[ ....... βλέπουμε πως εκεί στην Ήπειρο (Στεριά, ε; περί- στέρα...) έρχονται αι δύο "πέλειαι" (δηλ. μαυροπερίστερα) και ιδρύουν το μαντείο του Διός στη Δωδώνη. Ας πούμε δυό λόγια για την έννοια της λ. δωδώνη, πριν προσπαθήσουμε να μπούμε στα "εφτασφράγιστα" μυστικά της έννοιας της λ. πέλεια....
Οι ευσεβείς μυθολόγοι της εποχής μας μιλάνε για το γιό του Δία και της Ευρώπης, που λεγόταν, λένε, Δώδων. Όμως φαίνεται σωστό πως η περιοχή πήρε τ' όνομα της απ' τον παρακείμενο ποταμό, που λεγόταν Δώδων, κι αυτό το όνομα πρέπει νάναι, κατά την άποψη μου, αναδιπλασιασμός8 της λ. Δών ή Δουν. Η λ. δων ή δουν είναι απλή μετατροπή απ' τη λ. δαν, σύνηθες πρόθεμα των ελληνικών λέξεων που σημαίνουν ποτάμι και, κατά την άποψη μου (όπως την αναλύω στο υπό έκδ. Μέγα Ετυμολογικόν της Ελληνικής) μετά από συγκοπή του αρκτικού Υ της λ. υδανός=υδαρός, υγρός. Ετσι έχουμε τα ποτάμια Ιάρδανος, απ' όπου παρηχήθηκε το Ιορδάνης, Ηριδανός, Δούναβις (η σωστή προφορά σώζεται στην ισπαν. λ. Danubio) και τον περίφημο ρωσικό ποταμό Ντον (γνωστό από το έργο "ο ήρεμος Ντον" του Μιχαήλ Σολόχωφ). Η βάρβαρη προφορά Ντον αποδίδει την αρχαιοελληνική και εξευγενισμένη Δών (απ1 όπου ένας απλός αναδιπλασιασμός μας δίνει τη λέξη Δώδων, το γνωστό μας ποταμό της Ηπείρου). Οι Τάταροι τον ονομάζουν Τούνα ή Ντούνα, αλλά οι αρχαίοι Ελληνες τον ονόμαζαν Τάναϊς, λέξη που δηλώνει και τη ρίζα Δαν (=υγρός) των ποταμών και την έννοια ταναός=μακρός, εκτεταμένος, αλλά και (εδώ αρχίζουν τα περίεργα) υψηλός, ιδιαίτερα σε φράσεις όπως "ταναός αήρ" ή "ταναός αιθήρ". Αν, λοιπόν, κατά τον Λέων. Κύρρη, ο Ολυμπος είναι "τα ανώτερα στρώματα της ατμοσφαίρας" όπου υπάρχει "αιθρία και λάμψις" (δηλ. ο αιθήρ) κι αν, κατά τον Σωκράτη11, Ήρα (η σύζυγος του Δία) σημαίνει "αήρ" δηλ. τα στρώματα της ατμοσφαίρας, τότε κάπου εδώ, λίγο πριν δούμε πιο καθαρά το πρόσωπο του ολύμπιου Δία, πρέπει να υπάρχει κάποια συσχέτιση (αν όχι και σχέση) ανάμεσα στο δικό μας (τον ελληνικό) ποταμό Δώδων και το ρωσικό Δών ή Ντόν: η σχέση αυτή, σύμφωνα με το Νόμο της Αποτύπωσεως των Γεγονότων υπάρχει,είναι αποτυπωμένη στα ονοματολογικά δεδομένα των γεωγραφικών αυτών περιοχών και είναι η εξής: ο μεν δικός μας ποταμός Δών (ή,αναδιπλασιασμένα, Δώδων), απ' όπου πήρε τ' όνομά της η Δωδώνη, είναι δίπλα στη λίμνη των Ιωαννίνων, ο δε ρώσικος Δων (ή Ντον) πηγάζει απ' τη λίμνη Ιβάν. Η λ. Ιβάν στα ρωσικά μεταφράζεται Ιωάννης, που σημαίνει πως κι αυτός ο Δών έχει να κάνει με τη λίμνη του Ιωάννου ή Ιωαννίνων. Ειδικώτερα η λίμνη λέγεται Ιβάν Οζερό (Ιωάννου λίμνη) κι αυτό μας βάζει στον πειρασμό να εξερευνήσουμε λίγο το βυθό της δικής μας λίμνης των Ιωαννίνων: βουλιάζοντας λοιπόν, νότια, φτάνουμε σε μια άλλη Ηπειρο ή Στεριά, τη Στερεά Ελλάδα, και κει, στο δυτικό άκρο της, βρίσκεται μια άλλη λίμνη, η λίμνη Οζερός (ή Οζηρός). Η λίμνη Οζερός (η δική μας, όχι η ρώσικη) λέγεται και Γαλίτσα (βλ. τη ρίζα gal- = περιστέρι) και βρίσκεται στην Ακαρνανία (λίγο ΒΔ και) κοντά στις Οινιάδες (ή οινάδες=περιστερές). Εδώ νομίζω πως τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν. Ο Δίας κάθεται στον Ολυμπο, δηλ. στον αιθέρα, που είναι "ταναός" δηλ. "ψηλά τοποθετημένος", κι αυτό μας οδηγεί στον Τάναϊν ή Δών (δηλαδή ποταμό ψηλά τοποθετημένο), κι ο "ψηλά τοποθετημένος ποταμός" είναι ο Γαλαξίας, που ο Λαός μας λέει "Ιορδάνη ποταμό". Μας οδηγεί επίσης στη Δωδώνη, και βλέπουμε πως και τα δυο ποτάμια, Δών (στη Ρωσία) και Δώδων (στην Ηπειρο) έχουν να κάνουν με τη "Λίμνη του Ιωάννου", δηλ. του Βαπτιστή ή Κολύμπιου. Φαίνεται λοιπόν σαφώς το υγρό στοιχείο του Διός (ας μη ξεχνάμε πως ο άλλος αδελφός του, που επίσης "δεν τον έφαγε ο Κρόνος", ο Ποσειδών, λέγεται "ενάλιος Ζεύς" ή "Δίας της Θάλασσας") και κατά συνέπειαν έχει να κάνει με τις νύμφες του υγρού στοιχείου, τις Ναϊάδες: να λοιπόν που στη Δωδώνη το πραγματικό επίθετο του Διός είναι Νάϊος (δηλ.αρσενική Ναϊάς) και σημαίνει βέβαια τον δύτη, τον κολυμβητή (ή κόλυμβον στ' αρχαιοελληνικά), δηλ. τον Κ-Ολύμπιον5.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου