνέβησαν (αλλά και όσα δεν συνέβησαν) στον χώρο του Πολυτεχνείου, ας γνωστοποιήσουμε την τακτική που ακολουθεί κάθε χρόνο κάποιος Συναγωνιστής, ο οποίος αρέσκεται κατά την διάρκεια του τριήμερου εορτασμού να «πουλάει τρέλα» στους κνίτες, οι οποίοι βρίσκονται γύρω από το Πολυτεχνείο.
Ας δούμε, όμως, πώς περιγράφει ο ίδιος την όλη κατάσταση: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή από το να σπας πλάκα με τα “φυτά” της ΚΝΕ αυτές τις ημέρες. Όταν, λοιπόν, βλέπω τους κνίτες ακροβολισμένους στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο να πουλάνε τον “Ριζοσπάστη” και κουπόνια της ΚΝΕ, θεωρώ ότι είναι πλέον κατάλληλη στιγμή για να τους ξευτιλίσω. Τους πλησιάζω με αυστηρό, επιτιμικό ύφος αγανακτισμένου μπολσεβίκου και τους την βγαίνω από αριστερά, κουνώντας το δάχτυλο και λέγοντάς τους τα εξής: «Μα καλά, δεν ντρέπεστε λίγο; Τώρα θυμηθήκατε τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη; Τόσα χρόνια που τους είχατε ριγμένους στα τάρταρα του χρουτσοφικού οπορτουνισμού και του πιο χυδαίου αναθεωρητισμού, τους βρίζατε ασύστολα, απομυζώντας και αφυδατώνοντας την ουσία του πυρήνα σκέψης του μαρξισμού-λενινισμού, του προλεταριακού διεθνισμού και του επιστημονικού σοσιαλισμού των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν..» Και εκεί που οι αποβλακωμένοι κνίτες με κοιτάνε με ανοιχτό το στόμα, ανήμποροι να αντιτάξουν κάτι στην… επιχειρηματολογία μου, έχοντας μάλιστα και το γνώριμο σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας που τους χαρακτηρίζει, τους «αποτελειώνω» με την εξής φαρμακερή ατάκα: «Δεν φτάνει που διορίσατε αρχηγό του ΚΚΕ τον ρεβιζιονιστή-αντικομμουνιστή, ανεπάγγελτο τεμπελχανά και κομματικό κηφήνα Κουτσούμπα, αλλά διαγράψατε κι αυτό το… αγνό παιδί, τον Μπογιόπουλο»!
Αν, παρόλα αυτά, αντέχουν ακόμη ή αν έρθει ο «παιδονόμος» ινστρούχτορας-κομισσάριος που επιβλέπει πως πάνε οι πωλήσεις, για να δει τι συμβαίνει, τότε «ξεσαλώνω» τελείως με ένα ανεπανάληπτο «κατεβατό», στο οποίο μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς «φιλοσοφίες» τους ξεφούρνισα έχω ήδη απομακρυνθεί: «Με βάση την ετεροχρονισμένη δομική αντιπαλότητα, η αέναη μορφή των κοινωνικών προτσές οφείλει να μετατρέψει την αυθόρμητη φευγαλέα σκέψη του λούμπεν προλεταριάτου σε συνειδητή μόνιμη πράξη της αναγκαίας ταξικής ανασυγκρότησης της εργατικής τάξης και του κομμουνιστικού κινήματος, πάνω σε νέες επεξεργασμένες πλατφόρμες κομματικής δημιουργίας. Στον αντίποδα του άκρατου ρεφορμισμού, της αστικής γνωσεολογίας, του οικονομικού ντετερμινισμού και του αρριβισμού της πιθανοκρατίας εμείς οι μαρξιστές-λενινιστές οφείλουμε να αντιτάξουμε τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό του Homus sovieticus, την γραμμική αντανάκλαση που συνεπάγεται η τελειωτική σύλληψη της υλιστικής ενέργειας, την κολχοζνική διάσταση της απέραντης κολεκτιβοποίησης και την περαιτέρω όξυνση της ταξικής πάλης, εισερχόμενοι στην συνέπεια της ιστορικής ασυνέπειας. Ως νέοι επίδοξοι Σταχανοβιστές, αναιρούμε την οποιαδήποτε ύπουλη σπέκουλα που επιχειρείται από τους παραχαράκτες σοσιαλφασίστες και τους σύγχρονους κουλάκους σε σεχταριστικές ερμηνείες του μπολσεβικικού γίγνεσθαι. Αρνούμενοι τον σουρεαλισμό στην τέχνη της πολιτικής παλαίστρας, αντανακλούμε την αμείλικτη ποδηγέτηση της εργατικής τάξης από το αυθεντικό κόμμα της, διατρανώνοντας ότι η νόρμα παραγωγής του διαλεκτικού υλισμού θα οδηγήσει σε πλήρη απογύμνωση και αποσύνθεση τους σεναριολόγους φραξιονιστές της ακοινώνητης λεκτικής θεώρησης, που κατέστησαν το άλλοτε τιμημένο ΚΚΕ σε ευνουχισμένο και διχοτομημένο ρεβιζιονιστικό τερατούργημα των απανταχού μικροαστών. Γεια σας…». Με μια τέτοια απολαυστική περιγραφή από τον εν λόγω Συναγωνιστή τύφλα να έχει και η πιο θεότρελη κωμωδία… Γιώργος Μάστορας
Η περιβόητη "σημαία του Πολυτεχενίου" και οι μύθοι γύρω από αυτή
Κάθε χρόνια στις 17 Νοεμβρίου ημέρα μνήμης για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, θέμα συζήτησης είναι η αιματοβαμμένη σημαία, η οποία βρίσκεται στα χέρια των φοιτητών της ΠΑΣΠ επί περίπου τρεις δεκαετίες.
Κάθε φορά οι νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν πως θα την παραδώσουν στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ όταν και εφόσον αυτό συγκροτηθεί ξανά σε σώμα και έτσι συνεχίζουν να κατακρατούν απολύτως παράνομα ένα σύμβολο της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδας, ενώ ακόμα ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι ότι και τα στελέχη του ΚΚΕ παρακρατούν τις σφραγίδες της ΕΦΕΕ χωρίς να τους ανήκουν μπορεί μεν να έχουν δίκιο, αλλά προφανώς γνωρίζουν ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Η σημαία βρίσκεται στα χέρια του ΠΑΣΟΚ από το 1982 όταν ακόμη η ΕΦΕΕ υπήρχε και λειτουργούσε. Από τότε οι καβγάδες μεταξύ των παρατάξεων ήταν ομηρικοί, αλλά πάντοτε στο τέλος το ΠΑΣΟΚ κατάφερνε να την κρατήσει και να την κληρονομεί από στέλεχος σε στέλεχος. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η σημαία βρίσκεται στα χέρια κάποιου ή κάποιων τους οποίους δεν γνωρίζει ακόμη και η επίσημη ηγεσία του κόμματος, όχι ότι υπήρξε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να μάθει ποιος είναι ο «κάτοχος» της.
Αυτό όμως που είναι απίστευτο, αλλά δυστυχώς γεγονός είναι πως η σημαία έχει πλυθεί στο πλυντήριο για να φύγουν τα αίματα! Κάτι που συνέβη πριν από αρκετά χρόνια, αλλά κρατείται ως μυστικό για λίγους μυημένους.
Συγκεκριμένα την έπλυνε η μητέρα ενός τότε φοιτητή και μετέπειτα στελέχους όταν την ανακάλυψε κρυμμένη σε ένα μπαούλο ερχόμενη στην Αθήνα για να δει τι κάνει ο γιος της και να του συγυρίσει τη φοιτητική γκαρσονιέρα στην οποία έμενε.
Ακόμα όμως και αυτό το ατύχημα δεν ευαισθητοποίησε τους «προστάτες» της σημαίας να βάλουν τέλος στην περιφορά της από σπίτι σε σπίτι. Υπάρχει πάντα η Βουλή όπου η σημαία μπορεί να εκτεθεί με απόλυτη ασφάλεια, το ίδιο το Πολυτεχνείο στο οποίο ουσιαστικά ανήκει ή έστω η προεδρία της Δημοκρατίας.
Η ιστορία μιας σημαίας
Την επομένη της εισβολής των τανκς στο Πολυτεχνείο κάποιοι βρήκαν μια ματωμένη σημαία και τη φυγάδευσαν στα γραφεία της εφημερίδας «Βραδυνή» στην Ομόνοια. Την παρέδωσαν μάλιστα στα χέρια του τότε εκδότη της εφημερίδας Τζώρτζη Αθανασιάδη.
Ο τρόπος διαφυγής της σημαίας από το Πολυτεχνείο παραμένει άγνωστος. Εκείνο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι το 1974 (με τη μεταπολίτευση) η σημαία έφθασε στην ΕΦΕΕ και στον πρώτο πρόεδρό της Γιώργο Σταματάκη της ΚΝΕ. Στην πορεία της πρώτης επετείου του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1975, τη σημαία κρατούσαν εκτός από αυτόν οι Στέφανος Τζουμάκας, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης (τότε στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτ. και σήμερα σύμβουλος του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά) και ο τότε πρόεδρος της ΕΣΕΕ (των σπουδαστών ΚΑΤΕΕ, μετέπειτα ΤΕΙ).
Το 1976 η σημαία πέρασε στα χέρια του κ. Τζουμάκα της ΠΑΣΠ, προέδρου στην ΕΦΕΕ. Από τον κ. Τζουμάκα η σημαία πέρασε στον κ. Παπουτσή, ο οποίος παρέμεινε πρόεδρος της ΕΦΕΕ ως το 1980.
Από εκεί και πέρα και ενώ το Κεντρικό Συμβούλιο δεν μπορούσε να συγκροτήσει προεδρείο, αλλά πάντως λειτουργούσε έως το 1995 που ουσιαστικά αυτοκαταργήθηκε οριστικά, η σημαία πέρασε διαδοχικά από τα χέρια του Φώτη Χατζημιχάλη, του Γιάννη Τσαμουργκέλη, του Βασίλη Τόγια και στην συνέχεια στα χέρια άλλων αγνώστων πλέον θεματοφυλάκων πηγή
Κάθε φορά οι νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν πως θα την παραδώσουν στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ όταν και εφόσον αυτό συγκροτηθεί ξανά σε σώμα και έτσι συνεχίζουν να κατακρατούν απολύτως παράνομα ένα σύμβολο της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδας, ενώ ακόμα ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι ότι και τα στελέχη του ΚΚΕ παρακρατούν τις σφραγίδες της ΕΦΕΕ χωρίς να τους ανήκουν μπορεί μεν να έχουν δίκιο, αλλά προφανώς γνωρίζουν ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Η σημαία βρίσκεται στα χέρια του ΠΑΣΟΚ από το 1982 όταν ακόμη η ΕΦΕΕ υπήρχε και λειτουργούσε. Από τότε οι καβγάδες μεταξύ των παρατάξεων ήταν ομηρικοί, αλλά πάντοτε στο τέλος το ΠΑΣΟΚ κατάφερνε να την κρατήσει και να την κληρονομεί από στέλεχος σε στέλεχος. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η σημαία βρίσκεται στα χέρια κάποιου ή κάποιων τους οποίους δεν γνωρίζει ακόμη και η επίσημη ηγεσία του κόμματος, όχι ότι υπήρξε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να μάθει ποιος είναι ο «κάτοχος» της.
Αυτό όμως που είναι απίστευτο, αλλά δυστυχώς γεγονός είναι πως η σημαία έχει πλυθεί στο πλυντήριο για να φύγουν τα αίματα! Κάτι που συνέβη πριν από αρκετά χρόνια, αλλά κρατείται ως μυστικό για λίγους μυημένους.
Συγκεκριμένα την έπλυνε η μητέρα ενός τότε φοιτητή και μετέπειτα στελέχους όταν την ανακάλυψε κρυμμένη σε ένα μπαούλο ερχόμενη στην Αθήνα για να δει τι κάνει ο γιος της και να του συγυρίσει τη φοιτητική γκαρσονιέρα στην οποία έμενε.
Ακόμα όμως και αυτό το ατύχημα δεν ευαισθητοποίησε τους «προστάτες» της σημαίας να βάλουν τέλος στην περιφορά της από σπίτι σε σπίτι. Υπάρχει πάντα η Βουλή όπου η σημαία μπορεί να εκτεθεί με απόλυτη ασφάλεια, το ίδιο το Πολυτεχνείο στο οποίο ουσιαστικά ανήκει ή έστω η προεδρία της Δημοκρατίας.
Η ιστορία μιας σημαίας
Την επομένη της εισβολής των τανκς στο Πολυτεχνείο κάποιοι βρήκαν μια ματωμένη σημαία και τη φυγάδευσαν στα γραφεία της εφημερίδας «Βραδυνή» στην Ομόνοια. Την παρέδωσαν μάλιστα στα χέρια του τότε εκδότη της εφημερίδας Τζώρτζη Αθανασιάδη.
Ο τρόπος διαφυγής της σημαίας από το Πολυτεχνείο παραμένει άγνωστος. Εκείνο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι το 1974 (με τη μεταπολίτευση) η σημαία έφθασε στην ΕΦΕΕ και στον πρώτο πρόεδρό της Γιώργο Σταματάκη της ΚΝΕ. Στην πορεία της πρώτης επετείου του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1975, τη σημαία κρατούσαν εκτός από αυτόν οι Στέφανος Τζουμάκας, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης (τότε στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτ. και σήμερα σύμβουλος του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά) και ο τότε πρόεδρος της ΕΣΕΕ (των σπουδαστών ΚΑΤΕΕ, μετέπειτα ΤΕΙ).
Το 1976 η σημαία πέρασε στα χέρια του κ. Τζουμάκα της ΠΑΣΠ, προέδρου στην ΕΦΕΕ. Από τον κ. Τζουμάκα η σημαία πέρασε στον κ. Παπουτσή, ο οποίος παρέμεινε πρόεδρος της ΕΦΕΕ ως το 1980.
Από εκεί και πέρα και ενώ το Κεντρικό Συμβούλιο δεν μπορούσε να συγκροτήσει προεδρείο, αλλά πάντως λειτουργούσε έως το 1995 που ουσιαστικά αυτοκαταργήθηκε οριστικά, η σημαία πέρασε διαδοχικά από τα χέρια του Φώτη Χατζημιχάλη, του Γιάννη Τσαμουργκέλη, του Βασίλη Τόγια και στην συνέχεια στα χέρια άλλων αγνώστων πλέον θεματοφυλάκων πηγή
ΟΙ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΝΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΥΣ!
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑΣ:
Είμαι μητέρα δύο μαθητών και μιας μαθήτριας του Γυμνασίου. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχω στείλει τα παιδιά μου στην επέτειο του Πολυτεχνείου τους, γιατί δε θέλω ούτε ν’ ακούνε τα ψέματά τους. Όπως γνωρίζω, το ίδιο κάνουν κι άλλοι πολλοί γονείς.
Όμως, το κουρδισμένο μαρξιστικό καθηγηταριό σε συνεργασία με το ψευδοκράτος του προδότη Σαμαρά, είδε ότι από τότε που μπήκε στη βουλή η Χρυσή Αυγή και ακούγεται δυνατά η αλήθεια για την Ιστορία μας, αυξάνονται συνεχώς οι μαθητές που απέχουν από το θλιβερό πανηγυράκι τους. Έτσι, προκειμένου να μην τα λένε και τ’ ακούνε οι ίδιοι –ελλείψει μαθητών- σκαρφίστηκαν το κόλπο με τις απουσίες (7 παρακαλώ, καίτοι η γιορτούλα τους διαρκεί μόλις 2 ώρες), για να υποχρεώσουν τους μαθητές να δηλητηριάζονται από την προπαγάνδα τους!
Αλλά, ότι κι αν κάνουν, δε θα καταφέρουν τίποτα. Γιατί χάρη στη Χρυσή Αυγή, υπάρχει μεγάλη εθνικιστική αφύπνιση της μαθητιώσας νεολαίας μας! Ελένη Αγγελοπούλου
Είμαι μητέρα δύο μαθητών και μιας μαθήτριας του Γυμνασίου. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχω στείλει τα παιδιά μου στην επέτειο του Πολυτεχνείου τους, γιατί δε θέλω ούτε ν’ ακούνε τα ψέματά τους. Όπως γνωρίζω, το ίδιο κάνουν κι άλλοι πολλοί γονείς.
Όμως, το κουρδισμένο μαρξιστικό καθηγηταριό σε συνεργασία με το ψευδοκράτος του προδότη Σαμαρά, είδε ότι από τότε που μπήκε στη βουλή η Χρυσή Αυγή και ακούγεται δυνατά η αλήθεια για την Ιστορία μας, αυξάνονται συνεχώς οι μαθητές που απέχουν από το θλιβερό πανηγυράκι τους. Έτσι, προκειμένου να μην τα λένε και τ’ ακούνε οι ίδιοι –ελλείψει μαθητών- σκαρφίστηκαν το κόλπο με τις απουσίες (7 παρακαλώ, καίτοι η γιορτούλα τους διαρκεί μόλις 2 ώρες), για να υποχρεώσουν τους μαθητές να δηλητηριάζονται από την προπαγάνδα τους!
Αλλά, ότι κι αν κάνουν, δε θα καταφέρουν τίποτα. Γιατί χάρη στη Χρυσή Αυγή, υπάρχει μεγάλη εθνικιστική αφύπνιση της μαθητιώσας νεολαίας μας! Ελένη Αγγελοπούλου
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, οι σταλινοκομμουνιστές εμφανίζονται ως οι οργανωτές και καθοδηγητές της διαβόητης «εξέγερσης του Πολυτεχνείου». Έτσι και φέτος, το «τιμημένο κουκουέ» παρελαύνει από την… κεφάλα του Σβορώνου και τιμά τα 40 χρόνια του «ηρωικού Πολυτεχνείου» με σύνθημα «Με αγώνα και θυσία γράφεται η ιστορία». Ποια όμως ήταν η επίσημη θέση του (τότε παράνομου) ΚΚΕ για την «εξέγερση»;
Ας δούμε τι έγραφε τότε το υπ’ αριθμόν 8 τεύχος της «Πανσπουδαστικής», της φοιτητικής οργάνωσης του ΚΚΕ:
«Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου προβοκατόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλλη-Καραγιαννόπουλου, με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας, γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής αναρχικής εξέγερσης, να χρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του “επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος”, για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι Αμερικάνοι και η χούντα είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλλουν ύστερα από την παταγώδη αποτυχία της χουντομαρκεζινικής προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της λαϊκής πάλης».
Ποια είναι η αλήθεια; Πράγματι η «εξέγερση» έγινε από προβοκάτορες, αλλά όχι της ΚΥΠ. Επρόκειτο για αριστεριστές, επίστρατους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Το σοβιετόδουλο ΚΚΕ δεν συμμετείχε στο πανηγύρι του αμερικανοκομμουνισμού, αλλά όταν είδε –μετά τη μεταπολίτευση- ότι γίνεται… μύθος του σάπιου καθεστώτος έσπευσε να το υιοθετήσει και να το παρουσιάσει ως δικό του… κατόρθωμα. Μάλιστα, μαζί με το μύθο υιοθέτησε και μερικά πρόσωπα-σύμβολά του, όπως την Δαμανάκη, τον Ανδρουλάκη κ.α., οι οποίοι το 1973 ήταν σε αριστερίστικες οργανώσεις. Βέβαια, εδώ και πολλά χρόνια, τα πρόσωπα-σύμβολα του τότε την κοπάνησαν από το ΚΚΕ. Τυχαίο; Δε νομίζω!
(ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!!!: «Στρατής Μυριβήλης για τον Κομμουνισμό «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ και ΕΛΛΗΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ»
Υπάρχει όμως και δεύτερο, μεγαλύτερο, ψεύδος στην ιστορία, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Νεκροί του Πολυτεχνείου»! Επειδή η Ιστορία είναι πάρα πολύ δύσκολη, όσον αφορά στα πραγματικά γεγονότα, θα πρέπει ο καθένας ο οποίος εκφράζει γνώμη και θέση πάνω σε αυτά, να παραθέτει και κάποια αντικειμενικά στοιχεία ως απόδειξη των ισχυρισμών του. Εγώ θα παραθέσω μερικά:
Πρώτον: Πόρισμα Τσεβά (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο). Ένα από τα πρώτα «μελήματα» της κυβερνήσεως Καραμανλή, ήταν να διερευνήσει την υπόθεση Πολυτεχνείου. Τον Σεπτέμβριο του 1974, αναθέτει στον γνωστό σε όλους μας εισαγγελέα Τσεβά, να συντάξει ένα πόρισμα, σχετικό με τα γεγονότα. Τα αποτελέσματα του Πορίσματος παραδίδονται στις 14 Οκτωβρίου 1974. Αφού χωρίζει τους νεκρούς σε 4 κατηγορίες (ούτε ένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου), καταλήγει: «Ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης. Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων, εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων. Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ’ αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε ... Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν;» Δε νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός.
Τρίτον: Αναφορά Συγκλήτου Πολυτεχνείου (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο). Με την υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβά, κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο. Ο ίδιος ο πρύτανης του Πολυτεχνείου κατά τα γεγονότα Κ. Κονοφάγος κατέθεσε ως μάρτυς στις 20/1/1975, στο πενταμελές Εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του «Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» (1982), με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.
Νομίζω ότι τα προηγούμενα τρία παραδείγματα είναι τρανταχτές αποδείξεις για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Δυστυχώς, το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα, στηρίχθηκε πάνω σε τέτοια ψεύδη επιχειρώντας να φτιάξει τους ήρωες του με σκοπό να εδραιωθεί. Κι επειδή ακριβώς δεν είναι το μοναδικό, βλέπουμε όλοι σήμερα τα αποτελέσματά του. Μια ματιά στις καριέρες των «αντιστασιακών φοιτητών» πείθει και τον πιο δύσπιστο.
Ας δούμε και την γνώμη του ΚΚΕ (την τότε γνώμη βεβαίως), μια και αποτελεί έναν από τους βασικούς υποστηρικτές και τιμώντες της επετείου: «Παρά τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης, καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ [...] με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις». Φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος 8, Φεβρουάριος, 1974. Κατά την γνώμη τους, δηλαδή, η ΚΥΠ ευθύνεται για την εξέγερση. Διαψεύσθηκε αργότερα, αλλά είναι γνωστές «μανούλες» στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης οι κομμουνιστές, όταν τους συμφέρει!
Χαρακτηριστικότατο περιστατικό για το γελοίο της υποθέσεως «νεκροί του Πολυτεχνείου» αποτελεί η υπόθεση της «Ηλένιας» (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο). Απεκαλύφθη, όμως, νωρίς το ψεύδος, δείχνοντας έτσι την βιασύνη του πολιτικού κόσμου της Μεταπολίτευσης, να εφεύρει τους ήρωες του. Η Νεοζηλανδή Νάνσι Κρίντλαντ όμως τους πήρε χαμπάρι έγκαιρα. Το γνωστό τότε φωτομοντέλο της φωτογραφίας, παρουσιάστηκε ως νεκρή φοιτήτρια του Πολυτεχνείου από τον Γιάννη Ηλιόπουλο, μαθητή της Ηλεκτρονικής σχολής ισχυριζόμενος ότι ήταν το κορίτσι του και λεγόταν «Ηλένια». Η απάτη αποκαλύφθηκε σύντομα και ο νεαρός τιμωρήθηκε με 8μηνη φυλάκιση. Βέβαια το πολιτικό κατεστημένο είχε προλάβει να τιμήσει την «νεκρή φοιτήτρια» μιας και το όνομά της εκφωνήθηκε πρώτο στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου και είχε ακόμα την τύχη να της κατατεθεί στεφάνι από την δακρύζουσα και γονυκλινή σύζυγο του τότε προέδρου της Δημοκρατίας, Ιωάννα Τσάτσου. Έτσι «στο πόδι» έστηναν το Μύθο του Πολυτεχνείου.
Βέβαια αυτά, θάφτηκαν στο χρονοντούλαπο ώστε να εξυπηρετηθούν οι σκοποί, που ανέφερα προηγουμένως και αποτελούν την προσωπική μου και όχι μόνο, εκτίμηση. Όπως και οι συντάξεις για τις οικογένειες των «θυμάτων» του Πολυτεχνείου, που πρόσφερε γενναιόδωρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διά του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος με διαταγή του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων κ. Μαγκάκη. Ακόμα περιμένουν τους ανύπαρκτους δικαιούχους τους. ΠΗΓΗ
Το Πολυτεχνείο δεν έριξε την Χούντα, αλλά οδήγησε στην επιβολή ενός σκληρότερου στρατιωτικού καθεστώτος. Οι πιο πονηροί της γενιάς του Πολυτεχνείου αναρριχήθηκαν στις ηγεσίες των διεφθαρμένων κομμάτων: Λαζαρίδης στη ΝΔ, Τζουμάκας στο ΠΑΣΟΚ, Δαμανάκη στην αριστερά. Η Χρυσή Αυγή καλεί όλους τους Έλληνες να αντισταθούν στην Χούντα του Μνημονίου που ξεπουλά τη χώρα στους ξένους τοκογλύφους, παραβιάζει το Σύνταγμα κυβερνώντας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και κρατά παράνομα στη φυλακή την τρίτη πολιτική δύναμη της Ελλάδος.
Η ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΣΑ ΨΟΦΟΔΕΞΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Ως ουρά των κομμάτων της αριστεράς λειτουργεί η μνημονιακή (και καταρρέουσα…) σαμαρονουδούλα, η οποία ούτε φέτος παρέλειψε να τιμήσει το «ηρωικό» Πολυτεχνείο, των ψεύτικων νεκρών και των καλοβολεμένων –μετά το 1974- «αγωνιστών», που «τα έφαγαν όλοι μαζί»!Έτσι, με ανακοίνωσή του, ο Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής του ψοφοδεξιού μορφώματος, Ανδρέας Παπαμιμίκος, μας πληροφορεί ότι «η 17η Νοεμβρίου εκπέμπει μήνυμα Δημοκρατίας και ενότητας των Ελλήνων». Και συνεχίζει: «Τιμούμε τους αγώνες της νέας γενιάς, τον αγνό και άδολο πατριωτισμό που διακρίνει τις νέες και τους νέους της Πατρίδας μας. Κρατούμε, ταυτόχρονα, τα πραγματικά διδάγματα που άφησε το Πολυτεχνείο. Για την ενότητα των Ελλήνων γύρω από κοινούς σκοπούς, για την αναβάθμιση της Παιδείας που μπορεί να επιτυγχάνεται με νέες ιδέες και όχι με βιαιότητες. για τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος μας, αλλά και για την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας που επιβάλλουν οι κρίσιμες στιγμές που περνούμε».
(ΥΓ): Πως είπατε; Τι σημασία έχει μια ανακοίνωση της νουδούλας; Έχει και παραέχει, διότι έτσι συμβάλλει και η νουδούλα με τον τρόπο της στη διατήρηση του ΜΥΘΟΥ! πηγη
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Εδώ Πολυτεχνείο: Σας ομιλεί ο ραδιοσταθμός των ελεύθερα αγωνιζόμενων συμβούλων του Σαμαρά
Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΗΝ!
Σήμερα είναι η γιορτή τους. Και δικαίως πανηγυρίζουν και τη θυμούνται, και την τιμούν. Διότι, χάρη σ’ αυτή την ιστορία έγιναν μεγάλοι και τρανοί, έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν με δέκα μασέλες κι ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να τα τρώνε όλοι μαζί! Όλοι μαζί, εις υγείαν των «κορόιδων»!
Οι «ήρωες»! Αν κοιτάξουμε γύρω μας, ή μάλλον αποπάνω μας, στα ψηλά πατώματα- είναι αυτοί που στέκονται και καμαρώνουν σα γύφτικα σκεπάρνια. Είναι η διαβόητη «γενιά του Πολυτεχνείου»!
Δείτε μέσα στα κόμματα. Γεμάτος ο τόπος από δαύτους. Και στην αριστερά, αλλά και στην ψοφοδεξιά – με τρανό παράδειγμα τον Λαζαρίδη. Ειδικά επί κλεφτο-ΠΑΣΟΚ, οι μισοί υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς και τα τοιαύτα, ήταν… πολυτεχνίτες.
Και στη λεγόμενη «τοπική αυτοδιοίκηση». Ουκ ολίγοι! Και στις τράπεζες – από διευθυντές κι απάνω. Βεεεεβαια Και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όχι τα υπαλληλάκια με τις τρεις κι εξήντα. Οι αποπάνω Αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις. Και που υπογράφουν τις διάφορες συμβάσεις. Με την ανάλογη μίζα πάντοτε… Και στα ΜΜΕ. Εκεί πια γίνεται πατείς σε πατώ με! Από δαύτους, ελάχιστοι δεν ήταν τότε στο Πολυτεχνείο. Μόνο όσοι ήταν μαθητούδια… Και στο «συνδικαλιστικό κίνημα» (τρομάρα τους…), όλα τα θρεφτάρια από κει μέσα πέρασαν… Από το «ηρωικό» Πολυτεχνείο!
Αυτοί κατέστρεψαν την Ελλάδα! Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι της δυστυχίας μας! Αυτοί τα έφαγαν όλα! Αυτοί κατοικοεδρεύουν στις Εκάλες και στα Ψυχικά και μας κοιτάνε αφ’ υψηλού! Αυτοί είναι που η χούντα τους άρχισε το ’73! Αυτή την καταραμένη γενιά πρέπει να καταστρέψει πολιτικά η Χρυσή Αυγή για να ιδεί η Ελλάδα και ο λαός της Θεού πρόσωπο! Και να είστε σίγουροι, ότι παρά τις αντιξοότητες και παρά τις παράνομες διώξεις τους, θα το καταφέρει και θα γκρεμίσει τη δικτατορία των διεφθαρμένων! Τη δικτατορία της «γενιάς του Πολυτεχνείου»! πηγη
- Τα θύματα είναι απροσδιόριστης ηλικίας, και αγνοούν τον θάνατό τους. Οι σωροί τους παραμένουν άταφοι επί χρόνια, στα πεζοδρόμια της Πατησίων, όπου τους πέταξαν υπάλληλοι της Αμερικάνικης πρεσβείας.
— Εικάζεται ότι πρόκειται για τους νεαρούς υπερήλικες, Κώστα Λαλιώτη και Μαρία Δαμανάκη, αγνώστων λοιπών στοιχείων.
— Παρακαλούνται όσοι τους γνωρίζουν, να τους ενημερώσουν, προκειμένου να μετοικίσουν σε ένα από τα νεκροταφεία ή να πάνε σε ένα αποτεφρωτήριο του κυρίου Μπαμπούλα, διότι είναι σε αποσύνθεση και μαζεύονται μύγες!!!!
— ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…. ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…. ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ….
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Πρώτο θύμα του Πολυτεχνείου είναι η ίδια μας η Πατρίδα. Η Ελλάδα μας που κατάντησε μια χώρα οικονομικά, ιστορικά και δημογραφικά νεκρή. Πολιτικά ανύπαρκτη. Υπόδουλη, ξεπουλημένη και κάθε άλλο παρά ευυπόληπτη διεθνώς.
Άλλο μεγάλο θύμα του Πολυτεχνείου είναι ο Ελληνικός Λαός. Ένας λαός απελπισμένος, μονίμως ανασφαλής, που προσπαθεί να κατανοήσει τι επιτέλους συμβαίνει στη χώρα του, στη ζωή του. Ο καθένας βράζει στο ζουμί του περιμένοντας, ώσπου στο τέλος ανεβαίνει σε μια ταράτσα και γίνεται άλλος ένας αριθμός στις λίστες των αυτόχειρων…
Το μεγαλύτερο όμως θύμα που έπεσε στο Πολυτεχνείο είναι η ίδια η αλήθεια. Ποτέ στην ιστορία αυτής της χώρας δεν έχει πιαστεί ο κόσμος κορόιδο τόσο απροκάλυπτα και με τόση συνέπεια και ομοφωνία, με πρώτη διδάξασα την αιώνια αριστερά. Κάθε επέτειος του Πολυτεχνείου συνοδεύεται από απέραντους μονολόγους διαστρεβλώσεων και ανακριβειών. Κάθε άλλη άποψη, «διαφορετική» ας το πούμε, ερμηνεία ή προσέγγιση των γεγονότων, αποκλείεται πανηγυρικά και δημοκρατικά από ΜΜΕ, οργανώσεις, από την εκπαίδευση, από παντού.
Σαράντα ένα χρόνια μεταπολίτευσης και κυριαρχούν οι ίδιοι άνθρωποι, τα ίδια ψέματα, ενώ ο λαός παραμένει απληροφόρητος και αποπροσανατολισμένος. Πάντοτε, αυτοί που δούλευαν «ψιλό γαζί» τον Ελληνικό λαό με σκοπό είτε να αρπάξουν τον εθνικό του πλούτο, είτε την εθνική του ανεξαρτησία, έβρισκαν διάφορα τεχνηέντως παραλλαγμένα προσχήματα (όπως, για παράδειγμα, η ντροπιαστική περίοδος 1944-49, με το πρόσχημα της… απελευθέρωσης και το όνειρο του υπαρκτού σοσιαλισμού), προκειμένου να πετύχουν τους βρωμερούς τους σκοπούς.
Το Πολυτεχνείο αποτέλεσε και αυτό ένα πρόσχημα για να καταργηθεί η δημοκρατία κυριολεκτικά, αφού ως γνωστόν η χούντα είχε παραδώσει την εξουσία από τον Οκτώβρη του ΄73, και είχε αναλάβει η κυβέρνηση Μαρκεζίνη για να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές τον Φεβρουάριο του ΄74, έγινε όμως η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του ΄73 με μοχλό πίεσης τους φοιτητές και τους νέους (τα αιώνια θύματα δηλαδή της παγκόσμιας τάξης) και ήταν η αφορμή για να επιβληθεί η χούντα Ιωαννίδη με όλα τα συνεπακόλουθα (αφού οι φοιτητές δεν έριξαν το καθεστώς της 21ης Απριλίου αλλά τον Παπαδόπουλο), αλλά και μεταφορικά, αφού εκείνη ακριβώς την περίοδο ξεκίνησε η επέλαση μιας ιδεολογικής τρομοκρατίας που έβαλε όρια και φραγμούς στον πολιτικό λόγο και την πληροφόρηση, ελεγχόμενα φυσικά από την αριστερά, η οποία από τότε επιβλήθηκε και επεκράτησε πλήρως.
Ήταν εκείνη η περίοδος, που αποτέλεσε την αρχή ενός ιδεολογικού μονοπωλίου το οποίο συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Ο φασισμός σε όλο του το μεγαλείο… Εγκλωβίστηκε ο τόπος στο όραμα της παγκοσμιοποίησης, το οποίο με ιδιαίτερη ζέση και χωρίς καμία πολιτική αξιοπρέπεια υποστηρίζουν οι πολιτικοί μας ηγέτες, οι οποίοι, κακά τα ψέματα, αν δεν υπήρχε το Πολυτεχνείο για να ξεκινήσουν την λαμπρή τους καριέρα, τώρα δεν θα τους γνώριζε «ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους», για να θυμηθούμε και μια φράση από τα παλιά…
Η ελπίδα για συγκρότηση ενός κράτους εθνικού, με φιλότιμο, αξιοκρατία, δικαιοσύνη, εθνική ασφάλεια, άμυνα, ανάπτυξη και σεβασμό για τον πολίτη γκρεμίστηκε το 1973 με την καλά οργανωμένη εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Η Ελλάς από τότε είναι μια χώρα στην οποία δεν υπάρχει πια λογική, γιατί έχει καταργηθεί. Δεν υπάρχει πολιτική σκέψη. Η πολιτική πραγματικότητα έχει διαστρεβλωθεί. Η κάθε είδους διανοητική αυθαιρεσία εξυπηρετείται από ψεύτικες πολιτικές έννοιες.
Όσον αφορά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, εδώ και σαράντα ένα συναπτά έτη παίζεται μια κασέτα με το παραμύθι των αποδεδειγμένα ανύπαρκτων νεκρών που έχει επιβάλλει το μεταπολιτευτικό κατεστημένο της αριστεράς. Όποιος δεν αποδέχεται την ιστορία της κασέτας, βαφτίζεται φασίστας, ρατσιστής, χουντικός.
Εμείς λοιπόν δεν αποδεχόμαστε την ιστορία καμίας κασέτας και αφήνουμε όλους αυτούς που επιλέγουν να ζουν μέσα σε πολιτικό αυτισμό να πάνε και να καταθέσουν ένα στεφάνι ή λίγα λουλούδια στην κεφάλα του Σβορώνου στις 17 Νοεμβρίου και δίπλα, στην μαρμάρινη πλάκα που στήθηκε το ΄88 τιμής ένεκεν για τους φοιτητές του Ε.Μ.Π. που υπήρξαν θύματα της… εθνικής αντίστασης 1941-1944!
Εμείς παλεύουμε κάθε μέρα, χωρίς να κάνουμε ούτε βήμα πίσω, για τα πραγματικά θύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Την Ελλάδα, τον Λαό, την αξιοπρέπεια, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, τον πατριωτισμό, τη λογική.
Και το λανθασμένο σύνθημα των ημερών «Το Πολυτεχνείο ζει» πρέπει να αντικατασταθεί από τα ορθά «Η κλεπτοκρατία ζει», «Η λαμογιοκρατία ζει», «Η ρεμούλα ζει», «Ο ραγιαδισμός ζει». πηγη
ΝΑ
ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΑΝ
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΟΥΤΕ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΗΤΑΝ ΙΡΛΑΝΔΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΑΠΟ
ΒΟΛΙ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ...!!
"ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΚΑΤΑΡΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ"
Να παρουμε τα πραγματα απο την αρχη...
Οι στίχοι είναι του Ιρλανδού ποιητή Brendan Behan (1923 – 1964) ) και μεταφράστηκε από το Βασίλη Ρώτα. Μελοποιήθηκε στο Παρίσι από το Μίκη Θεοδωράκη, τον Οκτώβρη του 1961
Το 1962 ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά με την ερμηνεία της Ντόρας Γιαννακοπούλου και το Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα. Έγινε παγκοσμίως γνωστό με την ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη στο δίσκο “Ενας Ομηρος’’ που κυκλοφόρησε 10 χρόνια αργότερα.
Ιστορική αναφοράΤο τραγούδι δεν αναφέρεται μόνο στη Βρετανική κατοχή των Ιρλανδών αλλά, κυρίως, στην εμφύλια διαμάχη που ακολούθησε μετά την αυτονομία της Ιρλανδίας. Γι’ αυτό και ο αρχικός στίχος ήταν “σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί”, αφού το “γελαστό παιδί” σκοτώθηκε από σφαίρα συμπατριώτη του Ιρλανδού και όχι από “βόλι Εγγλέζου”. Το τραγούδι, δηλαδή, είναι ένας θρήνος των συμπολεμιστών του, γιατί το γελαστό παιδί δεν πέθανε τιμημένα στη φυλακή από απεργίας πείνας ή από βόλι των Εγγλέζων, αλλά από το “άτιμο βόλι” των ομοεθνών του Ιρλανδών (εμφύλιος πόλεμος). ΠΗΓΗ
ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ,ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟ ΛΕΝΕ ΑΥΤΟ;;;;
Η άθλια γενιά του Πολυτεχνείου που ξεπουλά την πατρίδα θα έπρεπε να είχε κρυφτεί από προσώπου γης εδώ και πολύ καιρό.
Είναι επιστήμονες τα άτομα. Όλα αυτά φυσικά και δεν γίνονται τυχαία. Το μνημονιακό σύστημα της γενιάς του Πολυτεχνείου ερεθίζει ύπουλα τα "άκρα" της Χώρας σε μια κακή συγκυρία.
Στη φωτογραφία βλέπουμε τον κρατικοδίαιτο αριστεριστή καλλιτέχνη και έναν από τους φοιτητές του Πολυτεχνείου Σπ. Παπαδόπουλο. 40 χρόνια Πολυτεχνείο 40 χρόνια ψωμί αλλά χωρίς παιδεία. Σε μια εποχή καταστροφής και εμπαιγμού κάποιοι ξέρουν να θολώνουν τα νερά με χιλιοπαιγμένα έργα του Ιταλού αριστεριστή συγγραφέα Ντάριο Φο.
Στη φωτογραφία βλέπουμε τον κρατικοδίαιτο αριστεριστή καλλιτέχνη και έναν από τους φοιτητές του Πολυτεχνείου Σπ. Παπαδόπουλο. 40 χρόνια Πολυτεχνείο 40 χρόνια ψωμί αλλά χωρίς παιδεία. Σε μια εποχή καταστροφής και εμπαιγμού κάποιοι ξέρουν να θολώνουν τα νερά με χιλιοπαιγμένα έργα του Ιταλού αριστεριστή συγγραφέα Ντάριο Φο.
Πλούσιο ψωμί μόνο για λίγους. H γενιά του Πολυτεχνείου είναι αυτή που ξεπουλά σήμερα τα πάντα. Η γενιά που τα βρήκε ΟΛΑ έτοιμα και τα πουλά ΟΛΑ έτοιμα. Λαλιώτης, Δαμανάκη, Ντόρα, Λοβέρδος, Θέμος, Κωστόπουλος, Παπανδρέου, Σκανδαλίδης, Σαμαράς, Βενιζέλος, Λαφαζάνης, Ανδρουλάκης, Κουτσούμπας, Παπουτσής και ένα σωρό άλλα καλά παιδιά που απόλαυσαν τα πάντα, ξεπουλώντας φυσικά ό,τι τους παραδόθηκε από τους προηγούμενους και στους επόμενους όχι μόνον δεν παραδίδουν τίποτε, αλλά αφήνουν χρέη και αυτοκτονίες. Αφήνουν δούλεμα, χλευασμούς και συσσίτια.
Έφτιαξαν πλούσιες καριέρες και χόρτασαν χαμόγελα ευτυχίας. Η γενιά της "αθανασίας και των offshore λογαριασμών. Η γενιά που ακόμα και σήμερα ελέγχει ένα ολόκληρο κράτος περιμένοντας τους άλλους ( στημένους του Τσίπρα ) για μια νέα μεταπολίτευση σε μια χώρα ρημαδιό.....σε μια χώρα πολυπολιτισμική με δεκάδες τζαμιά και εβραικούς νόμους ώστε να περνά απαρατήρητη
Ψυχοφάρμακα μας πρόσφερε η γενιά του Πολυτεχνείου. Κάποιοι μαλάκες δεν βαρέθηκαν το show και συνεχίζουν το παραμύθι μέσα από blogs και πορείες να κάνουν αφιερώματα. Ντροπή! chaos-crisis.blogspot.gr
Με το δήθεν
«έπος» του Πολυτεχνείου θα ασχοληθούμε σήμερα («λόγω της ημέρας»)
αγαπητοί αναγνώστες. Δηλαδή, με την μεγαλύτερη απάτη της νεοελληνικής
ιστορίας. Μια απάτη που την φούσκωσαν κάποιοι επιτήδειοι μετά το ’74,
ξεφούσκωνε όμως χρόνο με τον χρόνο κι έχει πλέον στις ημέρες μας
απαξιωθεί πλήρως. Ήταν επόμενο. Βλέπετε, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…
Να δούμε ποια ήσαν τα πραγματικά γεγονότα. Την 1η Ιουλίου 1973, κατηργήθη δια λαϊκού δημοψηφίσματος η Βασιλεία και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ανακηρύχθηκε ο Γ. Παπαδόπουλος. Την 8ηΟκτωβρίου, του ιδίου έτους, διορίσθηκε πρωθυπουργός ο παλαιός πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης, ο οποίος σχημάτισε προσωρινή πολιτική κυβέρνηση, με σκοπό την διενέργεια εκλογών στο άμεσο μέλλον. Από την 8η Οκτωβρίου, λοιπόν, και μετέπειτα ουδείς στρατιωτικός συμμετέχει πλέον στην κυβέρνηση, ενώ παύει και η ισχύς του στρατιωτικού νόμου. Άρα, λοιπόν, δεν υπήρξε καμία δικτατορία, εναντίον της οποίας εξεγέρθηκαν «τα παιδιά του Πολυτεχνείου». Γιατί, όμως, εξεγέρθηκαν;
Για να
καταλάβουμε τους πραγματικούς λόγους της εξεγέρσεως, θα πρέπει να
ψάξουμε αλλού, κι όχι στην «καταπίεση» των νέων από την «δικτατορία»,
που κι αν υπήρξε στο παρελθόν εκείνη την περίοδο είχε χαλαρώσει κατά
πολύ. Αφού, λοιπόν, δεν υπήρχε καμιά αιτία προερχομένη από την εσωτερική
πολιτική της κυβερνήσεως, θα πρέπει να εξετάσουμε την εξωτερική της
πολιτική.
Παρά τα περί
του αντιθέτου διαδιδόμενα, οι Αμερικανοί –«προστάτες» και «σύμμαχοι»
τότε και τώρα της Ελλάδος- δεν υποστήριξαν ούτε την Επανάσταση της 21ης Απριλίου,
ούτε το καθεστώς που προέκυψε απ’ αυτήν. Ο λόγος είναι απλός: οι
Αμερικανοί, όπως άλλωστε όλες οι μεγάλες δυνάμεις της σύγχρονης εποχής,
προτιμούν να υπάρχει «δημοκρατία» στα κράτη που ελέγχουν, διότι δια της
«δημοκρατίας» μπορούν να συνεχίζουν να τα ελέγχουν. Κι αν κάποια στιγμή ο
οποιοσδήποτε «δημοκρατικός» κυβερνήτης τους κάνει νερά, μπορούν
πανεύκολα να τον «συμμορφώσουν» δια της αντιπολιτεύσεως, των ΜΜΕ, των
συνδικάτων, ακόμα δε και των παραγόντων του ιδικού του κόμματος. Ας
θυμηθούμε τι έγινε προσφάτως στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή (του
νεωτέρου) και που κατέληξε το άνοιγμά του προς την Ρωσσία. Αντιθέτως, μ’
έναν «δικτάτορα» στο τιμόνι της χώρας, η «προστάτιδα δύναμη» δεν ξέρει
τι θα της ξημερώσει.
Το σίγουρο είναι, πως το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου
1967 βρήκε τους Αμερικανούς («Αμερικανοσιωνιστάς», επί το ακριβέστερον)
αιφνιδιασμένους. Πιάστηκαν στον ύπνο! Άλλα περίμεναν κι άλλα τους
προέκυψαν. Είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο, ότι με παρέμβαση των
Αμερικανών το πολιτικό κατεστημένο της χώρας και ο τότε βασιλεύς είχαν
συμφωνήσει στην κήρυξη μιας δικτατορίας από ελεγχομένους ανωτάτους
αξιωματικούς (η περιβόητη «χούντα των στρατηγών»), η οποία θα είχε
σύντομο βίο, στην διάρκεια του οποίου θα επανέφερε την κατάσταση στην
«ομαλότητα» και εν συνεχεία θα παρέδιδε την εξουσία στους «νομίμους
κατόχους» της. Εδώ, όμως, αντί για τους ελεγχομένους στρατηγούς τους
προέκυψαν οι ανεξέλεγκτοι συνταγματάρχες!
Προκειμένου,
όμως, να αποφύγουν τα χειρότερα –δηλαδή να χάσουν για πάντα την επιρροή
τους στην Ελλάδα- οι Αμερικανοσιωνισταί ακολούθησαν την πολιτική του
«βλέποντας και κάνοντας». Έτσι, απέρριψαν προτάσεις πολιτικών περί
αποκαταστάσεως της «δημοκρατικής νομιμότητος» από τον 6ο Στόλο
και άρχισαν να δουλεύουν υπογείως. Η πρώτη απόπειρα ανατροπής
Παπαδοπούλου έλαβε χώρα στα τέλη του 1967, με αφορμή την παρουσία της
ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο. Η ελληνο-τουρκική κρίση του ’67
παρουσιάζει καταπληκτικές ομοιότητες με αυτήν του ’74! Μόνο που τότε ο
Γ. Παπαδόπουλος δεν έπεσε στην παγίδα και με κατάλληλους διπλωματικούς
χειρισμούς απέφυγε τον πόλεμο και την εθνική ταπείνωση που μας ετοίμαζαν
οι «φίλοι» και «σύμμαχοί» μας, αλλά και την ανατροπή του. Η δεύτερη
απόπειρα έγινε με το βασιλικό κίνημα, αλλά απέτυχε κι αυτή. Την ιδία
τύχη είχε και η τρίτη απόπειρα, το επόμενο έτος (1968), όταν ο
Παναγούλης αποπειράθηκε να σκοτώσει τον Γ. Παπαδόπουλο. Εδώ θα ανοίξω
μια παρένθεση. Ο Αλέκος Παναγούλης, παλικάρι πραγματικό, αγνός ιδεολόγος
και ίσως ο μόνος αληθινός αντιστασιακός, έγινε πιστεύω άθελά του όργανο
των Αμερικανοσιωνιστών, που τον δολοφόνησαν την 1η Μαΐου του
’75 –επισήμως επρόκειτο για «τροχαίο ατύχημα»- γιατί προφανώς είχε
αντιληφθεί ποιοι και γιατί τον χρησιμοποίησαν και απειλούσε με
αποκαλύψεις. Εδώ κλείνει η παρένθεση. Τρία στα τρία, λοιπόν! Τρεις
απόπειρες, τρεις αποτυχίες! Είναι αυτό που ανέφερα προηγουμένως: δύσκολα
τα βάζει κανείς μ’ έναν «δικτάτορα»…
Την 15η Ιανουαρίου
1973, ο Γ. Παπαδόπουλος ξεπερνά για πρώτη φορά τα επιτρεπόμενα όρια: Με
επιστολή του στον πρόεδρο των ΗΠΑ αρνείται την δωρεάν στρατιωτική
βοήθεια, για λόγους εθνικής υπερηφανείας! Άλλωστε, η Ελλάς δεν είχε
πλέον κανένα οικονομικό πρόβλημα, καθώς με μια συνετή και έντιμη
διαχείριση (κανένας δεν έκλεβε!) η Επανάσταση πέτυχε ένα «οικονομικό
θαύμα», όπως το χαρακτήρισαν οι πάντες. Επίσης, ο Γ. Παπαδόπουλος είχε
σκοπό να ξεκινήσει σύντομα την άντληση του «μαύρου χρυσού», των
πετρελαίων που κρύβει το υπέδαφος της πατρίδος μας. Και βέβαια, η παροχή
δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας προς τα διάφορα κράτη, ήταν η εγγύηση της
υποταγής των. Η ιστορική επιστολή Παπαδοπούλου, με την οποία η Ελλάς
έσπασε τα δεσμά της, είναι η ακόλουθη: «Η
κυβέρνησις απεφάσισεν όπως δηλώσει εις την κυβέρνησιν των Ηνωμένων
Πολιτειών, ότι παραιτείται του λοιπού, αρχής γενομένης από του τρέχοντος
έτους, της παρεχομένης υπό των Ηνωμένων Πολιτειών, δωρεάν στρατιωτικής
βοηθείας» (πηγή: εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» της 16ης Ιανουαρίου
1973, υπό τον πρωτοσέλιδο κεντρικό τίτλο: «Η ΕΛΛΑΣ ΠΑΡΗΤΗΘΗ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΝ
ΒΟΗΘΕΙΑΣ – Επιστολή του κ. Γ. Παπαδοπούλου προς τον Πρόεδρον Νίξον»).
Τον Οκτώβριο
του 1973, ο Γ. Παπαδόπουλος ξεπερνά τα «όρια» κατά πολύ. Αρνείται στους
Αμερικανοσιωνιστάς την χρήση της βάσεως της Σούδας προς βοήθεια των
Ισραηλινών σιωνιστών στον πόλεμο με τους Άραβες. Δεν πάει άλλο! Οι
εβραιοαμερικανοί αποφασίζουν την άμεση ανατροπή του! Όλως «τυχαίως»,
έναν μήνα αργότερα, ξεσπούν τα γνωστά γεγονότα. Η συνταγή της φοιτητικής
εξεγέρσεως είναι δοκιμασμένη και στο παρελθόν. Το 1968, όταν ο
Στρατηγός Ντε Γκωλ συγκρούστηκε με τους Αμερικανοσιωνιστές, του έστησαν
τον διαβόητο «κόκκινο Μάη του ‘68», με τους Κον (Κοέν) Μπεντίτ και
συντροφία να κραυγάζουν εν χορώ «είμαστε όλοι εβραίοι» και να σπέρνουν
την καταστροφή και το χάος.
Όλα,
λοιπόν, άρχισαν στις 14 Νοεμβρίου, με μια εντελώς απροσδόκητη κατάληψη
του Πολυτεχνείου από ελαχίστους φοιτητάς, με αφορμή τις αναβολές
στρατεύσεως. Δυστυχώς, οι πολιτικάντηδες της κυβερνήσεως Μαρκεζίνη
κωλυσιέργησαν και δεν έστειλαν αμέσως την Αστυνομία να πετάξει έξω τους
ταραξίες, για να φανούν «δημοκράτες». Έτσι, εκμεταλλευόμενοι την ανοχή
που υπήρξε, μπαίνουν μέσα στο Πολυτεχνείο κάθε είδους πράκτορες, αλλά
και αριστερίστικα, αναρχικά και κακοποιά στοιχεία. Αυτοί οι τελευταίοι
καμία διαφορά δεν έχουν με τα αναρχοκομμουνιστικά στοιχεία του σήμερα,
που καίνε κάθε λίγο και λιγάκι την Αθήνα και το εθνικό μας σύμβολο.
Αυτοί, οι «γνωστοί-άγνωστοι», είναι τα μόνα γνήσια τέκνα των «παιδιών»
της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και οι μόνοι που δικαιούνται να εορτάζουν
την επέτειο, με τον γνωστό «εκρηκτικό» τους τρόπο. Από εκεί κι έπειτα, η
επέμβαση έγινε πολύ καθυστερημένα, με τις γνωστές συνέπειες. Ωστόσο,
και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, δεν υπήρξαν νεκροί μέσα εις τον
χώρο του Πολυτεχνείου, παρά μόνον κάποιοι ολίγοι εκτός αυτού,
φονευθέντες ως επί το πλείστον από αδέσποτες σφαίρες και εξοστρακισμούς,
είτε από προβοκάτορες που έδρασαν μέσα στην αναμπουμπούλα. Ο μικρός
αριθμός των θυμάτων, αλλά και οι συνθήκες θανάτου των, δεν βόλευαν την
μεταπολιτευτική μαρξιστική προπαγάνδα, η οποία ευρισκόμενη σε
πτωματολογικό παροξυσμό έκανε λόγο για… εκατοντάδες, ακόμα και… χιλιάδες
νεκρούς. Θα μείνουν στην ιστορία οι κωμικοτραγικές… εκσκαφές που έκανε
στο νεκροταφείο Ζωγράφου ο τότε δήμαρχος, Δ. Μπέης, προκειμένου να βρει
τους… ομαδικούς τάφους των «νεκρών του Πολυτεχνείου». Όμως, άνθρακες ο…
θησαυρός!
Είναι
γεγονός, ότι αυτοί που σήμερον εμφανίζονται ως «πρωτοπόροι» και
«καθοδηγητές» της εξεγέρσεως, δηλαδή οι κομμουνιστές, όχι μόνον απείχαν
από το Πολυτεχνείο, αλλά το κατήγγειλαν κιόλας! Έγραφε τότε το υπ’
αριθμόν 8 τεύχος της «Πανσπουδαστικής», οργάνου της φοιτητικής νεολαίας
του ΚΚΕ: «Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του
Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου προβοκατόρων της
ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλλη-Καραγιαννόπουλου,
με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας,
γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις
συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και
με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας
μεμονωμένης εξτρεμιστικής αναρχικής εξέγερσης, να χρησιμοποιήσουν το
χιλιοτριμμένο πρόσχημα του “επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος”, για
να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα
της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι Αμερικάνοι και η χούντα
είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλλουν ύστερα από την παταγώδη
αποτυχία της χουντομαρκεζινικής προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της
λαϊκής πάλης». Εμείς εδώ μιλάμε με ντοκουμέντα, κι όχι με… τρίχες.
Ας διαψεύσει, αν τολμάει, το παραπάνω δημοσίευμα το ΚΚΕ, κι ας δώσει στη
δημοσιότητα το φύλλο της συγκεκριμένης εφημερίδος, που σίγουρα υπάρχει
στο αρχείο του. Κουκουέδες, ιδού η Ρόδος!
Την ίδια
περίοδο, ο Μπάμπης Δρακόπουλος, στέλεχος του τότε ΚΚΕ εσωτερικού,
πολιτικού προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε για τα γεγονότα: «Η εξέλιξη
στον τόπο μας έχει περιέλθει σε λεπτό σημείο. Παράλληλα, στο ευρύτερο
δημοκρατικό κίνημα που αξιώνει την είσοδο στη δημοκρατική ομαλότητα,
σκοτεινές δυνάμεις εργάζονται για να φράξουν το δρόμο προς την
κατεύθυνση αυτή και οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την
επιβολή στρατοκρατικών μέτρων» (πηγή: «Ελευθεροτυπία» της 28ης Νοεμβρίου
2004, σελίς 54). «Σκοτεινές δυνάμεις», λοιπόν, εκπροσωπούσαν οι «ήρωες»
του Πολυτεχνείου, σύμφωνα με τους «ανανεωτές» της αριστεράς. Συμφωνούμε
απολύτως!
Κόσμος και
κοσμάκης πέρασε εκείνες τις ημέρες από το Πολυτεχνείο. Ήταν μοναδική
ευκαιρία για λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και ασυδοσίας, για… καμάκι και…
χαβαλέ. Τυχεροί, όμως, στάθηκαν όσοι εγκλωβίστηκαν στον χώρο την
τελευταία ημέρα. Τυχεροί, γιατί εκμεταλλευόμενοι τον εγκλωβισμό τους
έφτιαξαν μετά λαμπρή πολιτική καριέρα. Είναι κάποιοι που εμφανίζονται
στα φιλμ αρχείου με γένια και μαλλιά, και με υψωμένες τις γροθιές, αυτοί
που κυβέρνησαν εν συνεχεία την Ελλάδα και την κυβερνούν ακόμα. Μερικά
τρανταχτά παραδείγματα: Δαμανάκη, Λαλιώτης, Ανδρουλάκης, Παπουτσής,
Τζουμάκας, Λαζαρίδης (σήμερα εξ’ απορρήτων σύμβουλος του Α. Σαμαρά)
κ.λπ., ενώ πάμπολλοι εισχώρησαν στα ΜΜΕ και σήμερα είναι πρωτοκλασάτα
στελέχη της καθυποτάξεως των Ελλήνων. Τα αποτελέσματά τους, τα είδαμε
όλοι. Παρέλαβαν το 1974 μηδενικό εξωτερικό χρέος και μια οικονομία σε
έναν πρωτοφανή στα ελληνικά χρονικά ανοδικό καλπασμό αναπτύξεως. Μια
χώρα νοικοκυρεμένη, με ευημερούντες πολίτες. Και πως την κατήντησαν;
Αφού διέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας και την καταχρέωσαν στους
διεθνείς τοκογλύφους, κι αφού προηγουμένως είχαν φάει ότι μπορούσε να
φαγωθεί, μας παρέδωσαν σιδηροδέσμιους στο ΔΝΤ και στους διεθνείς
τοκογλύφους. Κι έχουν και το θράσος να ομιλούν για τους «αγώνες» και τα
«οράματά» τους, αυτοί ακριβώς που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι της δυστυχίας
μας!
Ποια,
λοιπόν, σκοπιμότητα εξυπηρετεί ο μύθος του Πολυτεχνείου και τα ψεύτικα
δάκρυα στην μνήμη ανύπαρκτων «ηρωικών» νεκρών; Η απάντηση είναι απλή: με
τον μύθο του Πολυτεχνείου η αριστερά στέριωσε την ιδεολογική της
κυριαρχία στην ελληνική κοινωνία. Επειδή δε η αριστερά στερείται
αληθινών ηρώων, προβάλει τους ψεύτικους! Ωστόσο, 39 χρόνια μετά, ο μύθος
καταρρέει. Η προσέλευση γίνεται χρόνο με τον χρόνο ολοένα και
μικρότερη. Κι αν δεν ήταν η υποχρεωτική προσέλευση των μαθητών, ακόμα
και των δημοτικών σχολείων, θα φαινόταν η γύμνια του πανηγυριού σε όλο
της το θλιβερό μεγαλείο. Και εφέτος, λοιπόν, το αυθόρμητο συναίσθημα της
συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού στην θέα του πανηγυριού, είναι είτε
πλήρης αδιαφορία, είτε οργή και αηδία. Επιπλέον, τα πράγματα άλλαξαν.
Τώρα υπάρχει μέσα στη βουλή και στο λαό ένα κόμμα που περιφρονεί το μύθο
τους, δεν τους φοβάται και αμφισβητεί ευθέως τις κατεστημένες αλήθειες
που μέχρι προσφάτως εθεωρούντο δεδομένες. Κι όσο η Χρυσή Αυγή του
Ελληνισμού δυναμώνει, τόσο οι μύθοι της αριστεράς θα ξεθωριάζουν, μέχρι
που να έρθει η στιγμή –κι αυτό θα γίνει πολύ πιο σύντομα απ’ ότι
περιμένουμε- που θα ξεθεμελιωθούν εκ βάθρων και θα λάμψει η ελληνική
αλήθεια!
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Όλγα Τρέμη, πρώην μέλος της ΚΝΕ συμμετείχε στο Πολυτεχνείο!!!!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΨΥΧΑΡΗΣ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ, ΜΑΝΙΑ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ) ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΑΣ ΚΙΤΣΟΥ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ ΜΕΛΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ, ΘΕΜΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ, ΣΤΡΑΤΗΣ ΛΙΑΡΕΛΗΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ,ΟΛΓΑ ΤΡΕΜΗ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ, ΠΑΥΛΟΣ ΤΖΙΜΑΣ ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ,ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ,ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΗΜΟΣΙΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (ΚΝΕ), ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ ΟΣΕ(ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ),ΤΑΣΟΣ ΤΕΛΟΓΛΟΥ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΡΙΤΖΗΣ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΤΣΟΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΕΜΕΝΟΣ ΠΡΩΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ, ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΜΕΓΚΡΕΛΗΣ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ
πηγή
1973. Το ερώτημά μου των τελευταίων 15 περίπου ετών παραμένει. Ως πότε θα συνεχίσουμε να εορτάζουμε αυτή την επέτειο?
Τι ακριβώς θυμίζουμε στους εαυτούς μας κάθε χρόνο; Το πως μπορεί κάποιος να το παίζει επαναστάτης για να γίνει μετά χαλίφης στη θέση του χαλίφη καπηλευόμενους τους αγώνες άλλων; Το πως κάποιος από αντιεξουσιαστής μεταμορφώνεται (ή αποκαλύπτεται) στο χειρότερο εξουσιαστή;
Η Μαρία Δαμανάκη του “εδώ πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο” εξασφάλισε μια πολιτική καριέρα. Από τον ενιαίο και μη Συνασπισμό, στο ΠΑΣΟΚ που έστελνε στο ειδικό δικαστήριο απολαμβάνοντας πάντα βέβαια τα βουλευτικά αριστερά λαϊκά προνόμια. Δε θα εκπλαγώ αν τη δω μαζί με το Σαμαρά κάποια στιγμή. Το “έξω από την Ευρώπη” μετουσιώθηκε στην ανάπαυση των όμορφων Βρυξελλών με μερικές αρκετές χιλιάδες ευρώ εισόδημα το μήνα και την υπεράσπιση του ευρωμάρκου.
Και όχι μόνο. Αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ψευδο-αριστεράς είτε εκμεταλλεύτηκαν την παρουσία τους στο Πολυτεχνείο είτε βαπτίστηκαν σε μια βραδιά αντιστασιακοί ώστε να εξαργυρώσουν την πολιτική τους επιταγή με μια θέση στην εξουσία. Πόσες φορές δεν τους ακούσαμε να αυτοδιαφημίζουν το ξύλο που έφαγαν – αν έφαγαν όλοι – σε τηλεοπτικά πάνελ. Γιατί ξύλο σίγουρα έπεσε αλλά το έφαγαν τα κορόιδα.
Το “πολυτεχνείο” λοιπόν μετετράπη σε φετίχ και πολιτικό διαβατήριο. Πώς είναι το lower στα αγγλικά; Κάτι αντίστοιχο.
Αυτό πάλι το “ρημαδοτανκ” αποτέλεσε το σημείο κατατεθέν και το άλλοθι των μετέπειτα εγκλημάτων των καθεστώτων που ακολούθησαν. Χώρια το γεγονός ότι αποτελούσε το μόνιμο πονοκέφαλο της πρωτεύουσας στο ετήσιο ραντεβού της με τη λεηλασία και τον εμπρησμό.
Το τανκ δεν έριξε μια απλή πόρτα. Το τανκ άνοιξε την κερκόπορτα από την οποία η ανομία, η ανηθικότητα, το αεριτζιδιλίκι και ότι αρνητικό μπορεί να φανταστεί κανείς, εισχώρησαν και κατηύθυναν την πορεία αυτής της χώρας από το 1974 και μετά.
Αν δεν υπήρχε αυτό το τανκ, σήμερα δε θα μας βασάνιζε καμία Ρεπούση, κανένας Μπίστης, Τατσόπουλος και ούτε θα είχαμε ποτέ το…φοβερό αντιεξουσιαστή στην εξουσία και νυν καθηγητή του Χάρβαρντ Γιώργο Παπανδρέου.
Μια ολόκληρη γενιά τυχοδιωκτών πέρασε πάνω από την πεσμένη πόρτα και κατόπιν κυριάρχησε στην Ελλάδα. Γνωρίζουν δε πολύ καλά πως και γιατί έπεσε η χούντα αλλά αυτοί είχαν ανάγκη να το πάρουν πάνω τους ώστε να το προβάλλουν αργότερα.
Οι πραγματικοί ρομαντικοί εξεγερθέντες εκείνων των ημερών επειδή διέθεταν αξιοπρέπεια και αγνό ιδεαλισμό δεν καταδέχθηκαν να ανταλλάξουν τον αγώνα τους με μια θέση στο σύστημα. Δεν το σκέφτηκαν καν. Αυτό όμως δυστυχώς όσο κι αν τους τιμά δεν τους προσφέρει απαλλαγή από την ιστορική τους ευθύνη να μην αφήσουν κανένα να καπηλευθεί το λαϊκό κίνημα του 1973 με αποτέλεσμα τη σημερινή καταστροφή της χώρας.
Ας τους τιμήσουμε λοιπόν με ένα νέο αλλά ανόθευτο λαϊκό κίνημα που πραγματικά θα απελευθερώσει αυτό τον ιδιότροπο αλλά ιστορικό υπερήφανο λαό από τα σύγχρονα δεσμά του.
Στρατής Μαζίδης freepen
Αυτά είναι μερικά από τα φυντάνια που έβγαλε το πολυτεχνείο
Ο επίλογος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν σίγουρο πως
θα σηματοδοτούσε την αρχή για τη νέα εποχή στην οποία εισερχόταν η χώρα: Τη
Μεταπολίτευση που κατέστεψς την Πατρίδα μας. Ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών,που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα έχουν ασχοληθεί με την άσκηση της κρατικής
εξουσίας και έχουν λάβει δημόσια αξιώματα και πακτωλό χρημάτων από τν Ελληνικό Λαό!!!
Μαρία Δαμανάκη
Ανέπτυξε δραστηριότητα εντός της Αριστεράς, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Μέλος της ΚΝΕ, έλαβε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα και ήταν η φωνή πίσω από το ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου που επαναλάμβανε το «Εδώ Πολυτεχνείο». Μετά την πτώση της χούντας εξελέγη βουλευτής, αρχικά του Κ.Κ.Ε. και εν συνεχεία με τον Συνασπισμό. Το 1991 έγινε πρόεδρος του ΣΥΝ και ήταν η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα. Μετέπειτα προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, του οποίου υπήρξε βουλευτής. Σήμερα είναι Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τεράστιες αποδοχές..!!!
Λίγες ημέρες μετά τον εορτασμό του «έπους» του Πολυτεχνείου. Το «έπος» που
δημιούργησε εντελώς κατά λάθος μια «ηρωίδα», τη Μαρία Δαμανάκη, της οποίας ο
ηρωισμός συνίσταται στην εκφώνηση – από το ραδιόφωνο των φοιτητών – των
συνθημάτων και των ανακοινώσεων της συντονιστικής επιτροπής. Του «έπους» που
έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς, να μας φορτωθούν στην πλάτη ως «πολιτικοί»
Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Κώστα
Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα και άλλα «ηγετικά στελέχη της εξέγερσης» , ο
δρόμος προς τη Βουλή, την πολιτική σκηνή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν
γένει ελληνική πολιτική αθλιότητα, ξεκινάει από κει.
Η σημερινή ιδεολογική, ηθική και οικονομική εξαθλίωση της χώρας όπως και η επικίνδυνη διαιώνιση του διχασμού του λαού μετά την «μεταπολίτευση» , είναι η απόρροια ενός μεγενθυμένου μύθου που έχτισε η αριστερά και η ρηχή και ασπόνδυλη αστική τάξη που δημιουργήθηκε μετά την μεταπολίτευση από αστικοποιημένους αγρότες αποφοίτους μέσης εκπαίδευσης.
Η νέα αυτή τάξη των αγροτοαστών, διεκδίκησε δυναμικά την εξουσία, δημιούργησε τους μύθους της και βρήκε την πολιτική της έκφραση μέσα από το ΠΑΣΟΚ. Η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι αγροτοαστοί της μεταπολίτευσης, η γενιά του βλαχομπαρόκ, της άκρατης χυδαιότητας, της υπερβολής, των «πολιτιστικών κέντρων» της παραλιακής, της διαφθοράς, της έλλειψης ιδανικών, του ανθελληνισμού, του βαλκανοποιημένου διεθνισμού, της τριτοκοσμοποίησης της χώρας.
Είναι η γενιά που στο όνομα του χυδαίου κέρδους έφερε τις στρατιές των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, είναι η γενιά των ΜΚΟ και του ψευτοψυχοπονιάρικού ανθρωπισμού με τα χρήματα των άλλων. Είναι η σάπια γενιά που κατέστρεψε την Ελλάδα και που σήμερα, μέσα από την «εκλογική νίκη» της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζουν από κοινού την πορεία προς την πλήρη καταστροφή, όπως εξάλλου έκαναν τα τελευταία 40 χρόνια!
Θέλετε αλήθειες για το Πολυτεχνείο; Ιδού μια δια στόματος ενός από του πρωταγωνιστές του.
ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ:
«Η γιορτή του Πολυτεχνείου, λοιπόν, δεν έχει καμία ιστορική αντιστοίχηση με τα πραγματικά γεγονότα. Υπήρξε καθαρά καθεστωτικό σύμβολο και για ένα λόγο ακόμα: Σηματοδοτεί μια περίοδο, όπου οι «ηττημένοι» του Εμφύλιου, κερδίζουν την ηγεμονία μέσα στη χώρα. Δεν άσκησαν ποτέ την διακυβέρνηση, αλλά επέβαλαν τη δική τους λογική στο καθεστώς και στους ιδεολογικούς μηχανισμούς του: τα Πανεπιστήμια, τα σχολεία, τη διανόηση, τον Τύπο, τα ΜΜΕ. Είμαστε μια μοναδική περίπτωση που την πρόσφατη ιστορία την έγραψαν τελικά οι ηττημένοι, όχι οι νικητές. Και την έγραψαν εξ ίσου στρεβλά…
Το Πολυτεχνείο λοιπόν, όχι ως γεγονός αλλά ως επέτειος, μύθος, σύμβολο, υπήρξε μια «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», για να δώσει στην Αριστερά, μετά από 27 χρόνια παρανομίας, μια «ηθική νίκη».
Ήταν μια «νίκη», μετά από μια εξέγερση που η ίδια η Αριστερά δεν την ήθελε, δεν τη στήριξε, κάποια στιγμή την κατήγγειλε κι όλα, και στη συνέχεια τν οικειοποιήθηκε πλήρως!»
Aντε λοιπόν να πείτε το παραμύθι σας παραπέρα… Κρίμα την “ματωμένη σημαία του πολυτεχνείου”…
Για την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ματωμένη σημαία της ΕΛΔΥΚ έχετε να μας πείτε τίποτα; Αναρωτιέμαι πόσοι γνωρίζουν τις μάχες των ανδρών της ΕΛ.ΔΥ.Κ. της Α΄μοίρας καταδρομών και των Κύπριων αδελφών από τις 20 Ιουλίου έως τέλη Αυγούστου 1974.
Αναρωτιέμαι πόσοι γνωρίζουν έστω και έναν από όλους αυτούς τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ αγωνιστές, που ενώ εδώ στην Ελλάδα όλοι πανηγύριζαν τον ερχομό του «εθνάρχη» αυτοί εκεί κάτω δεν παρέδωσαν τα όπλα, δεν το έβαλαν στα πόδια, δεν πρόδωσαν, έμειναν και έπεσαν ηρωικά…
Ελάχιστοι γνωρίζουν και επίσης ελάχιστοι ενδιαφέρονται…
Εθνικισμός
Η σημερινή ιδεολογική, ηθική και οικονομική εξαθλίωση της χώρας όπως και η επικίνδυνη διαιώνιση του διχασμού του λαού μετά την «μεταπολίτευση» , είναι η απόρροια ενός μεγενθυμένου μύθου που έχτισε η αριστερά και η ρηχή και ασπόνδυλη αστική τάξη που δημιουργήθηκε μετά την μεταπολίτευση από αστικοποιημένους αγρότες αποφοίτους μέσης εκπαίδευσης.
Η νέα αυτή τάξη των αγροτοαστών, διεκδίκησε δυναμικά την εξουσία, δημιούργησε τους μύθους της και βρήκε την πολιτική της έκφραση μέσα από το ΠΑΣΟΚ. Η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι αγροτοαστοί της μεταπολίτευσης, η γενιά του βλαχομπαρόκ, της άκρατης χυδαιότητας, της υπερβολής, των «πολιτιστικών κέντρων» της παραλιακής, της διαφθοράς, της έλλειψης ιδανικών, του ανθελληνισμού, του βαλκανοποιημένου διεθνισμού, της τριτοκοσμοποίησης της χώρας.
Είναι η γενιά που στο όνομα του χυδαίου κέρδους έφερε τις στρατιές των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, είναι η γενιά των ΜΚΟ και του ψευτοψυχοπονιάρικού ανθρωπισμού με τα χρήματα των άλλων. Είναι η σάπια γενιά που κατέστρεψε την Ελλάδα και που σήμερα, μέσα από την «εκλογική νίκη» της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζουν από κοινού την πορεία προς την πλήρη καταστροφή, όπως εξάλλου έκαναν τα τελευταία 40 χρόνια!
Θέλετε αλήθειες για το Πολυτεχνείο; Ιδού μια δια στόματος ενός από του πρωταγωνιστές του.
ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ:
«Η γιορτή του Πολυτεχνείου, λοιπόν, δεν έχει καμία ιστορική αντιστοίχηση με τα πραγματικά γεγονότα. Υπήρξε καθαρά καθεστωτικό σύμβολο και για ένα λόγο ακόμα: Σηματοδοτεί μια περίοδο, όπου οι «ηττημένοι» του Εμφύλιου, κερδίζουν την ηγεμονία μέσα στη χώρα. Δεν άσκησαν ποτέ την διακυβέρνηση, αλλά επέβαλαν τη δική τους λογική στο καθεστώς και στους ιδεολογικούς μηχανισμούς του: τα Πανεπιστήμια, τα σχολεία, τη διανόηση, τον Τύπο, τα ΜΜΕ. Είμαστε μια μοναδική περίπτωση που την πρόσφατη ιστορία την έγραψαν τελικά οι ηττημένοι, όχι οι νικητές. Και την έγραψαν εξ ίσου στρεβλά…
Το Πολυτεχνείο λοιπόν, όχι ως γεγονός αλλά ως επέτειος, μύθος, σύμβολο, υπήρξε μια «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», για να δώσει στην Αριστερά, μετά από 27 χρόνια παρανομίας, μια «ηθική νίκη».
Ήταν μια «νίκη», μετά από μια εξέγερση που η ίδια η Αριστερά δεν την ήθελε, δεν τη στήριξε, κάποια στιγμή την κατήγγειλε κι όλα, και στη συνέχεια τν οικειοποιήθηκε πλήρως!»
Aντε λοιπόν να πείτε το παραμύθι σας παραπέρα… Κρίμα την “ματωμένη σημαία του πολυτεχνείου”…
Για την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ματωμένη σημαία της ΕΛΔΥΚ έχετε να μας πείτε τίποτα; Αναρωτιέμαι πόσοι γνωρίζουν τις μάχες των ανδρών της ΕΛ.ΔΥ.Κ. της Α΄μοίρας καταδρομών και των Κύπριων αδελφών από τις 20 Ιουλίου έως τέλη Αυγούστου 1974.
Αναρωτιέμαι πόσοι γνωρίζουν έστω και έναν από όλους αυτούς τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ αγωνιστές, που ενώ εδώ στην Ελλάδα όλοι πανηγύριζαν τον ερχομό του «εθνάρχη» αυτοί εκεί κάτω δεν παρέδωσαν τα όπλα, δεν το έβαλαν στα πόδια, δεν πρόδωσαν, έμειναν και έπεσαν ηρωικά…
Ελάχιστοι γνωρίζουν και επίσης ελάχιστοι ενδιαφέρονται…
Εθνικισμός
Κώστας Λαλιώτης
ΑΥπήρξε ιδρυτικό μέλος του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, ΠΑΣΟΚ,
μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, από το 1974, και, μέλος του Εκτελεστικού
Γραφείου, από το 1976. Ήταν υπεύθυνος του περιοδικού «Αγωνιστής» της Νεολαίας
του ΠΑΣΟΚ (1975-1977), και εκδότης και μέλος της διεύθυνσης της εβδομαδιαίας
εφημερίδας «Εξόρμηση» (1977-1985) επίσης του ΠΑΣΟΚ. Εκλέχθηκε βουλευτής το 1991,
αλλά επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ έχει περάσει από πλειάδα κυβερνητικών θέσεων τα
τελευταία 30 χρόνια.
Στέφανος Τζουμάκας
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1973 ήταν από τους
πρωταγωνιστές της κατάληψης της Νομικής και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, διετέλεσε Υφυπουργός Μεταφορών (1986-1988), Υφυπουργός
Παιδείας (1988), Υπουργός Εργασίας (1995-1996) και Υπουργός Γεωργίας
(1996-1998).
Νίκος Μπίστης
Γνωστός για τη δράση του στις καταλήψεις της Νομικής, με συμμετοχή και στο
Πολυτεχνείο, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία από την ΚΝΕ, μεταπήδησε στο
Συνασπισμό και από εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Το 2000 διατέλεσε υφυπουργός στην κυβέρνηση
Σημίτη, ενώ βρέθηκε και στη ΔΗΜΑΡ.
Μίμης Ανδρουλάκης
Ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς πάνω από είκοσι χρόνια. στενός
συνεργάτης του Χαρίλαου Φλωράκη, βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του
ενιαίου ΣΥΝ. Από το 1990, ο Μίμης Ανδρουλάκης πήρε μια σειρά από πολιτικές
πρωτοβουλίες για την υπέρβαση του σχίσματος ΠΑΣΟΚ–Αριστεράς. Από την εποχή
εκείνη και μετά έμεινε πολιτικά ανέντακτος στο χώρο της αριστεράς. Στις
εκλογικές αναμετρήσεις από το 1993 και μετά στήριξε το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο η απόπειρα
πολιτικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη απέτυχε. Στις βουλευτικές
εκλογές του 2004 υποστήριξε ξανά το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και εκλέχτηκε
βουλευτής Επικρατείας. Στις εκλογές του 2007, 2009, στις Βουλευτικές εκλογές της
6ης Μαΐου 2012 και στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012, επανεκλέχθηκε
στη Β» Εκλογική Περιφέρεια Αθηνών.
Κώστας Σκανδαλίδης
Ο Κώστας Σκανδαλίδης ανήκει στη «γενιά του Πολυτεχνείου». Είναι από τα
ιδρυτικά μέλη της Τοπικής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ στην Κω. Το 1971, με την είσοδό
του στο Πολυτεχνείο, δραστηριοποιείται στο Σύλλογο Δωδεκανησίων Σπουδαστών, του
οποίου εκλέγεται Πρόεδρος κατά την περίοδο 1975-1977. Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ,
λογογράφος του Ανδρέα Παπανδρέου, βουλευτής, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ,
υπουργός.
Νάντια Βαλαβάνη
Έμεινε οργανωμένη μέχρι το 1989 στο ΚΚΕ, όπου και αποχώρησε.
Έκτοτε παρέμενε ανένταχτη, έως και το 2009 όταν πολιτεύτηκε με το ΣΥΡΙΖΑ.
Αλέκος Αλαβάνος
ΖΑΠΛΟΥΤΟΣ!!! Για πολλά χρόνια διατέλεσε μέλος του
Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και αναδείχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής
του. Με τη σημαία του εκλέχθηκε ευρωβουλευτής το 1981 και το 1984. Επίσης ως
μέλος του ΚΚΕ επανεκλέχθηκε το 1989 μέσω του ευρωψηφοδελτίου του Συνασπισμού.
Πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού. Έχει διατελέσει ευρωβουλευτής, βουλευτής,
πρόεδρος κόμματος
.
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Διετέλεσε μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και στη
συνέχεια μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής
Επιτροπής του ΚΚΕ. Από την ίδρυσή του Συνασπισμού τo 1992 και μέχρι σήμερα είναι
μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος και Βουλευτής με πλούσιες αποδοχές...
Πολυτεχνείο - H μεγαλύτερη απατη με αποδείξεις και ονόματα!Η απάτη του "Πολυτεχνείου"...
ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΙΑΔΩΣΤΕ...!! ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΤΟΝ "ΓΚΟΜΕΝΟ" ΤΗΣ "ΗΛΕΝΙΑΣ"... ΤΗΣ ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ ΝΕΚΡΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ....!!!
Η γενιά των κορακιών του Πολυτεχνειου, 40 χρόνια ψέμματα!
Πολυτεχνείο 1973- 2012 – 39 χρόνια ψέματα!Οι νεκροί του Πολυτεχνείου - Ένας πολύτιμος μύθος.
Όταν το ΚΚΕ αποκαλούσε τους εξεγερμένους του Πολυτεχνείου«πληρωμένους υπαλλήλους της ΚΥΠ και ψευτοεπαναστάτες χαφιέδες»
Εδώ Πολυτεχνείο, ΕΔΩ ΑΠΑΤΗ !
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - ΟΙ ΗΠΑ, ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, Η ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΗΛΕΝΙΑΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
"Ηλένια": Η ηρωίδα μαΐμού της "γενιάς Πολυτεχνείου" ΑΕ
Πολυτεχνείο: Ο Λαλιώτης συμφώνησε με το στρατό να ρίξει το τανκ την πύλη και ενδεχομένως το πρότεινε ο ίδιος!!!
ΓΙΑΤΙ ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΕΟΡΤΑΣΩ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ Ο… ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΗΛΕΝΙΑΣ
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΚΕΦΑΛΑ ΤΟΥ ΣΒΟΡΩΝΟΥ
17 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΙΔΙΑ ΦΤΩΧΕΙΑ ΜΕ ΧΘΕΣ… ΚΕΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ “ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ”
Γενιά του Πολυτεχνείου… Η πιο άχρηστη γενιά Ελλήνων όλων των εποχών
Μια απάντηση στον Μπογιόπουλο περί «Πολυτεχνείου»
ΚΙ ΑΥΤΗ ΗΡΩΪΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕ 850.000 ΕΥΡΩ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ Η ΛΑΪΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ...!!!
Πολυτεχνείο, καθεστώς Ιωαννίδη, προδοσία της Κύπρου
Τρεις πράξεις του ίδιου δράματος για τον Ελληνισμό - του Ηλία Κασιδιάρη
Το παρόν άρθρο έχει χαρακτήρα ιστορικό και όχι πολιτικό. Σκοπός μας η αναζήτηση της Αλήθειας για μία περίοδο που έχει παραδοθεί στη λήθη, στα ασύστολα ψεύδη και στην καθεστωτική προπαγάνδα. Χρησιμοποιώ τον όρο «καθεστωτική», γιατί η λεγόμενη γενιά του πολυτεχνείου είναι σήμερα καθεστώς. Σε αυτήν ανήκουν τα λαμόγια που διέλυσαν τη χώρα, τα οικονόμησαν χοντρά στις πλάτες του ελληνικού λαού και συνεχίζουν να παρασιτούν εις βάρος του από τα ανώτατα κλιμάκια της διεφθαρμένης εξουσίας. Γνωρίζω εκ των προτέρων πως οι πολιτικοί αντίπαλοι του Λαϊκού Συνδέσμου θα χρησιμοποιήσουν το παρόν κείμενο για να με υβρίσουν προσωπικά και να συκοφαντήσουν το κόμμα που εκπροσωπώ. Παρακαλώ λοιπόν τις φυλλάδες και τα κανάλια που σκοπεύουν να ασκήσουν κακόβουλη κριτική, να δημοσιεύσουν παράλληλα ολόκληρο το άρθρο μου – όχι μόνο «πετσοκομμένα» αποσπάσματά του - όπως ορίζουν οι βασικοί κανόνες της δεοντολογίας.
Φέτος δεν σκόπευα να ασχοληθώ με το πολυτεχνείο. Κάθε φορά που λέω μία λέξη σχετικά με τα τότε γεγονότα, αυτομάτως όλο το Σύστημα ξεσπά σε άναρθρες κραυγές: «προκλητικοί οι Χρυσαυγίτες, αμετανόητοι, χουντικοί, νοσταλγοί του παρελθόντος, πολιτικά φαντάσματα» και πάει λέγοντας. Άλλαξα γνώμη βλέποντας το δελτίο ειδήσεων του Star το Σάββατο 15 Νοεμβρίου. Αρχικά είχε ενδιαφέρον το υμνολόγιο του πιο συστημικού τηλεοπτικού σταθμού προς την ΚΝΕ. Δεν υπάρχει χειρότερος διασυρμός για έναν κομμουνιστή απ’ το να διαφημίζεται από την φωνή της πλουτοκρατίας. Στη συνέχεια ο ρεπόρτερ ρώτησε έναν μακρυμάλλη μεσήλικα, γιατί πήγε τα παιδιά του στο πολυτεχνείο. «Για να μάθουν ιστορία» απάντησε με φυσικότητα ο τύπος. Όταν όμως ήρθε η ώρα να ερωτηθούν τα παιδιά (από 8 έως 10 ετών) αν ξέρουν τι γιορτάζουμε σήμερα, οι απαντήσεις ήταν αφοπλιστικές. Το πρώτο παιδί είπε απλά: «Δεν ξέρω τίποτα». Το δεύτερο προχώρησε ένα βήμα παραπέρα: «Είναι τότε που μπήκε μέσα το τανκς για να ηρεμήσει τα πράγματα». Φαίνεται πως η νέα γενιά Ελλήνων έχει ένστικτο. Και εμείς, στα σχολικά μας χρόνια, στην γιορτή του πολυτεχνείου αδιαφορούσαμε (κάναμε κοπάνα, παίζαμε μπάσκετ κ.ο.κ.). Σήμερα, ο μεγαλύτερος μύθος του καθεστώτος της μεταπολίτευσης έχει οριστικά ξεφτίσει. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Μύθοι και Αλήθεια
Κατ’ αρχήν, στον χώρο του πολυτεχνείου δεν υπήρξαν νεκροί. Όποιος έχει αντίθετη άποψη ας απαντήσει με ονόματα και όχι με αφορισμούς. Όταν ο Μαγκάκης αποφάσισε να θεσμοθετήσει συντάξεις για τις οικογένειες των νεκρών φοιτητών, δεν εμφανίστηκε ούτε ένας δικαιούχος. Η περίφημη Ηλένια ήταν μοντέλο διαφήμισης σαμπουάν από κάποια σκανδιναβική χώρα. Ασφαλώς και σκοτώθηκαν άνθρωποι εκείνες τις ταραχώδεις ημέρες. Η τακτική του τότε καθεστώτος να βγάλει τα άρματα στους δρόμους ήταν απολύτως εσφαλμένη. Όταν τεθωρακισμένα οχήματα εφορμούν στην λεωφόρο Αλεξάνδρας και ο πολυβολητής γαζώνει τον αέρα με το 50άρι είναι δεδομένο ότι τα πυρά του θα χτυπήσουν κάποιον στην πλατεία Αμερικής, στα Πατήσια ή σε άλλη συνοικία. Ναι, υπήρξαν νεκροί από αδέσποτες σφαίρες. Ουδείς όμως εντός του χώρου του πολυτεχνείου ή στους πέριξ δρόμους. Ο υπουργός της κυβέρνησης Μαρκεζίνη, Σπύρος Ζουρνατζής, υποστηρίζει πως κατά την συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου για την αντιμετώπιση της εξέγερσης πρότεινε να σταλεί ένα ελικόπτερο και να ρίξει δακρυγόνα στους συγκεντρωμένους. Η απάντηση που έλαβε ήταν αφοπλιστική: αν έριχναν από αέρος δακρυγόνα – που προφανώς περιέχονταν σε μεταλλικές βομβίδες – υπήρχε κίνδυνος να χτυπηθεί κάποιος φοιτητής στο κεφάλι και να τραυματιστεί ή να σκοτωθεί. Έτσι η πρόταση απερρίφθη. Η εισβολή του AMX-30 στο κτίριο ήταν μία πολύ πιο ακίνδυνη – πλην όμως εξαιρετικά θορυβώδης – επιχείρηση. Λέω θορυβώδης, γιατί έγινε αμέσως πρώτη είδηση διεθνώς και στήθηκε γύρω της ένας ολόκληρος μύθος. Λέω ακίνδυνη, γιατί κανείς δεν στέκεται εμπόδιο στα τανκς, άρα κάθε φασαρία λήγει αναίμακτα. Εδώ όμως αξίζει να ανοίξω μία παρένθεση.
«Μπορεί ο άνθρωπος να σταθεί όρθιος απέναντι στα τανκς;»
Όταν ήμουν μικρός άκουγα συνεχώς από κάποιους μουσάτους δασκάλους την ιστορία με τους φοιτητές που ισοπεδώθηκαν από τα τανκς. Με απόλυτη φυσικότητα και αθωώτητα αναρωτιόμουν: «είναι δυνατόν να υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να σταθεί όρθιος απέναντι στα τανκς; που δεν φοβάται να αντιμετωπίσει την φωτιά και το ατσάλι;». Είχα ακούσει φυσικά για τον Πέτρο, το Γιόχαν και τον Φραντς στο γνωστό τραγούδι του Μάνου Λοΐζου, αλλά εκείνοι είχαν πολεμήσει στον «3ο παγκόσμιο πόλεμο» και όχι στο πολυτεχνείο. Λίγο αργότερα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και έλαβα την απάντηση που ζητούσα. Κάθε καλοκαίρι στην Μάνη αποτίουμε φόρο τιμής στον Λοχαγό Σωτήρη Σταυριανάκο, που πολέμησε στην Κύπρο το ‘74. Ο Σταυριανάκος ήταν ο ήρωας που στάθηκε εντελώς μόνος απέναντι στα τανκς. Όταν οι τούρκοι έμπαιναν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ πανστρατειά (με τεθωρακισμένα, καταδρομείς, πυροβολικό και αεροπορία) ο Σταυριανάκος με μία διμοιρία του Λόχου Διοικήσεως επί τρεις ημέρες τους έφραζε τον δρόμο. Με γυμνά χέρια στην ουσία, χωρίς αντιαρματικά, χωρίς αεροπορική κάλυψη, χωρίς βαρέα όπλα και βολές πυροβολικού. Μόνο με τα τουφέκια των στρατιωτών του και την ελληνική ψυχή του. Όταν όλα είχαν τελειώσει, ο ήρωας αυτός βγήκε από το όρυγμά του, τράβηξε το 45αρι και βάδισε ενάντια στα τεθωρακισμένα. Πυροβόλησε τον οδηγό ενός Μ-48, που το κεφάλι του εξείχε από την θωράκιση. Την ίδια στιγμή, οι τούρκοι από τα διπλανά άρματα, τον θέρισαν με τα πολυβόλα. Σήμερα, που το καθεστώς συνεχίζει να συντηρεί τον μύθο του πολυτεχνείου, ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν ποιος ήταν ο Λοχαγός Σταυριανάκος. Στην Κύπρο όμως θα επανέλθουμε σε λίγο. Τώρα θα ανοίξω δεύτερη παρένθεση και θα αναφέρω μία ιστορία προσωπική ή μάλλον οικογενειακή, σχετική με την νύχτα της 17ης Νοεμβρίου.
Μία «οικογενειακή ιστορία» από την 17η Νοεμβρίου 1974
Ένας θείος μου, ονόματι Γρηγόρης, συμμετείχε ενεργά στα τότε γεγονότα μαζί με τους καταληψίες, αν και δεν ήταν αριστερός. Πολύς κόσμος είχε κατέβει εκείνες τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας χωρίς ιδεολογικό κίνητρο, έτσι απλά - από αντίδραση - και γιατί πάντα υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν την δράση, καίγονται να επαναστατήσουν, ακόμα και χωρίς αιτία. Μετά την εκκένωση του πολυτεχνείου σημειώθηκαν εκτεταμένα επεισόδια στην γύρω περιοχή. Αν και το κτίριο εκκενώθηκε αναίμακτα, στα πέριξ στενά, αλλά και σε σημεία πιο απομακρυσμένα έγιναν συλλήψεις και έπεσε πολύ ξύλο, ακόμα και πυροβολισμοί. Μία σφαίρα πέτυχε τον θείο μου, όχι όμως σε ζωτικό όργανο. Χρειάστηκε να νοσηλευτεί για κάποιο χρονικό διάστημα και παρ’ όλο που γλίτωσε τον κίνδυνο, υπήρχε πάντα ο φόβος της δίωξης και όλων των ταλαιπωριών που αυτή συνεπάγεται, ιδίως σε ένα στρατιωτικό καθεστώς. Την 18η Νοεμβρίου λοιπόν, νωρίς το πρωί, ένας Αξιωματικός του Στρατού εισέβαλε στον θάλαμο του νοσοκομείου που νοσηλευόταν. Στην θέα του άνδρα αυτού η θεία μου κατέρρευσε. Ο τραυματίας κατάλαβε πως είχε έρθει η ώρα του. Θα τον έκαναν πακέτο, θα έτρωγε πολύ ξύλο και ο Θεός ξέρει πότε θα τον άφηναν ελεύθερο. Μέσα στην ταραχή του λοιπόν δεν πρόσεξε μία λεπτομέρεια. Δεν ξεχώρισε το πρόσωπο του Αξιωματικού, πράγμα λογικό, καθώς το κεφάλι του καλυπτόταν σχεδόν μέχρι τα μάτια από το πηλίκιο. Μόλις βγήκε το πηλίκιο ο θείος ηρέμησε. Ο Αξιωματικός ήταν ο πατέρας μου, που υπηρετούσε τότε την θητεία του ως Δόκιμος Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Είχε μάθει από συγγενείς για τον τραυματισμό και είχε σπεύσει να δει πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση (ο πατέρας μου είχε μόλις αποφοιτήσει από την Ιατρική). Τελικά ο τραυματίας δεν συνελήφθη, ούτε και ασχολήθηκε κανείς μαζί του. Ούτε και εκείνος όμως εξαργύρωσε πολιτικά εκείνη την σφαίρα που θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει. Άλλοι γίνανε πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, ευρωπαίοι επίτροποι κ.ο.κ., χωρίς να έχουν φάει σφαίρα, ούτε καν ένα απλό χαστούκι. Αρκεί που δήλωσαν «αντιστασιακοί», «εκφωνητές», ακόμα και κατά φαντασίαν «βομβιστές» για να θυμηθούμε το παράδειγμα του εθνικού ολετήρα Σημίτη, που διαφήμιζε ότι έβαζε βόμβες επί χούντας.
Τα «θανάσιμα εγκλήματα» του Παπαδόπουλου
Ένας ακόμη μεγαλύτερος μύθος λέει ότι «το πολυτεχνείο έδιωξε τη χούντα». Το πολυτεχνείο σε καμία περίπτωση δεν έδιωξε τη χούντα. Απλά έδωσε την αφορμή στον Ιωαννίδη να ρίξει τον Παπαδόπουλο και να επιβάλλει μία άλλη χούντα, πολύ σκληρότερη αν θέλετε. Έτσι, από πλευράς αποτελέσματος και αν δούμε τα γεγονότα υπό το πρίσμα της αριστεράς, έκανε τα πράγματα χειρότερα. Ο Παπαδόπουλος ως γνωστόν στόχευε στην επιστροφή στον κοινοβουλευτισμό, προωθούσε την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, είχε αν θέλετε πολύ πιο έντιμη στάση από τους σημερινούς διεφθαρμένους εξουσιαστές της Ελλάδος, που κάνουν λόγο για Σύνταγμα και δημοκρατία, αλλά κυβερνούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και κλείνουν στην φυλακή την Χρυσή Αυγή, γιατί τους παίρνει ψήφους. Ο Παπαδόπουλος όμως, πέραν όλων των άλλων είχε κάνει και δύο «μεγάλα εγκλήματα».
«Έγκλημα πρώτο»: ξεκίνησε τις εξορύξεις υνδοργονανθράκων στο βόρειο Αιγαίο. Οι γεωτρήσεις στον Πρίνο είναι έργο της 21ης Απριλίου. Δυστυχώς η μεταπολίτευση αφάνισε οριστικά κάθε σχέδιο επέκτασής τους σε άλλα σημεία του βορείου Αιγαίου. Από την πρώτη στιγμή αντέδρασε σφόδρα ο αμερικανικός παράγοντας, που μέχρι σήμερα απαγορεύει στις ελλαδικές κυβερνήσεις να εκμεταλλευθούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας. Η μόνη περίπτωση λοιπόν που η Ελλάς «κινήθηκε μονομερώς», έβγαλε πετρέλαιο, ξεκίνησε να παράγει ενέργεια, ήταν επί στρατιωτικού καθεστώτος και παρά τις οργισμένες αντιδράσεις της διεθνούς τοκογλυφίας.
«Έγκλημα δεύτερο»: ο Παπαδόπουλος αρνήθηκε να διευκολύνει τους αμερικανούς που έσπευσαν να υποστηρίξουν στρατιωτικά τους εβραίους κατά τον αραβοισραηλινό πόλεμο του 1973. Κάτι τέτοιο δεν θα το ξεχνούσαν ποτέ οι «γκάνγκστερς» (έτσι αποκαλούσε ο Παπαδόπουλος την κυβέρνηση των ΗΠΑ σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις του). Άλλωστε, ο επικεφαλής του στρατιωτικού πραξικοπήματος δεν λειτουργούσε ως πράκτορας των αμερικανών, σε αντίθεση με όλους του εν Ελλάδι πρωθυπουργούς μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικά κατέλαβε την εξουσία εν αγνοία τους. Το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου, όταν εκδηλώθηκε το πραξικόπημα, στην εν Αθήναις πρεσβεία και την CIA έγινε χαμός. Ο αμερικανικός παράγοντας είχε πιαστεί στον ύπνο, αφού σχεδίαζε ήδη το περίφημο «πραξικόπημα των στρατηγών», δεν πρόλαβε όμως να το εκτελέσει. Ο Παπαδόπουλος προσπάθησε αρκετά για να τηρήσει τις λεπτές ισορροπίες, ούτως ώστε να επιβιώσει η κυβέρνησή του. Καίριο ρόλο στις εξελίξεις έπαιξε ο ελληνικής καταγωγής (εκ Λήμνου) πράκτορας της CIA Gust (Gustav Lascaris) Avrakotos.
Gust Avrakotos vs. “motherfucker” Papandreou
Ο Avrakotos είναι το κεντρικό πρόσωπο της εξαιρετικής ταινίας “Charlie’s Wilson war” με τον Tom Hanks, που μπορείτε άνετα να δείτε, αν δεν έχετε ήδη δει. Η ταινία αφορά την συμβολή της CIA στην νίκη των Αφγανών έναντι των Σοβιετικών. Πάντως o Hoffman που υποδύεται τον Avracotos και μοιάζει με «ταβερνιάρη», δεν θυμίζει ιδιαίτερα το πραγματικό πρόσωπο, όπως αυτό εικονίζεται στην εικόνα που παραθέτουμε. Το σενάριο βασίζεται στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο “The Extraordinary Story of the Largest Covert Operation in History” του George Crile. Το βιβλίο αυτό φωτίζει άγνωστες πτυχές της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας μας, που για ευνόητους λόγους έχουν μείνει στο σκοτάδι. Αναφέρει για παράδειγμα την εντολή της αμερικανικής κυβέρνησης προς τον Παπαδόπουλο, να μην πειράξει τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά να του δώσει το αμερικάνικο διαβατήριό του και να του επιτρέψει να φύγει στο εξωτερικό. Ο αρχηγός της 21ης Απριλίου ακολούθησε κατά γράμμα την προτροπή των αμερικανών. Κομιστής του μηνύματος αυτού ήταν ο Gust Avrakotos. Όταν συνάντησε τον Παπαδόπουλο του είπε την εξής φράση: “Mr. President asks you to permit Papandreou to leave the country. Unofficially, as your friend, my advice is to shoot the motherfucker because he’s going to come back to haunt you”. Που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει: «Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ζητά να αφήσεις τον Παπανδρέου να εγκαταλείψει την χώρα. Ανεπίσημα, σαν φίλος, σου λέω ότι πρέπει να εκτελέσεις τον μπάσταρδο, γιατί κάποια μέρα θα γυρίσει πίσω και θα σε κυνηγήσει».
Φυσικά ο Παπαδόπουλος δεν άκουσε τον ελληνοαμερικανό πράκτορα, όπως δεν είχε ακούσει παλαιότερα τον Λαδά, που υποστήριζε πως πρέπει να δολοφονηθεί ο Παπανδρέου και έπειτα η πράξη αυτή να αποδοθεί σε ακραία και ανεύθυνα στοιχεία. Επαναλαμβάνω πως απλά καταγράφω ιστορικά γεγονότα. Δεν λέω πως κακώς δεν δολοφονήθηκε ο Παπανδρέου. Τονίζω μόνο πως αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε η σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας θα άλλαζε άρδην.
Την τελευταία φορά που αναφέρθηκα στα εν λόγω περιστατικά, οι κλέφτες και τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ εξέδωσαν υβριστική ανακοίνωση εναντίον μου. Οι διαπλεκόμενοι άρχισαν πάλι τα παραμύθια και τις τερατολογίες σε κανάλια και φυλλάδες. Από τα πιο απλά («ο Κασιδιάρης ήθελε νεκρό τον Παπανδρέου») μέχρι τα πιο σύνθετα («ο Κασιδιάρης ήξερε τι γινόταν στις μυστικές συσκέψεις της 21ης Απριλίου από τον πατέρα του Χρήστου Παππά, Στρατηγό Ηλία Παππά»), αλλά και τα πιο βλακώδη («ο Κασιδιάρης ήθελε νεκρό τον Παπανδρέου, άρα η τακτική της Χρυσής Αυγής είναι να εκτελεί τους πολιτικούς της αντιπάλους»). Από όλα τα παραπάνω κρατήστε ένα πολύ σημαντικό γεγονός, σκεφτείτε το και εξάγετε τα συμπεράσματά σας. Οι αμερικανοί ήθελαν πάση θυσία να μην πειραχτεί τρίχα του Ανδρέα Παπανδρέου, ενός παράγοντα που εμφανιζόταν ως κάργα αντιαμερικανός και Νο1 κίνδυνος για την παραμονη της χώρας μας στην δυτική σφαίρα επιρροής. Αργότερα ο Παπανδρέου επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε πρωθυπουργός με συνθήματα όπως: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Έξω οι βάσεις του θανάτου». Όταν πήρε στα χέρια του την εξουσία έγινε το Νο1 φερέφωνο της αμερικανικής ιμπεριαλιστής πολιτικής. Επιστρέφουμε στα του πολυτεχνείου.
«Πανσπουδαστική» αρ. φύλλου 8: «350 οργανωμένοι πράκτορες της ΚΥΠ μέσα στο πολυτεχνείο»
Για το ότι ή εξέγερση ήταν υποκινούμενη από μυστικές υπηρεσίες μίλησε πρώτη η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα του Πολυτεχνείου, στο περιβόητο τεύχος 8 της «Πανσπουδαστικής» που σήμερα θάβεται σκοπίμως. Η Σ.Ε.Α. ήταν μία αριστερίστικη οργάνωση φοιτητών που είχε δημιουργήσει την περίφημη «αντι-ΕΦΕΕ», καθώς η επίσημη ΕΦΕΕ επί επταετίας ελεγχόταν από το καθεστώς. Στην Σ.Ε.Α. άνηκαν ασφαλώς και μέλη του ΚΚΕ, που τον καιρό εκείνο δρούσε και αυτό στην παρανομία. Ο παράνομος μηχανισμός του ΚΚΕ φάνηκε αρχικά να υποκινεί με όλες του τις δυνάμεις τα γεγονότα. Υπήρξε οργανωμένη κινητοποίηση οικοδόμων και λοιπών ομάδων με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά από ολόκληρη την Αττική. Κατά την διάρκεια της εξέγερσης υπήρξαν αρκετές διαμάχες ανάμεσα στους καταληψίες του πολυτεχνείου και φυσικά πολλοί μίλησαν για σκοτεινό παρασκήνιο, ασφαλίτες και πράκτορες μυστικών υπηρεσιών και τελικά διαχώρισαν την θέση τους. Ας δούμε όμως τι έγραφε επί λέξει το περιβόητο τεύχος 8 της Πανσπουδαστικής: «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».
Με την μεταπολίτευση η καταγγελία αυτή θάφτηκε και ακόμα και αυτοί που είχαν διαχωρίσει την θέση τους έκαναν κωλοτούμπα ολκής, βλέποντας πως μπορούν πλέον να εκμεταλλευτούν την «υπόθεση πολυτεχνείο» για να αποκομίσουν τεράστια πολιτικά οφέλη. Το πιο ενδιαφέρον παρασκήνιο όμως δεν αφορούσε τους αριστεριστές και τους κομμουνιστές, αλλά τα ανώτερα κλιμάκια της στρατιωτικής κυβέρνησης. Όπως είπαμε, για τους αμερικανούς, ο Παπαδόπουλος ήταν πλέον ανεπιθύμητο πρόσωπο, λόγω της ανυπακοής του. Διέθετε όμως ακόμα τεράστιο λαϊκό έρεισμα. Η αλήθεια είναι ότι ο πολύς κόσμος πέρναγε μια χαρά επί 21ης Απριλίου και τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1973 δεν απασχόλησαν ιδιαίτερα την πλειοψηφία των πολιτών. Η μάζα συνήθως ακολουθεί τις εξελίξεις και υποτάσσεται σε όποιον κρατά τα ηνία της εξουσίας. Αρκεί μόνο να παρακολουθήσετε πλάνα από τα επίκαιρα της εποχής με ομιλία του Παπαδόπουλου στο «δημοκρατικό» Ηράκλειο της Κρήτης. Ούτε σε ομιλίες του Βενιζέλου προπολεμικά δεν κατέβαινε τόσος κόσμος και δεν υπήρχε ανάλογος ενθουσιασμός. Οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, λίγο αργότερα άναβαν κεράκια στον Καραμανλή και έπειτα αποθέωναν τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Τις ωφελείται...;
Οι μόνοι που κέρδισαν από την «εξέγερση του Πολυτεχνείου» ήταν ο Ιωαννίδης και η ομάδα του και κυρίως ο αμερικανος παράγοντας που απαλλάχτηκε από τον Παπαδόπουλο, τον οποίο και αδυνατούσε να ελέγξει απόλυτα. Το τρίτο «έγκλημα» του Παπαδόπουλου ήταν ότι δεν άκουσε τις προειδοποιήσεις των συνεργατών του. «Ο Μίμης είναι αρσακειάδα» απαντούσε σε όσους του εφιστούσαν την προσοχή στις συνωμοτικές κινήσεις του Ιωαννίδη, του πιο σκοτεινού προσώπου της επταετίας, που τελικά παρέμεινε σκοτεινό και μετά θάνατον. Σίγουρα ο «Μίμης» διέθετε εξαρχής την απόλυτη εμπιστοσύνη του ξένου παράγοντα, λόγω και της στενής του σχέσης με τα εβραϊκό στοιχείο (η σύζυγός του ήταν εβραϊκής καταγωγής). Έτσι, λίγους μήνες μετά το πολυτεχνείο ήρθε ο Αττίλας και η προδοσία της Κύπρου. Τότε οι άνθρωποι της CIA που διατηρούσαν υψηλές θέσεις στο καθεστώς, με αιχμές του δόρατος τους αρχηγούς των τριών Όπλων, λειτούργησαν ρολόι. Δεν ήταν όμως οι μόνοι που πρόδωσαν την Πατρίδα. Μέχρι σήμερα ο φάκελος της Κύπρου παραμένει κλειστός. Άρα σίγουρα υπάρχουν μυστικά του τωρινού καθεστώτος που δεν πρέπει επ’ ουδενί να αποκαλυφθούν. Αν ήταν υπεύθυνοι μόνο οι χουντικοί για την προδοσία, τότε ο φάκελος θα άνοιγε και οι προδότες θα τιμωρούνταν παραδειγματικά. Αποκλείεται η «δημοκρατία» να προστάτευε τους χουντικούς, που έτσι κι αλλιώς πέθαναν στη φυλακή. Ο φάκελος της Κύπρου αποτελεί το πιο άθλιο και το πιο ενοχο μυστικό της μεταπολίτευσης. Αυτό το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι όταν ζήτησα να λάβω όλα τα πρακτικά της πολύμηνης επιτροπής που διεξήχθη στη βουλή. Ο πρόεδρος της βουλής Μεϊμαράκης απλά εξαφανίστηκε. Τα πρακτικά έχουν θαφτεί, στοιχεία κρίσιμα για την μελέτη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας έχουν εξαφανιστεί.
Ταπεινή μου άποψη, πως μόνο μία εθνική κυβέρνηση με πυρήνα την Χρυσή Αυγή μπορεί μία μέρα να αποκαλύψει την Αλήθεια. Μέχρι τότε, οι μαθητές στα σχολεία θα ακούνε ξανά και ξανά τις ίδιες φανταστικές ιστορίες από τους γραφικούς, μουσάτους καθηγητές τους για κάποιους φοιτητές χωρίς όνομα που «σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ’ τα τανκς». Η γενιά του Πολυτεχνείου θα λύνει και θα δένει σε όλα τα κόμματα της κλεπτοκρατίας (Λαζαρίδης στη ΝΔ, Τζουμάκας στο ΠΑΣΟΚ, Δαμανάκη στην αριστερά και πάει λέγοντας). Τα λαμόγια της εξουσίας θα το παίζουν ήρωες και θα συνεχίζουν το φαγοπότι στην υγειά των κορόιδων. Τα κορόιδα, δηλαδή οι Έλληνες πολίτες θα αντιμετωπίζουν την ανέχεια και την παρακμή. Και όσοι πραγματικά αντιστέκονται θα ζουν την ζωή τους στην φυλακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου