«Πέθανες- κι έγινες καὶ σύ: ο καλός,
Ὁ λαμπρὸς άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξη στέφανα σὲ συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Εφτὰ ψηφίσματα γιὰ τὶς υπέροχες υπηρεσίες ποὺ προσέφερες.
Α, ρὲ Λαυρέντη, εγὼ ποὺ μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Τί κάλπικος παράς, μιὰ ολόκληρη ζωὴ μέσα στὸ ψέμα
Κοιμού ἐν ειρήνῃ, δὲν θὰ ῾ρθω τὴν ησυχία σου νὰ ταράξω…»
Για τα πολύχρωμα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, πράγματι, ο Μητσοτάκης είναι «δικαιωμένος»!!!
Ο ακραίος και βάρβαρος νεοφιλελευθερισμός του Μητσοτάκη έχει γίνει πλέον γρανιτένιο καθεστώς, με «θώρακα» τα Μνημόνια των τοκογλύφων…
Καθεστώς, επίσης, έχει γίνει και η «εθνική» πτυχή της πολιτικής Μητσοτάκη. Η πολιτική της δουλικής ΥΠΟΤΑΓΗΣ στα ξένα κέντρα αποφάσεων: Στα πλανητικά κέντρα της Νέας Τάξης, στο σύγχρονο 4ο Ράιχ…
Υπάρχει, τέλος, και η «ηθική δικαίωση» του Μητσοτάκη. Ο καθεστωτικός φαρισαϊσμός, οι «πολιτικές πτήσεις» και «επιμειξίες», καθώς και το ψεύδος στις πιο αποκρουστικές τους μορφές, δηλαδή η μακάβρια γκριμάτσα της κοινοβουλευτικής αχρειότητας και παρακμής: αυτό που ονομάζουμε «μητσοτακισμό».
Ο Μητσοτάκης, όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές, αποτύπωσε πιο ακραία και καταχρηστικά, αλλά και πιο μοχθηρά την παρακμή και τη σήψη των αστικών κοινοβουλευτικών θεσμών, όλη την αχρειότητα του αστικού κόσμου και των θεσμών του.
Λογικό, συνεπώς, ο σημερινός πολιτικός κόσμος και τα δημοσιογραφικά φερέφωνα του καθεστώτος, να καταλαμβάνονται από την υστερία της «αγιοποίησης» και της «δικαίωσης» του Μητσοτάκη: Ο Μητσοτάκης μπορεί να «έφυγε», αλλά ο «μητσοτακισμός» ζει και βασιλεύει, αποτελεί την κυρίαρχη αθλιότητα της πολιτικής μας ζωής…
Ο «μητσοτακισμός» έχει μπολιάσει ανεξίτηλα όλη την ποικιλία και την πολυχρωμία των καθεστωτικών δυνάμεων: Πολιτικών, πνευματικών, δημοσιογραφικών…
Όλες αυτές οι δυνάμεις αποτελούν ένα «μητσοτακικό» εξάμβλωμα αυθάδειας, ακριβώς γιατί συνδυάζουν, στην πιο μοχθηρή μορφή, τον υστερικό νεοφιλελευθερισμό τους, με την υστερική υποτέλεια στους «νταβάδες» του κόσμου (ανδρείκελα του 4ου Ράιχ), με το ασύστολο ΨΕΥΔΟΣ, τη ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ και ΑΠΑΤΗ, καθώς και με το υστερικό μίσος τους εναντίον των θυμάτων της εκμετάλλευσης και των λαϊκών κατακτήσεων.
Είναι, συνεπώς, ποτέ δυνατόν, να μη ΔΙΚΑΙΩΝΟΥΝ και να «αγιοποιούν» αυτές οι δυνάμεις του «μητσοτακισμού» τον Μητσοτάκη;;;
Θρηνείστε, λοιπόν, τους νεκρούς σας…
Ο κόσμος σας δεν είναι ο κόσμος του λαού, ο κόσμος των εργαζομένων, ο κόσμος των θυμάτων της πολιτικής σας. Αυτός ο κόσμος έχει τελεσίδικα ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ και τον Μητσοτάκη και τον κόσμο σας…
Διαβάστε και εδώ:
Έφυγε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης…
Υπήρξε πάντα από τους πλέον κυνικούς πολιτικούς…
Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός του σε συνδυασμό με τη «δουλεία» του στα ξένα κέντρα εξουσίας, αλλά και με την «απληστία» του, όλα αυτά τον κατατάσσουν στην πρωτοπορία του οικονομικού και εθνικού ξεπουλήματος της χώρας: στον πλέον πολιτικά πωρωμένο κήρυκα των ιδιωτικοποιήσεων (ακραίος νεοφιλελευθερισμός) και των εθνικών παραχωρήσεων και «προδοσιών».
Δύο είναι τα «ιστορικά ορόσημα» του πολιτικού του βίου:
α) Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ τον Ιούλιο του 1965…
β). Το «βρώμικο 89»…
Με την Αποστασία άνοιξε το δρόμο της δικτατορίας των συνταγματαρχών του ΄67.
Με το «βρώμικο 89» άνοιξε την πόρτα της πλήρους ενσωμάτωσης της Αριστεράς στο αστικό καθεστώς
Τότε με τη σημαία του «Αρχάγγελου της Κάθαρσης», τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί τις ηγεσίες της παραδοσιακής Αριστεράς, μια πράξη που υλοποιήθηκε με τη συγκυβέρνηση Τζανετάκη: Η Ιστορική κυβερνητική συμμαχία Δεξιάς-Αριστεράς…
Η αφετηρία της ολοκληρωτικής ενσωμάτωσης της Αριστεράς, η οποία κατέληξε στα σημερινά «αριστερά» ανδρείκελα του 4ου Ράιχ…
Και τα δύο αυτά «επιτεύγματα» (Αποστασία και «βρώμικο 89), έχουν καταγραφεί στην ιστορία με τα πιο μελανά χρώματα…
Τον κατατάσσουν, βεβαίως, και στις «κορυφές» της καπιταλιστικής κακουργίας…
Γι αυτό και τώρα θα ηρωοποιηθεί από όλες τις δυνάμεις του καθεστώτος…
Και μια πετυχημένη σατιρική εικόνα που τα λέει όλα εδώ:
http://parapolitiki.blogspot.com/2008/05/blog-post_338.html
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου