Δεν περνάει μέρα πλέον χωρίς να
εκδηλωθεί κυβερνητική επίθεση στο ΔΝΤ. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός οξύνει
διαρκώς τις σχέσεις της κυβέρνησής του με το Ταμείο και οι προσεκτικοί
παρατηρητές των πραγμάτων αδυνατούν να βρουν λογικές εξηγήσεις γι' αυτή
την κλιμάκωση. Αντίθετα από ένα σημείο και πέρα αρχίζουν τα μυστήρια....
Πρώτο μυστήριο. Όπως γνωρίζουμε υπέρ του
κουρέματος του ελληνικού δημόσιου χρέους που θεωρείται από τον Αλέξη
Τσίπρα κάτι σαν το Άγιο Δισκοπότηρο της κυβέρνησής του, τάσσεται μόνο το
ΔΝΤ. Στρατηγικά λοιπόν είναι σύμμαχος του. Έτσι το αντιλαμβανόταν και ο
ίδιος ως τώρα, αν κριθεί από το περιεχόμενο των επιστολών που έχει
ανταλλάξει με την Κριστίν Λαγκάρντ. Άσχετα αν έριχνε και καμιά
στρακαστρούκα στις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για
κατανάλωση. Τι μεσολάβησε και κόβει το μόνο κλαδί στο οποίο μπορούσε να
κάθεται όταν μιλάει για το χρέος;
Μυστήριο δεύτερο. Δεδομένου ότι η
επίθεση κατά του ΔΝΤ οργανώνεται κυρίως από τον επικεφαλής της
κυβέρνησης θα περίμενε κανείς ότι θα την πολλαπλασίαζαν με τη ρητορική
τους όλα τα μέλη της. Κι όμως ο υπουργός Οικονομικών δεν δείχνει καμιά
διάθεση να κάνει τον καουμπόι στη Λαγκάρντ. Υπάρχουν μάλιστα πληροφορίες
ότι όσες φορές ερωτάται γιατί η κυβέρνηση ακολουθεί πολιτική την
οποία κινδυνεύει να καταπιεί στο τέλος, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δείχνει
με νόημα προς το Μέγαρο Μαξίμου. Με απλά λόγια σε ένα κεντρικό θέμα της
διαπραγμάτευσης για την αξιολόγηση του Μνημονίου, υπάρχει απόκλιση
ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών. Τουλάχιστον ως
προς το ύφος αντιμετώπισης του ενός από τους παράγοντες της άλλης
πλευράς. Καθόλου καλή προϋπόθεση για ένα αποτέλεσμα.
Μυστήριο τρίτο. Πέρασαν τόσες ημέρες από
το 'Χίλτον-γκεητ' και η κυβέρνηση δεν αισθάνθηκε ακόμη την ανάγκη να
διατάξει έρευνα για τη συγκεκριμένη υποκλοπή, παρ' ό,τι αντιμετωπίζεται
ως υπόλογη για υιοθέτηση αυτής της μεθοδολογίας, αν κριθεί από την
επιδεικτική απόφαση των παρακολουθούμενων να μεταβούν εκτός χώρας
προκειμένου να συζητήσουν σοβαρά μεταξύ τους.
Έχουμε και λέμε: το Μέγαρο Μαξίμου
εγκαταλείπει τη συνηγορία που προσέφερε το ΔΝΤ στο χρέος και μεθοδεύει
μια σύγκρουση με ακραία χαρακτηριστικά -αν κριθεί από τη συνεχιζόμενη
αξιοποίηση της υποκλοπής- διακινδυνεύοντας να μην υπάρξει αξιολόγηση και
να προκύψει η χρεωκοπία ως ξαφνικός θάνατος. Γιατί;
Κάποιοι υποπτεύονται ότι ο Πρωθυπουργός
ενεργεί κατά του ΔΝΤ προς εξυπηρέτηση τρίτων και για την ακρίβεια των
Γερμανών. Οι λόγοι δεν είναι ευκρινείς, ίσως ούτε στον ίδιο, αλλά
εξηγούν τη στήριξη που του παρέχει αυτή την περίοδο η "μαντάμ Μέρκελ".
Άλλοι όμως διακρίνουν ότι απλώς επαναλαμβάνεται ο Ιούλιος του 2015,
ελπίζουμε χωρίς Δημοψήφισμα αυτή τη φορά: ο Αλέξης Τσίπρας ντύνεται
ξανά Κουταλιανός για να εμφανισθεί εκ νέου ως... θύμα εκβιασμού. Και για
τις δυο περιπτώσεις ο Ρισελιέ θα έλεγε: "Τίποτε δεν επιτυγχάνεται ευκολότερα από την αποτυχία".
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου