Η αχίλλειος πτέρνα του κυρίου Κοτζιά

Οι τρεις ειδήσεις που έκρυβε η ομιλία του υπ. Εξωτερικών στη Ρόδο

Από τον Μανώλη Κοττάκη
Mελετώ πάντοτε εις βάθος τις ομιλίες του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, γιατί η πείρα μού έχει δείξει ότι ακόμη και οι πλέον «αδιάφορες» μπορεί να κρύβουν κωδικοποιημένα μηνύματα ή και ειδήσεις...
Η ομιλία που εκφώνησε ο κύριος υπουργός στη Ρόδο στην περιφερειακή συνάντηση κρατών της Μεσογείου για την Ασφάλεια και τη Σταθερότητα ήταν μακρά και φλύαρη -ευχαρίστησε έως και τους διερμηνείς-, ωστόσο έκρυβε τρεις σημαντικές ειδήσεις: Η πρώτη είναι η φιλοδοξία του να συντονίσει όλα τα κράτη της περιοχής για να αναλάβει η Ελλάς ρόλο μεσολάβησης στη Μέση Ανατολή!
«Μεγαλοπιάνομαι» σχολίασε αυτοκριτικά ο ίδιος ο υπουργός, αλλά δεν το είπε τυχαία. Στην πραγματικότητα, διεκδικεί για τη χώρα και τον εαυτό του τον ρόλο που ονειρευόταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Τον ρόλο του... νταραβεριτζή, του μεσάζοντα, που δρα στην περιοχή για λογαριασμό της Δύσης. Γι' αυτό, μεταξύ άλλων, κλείνει -όπως κλείνει- όλα τα μέτωπα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στον Βορρά με Αλβανία - Σκόπια. Για να είνα αξιόπιστος συνομιλητής με όλους και όχι μέρος του προβλήματος. Γι αυτό, γλυκά γλυκά, σε αυτή την αθώα σύνοδο της Ρόδου πλασάρει στα μέλη αυτής την ιδέα για «νέα δομή ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο». Ενα μικρό ΝΑΤΟ έχει στον νου του, με συνένωση στρατιωτικών δυνάμεων για τη φρούρηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου έναντι της Τουρκίας. Το ζήτημα είναι να θυμάται ποια κατάληξη είχε ο Γιώργος όταν έκανε τον ψυχογιό των μεγάλων δυνάμεων. Εχουν ημερομηνία λήξεως αυτές οι αποστολές.

Η δεύτερη ενδιαφέρουσα είδηση είναι ότι ο κύριος υπουργός κάλεσε στη Σύνοδο της Ρόδου και το Βιετνάμ. Γιατί το Βιετνάμ; Γιατί, όπως εξήγησε, μοιάζει πολύ με τη γεωγραφία στην ανατολική Μεσόγειο και αντιμετωπίζει θέματα συναφή με τα δικά μας, ειδικά σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ και την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. Ελπίζω το... αντίστοιχο «Καστελόριζο» του Βιετνάμ να μην έχει περιορισμένη επήρεια στην διαμόρφωση της ΑΟΖ της εκεί περιοχής. Διότι, αν έχει, μπορεί το παράδειγμά του να χρησιμοποιηθεί για να χαθεί διά παντός η επήρεια και του δικού μας Καστελορίζου. Θα ήταν «ωραιότατη» εξέλιξη. Χαρίζεις τον όρο «Μακεδόνες» στους Σκοπιανούς, «χαρίζεις» τον όρο Βόρεια Ηπειρος στους Αλβανούς, κλείνεις «πατριωτικά» και το θέμα του Καστελορίζου (αφού προηγουμένως έχεις επεκτείνει ενδόξως τα χωρικά σου ύδατα στα 12 μίλια σε άλλες περιοχές) και ανακηρύσσεσαι αυτοδικαίως η χώρα των συμμάχων στην ευρύτερη περιοχή.

Η τρίτη είδηση ήταν η αιφνιδιαστική αναφορά του κυρίου υπουργού στους «Βορειομακεδόνες» γείτονες. Αντί «Μακεδόνες», που είπε ο Ζάεφ στους Ψαράδες και μας εξευτέλισε. Για πολλά μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον κύριο υπουργό, όχι όμως πως δεν διαθέτει πολιτικό ένστικτο. Οι απόρρητες δημοσκοπήσεις που επικαλέστηκε για τη δήθεν αποδοχή της συμφωνίας περιείχαν ένα ενδιαφέρον εύρημα, που μας έκρυψε: Οι Ελληνες ενοχλήθηκαν περισσότερο από την παραχώρηση του όρου «Μακεδόνας» ακόμη και από αυτή την παραχώρηση του όρου «Μακεδονία»! «Τρώει» πολύ ξύλο ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις επειδή αναγνώρισε «μακεδονικό έθνος».

Ο Καραμανλής, που τον κατηγορούσαν ότι δεν μιλάει, είχε μιλήσει πρώτος και εγκαίρως, με δήλωση σε κυριακάτικη εφημερίδα τον Μάρτιο. Είχε μιλήσει και είχε προειδοποιήσει την κυβέρνηση να μη δεχτεί «μακεδονικό έθνος». Τώρα ο κύριος Κοτζιάς ανακαλύπτει ότι η αποδοχή ύπαρξης «μακεδονικής εθνότητας» είναι η αχίλλειος πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ και τρέχει να την αποποιηθεί, υιοθετώντας τον όρο «Βορειομακεδόνες». Θα μπορούσε να τον ρωτήσει κανείς γιατί το ανακάλυψε τώρα, μάταιος κόπος όμως. Η διμερής συμφωνία Κοτζιά - Ντιμιτρόφ είναι κατ' ουσίαν το πακέτο ιδεών Νίμιτς και λοιπών δυνάμεων που του εδόθη τον περασμένο Φεβρουάριο. Ολα ήταν προαπαποφασισμένα και υπολογισμένα. Ολα, εκτός από την αντίδραση του ελληνικού λαού. Να δω τώρα αν γίνεται να τροποποιηθεί η συμφωνία στο σημείο αυτό. Διότι να «τροποποιηθεί» η αντίδραση του ελληνικού λαού, δύσκολο.
Πηγή