Ο ρόλος των ελληνογενών στις εκλογές της Τουρκίας – Η τριχοτόμηση που φέρνει στο μέλλον εξελίξεις

Τέλος στις τουρκικές εκλογές. Ο Ερντογάν θεωρεί πως με την νίκη του εξασφαλίζει μια σχετική σταθερότητα, προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία του.

του Κίμωνα Χαραλάμπους

Μία σταθερότητα, η οποία αφορά και την ευρύτερη περιοχή, αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να ξημερώσει...

Το πολιτικό διακύβευμα για τον Τούρκο πρόεδρο ήταν ζωτικής σημασίας. Από πολιτικής απόψεως, λοιπόν το επίσημο αποτέλεσμα και των προεδρικών και των βουλευτικών εκλογών εδραιώνει το καθεστώς Ερντογάν και συνεχίζεται η 16χρονη παραμονή του στην κορυφή και μάλιστα με υπερεξουσίες.

Στον αντίποδα, για μία ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε στις κάλπες η τριχοτόμηση του εκλογικού σώματος που είχε καταγραφεί στο δημοψήφισμα τον Απρίλιο του 2017.

Η «βαθιά ανατολίτικη Τουρκία» του Ισλάμ ψήφισε Ερντογάν.

Η κοσμική, δυτικότροπη, κεμαλική Τουρκία της Μικράς Ασίας, όπου έχει συγκεντρωθεί μεγάλος πληθυσμός της Τουρκίας, ψήφισε μαζικά Ιντζέ.

Η νοτιοανατολική Τουρκία των Κούρδων ψήφισαν τον φυλακισμένο στην Αδριανούπολη ηγέτη του κουρδικού κόμματος HDP Ντεμιρτάς και στις βουλευτικές κάλπες το HDP, το οποίο υπερέβη άνετα το όριο του 10% και εισέρχεται ως κόμμα στην Εθνοσυνέλευση.

Μακροπρόθεσμα, η τριχοτόμηση της τουρκικής κοινωνίας εγγράφει αρνητικές υποθήκες ακόμα και για την ενότητα της χώρας στο μέλλον, πόσο μάλλον όταν οι εθνικές μειονότητες της Τουρκίας έχουν αρχίσει και «ξυπνούν».

Δεν είναι μόνο ο κουρδικός αλυτρωτισμός, ο οποίος αναμένεται να επιβεβαιωθεί για μία ακόμα φορά στις κάλπες.

Είναι και η ξεκάθαρη αρνητική στάση της δυτικής και παράκτιας Τουρκίας, εκεί δηλαδή όπου ζουν οι περισσότεροι ελληνογενείς, οι οποίοι αρνούνται τον ισλαμικό τρόπο διακυβέρνησης του «Σουλτάνου» και βρίσκουν «στέγη» στους κεμαλικούς.

Οι κεμαλικοί και τα δυτικότροπα αστικά στρώματα ίσως έχουν πολλές διαφορές μεταξύ τους, αλλά έχουν και έναν κοινό παρονομαστή: μισούν τον Ερντογάν και αυτό που ο ίδιος και το κόμμα του αντιπροσωπεύουν.

Αναλυτές κάνουν λόγο για πολιτισμικό χάσμα, το οποίο στην πραγματικότητα θέτει σε αμφισβήτηση το ίδιο τον κοινωνικό συνεκτικό δεσμό της Τουρκίας και κατ’ επέκτασιν το πλαίσιο συνύπαρξης ιδεολογιών αλλά και εθνοτήτων.

Εν κατακλείδι, δίπλα στον κουρδικό παράγοντα, προστίθεται και ο ιδεολογικός-πολιτισμικός διχασμός του ίδιου του τουρκικού έθνους.

Σε αυτό το κομμάτι ρόλο παίζουν οι ελληνογενείς, κρυπτοχριστιανικοί και μη, πληθυσμοί της Μικράς Ασίας, απόγονοι του μακραίωνου ελληνικού παρελθόντος που απολαμβάνουν έναν κοσμικό τρόπο ζωής σε αντίθεση με τους υπόλοιπους στον Πόντο, εξοργισμένοι από την ισλαμική πολιτική Ερντογάν.

Στα παραπάνω πρέπει να κάλλιστα προστεθεί και ο εμφύλιος πόλεμος που μαίνεται στους κόλπους του τουρκικού πολιτικού Ισλάμ, μεταξύ των ερντογανικών και των γκιουλενιστών.
Ο Ερντογάν κερδίζει λοιπόν έναν ορισμένο πολιτικό χρόνο, ώστε να σταθεροποιήσει την εξουσία του, ωστόσο η Τουρκία έχει ήδη τριχοτομηθεί.

Πηγή