Ο τάφος του Μ. Αλέξανδρου;

Η πανίσχυρη αρχαία σκιά του Αλεξάνδρου

Η σπουδαία ανακάλυψη σαρκοφάγου από γρανίτη στην Αλεξάνδρεια φούντωσε και πάλι τα σενάρια

Βρέθηκε σφραγισμένος, χρονολογείται μεταξύ 300 και 30 π.χ. και έχει βάρος πολλών τόνων

Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα αναμένει...
με τεράστιο ενδιαφέρον να δει, να εξετάσει, να ταξινομήσει και να αποφανθεί ποιος είναι ο σημαντικός ένοικος του τάφου που βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η σαρκοφάγος είναι γρανιτένια, άθικτη και η μεγαλύτερη που έχει βρεθεί ποτέ στην πόλη αυτή.

Χρονολογείται, όπως δείχνουν τα πρώτα στοιχεία, στην πρώιμη πτολεμαϊκή περίοδο, δηλαδή τα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ.

Βρίσκεται 5 μ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Το βάρος της φτάνει τους 30 τόνους, ενώ μόνο το κάλυμμα ζυγίζει 15 τόνους!

Αναπόφευκτα, ο νους πολλών στο άκουσμα της είδησης για μια σαρκοφάγο τέτοιου μεγέθους και μοναδικότητας, που χρονολογείται κοντά στον θάνατο του Μεγίστου Ελληνα, πηγαίνει στον Μεγάλο Αλέξανδρο. Κι αληθεύει ότι ο ανομολόγητος πόθος των αρχαιολόγων είναι στη σαρκοφάγο αυτή να αναπαύεται εκείνος που άλλαξε την πορεία του κόσμου και μοίρασε απλόχερα τα αγαθά του Ελληνισμού, όπου έφτασαν οι στρατιές του.

Ο ίσκιος του Αλεξάνδρου είναι βαρύς, πιο βαρύς από τα χρόνια που έχουν περάσει, πιο μεγάλος από τις αυτοκρατορίες που διαδέχτηκαν τη δική του, πιο ιερός από κάθε άλλη ανάμνηση ονομάτων και επιτευγμάτων στρατηλατών που ήθελαν να τον ανταγωνιστούν, να τον φτάσουν και να τον ξεπεράσουν αλλά δεν το κατάφεραν.

Με τον Αλέξανδρο επισφραγίστηκε ένα θαύμα που φώτισε την ανθρωπότητα με τα χρώματα της ελπίδας, της δικαιοσύνης, της επιστήμης, της τέχνης και της πίστης στην ισχύ του πολιτισμού. Το πέρασμά του ήταν μια εκκωφαντική έκρηξη. Ηταν η λάμψη του υπερκαινοφανούς αστέρα του Ελληνισμού, μιας πρότασης βίου που τείνει στο άπειρο και στο διηνεκές.

Ο πολιτισμός μας δεν έδυσε ούτε εξαφανίστηκε. Το ωστικό κύμα της ελληνικής πολιτισμικής έκρηξης δεν πρόκειται να εκτονωθεί όσο υπάρχει το ανθρώπινο είδος. Υποχρέωσή μας είναι να αγκαλιάσουμε αυτό το φως, να γίνουμε φορείς του και να προσπαθήσουμε πάλι να το σκορπίσουμε, άπλετο και λαμπρό, ακολουθώντας τον ίσκιο του βασιλιά Αλέξανδρου.
Πηγή