Δημοκρατικῶς ἐκλεγμένες κυβερνήσεις κι ἄλλα …ἀνέκδοτα!!!

Ἡ δομὴ τῆς δημοκρατίας μας εἶναι τέτοια ποὺ ναί, πράγματι, δὲν σοῦ ἀφήνει ἐπιλογὲς νὰ διαφύγῃς, παρὰ μόνον νὰ μείνῃς μέσα στὸ σύστημά της, νὰ τὸ ἀποδεκτῇς πλήρως καί, καταληκτικῶς, ἐφ΄ ὅσον στὴν δημοκρατία, ποὺ -θεωρητικῶς καὶ μόνον- ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψις/ἀπόφασις/ἐντολὴ τῆς πλειοψηφίας, καταντοῦμε ὅλοι μας νὰ εἴμαστε συνεργοὶ τῶν κάθε λογῆς ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων...

Ἡ ψῆφος συνιστᾶ πολλὲς παραδοχὲς καὶ συμβιβασμούς, ἀλλὰ κυρίως τὴν ἀποδοχὴ τοῦ τρόπου (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) «ψηφίσεως» μίας ὁποιασδήποτε μορφῆς διακυβερνήσεως ὡς μὴ ἀμφισβητησίμου. Τὸ ἐὰν βέβαια σήμερα ἄλλο ψηφίζῃς καὶ ἄλλο σοῦ προκύπτει, εἶναι …δευτερεῦον καὶ ἐπουσιῶδες!!!

Ἐκλογὲς 2019 – κερδίζει ἡ ΝΔ μὲ 39,85% καὶ σχηματίζει κυβέρνηση.

• Ὑπουργὸς Προστασίας τοῦ Πολίτου: Μιχάλης Χρυσοχοϊδης (ΠΑΣΟΚ)
• Ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ: Λίνα Μενδώνη (ΠΑΣΟΚ)
• Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν: Τάκης Θεοδωρικάκος (ΠΑΣΟΚ)
• Ὑπουργὸς Τουρισμοῦ: Χάρης Θεοχάρης (ΠΑΣΟΚ)
• Ὑπουργὸς Ἐπικρατείας: Γιῶργος Γεραπετρίτης (ΠΑΣΟΚ)
• Ὑφυπουργὸς Ἐσωτερικῶν: Θεόδωρος Λιβάνιος (ΠΑΣΟΚ)
• Ὑπουργὸς Ψηφιακῆς Πολιτικῆς: Κυριάκος Πιερρακάκης (ΠΑΣΟΚ)

Ψηφίζεις ὅ,τι ἄλλο καὶ καταλήγεις (πάλι!!!) μὲ μΠατΣοΚ!!!

Κατ’ ἐπέκτασιν ὅταν δὲν ψηφίζῃ κάποιος ναὶ μὲν δὲν ἔχει ἐπισήμως λόγο στὰ τῆς διαμορφώσεως αὐτοῦ τοῦ πολιτικοκομματικοῦ σκηνικοῦ, μὰ ἀπὸ τὴν ἄλλην δὲν συνεργεῖ στὸ ἔγκλημα εἰς βάρος του καὶ εἰς βάρος τῆς Πατρίδος.
Διότι, κατ’ ἐμέ, ὅταν συνδιαλέγεσαι μὲ τὸν ἀπατεώνα, τὸν τρομοκράτη, τὸν ἐγκληματία, τὸν ψεύτη, τὸν πράκτορα ξένων μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ἢ τέλος πάντων τὸ κάθε λογῆς σαπρόφυτο, τοῦ προσφέρεις νομιμότητα. Κι ἀκριβῶς αὐτὸ κάνουμε ἐμεῖς ὅταν ψηφίζουμε: νομιμοποιοῦμε ἐγκληματικὲς πράξεις καὶ ἀναγνωρίζουμε σὲ ἐγκληματίες δικαίωμα ἀθωῴσεώς τους ἀλλὰ καὶ ἐπαναλήψεως τῶν εἰς βάρος μας ἐγκλημάτων.
Γιατί ἄλλως τέ νά παύσουν νά ἐγκληματοῦν εἰς βάρος μας ἐάν ἔχουν ἐκ τῶν προτέρων διασφαλισμένη τήν ἀσυλία τους;

Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην.
Ὅταν μᾶς φορτώνουν σοσιαλιστο-κάτι ὑποψηφίους, ἀπὸ κόμματα μόνον σοσιαλιστικὰ (καί, ἐπὶ τῆς οὐσίας κομμουνιστικά!!!) δίχως νὰ ἐρωτηθοῦμε καὶ δίχως νὰ μᾶς ἐπιτραπῇ νὰ ἐρευνήσουμε ἢ καὶ νὰ ἀμφισβητήσουμε τὴν ἱκανότητά τους καὶ τὸ ἦθος τους, γιὰ νὰ μᾶς (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) ἐκπροσωπήσουν, τότε γιά ποιές ἐκλογές συζητᾶμε;
Ὅταν ἅπαντα τὰ σαπρόφυτα πρέπει νὰ …«ἐγκριθοῦν» ἀπὸ τὴν ἰσραηλινὴ πρεσβεία καὶ τὰ παραμάγαζά της, τότε τί λόγο ἔχουμε ἐμεῖς στό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα καί σέ ὅσα αὐτό θά ἐπιφέρη;

πηγὴ

Δῆλα δή ὅταν τό μπιμπίκιον ἔσπευσε γρήγορα νὰ προσκυνήσῃ ἀνοικτά τό Ἰσραήλ τό ἔκανε διότι μετενόησε ἤ διότι δέν ἤθελε νά εὑρεθῇ στήν …«ἀπ΄ ἔξω»;

Ξεφτυλίσου κι ἄλλο, μπορεῖς…!!!

Καὶ καλά… τὸ μπιμπίκιον μᾶς ἔχει συνηθίση στὶς κωλοτοῦμπες. Τό βορίδιον ὅμως πού παρέμενε σιωπηλόν ἐδῶ καί τόσον καιρό;; Καί γιατί δέν τόν παρηνόχλησαν ὅταν καί στό παρελθόν εἶχε ὑπουργοποιηθῆ;
Τί ἄλλαξε τώρα; Μήπως ἐπισήμως εἴμαστε πλέον ἰσραηλινή ἐπαρχία;  Μήπως τελικῶς «ἐκλέξαμε» μόνον αὐτούς πού θά ὑπηρετήσουν πιστά τό …Ἰσραήλ; Καί τότε ποιός ὁ λόγος συμμετοχῆς μας στίς ἐκλογές; Γιά νά «νομιμοποιήσουμε» τόν πραγματικό δυνάστη μας πού, ἀνεξαρτήτως ἐπικαλύψεων, εἶναι μόνον τό Ἰσραήλ;

Ψηφίσαμε λοιπὸν καὶ πάλι κατὰ συνείδησιν…

Ψυχασθένεια κομμουνιστική…

Πρὸ ἑνὸς περίπου ἔτους ἔγραφα κάτι γιὰ τὴν δημοσία ἐκστρατεία κάποιων Ἰσραηλινῶν ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικότητος τῆς Μακεδονίας. Τελικῶς μήπως ἁπλῶς μᾶς προετοίμαζαν γιά τήν σημερινή, ἀπολύτως ἰσραηλο-ἐλεγχομένη, κυβέρνησιν τοῦ κούλλλιιι; Μήπως τελικῶς ὅλοι αὐτοί ἔσπευδαν γιά νά «κόψουν τόν βῆχα» σέ ἐπιδόξους παρεμποδιστές τῶν σχεδιασμῶν τους; Μήπως θεωρῶντας ὡς ἐπαρχία της τό Ἑλλαδοκαφριστάν, μεριμνοῦσαν ἀνοικτά καί δίχως προσχήματα, γιά τήν παραμονή τῆς Μακεδονίας στά ὅρια ἐλέγχου της;

Ἰσραηλινῶν ὑποστήριξις στήν Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας;

Δὲν ξέρω… Ἐσεῖς πρέπει νὰ μοῦ πεῖτε.

Φιλονόη 

Σημειώσεις

Ὅσο ἐμεῖς θὰ ἐλπίζουμε στὶς ἐκλογές, τόσο οἱ ἐκλογές, μὰ κυρίως τὰ ἀποτελέσματά τους, θὰ μᾶς ἀποδεικνύουν πὼς συμμετέχουμε, θέλουμε δὲν θέλουμε, στὸ νὰ ἀνευρίσκονται διαρκῶς νέοι τρόποι γιὰ νὰ μᾶς πετσοκόβουν πιὸ ἐπώδυνα.

Ξέρεις… αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ πάγγαλος εἶναι τελικῶς ἀληθές, ἐπὶ τῆς οὐσίας. Ἴσως νὰ μὴν «τὰ φάγαμε ὅλοι μαζύ», κυριολεκτικῶς, ἀλλὰ τὰ «φάγαμε ὅλοι μαζύ» ἐμμέσως καὶ σαφῶς, ἐφ΄ ὅσον στὴν δημοκρατία, ὡς γνωστόν, οὐδεὶς φέρει ἐπισήμως τὴν ἀτομικὴ εὐθύνη. Ἡ συλλογικὴ εὐθύνη εἶναι αὐτὴ ποὺ τὴν διακρίνει καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ὅταν κάποιοι τὰ «τρῶν» οἱ ὑπόλοιποι τελικῶς, ὅσο κι ἐὰν ἐκνευρίζονται, ὅταν ψηφίζουν τελικῶς καταλήγουν νὰ ἐξακολουθοῦν στὸ νὰ  «νομιμοποιοῦν» κάθε εἰς βάρος τοῦ συνόλου ἔγκλημα. Ὅταν ἀποδεχόμεθα-ψηφίζουμε τὰ κόμματα-συνεργοὺς τῆς αὐτῆς συμμορίας τῶν 300, ποὺ ἀποδεδειγμένα πρόκειται γιὰ ἐγκληματίες τοῦ τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου, δίχως νὰ τὸ ἀντιλαμβάνονται, δίδουμε αὐτομάτως καὶ συγχωροχάρτια, ἐλπίζοντας σὲ μίαν τιμωρία. Μία τιμωρία ποὺ δὲν ἔρχεται, ἐφ΄ ὅσον πρῶτος νόμος τοῦ (δικοῦ τους) κράτους εἶναι ἡ ἀσυλία καὶ ἡ παραγραφὴ κάθε ἐγκλήματος.

Ἐν τούτοις, ἐὰν τὸ καλοσκεφθῇς ψυχραιμότερα, θὰ ἀντιληφθῆς πὼς ὅλο αὐτὸ εἶναι μία καλοστημένη παγίδα, ἀπὸ τὴν ὁποίαν γιὰ νὰ ξεφύγουμε πρῶτο μας βῆμα εἶναι νὰ τῆς ἀρνηθοῦμε ἐξουσία ἐπάνω μας, καθὼς φυσικὰ καὶ νομιμότητα. Ἐμεῖς νομιμοποιοῦμε τελικῶς αὐτὸ τὸ μόρφωμα, ὅταν τοῦ ἐπιτρέπουμε νὰ ὑπάρχῃ.

Τέλος, ἂν κι ὁ σημίτης μερίμνησε νὰ μὴν προσμετρῶνται τὰ ἄκυρα καὶ τὰ λευκά, καθὼς φυσικὰ καὶ ἡ ἀποχή, ἐν τούτοις, ὅσο γελοῖο κι ἐὰν φαίνεται, ἡ ἐκλογὴ κυβερνήσεων ἀπὸ μειοψηφίες εἶναι γεγονός. Κι ἔτσι μία ἁπλῆ διαφήμισις «προτιμήσεων», μέσα ἀπὸ ὅ,τι-νἆναι δημοσκοπήσεις, καθίσταται καὶ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα, τὸ ὁποῖον ἀποφασίζετται σὲ σκοτεινὲς συμφωνίες, ἀπὸ κάποιους ποὺ πληρώνουν καλά, γιὰ νὰ διασφαλίσουν τὴν ΟΜΕΡΤΑ. Ἐγὼ προσωπικῶς, ὡς Φιλονόη, ἀρνοῦμαι νὰ ἀποδεχθῶ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα. Κατ’ ἐπέκτασιν, ὅσα χρόνια ἐψήφιζα, πιστεύω πὼς ἦσαν ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποία τελοῦσα ὑπὸ ἄγνοια καὶ ἐμμέσως συνεργοῦσα στὴν δική μου, μὰ καὶ στῶν ἄλλων, ὑποταγή.

Σήμερα ὅμως αὐτὸ ἔπαυσε. Τὸ πῶς θὰ μπορέσω-μπορέσουμε νὰ ἐξέλθω-ἐξέλθουμε τοῦ τέλματος, εἶναι μία διαδικασία ποὺ ἤδη συμβαίνει (βλέπε καὶ τοὺς δικούς σου προβληματισμούς, ποὺ ὅμως ἤδη εἶναι προβληματισμοὶ μίας σημαντικῆς μερίδος, ποὺ τείνει, ὄσο κι ἐὰν μᾶς τὸ ἀποκρύβουν, νὰ γίνῃ ἡ πλειοψηφία) καί, ἀκόμη κι ἐὰν δὲν διακρίνουμε «φῶς», ἐν τούτοις πρὸς τὰ ἐκεῖ ὁδεύουμε, ἐφ΄ ὅσον ἤδη οἱ ἀλλαγὲς ποὺ ἀπαιτῶνται πραγματοποιῶνται ἐντός μας, πρὸ κειμένου νὰ πράξουμε ὅ,τι χρειάζεται γιὰ νὰ δημιουργήσουμε, ἀπὸ τὸ μηδέν, μίαν νέα συνθήκη πολιτική, ποὺ ὡς βασικὸ πυλῶνα θὰ ἔχη τὴν Ἀριστεία (ἐπὶ τῆς οὐσίας). Παρ΄ ὅλο λοιπὸν ποὺ ἡ ἐκπαίδευσίς μας καὶ ἡ συστηματικὴ προπαγάνδα, μᾶς ἐπιβάλλει νὰ πιστεύουμε ὅσα ἐξυπηρετοῦν καὶ ἀθωώνουν, καταληκτικῶς, τὴν σημερινὴ κατάντια, ἡ «κρίσιμος μάζα» εἶναι πανέτοιμη νὰ ἀλλάξῃ τὰ ὑπάρχοντα δεδομένα πρὸς ὄφελος τῶν πολλῶν καὶ κατὰ τῶν σαπροφύτων. Μέ ποιόν τρόπο; Πῶς; Ἀπό ποίας βάσεως; Εἰλικρινῶς ἀγνοῶ τὶς διαδικασίες, ἂν καὶ γνωρίζω τὸν σκοπό. Αὐτὰ θὰ ἐπαναδομηθοῦν σταδιακῶς, σιγά-σιγά, ἀπὸ ὅλους μας, ὅταν πράγματι θὰ ἔχουμε συνειδητοποιήση τὸ ποῦ πρέπει νὰ ὁδηγηθοῦμε.

Πηγή