Ο Lapouge μπαίνει κατευθείαν στο θέμα επισημαίνοντας ότι η επιλογή, κοινωνική ή φυσική, είναι αυτή που μεταβάλλει αδιάκοπα την σύσταση των πληθυσμών, προετοιμάζοντας την άνοδο και την κάθοδο των εθνών....
Τα άτομα που αποτελούν τα έθνη διαρκώς ανανεώνονται. Οι προηγούμενες γενιές πεθαίνουν και αντικαθίστανται από τις νεώτερες. Τα έθνη αποτελούν ζωντανούς οργανισμούς. Οικογένειες ή φυλές χάνονται σταδιακά και αντικαθίστανται από άλλες. Υπάρχουν λαοί που διατηρούν το όνομά τους, την ίδια γεωγραφική θέση και τον πολιτισμό τους, ωστόσο...
διαφέρουν σημαντικά σε δύο απομακρυσμένες μεταξύ τους ιστορικές εποχές, εμφανίζοντας μια άλλη φυσιογνωμία.
Η κοινωνική επιλογή μπορεί να μεταβάλλει δραματικά την σύσταση ενός έθνους, αν κοιτάξουμε μακροπρόθεσμα. Ο Lapouge παραθέτει κάποιους υπολογισμούς από τις μελέτες του Otto Ammon. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο ισοπληθείς φυλετικές ομάδες εντός του έθνους, με μια ελαφρά υπεροχή στις γεννήσεις της πρώτης ομάδας με 3,4 παιδιά ανά ζευγάρι, σε αντίθεση με 3,3 της δεύτερης. Ο λόγος των γεννήσεων είναι 1:1,03.
Αν η διαφορά στην γεννητικότητα είναι μεγαλύτερη, για παράδειγμα 3:4, τότε σε μόλις τέσσερις γενιές οι πρώτοι θα έχουν γίνει το 30% του πληθυσμού και οι δεύτεροι το 70%. Σε 300 χρόνια οι πρώτοι θα έχουν γίνει μόλις το 7%. Η κοινωνική επιλογή μεταβάλλει την σύνθεση των εθνών και μέσω της θνησιμότητας. Οι τάξεις που φέρουν τα όπλα εμφανίζουν υψηλότερη θνησιμότητα σε περιόδους πολέμου.
Σε περιπτώσεις κατάκτησης, αν οι κατακτητές είναι φυλετικά πιο δραστήριοι και ικανοί από τους κατακτηθέντες, τότε το νέο έθνος μπορεί να προοδεύσει, αξιοποιώντας τις ηγετικές ικανότητες των πρώτων και την εργασία των δεύτερων. Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές καλύτερο από ότι αν οι δύο φυλές ήταν χώρια. Ωστόσο, η φυλετική μίξη που αναπόφευκτα θα συμβεί, μετά από κάποιες γενιές θα φέρει το αίμα των κατακτηθέντων στις ανώτερες τάξεις, με αποτέλεσμα η φυσιογνωμία της μάζας να διαποτίσει πλήρως το έθνος, που μεταπίπτει ξανά στην μετριότητα.
Ο Lapouge βρίσκει ότι οι νόμοι της κληρονομικότητας αρκούν για να κατανοήσουμε την παρακμή των μικτών φυλετικά πληθυσμών, όπως την περιέγραψε πρώτος ο Gobineau. Όμως ο Gobineau στην εποχή που έγραψε δεν γνώριζε τίποτα περί επιλογής. Οι ικανές φυλές όχι μόνο βυθίζονται στην αλλόφυλη μάζα μέσω μίξης, αλλά επίσης μπορεί να δέχονται ισχυρές πιέσεις λόγω κοινωνικής επιλογής, μέσω χαμηλότερης γεννητικότητας ή υψηλότερης θνησιμότητας. Στην Αϊτή, οι λευκοί έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Στην Ευρώπη, οι βραχυκέφαλοι (Αλπικοί-Βαλτικοί) τείνουν να εξαφανίσουν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Όσο περνούν οι αιώνες, ο κεφαλικός δείκτης αυξάνεται στην Ευρώπη. Περιοχές ελαφρά βραχυκέφαλες στην αρχή του Μεσαίωνα, έχουν γίνει σήμερα πλήρως βραχυκέφαλες. Ο Lapouge βλέπει ότι η πιο δουλοπρεπής φυλή έχει σχεδόν καταστρέψει τους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς και λίγες περιοχές, όπως η Βρετανία, θυμίζουν πώς ήταν η Ευρώπη παλαιότερα φυλετικά.
Όποιος ασχολείται με την φιλοσοφία της ιστορίας, οφείλει να αναγνωρίσει στην κληρονομικότητα τον σημαντικότερο παράγοντα της ιστορικής εξέλιξης. Η κληρονομικότητα είναι μια τυφλή δύναμη που δεν αναγνωρίζει άλλες. Αν η παραμικρή αιτία βοηθά στο να αναπαράγεται μία φυλή πιο γρήγορα από μια άλλη, τότε η κληρονομικότητα θα δημιουργήσει μια πληθυσμιακή ανισότητα που διαρκώς θα μεγαλώνει. Γίνεται προφανές ότι το πεπρωμένο ενός έθνους βρίσκεται σε ευθεία συσχέτιση με τις ιδιότητες των ανθρώπων που το απαρτίζουν και το διευθύνουν. Αν διαθέτει πλήθος ενεργητικών και ικανών στοιχείων, τότε κάθε δυσκολία θα έχει ελάχιστη επίδραση. Η ίδια δυσκολία, μπορεί να οδηγήσει σε παρακμή ή καταστροφή αν επικρατεί η ατολμία και η νωθρότητα. Αυτό που δίνει ισχύ σε μια φυλή είναι λιγότερο η ευφυΐα και περισσότερο ο χαρακτήρας.
