Οι διαμαρτυρίες για τις τιμές των καυσίμων στη Γαλλία έχουν εν μέρει μετατραπεί σε αντι-Macron διαδηλώσεις, καθώς υπό την ηγεσία του, οι φόροι αυξήθηκαν, αλλά ξεχνά να προστατεύσει τους πολίτες της χώρας του και τον πολιτισμό τους.
Είναι το ίδιο για το Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες. Οι ηγέτες τους οδηγούν τις χώρες τους σαν σύγχρονες εταιρείες, θεωρώντας τα οικονομικά οφέλη τους ως επιτυχίες.
Αλλά εν τω μεταξύ αγνοούνται κάποια πολύ πιο σημαντικά ζητήματα. Ένας αυξανόμενος αριθμός των ανθρώπων που ανησυχούν για τη μετανάστευση, για τη φτώχεια και για το μέλλον των παιδιών τους.
Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με μια πολιτική κατεύθυνση. Μπορούν να είναι αριστεροί ή δεξιοί, αλλά οι περισσότεροι μοιράζονται τουλάχιστον ένα χαρακτηριστικό: Είναι σκληρά εργαζόμενοι της μεσαίας τάξης.
Αυτοί οι άνθρωποι μόλις και μετά βίας εκπροσωπούνται στη Δυτική Ευρώπη. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τους αποκαλούν ξενόφοβους, το δικαίωμα και την άκρα αριστερά αναρχικοί και οι πολιτικοί δεν φαίνεται να ακούει τους προβληματισμούς τους και μερικά από τα κόμματά τους έχουν απαγορευτεί από την κυβέρνηση συνασπισμούς.Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποκαλούν ξενόφοβους, οι δεξιοί, οι ακραίοι αναρχικοί και οι πολιτικοί δεν φαίνεται να τους ακούν, καθώς ορισμένα κόμματα τους απαγορεύονται από κυβερνητικούς συνασπισμούς.
Αυτό το δημοκρατικό έλλειμμα οδηγεί σε μια ένταση που δεν βλέπουν ιδιαίτερα οι παγκοσμιοποιημένοι πολιτικοί, καθώς επικεντρώνονται στο εμπόριο, στον ΟΗΕ και στις διεθνείς σχέσεις.
Η ιστορία είναι εντελώς διαφορετική για την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη. Ενώ αποκαλούνται αυταρχικά καθεστώτα από mainstream μέσα μαζικής ενημέρωσης και την ΕΕ, η Ουγγαρία και η Πολωνία φαίνεται να ακούουν τους ανθρώπους τους.
Ένα δημοψήφισμα στην Ουγγαρία έδειξε ότι το 98 τοις εκατό των ανθρώπων δεν θέλουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και η κυβέρνηση το δέχθηκε
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Orban είπε ότι θα πάει στις Βρυξέλλες με αυτό το δημοκρατικό αποτέλεσμα «για να διασφαλιστεί ότι δεν θα πρέπει να αναγκαστούν να δεχτούν στην Ουγγαρία ανθρώπους με τους οποιους που δεν θέλουν να ζουν».
Αλλά στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες η δυσαρέσκεια αυξάνεται μέρα με την ημέρα. Δεν υπήρξε ποτέ δημοψήφισμα για την αποδοχή εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και φαίνεται ότι μια σιωπηρή πλειοψηφία δημιουργείται καθώς βρίσκεται αντιμέτωπη με τις τρομακτικές παρενέργειες των πολιτικών μεταναστεύσεως της ΕΕ.
Ακριβώς όπως γίνονται με υψηλότερους φόρους και με τους παγκοσμιοποιημένους ηγέτες που δεν θέτουν τα συμφέροντα των χωρών τους, αλλά πρώτα της ΕΕ.
Έχει περάσει πολύς καιρός τόσο πολλά υποσχόμενη, όπως τις κίτρινες φανέλες διαδηλώσεις εμφανίστηκε στην Ευρώπη. Όσο η δημοκρατία αποτυγχάνει με τον λαό της, τόσο οι πιθανότητες για μια μη βίαιη επανάσταση αυξάνονται όσο μεγαλώνει αυτή η δυναμική. Έχει περάσει πολύς καιρός, από τότε που κάτι τόσο ελπιδοφόρο όσο οι διαδηλώσεις των κίτρινων γιλέκων εμφανίστηκαν στην Ευρώπη.
Εάν και στην Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο συμβεί ότι συμβαίνει τώρα στη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία, τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για την έναρξη μιας πανευρωπαϊκής επανάστασης της εργατικής τάξης..
voiceofeurope
Το Φανάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου