Ο ΔΗΛΙΟΣ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΣ

Ρε παιδιά, ήμαρτον! Τί υποκρισία είναι αυτή! Πέσαμε από τα σύννεφα γιατί κάποιοι συριζαίοι έχουν λέει διασυνδέσεις και επαφές με «τρομοκράτες». Έ καί; Και αυτό λέει βλάπτει την «δημοκρατία». Ποιός νοιάζεται ρε παιδιά για την «δημοκρατία»; Η νομή της εξουσίας είναι το διακύβευμα. Κατά τ’ άλλα σε καταστάσεις τραχείας κοινωνικής φυγοκέντρησης, όπως η σημερινή, μοιραία τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά διολισθαίνουν σταδιακά μεν, μαζικά δε, προς τις ακραίες εκφάνσεις τους. Και όταν λέμε ....
ακραίες εκφάνσεις, δεν εννοούμε πολιτικά κόμματα των οποίων το πρόγραμμα τίθεται προς υπερψήφιση ή απόρριψη ενώπιον των πολιτών, όσο ακραίο και αν ακούγεται σε ορισμένους, αλλά σε βίαιες εξωθεσμικές ή παρακρατικές εκφάνσεις δομημένες κατά τρόπο δυνητικά παρεμβατικό στην καταναγκαστική επιβολή μιας ιδεολογίας ή μιας πολιτικής συμμορίας ή μιας στρατιωτικής κίνησης, μόλις η «δημοκρατία» βρεθεί στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, κάτι που πιθανότατα θα συμβεί στην χώρα μας, αν κρίνουμε από τον ταχέως αυξανόμενο ρυθμό των αυτοκτονιών των πολιτών της. Κάτω από τα σημερινά αδιέξοδα, η ροπή προς αυτοκτονία, που κατατρύχει σε ολοένα αυξανόμενη κλίμακα τις κοινωνικές μονάδες, δεν θα αργήσει να εκδηλωθεί ως αυτοκτονία μιας ψευδοδημοκρατικής κοινωνικής συλλογικότητας.

Εξάλλου, στην πατρίδα μας η δημοκρατία ουδέποτε ευδοκίμησε, ακόμα και στις εποχές των παχέων αγελάδων, γιατί η νοοτροπία μας, παρά τα φτιασίδια και τα πατσουλιά και τα μασκαρέματα, παρέμενε τριτοκοσμική και εγωκεντρική, τουτέστιν πελατειακή με σκοπό το βόλεμα ημών των ιδίων με κάθε μέσο και με κάθε κόστος. Αυτός υπήρξε ο κανόνας του εγχώριου κομματισμού κάτω από το όποιο ρητορικό λούστρο χρησιμοποιούσε για ψυχολογική κυρίως τόνωση των αμαρτωλών οπαδών της κάθε άρχουσας κλίκας που βαφτίζονταν πολιτικό κόμμα. Η δημοκρατία είναι πολίτευμα που ευημερεί σε χώρες με υψηλή παιδεία και διασφαλίζει, στο μέτρο που διασφαλίζει, την παρουσία ενός κράτους δικαίου για τους πολίτες του, όχι για τους πολίτες όλου του κόσμου, όπως ηλιθίως προβάλλεται από την καθ’ ημάς παρακμιακή αριστερά και την συνοδοιπορούσα με αυτήν αποχαυνωμένη και χαζοχαρούμενη αστική δεξιά της χώρας μας, οι οποίες με τον τρόπο τους συνέβαλαν και συμβάλλουν στην ολοένα επιταχυνόμενη καταστροφή της πατρίδας μας, οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά και φυλετικά.

Η κατάληξη αυτής της ιστορίας δεν θα είναι καλή. Η αναλγησία, αναίδεια, αναισχυντία και απληστία των πολιτικών ταγών και των κολαούζων τους, που αρνούνται να δώσουν το παράδειγμα της πτώχευσης και της χρεωκοπίας, για την οποία είναι υπεύθυνο το συνάφι τους, η ανατριχιαστική αμετροέπεια όλων αυτών που συνεχίζουν να ευημερούν με τις παχυλές απολαβές τους την στιγμή που η κρίση επιδεινώνεται, θα τους οδηγήσει κάποια στιγμή, στο εγγύς μέλλον, να συγκροτήσουν ένα πολιτικό μέτωπο για την συλλογική διάσωση αυτών των ιδίων και των προνομίων τους. Δεν θα δουλέψει όμως. Η κρίση θα βρεθεί εκτός ελέγχου, και η βίαιη σταθεροποίηση μιας μείζονος κοινωνικής αναταραχής θα καταστεί αναγκαία. Ποιός θα την επιβάλει, δεν χρειαζόμαστε δα και δήλιο κολυμβητή, για να το μαντέψει. Τον χρειαζόμαστε ίσως για να μας περάσει με ασφάλεια στην αντίπερα όχθη. Εκτός και αν αποφασίσουμε επειγόντως να μάθουμε να κολυμπάμε μόνοι μας, και όχι απλά να τσαλαβουτάμε στα θολά νερά της ακτής, τα γεμάτα με τα μολυσμένα ούρα της τρέχουσας «πολιτικής»...

Χρίστος Γούδης - Δημοτικός Σύμβουλος με την «Ελληνική Αυγή» στο Δήμο Αθηναίων

Πηγή