ΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

Απαραίτητη μια επανάσταση απ’ τις κούνιες, τα θρανία, τις κολυμβήθρες

Από τον Παναγιώτη Κωστόπουλο*

Η απογοήτευση είναι διάχυτη σε όλη τη χώρα και, συνεπακόλουθα, η απελπισία. Είναι γεγονός πως αν σκεφτούμε την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, δεν μπορούμε να αισιοδοξούμε. ...

Το πολιτικό προσωπικό μάς έχει προδώσει επανειλημμένως και δεν φαίνεται να αναδύονται καινούργιες δυνάμεις ή πρόσωπα ικανά να ανατρέψουν και να αντιστρέψουν την κατάσταση. Τα ίδια συμβαίνουν και με το εξωτερικό μέτωπο. Το κράτος-συμμορία μάς απειλεί διαρκώς, η γειτονιά βράζει και η παγκόσμια σκακιέρα έχει πάρει φωτιά.

Τη χειρότερη ίσως χρονική στιγμή της Ιστορίας μας, κατά την οποία διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξή μας, έχουμε τη χειρότερη κυβέρνηση από καταβολής ελληνικού κράτους. Η διάβρωση του φρονήματος και του ήθους, αλλά και η προπαγάνδα που δεχόμαστε τις τελευταίες δεκαετίες από την τηλοψία, ώστε να αποδεχθούμε ως προοδευτικά τα αρρωστημένα πρότυπα που παρουσιάζουν, έφεραν ως φυσική εξέλιξη αυτά που βιώνουμε.

Για να ανατραπεί η κατάσταση χρειάζονται δραστικές λύσεις, χρειάζεται επανάσταση! Μια επανάσταση με στέρεες βάσεις. Μια επανάσταση που ονειρεύομαι να έρθει από τις κούνιες, τα θρανία και τις κολυμβήθρες! Εκεί όπου μπορούμε να σπείρουμε σήμερα και να περιμένουμε τον θερισμό…

Λέγοντας από τις κούνιες, εννοώ το σπίτι, το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού. Από παιδιά που θα μεγαλώνουν σε μια πυρηνική οικογένεια με γονείς που θα απαρτίζονται από άρρεν και θήλυ, που δεν θα τα βλέπουν ως έπαθλο, ως αγγαρεία ή ως μέσο επίδειξης και κάλυψης των δικών τους ανασφαλειών και των δικών τους χαμένων ονείρων.
Λέγοντας τα θρανία, εννοώ το σχολείο. Ενα σχολείο με κατεύθυνση προς την ελληνική παιδεία, που θα καλλιεργεί καλούς και χρήσιμους πολίτες και θα προάγει τη γνώση και την επιβράβευση μέσω του μόχθου, αναδεικνύοντας τους αρίστους έναντι της ισοπέδωσης της ανταμοιβής της ήσσονος προσπάθειας.

Λέγοντας κολυμβήθρες, εννοώ τη βάπτιση. Να βαπτίζονται τα παιδιά όχι τυπικά, ως μια υποχρέωση, αλλά να εντάσσονται οντολογικά στο σώμα της Εκκλησίας και να μαθαίνουν το ορθόδοξο βίωμα. Να κατανοήσουν, όπως λέει και ο Σολωμός, ότι «χαρές και πλούτη κι αν χαθούν και τα βασίλεια όλα, τίποτα δεν είναι σαν στητή, μένει η ψυχή και ολόρθη».
Τα προαναφερθέντα δεν σημαίνουν παραίτηση από την πολιτική ζωή. Παράλληλα με αυτά, πρέπει να υπάρχει διαρκής προσπάθεια για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και για ανάδειξη υγιών προσώπων και πολιτικών δυνάμεων.

*Ιδιωτικός υπάλληλος, ιστορικός

Πηγή