Η Ελλάδα είναι μια άλλη χώρα. Πιο μίζερη, περισσότερο ευάλωτη και με όλα τα χαρακτηριστικά σύγχρονης αποικίας
Από τον Δημήτρη Ριζούλη
Η μεταμνημονιακή περίοδος αρχίζει τυπικά το προσεχές διάστημα, παρά την αλλαγή ατζέντας μετά τις πρόσφατες φονικές πυρκαγιές. Η εποχή στην οποία βρισκόμαστε είναι πράγματι διαφορετική....
Και μόνο τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων να κοιτάξει κανείς, θα διαπιστώσει ότι η θεματολογία τους δεν έχει καμία σχέση με όσα έγραφαν πριν από 2-3 χρόνια.
Η Μέρκελ, τα Eurogroup, ο ELA, οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης και όλα όσα μας απασχολούσαν επί οκτώ χρόνια ξαναέγιναν μονόστηλα ή δίστηλα.
Οι καινούργιες λέξεις που μάθαμε (swap, haircut, capital controls) άρχισαν να ξεχνιούνται και η αναγκαστική οικονομική... εξειδίκευση του ελληνικού λαού σε ζητήματα που θα έπρεπε να απασχολούν μόνο τεχνοκράτες έλαβε επιτέλους τέλος, όπως πρέπει να συμβαίνει σε κάθε κανονική χώρα.
Η ατζέντα, λοιπόν, άλλαξε. Το κλίμα όμως έμεινε ίδιο. Και θα παραμείνει έτσι για πολύ καιρό ακόμα, αφού οι πληγές των Μνημονίων είναι βαθιές και οι συνέπειές τους αναπόδραστες. Για ποια μεταμνημονιακή περίοδο μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν η κοινωνία εξακολουθεί να στενάζει και να μη βλέπει φως στο τούνελ;
Η ανεργία παραμένει στα ύψη, οι φόροι και οι εισφορές δεν αφήνουν μισθωτούς και επαγγελματίες να πάρουν ανάσα, η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει αποτρέποντας μικρές και μεγάλες επενδύσεις, πολλές κρατικές δομές παρουσιάζουν εικόνα διάλυσης, οι συντάξεις θα μειωθούν κι άλλο.
Για ποιον λόγο, λοιπόν, να πανηγυρίσουμε;
Οσοι έφυγαν από την Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης αναζητώντας στο εξωτερικό ένα καλύτερο μέλλον είχαν συγκεκριμένους λόγους που το έκαναν. Σήμερα εκλείπει έστω ένας εξ αυτών για να γυρίσουν πίσω; Οχι... Ιδια και απαράλλακτη είναι η κατάσταση. Και κυρίως τίποτα δεν δείχνει ότι μπορεί να αλλάξει στο άμεσο μέλλον. Οταν είσαι δεμένος χειροπόδαρα με δάνεια, δεν έχεις και πολλά περιθώρια ελιγμών. Η χώρα μας θα είναι σ’ αυτή την κατάσταση για δεκαετίες ακόμα. Επομένως, καλά κρασιά!
Ας μη μας πουλάνε παραμύθια, λοιπόν. Η ανάκαμψη δεν θα έρθει από τη μια ημέρα στην άλλη. Απαιτεί χρόνο, αλλά κυρίως κι άλλο αίμα. Η κοινωνία που υποφέρει το ξέρει και δεν τουμπάρεται εύκολα, όσα κι αν τάξουν αυτή τη φορά τα κόμματα.
Η μεταμνημονιακή εποχή, όμως, θα έχει κι άλλα. Αυτά που έγιναν και δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Πρώτα και κύρια, την εκχώρηση της εθνικής μας περιουσίας για 99 χρόνια! Μην το ξεχνάμε. Την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης.
Το ξεπούλημα κερδοφόρων κρατικών επιχειρήσεων. Την ασυλία των εγκάθετων που ορίζουν οι δανειστές. Την παραγραφή των οικονομικών εγκλημάτων του παρελθόντος, για τα οποία κανείς δεν πλήρωσε. Την εκχώρηση των τραπεζών στα ξένα funds.
Ο,τι έγραψε δεν ξεγράφει. Και θα μας κυνηγά για πάντα. Από εκεί, λοιπόν, θα ξεκινήσει η μεταμνημονιακή περίοδος. Από αυτά που δώσαμε. Αυτή είναι η αφετηρία, για αυτό ο δρόμος εξακολουθεί να είναι σκοτεινός και άραχνος.
Η ανεργία παραμένει στα ύψη, οι φόροι και οι εισφορές δεν αφήνουν μισθωτούς και επαγγελματίες να πάρουν ανάσα, η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει αποτρέποντας μικρές και μεγάλες επενδύσεις, πολλές κρατικές δομές παρουσιάζουν εικόνα διάλυσης, οι συντάξεις θα μειωθούν κι άλλο.
Για ποιον λόγο, λοιπόν, να πανηγυρίσουμε;
Οσοι έφυγαν από την Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης αναζητώντας στο εξωτερικό ένα καλύτερο μέλλον είχαν συγκεκριμένους λόγους που το έκαναν. Σήμερα εκλείπει έστω ένας εξ αυτών για να γυρίσουν πίσω; Οχι... Ιδια και απαράλλακτη είναι η κατάσταση. Και κυρίως τίποτα δεν δείχνει ότι μπορεί να αλλάξει στο άμεσο μέλλον. Οταν είσαι δεμένος χειροπόδαρα με δάνεια, δεν έχεις και πολλά περιθώρια ελιγμών. Η χώρα μας θα είναι σ’ αυτή την κατάσταση για δεκαετίες ακόμα. Επομένως, καλά κρασιά!
Ας μη μας πουλάνε παραμύθια, λοιπόν. Η ανάκαμψη δεν θα έρθει από τη μια ημέρα στην άλλη. Απαιτεί χρόνο, αλλά κυρίως κι άλλο αίμα. Η κοινωνία που υποφέρει το ξέρει και δεν τουμπάρεται εύκολα, όσα κι αν τάξουν αυτή τη φορά τα κόμματα.
Η μεταμνημονιακή εποχή, όμως, θα έχει κι άλλα. Αυτά που έγιναν και δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Πρώτα και κύρια, την εκχώρηση της εθνικής μας περιουσίας για 99 χρόνια! Μην το ξεχνάμε. Την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης.
Το ξεπούλημα κερδοφόρων κρατικών επιχειρήσεων. Την ασυλία των εγκάθετων που ορίζουν οι δανειστές. Την παραγραφή των οικονομικών εγκλημάτων του παρελθόντος, για τα οποία κανείς δεν πλήρωσε. Την εκχώρηση των τραπεζών στα ξένα funds.
Ο,τι έγραψε δεν ξεγράφει. Και θα μας κυνηγά για πάντα. Από εκεί, λοιπόν, θα ξεκινήσει η μεταμνημονιακή περίοδος. Από αυτά που δώσαμε. Αυτή είναι η αφετηρία, για αυτό ο δρόμος εξακολουθεί να είναι σκοτεινός και άραχνος.
Η Ελλάδα είναι μια άλλη χώρα. Πιο μίζερη, περισσότερο ευάλωτη και με όλα τα χαρακτηριστικά σύγχρονης αποικίας. Τέτοια θα παραμείνει πιθανότατα για πολλά χρόνια.
Η Ελλάδα θα ανήκει στους Ελληνες, αλλά οι Ελληνες θα ανήκουν στις τράπεζες, στην Εφορία και τα ξένα funds. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά.
Η Ελλάδα θα ανήκει στους Ελληνες, αλλά οι Ελληνες θα ανήκουν στις τράπεζες, στην Εφορία και τα ξένα funds. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου