Διαβάζοντας το παρελθόν(υπόθεση PSI).

Θυμάστε που μας έλεγαν ότι το PSI είναι ότι καλύτερο σε ότι αφορά την διαγραφή ιδιωτικού χρέους; Φυσικά το ότι τα 110 δις διαγραμμένο χρέος καλύφτηκαν με νέο δανεισμό…130 δις, αυτό το έκαναν μούγγα στην στρούγγα τα μνημονιακά παπαγαλάκια.
Άλλο όμως είναι το ζήτημα.

Διαγραφή χρεών τύπου PSI έχει ξαναγίνει. Αυτή η διαγραφή όμως συνοδεύτηκε και πάλι με την συνταγή της επεκτατικής λιτότητας. Το 1994 περίπου ογδόντα χώρες (μεταξύ των οποίων το Μεξικό, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Βενεζουέλα και η Ουρουγουάη) συμφώνησαν με διευθετήσεις που παρέγραφαν περίπου 60 δισεκατομμύρια δολάρια χρέους. Τότε, υπήρχε η ελπίδα ότι αυτή η ανακούφιση από το χρέος θα έδινε το έναυσμα για την οικονομική ανάκαμψη που θα  δημιουργούσε τη δυνατότητα έγκαιρης αποπληρωμής του υπόλοιπου χρέους.
Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα συμφώνησαν να παραγράψουν το 35% των ανεξόφλητων χρεών ως απώλεια, με αντάλλαγμα μειωμένης τιμής ομόλογα (που καλύπτονταν από το ΔΝΤ και το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών) τα οποία εγγυούνταν την αποπληρωμή του υπόλοιπου χρέους (με άλλα λόγια οι πιστωτές έλαβαν εγγυήσεις αποπληρωμής των χρεών με 65 σεντ ανά δολάριο).
Το πρόβλημα ήταν πως το ΔΝΤ θεώρησε ότι….. όλες οι χώρες που είχαν το πλεονέκτημα αυτής της απειροελάχιστης παραγραφής του χρέους (την οποία πολλοί θεωρούσαν ελαχιστότατη σε σχέση με ό,τι μπορούσαν να αντέξουν οι τράπεζες) ήταν υποχρεωμένες να καταπιούν το πικρό χάπι των νεοφιλελεύθερων θεσμικών μεταρρυθμίσεων.
Παγιδευμένες από τα μέτρα λιτότητας που τις εγκλωβίζουν σε χρόνια οικονομική στασιμότητα, συχνά δεν έχουν προοπτική να αποπληρώσουν τα χρέη παρά σε κάποιο απώτατο μέλλον. Η κρίση του μεξικανικού πέσο το 1995, η βραζιλιάνικη κρίση του 1998 και η ολική κατάρρευση της αργεντίνικης οικονομίας το 2001 ήταν τα αναμενόμενα αποτελέσματα προγραμματος PSI-ΔΤΝ-επεκτατικής λιτότητας.
Το ΔΝΤ στην πραγματικότητα καλύπτει, κάνοντας το παν δυνατόν, την έκθεση στο ρίσκο και την αβεβαιότητα στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Το ίδιο έγινε και με εμάς. Η τρόικα κάνει το παν δυνατόν, να καλύψει την έκθεση το ρίσκο των γερμανικών, γαλλικών και ολλανδικών τραπεζών και την αβεβαιότητα στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ποιο είναι το μάθημα; Προσεχώς και στην Ελλάδα.
olympia