Συνεπώς, η επιλογή, που μεταβάλλει αδιάκοπα την σύνθεση των πληθυσμών, είναι θεμελιώδης παράγοντας της ιστορίας. Οι ιστορικοί έχουν την τάση να μην λαμβάνουν υπόψη τις μεταβολές των πληθυσμών. Όποιος παρατηρήσει την φυλετική σύνθεση του λαού και κυρίως της ηγετικής τάξης κάθε φορά, θα διαπιστώσει γιατί τα έθνη άλλοτε παρουσιάζουν ζωτικότητα και άλλοτε όχι. Στη συνέχεια ο Lapouge φέρνει ιστορικά παραδείγματα, θέλοντας να δείξει ότι λαοί με παρόμοια γεωγραφικά πλεονεκτήματα δεν τα αξιοποίησαν το ίδιο, λόγω διαφορετικών φυλετικών ικανοτήτων.
Μεταξύ αυτών αναφέρει και τους Έλληνες, οι οποίοι αντιστάθηκαν στην Περσική Αυτοκρατορία, αλλά λίγο αργότερα υποδουλώθηκαν εύκολα στους Ρωμαίους και στους Τούρκους. Οι Έλληνες μιλούν την ίδια γλώσσα, αλλά ο κεφαλικός δείκτης αυξήθηκε από το 76 στο 81 (πλέον στο 82,05 Πουλιανός). Φυλετικά έχει υπάρξει αλλαγή και η γλώσσα δεν μπορεί να επιβάλλει την σκέψη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παράγει εμπόρους, τραπεζικούς, δικηγόρους, κτλ, αλλά να μην παράγει μεγάλους άνδρες. Ο Lapouge κρίνει ότι αν οι Έλληνες της αρχαίας εποχής μπορούσαν να ξαναζήσουν, το βάθρο του πολιτισμού θα επέστρεφε γύρω από την Ακρόπολη. Αν οι Ρωμαίοι είχαν διατηρήσει το αίμα τους και δεν γίνονταν κοσμοπολίτες κατά την Αυτοκρατορική περίοδο, δεν πρόκειται να είχαν παρακμάσει και ηττηθεί από τις Γερμανικές φυλές, που ήρθαν με ισχυρή θέληση και ηρωικό πνεύμα. Ο Lapouge εξηγεί και την δουλοπρέπεια της Γαλατίας έναντι των Ρωμαίων. Η κυρίως Νορδική Γαλατική αριστοκρατία, διαλυθείσα από τον Ιούλιο Καίσαρα, αναμίχθηκε με την βραχυκέφαλη (Αλπική) μάζα, με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί οποιαδήποτε δυνατότητα αντίδρασης.
Ο συγγραφέας βλέπει ότι στη Γαλλία σήμερα ότι λείπουν τα άτομα με χαρακτήρα και μένουν μονάχα οι απλά ευφυείς. Όσο πιο μαζεμένος και δουλοπρεπής είναι κάποιος, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να διαιωνίσει την φυλή του. Αυτό είναι το μυστικό των βραχυκέφαλων (Αλπικών-Βαλτικών), οι οποίοι εισάγοντας την μετριότητα στην ανώτερη τάξη, διευκολύνουν τους Εβραίους να πληθαίνουν στην επιστήμη, στην τέχνη και στην διοίκηση, αξιοποιώντας την συντονισμένη δράση τους.
Οι νόμοι της κληρονομικότητας δρουν το ίδιο και στα σωματικά και στα ψυχικά γνωρίσματα. Ως εκ τούτου, η ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι κληρονομική και διαιωνίζεται. Διαφορές υπάρχουν όχι μόνο μεταξύ φυλών, αλλά ακόμα και μεταξύ ατόμων εντός της φυλής. Αυτά έρχονται ενάντια στις προκαταλήψεις της εποχής μας υπέρ της ισότητας. Η κληρονομική ανισότητα καθορίζει την πορεία των εθνών, η εκπαίδευση δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει την εκ γενετής ανισότητα.
Οι νόμοι που διέπουν την ζωή και τον θάνατο των εθνών προκύπτουν βάσει κληρονομικότητας και επιλογής. Η περίοδος ανόδου προκύπτει όταν τα πιο ικανά φυλετικά στοιχεία πολλαπλασιάζονται, παίρνουν την διοίκηση στα χέρια τους και την σφραγίζουν με την προσωπικότητά τους. Η περίοδος παρακμής έρχεται όταν τα ικανά φυλετικά στοιχεία αποδυναμώνονται και όταν η εξουσία περνά στα λιγότερο ικανά στοιχεία. Το τέλος έρχεται όταν το ευγενές ανθρώπινο κεφάλαιο τείνει να εξαφανιστεί και ένας εξωτερικός παράγοντας δώσει το τελειωτικό χτύπημα.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου