«Άιντε λοιπόν και ξάπλωστα τα στήθια σαν τα γάλατα και λιγωμένη
ανάερα γαργάλατα γαργάλατα, και τους καημούς μου κλάψε τους ανάλατα».
Πωλ Νορ, κατά κόσμον Νίκος Νικολαΐδης (1899-1981)Τον Απρίλιο του 2016 ένας εσμός 28 βουλευτών της ΝΔ με επερώτηση στη βουλή....
εξέφραζε την «ανησυχία» του ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «δεν προστατεύει την ονομασία της φέτας στις διαβουλεύσεις της συμφωνίας ελευθέρου εμπορίου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Καναδά», γνωστής με τα αρχικά CETA.
Όμως, παρά τους κατά καιρούς δήθεν προβληματισμούς των πολιτικών, σήμερα είναι γνωστό ότι το όλο το φάσμα του Ελληνικού πολιτικού συστήματος διαχείρισης εξουσίας είναι απρόθυμο να τοποθετηθεί υπέρ των εθνικών συμφερόντων στις διαπραγματεύσεις της χώρας με τους ξένους δυνάστες, επιβάλλοντας την πολιτική πρακτική της υποδούλωσης της χώρας στα ξένα αρπαχτικά, που είναι παρόμοια με αυτή της τουρκοκρατίας και της κατοχής.
Επί παραδείγματι, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, μαζί με τους Ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, υπερψήφισαν την τελική συμφωνία της CETA, με την οποία παρεχωρήθη το δικαίωμα στους Καναδούς να παράγουν λευκά τυριά με την ονομασία «λευκό τυρί τύπου φέτας». Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2016 είχε επικυρωθεί σιωπηλώς από τους ευρωβουλευτές η συμφωνία ελευθέρου εμπορίου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Αφρικανικών χωρών της ομάδας SADC, όπου παρεχωρείτο μεν από αυτούς το όνομα της Ελληνικής φέτας και των ελιών Καλαμών στους Αφρικανούς προς ιδίαν χρήση, ενώ την ίδια στιγμή απαιτούσαν να προστατευθεί και να μην παραχωρηθεί η ονομασία διακοσίων προϊόντων από άλλες μη Ελληνικές γεωγραφικές περιοχές της Ευρώπης!
Η παραχώρηση του ονόματος της φέτας στους ξένους από τους Έλληνες πολιτικούς, υπουργούς και τα υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη συνετελέσθη αργά, καταχθονίως και δολίως, πρακτικές βεβαίως στις οποίες οι Ελληνόφωνοι πολιτικοί διεκδικούν Νόμπελ. Έτσι, αρχικά άρχισαν να ομιλούν και να τοποθετούνται δημοσίως περί "ελληνικής φέτας", χαρακτηρίζοντας με έναν γεωγραφικό προσδιορισμό ένα κατοχυρωμένο Ελληνικό προϊόν και αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι «υπάρχει και η Ελληνική φέτα αλλά μπορεί να υπάρχουν και άλλα προϊόντα από άλλες χώρες τα οποία ενδεχομένως θα μπορούσαν να ονομαστούν φέτα».
Στο ίδιο μήκος κύματος, η παραχώρηση του Ελληνικού ονόματος της φέτας στους Καναδούς δικαιολογήθηκε από ευρωβουλευτή-τηλεοπτικό αστέρα της ΝΔ, που στα νιάτα του μαθήτευσε στις σχολές διαχείρισης εξουσίας των αριστερών κομμάτων, «ότι η παραχώρηση του ονόματος ήταν αναγκαία για να προωθηθεί η παγκοσμιοποίηση, που κινδυνεύει να ανασταλεί λόγω της παρουσίας του D. Trump στην Προεδρία των ΗΠΑ».
Εύλογα λοιπόν γεννάται το ερώτημα στους συμπολίτες μας οι οποίοι ακόμα μπορούν να χρησιμοποιούν το χρήσιμο όργανο του μυαλού αποτελεσματικά: «Ποια είναι άραγε η ειδοποιός διαφορά αφενός μεταξύ των ελληνόφωνων πολιτικών, οι οποίοι με μεθοδευμένες πολιτικές κινήσεις τα τελευταία τριάντα χρόνια διαλύουν την Ελληνική παραγωγική μηχανή, τη οικονομία και συνεπώς και την χώρα, και αφετέρου των Ιταλών ή των Γάλλων συναδέλφων των οι οποίοι «με την ξιφολόγχη» προστατεύουν την ονομασία της «Παρμεζάνας» και του «Ροκφόρ» μέσα στις διάφορες εμπορικές συμφωνίες, απειλώντας να τις τινάξουν στον αέρα με την άσκηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας, σε περίπτωση που θιγούν τα εθνικά τους συμφέροντα»;
Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να επισημανθεί το πρόσφατο άρθρο του δημοσιογράφου Παναγιώτη Λιάκου στην εφημερίδα «Δημοκρατία» [1], όπου αναδεικνύεται η αντιφατική και αντιδιαμετρική πολιτική στάση στα εθνικά θέματα διαφόρων βουλευτών της ΝΔ σε συνάρτηση με την κομματική μεταγραφή τους και οι οποίοι καθιερώθηκαν στον δημόσιο βίο ως πολιτικά πρόσωπα φορώντας τον μανδύα του «εθνοπατριωτισμού».
Είναι επίσης ενδιαφέρον να επισημανθεί ότι μετά τα μνημόνια έχει εξαφανισθεί από το λεξιλόγιο και την πολιτική φρασεολογία του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ η λέξη «δοσιλογισμός», ιδιότητα την οποίαν επέδιδαν στους πολιτικούς εκπροσώπους της ΝΔ, επειδή σήμερα οι πολιτικοί εκπρόσωποι αυτών των κομμάτων εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές τακτικές με αυτές των κυβερνήσεων κατά την περίοδο της Κατοχής.
Συμπερασματικά, αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι το πολιτικό σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο παρά έναν «ανθελληνικό δοσιλογικό εσμό διαχείρισης εξουσίας» που έχει σαν αποστολή την διοχέτευση του πλούτου του Ελληνικού λαού και της χώρας στα ξένα αρπακτικά κοράκια, με αντάλλαγμα έναν καλό μισθό και την δυνατότητα ατομικού πλουτισμού που παρέχει το σύστημα εξουσίας.
‘Άλλωστε, δεν είναι το ίδιο να μισθοδοτείται κάποιος πλουσιοπάροχα ως βουλευτής, ευρωβουλευτής (χωρίς να γνωρίζει ξένες γλώσσες), διοικητής οργανισμού (χωρίς να έχει διοικήσει ποτέ ούτε περίπτερο), υπουργός (χωρίς να έχει κολλήσει ούτε ένα ένσημο) ή πρόεδρος (με προεδριλίκι μόνο στα μαθητικά δεκαπενταμελή), με το να δικηγορεί στις αίθουσες των δικαστηρίων για εκατό ευρώ μεροκάματο ή να πουλάει βιβλία γυρίζοντας με την βαριά τσάντα ανά τα βιβλιοπωλεία της χώρας. Αυτές είναι δουλειές για την πλέμπα και τον χύδην όχλο και όχι για τους «Ευρωπαίους πολιτικούς αριστοκράτες» που γαργαλούν τα πλούσια στήθη της εξουσίας ένθα ξεχύνονται χρήμα και πλούτος αντί για γάλατα.
[1] http://www.dimokratianews.gr/content/72364/voridi-adoni-idoy-tzami-sas
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου