Για να μην ξεχνιόμαστε....
Οἱ Βαλκανικοὶ πόλεμοιτου 1912 καὶ τοῦ 1913 ξεκίνησαν κατόπιν σοβαρᾶς προετοιμασίας ἀπὸ τὸ μέρος τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ Ἑλλάς, ἡ Σερβία καὶ ἡ Βουλγαρία πολέμησαν κατὰ τῆς Τουρκίας καὶ ἀπέσπασαν σχεδὸν ὅλα τὰ ἐδάφη ποὺ κατέχουν ἀκόμη καὶ σήμερα. Οὐσιαστικῶς ὑπῆρξε μία συμμαχία, πολὺ εὔθραυστος ὁμολογουμένως, διότι καὶ οἱ δύο αὐτὲς χῶρες, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν συμμαχία ποὺ τὶς ἔδενε μὲ τὴν Ἑλλάδα, εἶχαν καὶ μεταξύ τους ὑπογράψῃ σύμφωνα τέτοια, ποὺ οὐσιαστικῶς δὲν ὑπελόγιζαν τὴν Ἑλλάδα....
Μετὰ τὴν κατάληψιν τῆς Θεσσαλονίκης ἐκ τῶν Ἑλλήνων, ἡ Βουλγαρία, καθ΄ ὅ,τι εἶχε ἀποφασίσῃ νὰ συμπεριλάβῃ στὰ ἐδάφη της ὅλες τὶς ἀμφισβητούμενες περιοχές, κι ἐφ΄ ὅσον νωρίτερα εἶχε ὑπογραφῇ συνθήκη μεταξὺ Σερβίας κι Ἑλλάδος, αἰφνιδιαστικῶς, δίχως δῆλα δὴ τὴν κήρυξι πολέμου, ἐπετέθῃ ταὐτοχρόνως πρὸς τὶς δύο χῶρες.
Τὰ μεσάνυκτα τῆς 16ης Ἰουνίου τοῦ 1913, οἱ ἐπιθέσεις ξεκίνησαν ταὐτοχρόνως, πρὸς τὴν Σερβία, ποὺ κατεῖχε τὴν Γευγελή, τὴν ὁποίαν καὶ κατέλαβαν εὔκολα οἱ Βούλγαροι, καὶ πρὸς τὴν 10ην Μεραρχία, πέριξ τοῦ Ἀξιοῦ ποταμοῦ.
Στόχος τῆς ταὐτοχρόνου ἐπιθέσεως ἦταν νὰ ἀποχωρίσουν τοὺς Σέρβους ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καὶ ταὐτοχρόνως νὰ καταλάβουν αὐτοὶ τὴν Θεσσαλονίκη.
Ὁ στρατηγὸς Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, ἀρχηγὸς τῆς δεκάτης Μεραρχίας, ἔχοντας λάβῃ γνώσι ἀπὸ τὴν προηγουμένη γιὰ τὶς κινήσεις τῶν Βουλγάρων, διέταξε τὴν πέραν τοῦ Ἀξιοῦ διλοχία νὰ ἀντισταθῇ μὲ κάθε θυσία.
Ἡ ἐπίθεσις τῶν Βουλγάρων ἦτο σφοδρή μὲ στρατεύματα πολυπληθέστερα τῶν Ἑλλήνων. Ἡ διλοχία πιεζόταν ἐντόνως καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς 17ης Ἰουνίου, ποὺ κράτησε ἡ μάχη.
Ὁ Παρασκευόπουλος στέλνει ἀκόμη ἕναν λόχο ἀλλὰ μὲ τὰ ἴδια ἀποτελέσματα.
Τελικῶς ἀποφασίζεται νὰ σταλῇ ὁ Φικιώρης μὲ τὸ σύνταγμά του. Ἄν καὶ οἱ Βούλγαροι ἐξακολουθοῦσαν νὰ παραμένουν πολὺ περισσότεροι, ἡ ὁρμητικὴ ἐπίθεσις τοῦ Συντάγματος τοῦ Φικιώρου ἐστάθῃ ἀποφασιστική. Γρήγορα ἐσάρωσε τὶς θέσεις τῶν Βουλγάρων, οἱ ὁποῖοι φεύγοντας ἄφησαν πίσω τὰ πολυβόλα τους.
Ἡ παραπάνω μάχη ὀφείλεται στὴν ἀνυπακοὴ τοῦ Παρασκευοπούλου νὰ ἀνατινάξῃ τὴν γέφυρα τοῦ Ἀξιοῦ, φοβούμενος στὴν ἀνακοπὴ της πορείας τοῦ στρατοῦ μας πρὸς τὸ Κιλκίς, ἀλλὰ καὶ στὴν ἐπίγνωσίν του γιὰ ἀδυναμία ἐπισκευῆς της, λόγῳ ἀνυπαρξίας τεχνικῶν μέσων ἐκείνην τὴν περίοδο στὸ στράτευμα του.
Ἡ φωτογραφία ἀπεικονίζει ἀνάγλυφο χάρτη τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἑλληνοβουλγαρικοῦ πολέμου καὶ προέρχεται ἀπὸ τὴν «Πολιτικὴ ἱστορία τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος, τοῦ Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη, τόμος 3, σελίς 273.
Φιλονόη.
Πληροφορίες «Οἱ πόλεμοι 1912-1913», Σπυρίδωνος Μελᾶ.
Ἡ Ἑλλάς, ἡ Σερβία καὶ ἡ Βουλγαρία πολέμησαν κατὰ τῆς Τουρκίας καὶ ἀπέσπασαν σχεδὸν ὅλα τὰ ἐδάφη ποὺ κατέχουν ἀκόμη καὶ σήμερα. Οὐσιαστικῶς ὑπῆρξε μία συμμαχία, πολὺ εὔθραυστος ὁμολογουμένως, διότι καὶ οἱ δύο αὐτὲς χῶρες, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν συμμαχία ποὺ τὶς ἔδενε μὲ τὴν Ἑλλάδα, εἶχαν καὶ μεταξύ τους ὑπογράψῃ σύμφωνα τέτοια, ποὺ οὐσιαστικῶς δὲν ὑπελόγιζαν τὴν Ἑλλάδα....
Μετὰ τὴν κατάληψιν τῆς Θεσσαλονίκης ἐκ τῶν Ἑλλήνων, ἡ Βουλγαρία, καθ΄ ὅ,τι εἶχε ἀποφασίσῃ νὰ συμπεριλάβῃ στὰ ἐδάφη της ὅλες τὶς ἀμφισβητούμενες περιοχές, κι ἐφ΄ ὅσον νωρίτερα εἶχε ὑπογραφῇ συνθήκη μεταξὺ Σερβίας κι Ἑλλάδος, αἰφνιδιαστικῶς, δίχως δῆλα δὴ τὴν κήρυξι πολέμου, ἐπετέθῃ ταὐτοχρόνως πρὸς τὶς δύο χῶρες.
Τὰ μεσάνυκτα τῆς 16ης Ἰουνίου τοῦ 1913, οἱ ἐπιθέσεις ξεκίνησαν ταὐτοχρόνως, πρὸς τὴν Σερβία, ποὺ κατεῖχε τὴν Γευγελή, τὴν ὁποίαν καὶ κατέλαβαν εὔκολα οἱ Βούλγαροι, καὶ πρὸς τὴν 10ην Μεραρχία, πέριξ τοῦ Ἀξιοῦ ποταμοῦ.
Στόχος τῆς ταὐτοχρόνου ἐπιθέσεως ἦταν νὰ ἀποχωρίσουν τοὺς Σέρβους ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καὶ ταὐτοχρόνως νὰ καταλάβουν αὐτοὶ τὴν Θεσσαλονίκη.
Ὁ στρατηγὸς Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, ἀρχηγὸς τῆς δεκάτης Μεραρχίας, ἔχοντας λάβῃ γνώσι ἀπὸ τὴν προηγουμένη γιὰ τὶς κινήσεις τῶν Βουλγάρων, διέταξε τὴν πέραν τοῦ Ἀξιοῦ διλοχία νὰ ἀντισταθῇ μὲ κάθε θυσία.
Ἡ ἐπίθεσις τῶν Βουλγάρων ἦτο σφοδρή μὲ στρατεύματα πολυπληθέστερα τῶν Ἑλλήνων. Ἡ διλοχία πιεζόταν ἐντόνως καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς 17ης Ἰουνίου, ποὺ κράτησε ἡ μάχη.
Ὁ Παρασκευόπουλος στέλνει ἀκόμη ἕναν λόχο ἀλλὰ μὲ τὰ ἴδια ἀποτελέσματα.
Τελικῶς ἀποφασίζεται νὰ σταλῇ ὁ Φικιώρης μὲ τὸ σύνταγμά του. Ἄν καὶ οἱ Βούλγαροι ἐξακολουθοῦσαν νὰ παραμένουν πολὺ περισσότεροι, ἡ ὁρμητικὴ ἐπίθεσις τοῦ Συντάγματος τοῦ Φικιώρου ἐστάθῃ ἀποφασιστική. Γρήγορα ἐσάρωσε τὶς θέσεις τῶν Βουλγάρων, οἱ ὁποῖοι φεύγοντας ἄφησαν πίσω τὰ πολυβόλα τους.
Ἡ παραπάνω μάχη ὀφείλεται στὴν ἀνυπακοὴ τοῦ Παρασκευοπούλου νὰ ἀνατινάξῃ τὴν γέφυρα τοῦ Ἀξιοῦ, φοβούμενος στὴν ἀνακοπὴ της πορείας τοῦ στρατοῦ μας πρὸς τὸ Κιλκίς, ἀλλὰ καὶ στὴν ἐπίγνωσίν του γιὰ ἀδυναμία ἐπισκευῆς της, λόγῳ ἀνυπαρξίας τεχνικῶν μέσων ἐκείνην τὴν περίοδο στὸ στράτευμα του.
Ἡ φωτογραφία ἀπεικονίζει ἀνάγλυφο χάρτη τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἑλληνοβουλγαρικοῦ πολέμου καὶ προέρχεται ἀπὸ τὴν «Πολιτικὴ ἱστορία τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος, τοῦ Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη, τόμος 3, σελίς 273.
Φιλονόη.
Πληροφορίες «Οἱ πόλεμοι 1912-1913», Σπυρίδωνος Μελᾶ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου