Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Δεν έπεισαν ιδιαίτερα χθες οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος για την ομοψυχία της συγκυβέρνησης. Παρά τα χαμόγελα, ο χρόνος μετρά αντίστροφα.....
Άλλωστε και οι δύο πλέον γνωρίζουν ότι η πολιτική τους επιβίωση την επόμενη ημέρα της εκλογικής ήττας, ιδιαίτερα για τον κ. Καμμένο, περνά από τη διαφοροποίηση και ολοκλήρωση αυτής της παρά φύση συμμαχίας. Και η ευκαιρία αυτή θα μπορούσε να δοθεί μέσα από την έξοδο της χώρας από το Πρόγραμμα τον προσεχή Αύγουστο. Θα έκλεινε έτσι ο κύκλος και θα δινόταν το άλλοθι για "βελούδινο διαζύγιο".
Όμως το δύσκολο πλέον είναι να φτάσουν ως εκεί... Γιατί το ρήγμα με βασική αφορμή τα εθνικά θέματα μεγαλώνει. Και επειδή η πορεία των γεγονότων δεν τους ευνοεί, καλά τα χαμόγελα και οι διαβεβαιώσεις, αλλά το χάσμα διευρύνεται. Βεβαίως, από την άλλη πλευρά υπάρχει και η "καρέκλα". Είναι γλυκιά βλέπετε για να την αφήσει κανείς... Όμως επαναλαμβάνω, ρόλο παίζει εκτός από τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό και το ένστικτο της επιβίωσης.
Η κάθε πλευρά λοιπόν, εκ των δύο "συνεταίρων", θα πρέπει να συνεκτιμήσει τις αντοχές της. Για παράδειγμα, ποιες είναι οι σκέψεις του κ. Καμμένου για τη συνοχή της κοινοβουλευτικής του ομάδας αν οι ΑΝΕΛ αποχωρήσουν από την κυβέρνηση; Θα ακολουθήσουν όλοι; Ή θα επιβεβαιωθούν οι παραπολιτικές φήμες για 3-4 που θα διαφοροποιούνταν μένοντας στην κυβερνητική παράταξη; Και το δίλημμα μεγαλώνει όσο οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν εκλογική κατάρρευση των ΑΝΕΛ. Θα πείτε, μπορεί να διασωθεί πολιτικά ο κ. Καμμένος αν βρεθεί ξαφνικά απέναντι στον κ. Τσίπρα; Πιθανώς όχι, αλλά δική του η ζαριά... Και είναι βέβαιο ότι εκείνος ποντάρει στα εθνικά θέματα.
Από την άλλη πλευρά ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι φλερτάρει έντονα με την ιδέα του διαζυγίου, ωστόσο δεν έχει ακόμη νιώσει ασφαλής πολιτικά. Θεωρεί ότι το διαζύγιο αυτό μπορεί να του διευκολύνει την προσέγγιση με άλλες δυνάμεις της κεντροαριστεράς, με το Κίνημα Αλλαγής (μέρος του έστω) και όχι μόνο... Δέχεται συνεχώς εσωκομματικές πιέσεις προς την κατεύθυνση αυτή και γνωρίζει ότι θα είναι καλοδεχούμενη μία τέτοια στροφή από την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ωστόσο παρά τις εφεδρείες που ενδεχομένως θεωρεί ότι μπορεί να βρει για να φτάσει και πάλι στους 151, είτε από τους ανεξάρτητους βουλευτές, είτε από τους ΑΝΕΛ, είτε από το κόμμα του Λεβέντη, είτε από το Ποτάμι, διστάζει να ρισκάρει απ´ ευθείας μετωπική σύγκρουση με τον μέχρι σήμερα κυβερνητικό εταίρο του.
Όμως το γυαλί φαίνεται πως έχει ραγίσει για τα καλά. Και η διόγκωση προβλημάτων που έχουν συσσωρευτεί λόγω του ελλείμματος ικανότητας στη διακυβέρνηση και του χρόνου που τελειώνει, καθιστούν όλο και πιο προβληματική τη συγκυβέρνηση. Και το blame game δεν είναι μακριά... Σημειώστε ότι βγαίνοντας από το Μαξίμου, ο κ. Καμμένος μίλησε ξανά για "ομηρία" των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, αδειάζοντας ξεκάθαρα τον Φώτη Κουβέλη. O νοών νοείτω...
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου