Πολλοί από εμάς, κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι, ζούμε με την ελπίδα ότι οι άθλιοι που μας κυβερνούν θα περάσουν στην κρίση της Ιστορίας. Οι πιo αισιόδοξοι και απαιτητικοί, ελπίζουμε ότι θα περάσουν και από την κρίση των ειδικών δικαστηρίων για να λογοδοτήσουν, αν μη τι άλλο, για τη συναυτουργία τους στον χαμό χιλιάδων αθώων ψυχών που δεν έχουν ακόμα μετρηθεί.
Όμως, κακά τα ψέματα, δεν θα είναι καθόλου εύκολες αυτές οι τελευταίες μέρες ούτε θα πέσουν αμαχητί, οι ολετήρες, στον αγώνα τους να συνεχίσουν να κρατούν, από τη μια μεριά την κουτάλα της εξουσίας στο χέρι κι από την άλλη τα αρχεία του κράτους μας, ερμητικά κλειστά στο δημόσιο έλεγχο.
Επειδή, όμως, δεν μπορούν πια να ποντάρουν στην εκμετάλλευση της εξαθλίωσης που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει σε μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, μοιράζοντας πάλι προεκλογικά πεντακοσάρικα, αφού οι κύριοί τους δεν τους δίνουν αυτή τη φορά τέτοια άδεια, ούτε είναι δυνατόν να πιστεύει πλέον ουδείς νοήμων άνθρωπος τις υποσχέσεις αυτών των αθλίων, δεν τους έχει απομείνει, παρά να ποντάρουν στον διακηρυγμένο συλλογικό μας φόβο, της αποπομπής της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Δεν πάνε να λένε ό,τι θέλουν με τον επισημότερο τρόπο οι εκπρόσωποι του ευρω-ιερατείου, δηλώνοντας ότι «Οι εικασίες για ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι χάσιμο χρόνου και κινούνται σε λάθος κατεύθυνση»?
Δεν πάνε να υπολογίζουν οι ίδιες οι ύαινες των αγορών, που περιμένουν και ασφαλώς ξερογλύφονται στην προοπτική ενός τέτοιου ενδεχομένου, ότι η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη -παρά την προετοιμασία που έχει γίνει από την αρχή της ελληνικής κρίσης χρέους εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων- θα επιφέρει πρόσθετα κόστη της τάξης των τεσσάρων τρισεκατομμυρίων ευρώ?
Δεν πας κι εσύ να ψάχνεις, πώς και πού ακριβώς προβλέπεται η διαδικασία εξόδου μιας χώρας-μέλους από την ευρωζώνη και να μην το βρίσκεις γραμμένο πουθενά, επειδή απλώς δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη?
Ποσώς ενδιαφέρουν αυτές οι… δευτερεύουσες λεπτομέρειες το επιτελείο των γκεμπελίσκων που μας κυβερνούν.
Κι από την άλλη μεριά, λες και το κάνουν κι αυτοί επίτηδες, έχουν αμοληθεί στα πλατό της Τηλεδημοκρατίας μας διάφοροι ανεκδιήγητοι και γραφικοί. Ρίχνουν κι αυτοί, τόνους νερού στον μύλο της παραπληροφόρησης, δίνοντας όλες τις ευκαιρίες, όλες τις λαβές που χρειάζεται το επιτελείο των ολετήρων, σε αγαστή συνεργασία με τα μέσα μαζικού εμπαιγμού (ΜΜΕ) για να σκορπίζουν όλοι τους μαζί κι εν χορώ, ακόμα περισσότερο φόβο, ακόμα μεγαλύτερη τρομοκρατία, με αιχμή του δόρατος τον πανικόβλητο «πρωθυπουργό», αυτόν τον ανεκδιήγητο ηγεμονίσκο, που βλέπει ότι έρχεται η ώρα του -και καταλαβαίνει ότι δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο, να γκρεμίσει τα πάντα, να τα ισοπεδώσει όλα και να τα κάνει γήπεδο, όπως υπόσχεται στα παιδιά. Γήπεδο, που, όπως έχει ήδη δείξει, σκοπεύει να το ξεπουλήσει αντί πινακίου φακής στους διάφορους μπιστικούς και τους φίλους, ακατανόμαστων αφεντάδων.
Κακά είναι τα ψέματα και την αλήθεια τη λένε οι αριθμοί.
Οι αριθμοί λένε ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες είναι άνεργος σήμερα ή απασχολούμενος με σχέση μαύρης κι ανασφάλιστης εργασίας -κι ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει στο προβλεπτό μέλλον αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά σε τούτον τον τόπο.
Οι αριθμοί λένε ότι το εθνικό μας προϊόν συρρικνώνεται συνεχώς, ότι οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία πίσω από την άλλη, ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο σε τούτον τον ανηφορικό δρόμο προς το χείλος του γκρεμού.
Οι αριθμοί λένε, στο κάτω-κάτω της γραφής ότι τα τέσσερα τρισεκατομμύρια ευρώ του τεκμαρτού κόστους εθελούσιας εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, είναι υπερδεκαπλάσιο του ελληνικού χρέους. Ενός χρέους, εν τέλει, που όσοι έχουν κάποια ίχνη σοβαρότητας, συμφωνούν και παραδέχονται ότι δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί χωρίς να συνεχίζει να ρέει αίμα αθώων στο χαντάκι που μας έχουν βάλει να σκάβουμε, τα τελευταία πέντε χρόνια, οι ανεκδιήγητοι που ανέκαθεν μας κυβέρνησαν και συνεχίζουν να μας κυβερνούν…
Αυτά λένε οι αριθμοί. Αλλά δεν είναι μόνο οι αριθμοί. Είναι και οι άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς. Όποιος, δε, δεν ενδιαφέρεται ούτε για τους αριθμούς ούτε για τους ανθρώπους, ευτυχώς για εμάς, υπάρχουν το Διεθνές Δίκαιο και οι συνομολογημένες συνθήκες που συνιστούν το νομικό μας πολιτισμό. Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί...
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου