Οι καλύτεροι σύμμαχοι των Τούρκων είναι οι άσχετοι αντίπαλοί τους που προβάλλουν τις επιθυμίες τους ως πραγματικότητα
Δεν είναι τυχαίο που φτάσαμε εδώ. Ούτε επίσης είναι τυχαίο ότι η
Τουρκία, από εκεί που βρισκόταν γονατισμένη στο έλεος του ΔΝΤ, έχει
κάνει τεχνολογικά, παραγωγικά και οικονομικά θαύματα και εντάχθηκε στο
G-20, στις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου. ...Το πρόβλημα δεν ξεκινά από τους πολλούς, αλλά από τους λίγους. Η ελληνόφωνη ελίτ είναι προβληματική, χαμηλόθωρη, ξενόδουλη, αδαής, ανήμπορη να τα βάλει ακόμα και με τα Σκόπια. Από την άλλη, ο Ερντογάν δεν έχει πάψει να συγκρούεται, αλλά όλα τα χαρτιά που τραβά από την τράπουλα τα κάνει άσους, ακόμα κι αν είναι τεσσάρια.
Επιπλέον, στην Ελλάδα υπάρχει τόση (ηθελημένη ή μη δεν μας ενδιαφέρει) άγνοια για τις προθέσεις της Τουρκίας, που πολλοί αποδίδουν την επιθετικότητα της γείτονος στο... ψυχολογικό. Εγραψε ο Σταύρος Θεοδωράκης του Ποταμιού στο twitter για τη νίκη Ερντογάν: «Ελπίζω τα καλά ποσοστά που πήρε ο Ερντογάν να του διώξουν την ανασφάλεια. Να απελευθερώσει τους δύο Ελληνες στρατιώτες και να δώσει την έγκρισή του για άμεση επανέναρξη των συνομιλιών στην Κύπρο. Αυτές οι κινήσεις θα τον φέρουν κοντά στην ευρωπαϊκή οδό και όχι οι τσαμπουκάδες». Αυτή η ανάλυση της πολιτικής και των προθέσεων του Νεοοθωμανού «σουλτάνου» θα μηδενιζόταν ακόμα και σε διαγώνισμα προνηπίου. Ανάλογη γεωπολιτική ανάλυση τύπου Ντίσνεϊλαντ έκανε ο δήμαρχος Καμίνης, επί των ημερών του οποίου η Αθήνα μυρίζει ούρα. Και σ’ αυτό το γαϊτανάκι μπήκαν πάμπολλοι ημεδαποί «εμπειρογνώμονες» της συμφοράς και της πυκνής ομίχλης.
Νομίζουν, δηλαδή, ότι ο Ερντογάν έκανε τις απαγωγές στρατιωτικών, τους εμβολισμούς σκαφών του Λιμενικού μας, τις παραβιάσεις και τα νταηλίκια λόγω ανασφάλειας. Και τώρα που θα του περάσει η ανασφάλεια, θα γίνει καλό παιδί. Μήπως έδινε και πανελλαδικές και είχε αγχωθεί και τσακωνόταν με την Ελλάδα; Ή απλούστατα ο δρόμος για τη νέα οθωμανική αυτοκρατορία που ετοιμάζει γοργά περνάει και από πάνω μας;
Ο ευρών θα κερδίσει μια ντουζίνα DVD της τουρκικής σειράς Καραμπουζουκλί.
Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου