Καταφεύγουν στην Κριμαία, ενώ άλλοι πολεμούν ακόμα
Με τους θανάτους ρωσόφωνων και τους βομβαρδισμούς αμάχων εντός κατοικημένων περιοχών, οι Έλληνες εγκαταλείπουν μαζικά τις πόλεις όπου έζησαν για πολλά χρόνια και αναζητούν καταφύγιο στην Κριμαία.
Αντιμετωπίζουν την μανία των παραστρατιωτικών ταγμάτων των νεοναζί, που έχουν εντολή να σκοτώνουν όσους δεν «προσκυνούν», αλλά την ίδια στιγμή είναι και θύματα της ελληνικής πολιτείας, η οποία στηρίζει σθεναρά την «κυβέρνηση» του Κιέβου, άρα και τον ξεριζωμό των ελληνικής καταγωγής κατοίκων της νοτιοανατολικής Ουκρανίας.
Πολλοί Έλληνες βρίσκονται στη Μαριούπολη και στο Ντόνετσκ που έχει βάλει τώρα στο στόχαστρο ο Ουκρανικός Στρατός και ρίχνει βόμβες προκειμένου να πλήξει τις δυνάμεις αυτοάμυνας, αλλά σκοτώνοντας ταυτόχρονα και αμάχους.
Από τις δύο πολύπαθες αυτές περιοχές και όχι μόνο πρόσφυγες ελληνικής καταγωγής φθάνουν καθημερινά στην Κριμαία σε ομάδες των 10-15 ανθρώπων μέχρι και 40-50 άνθρωποι μερικές μέρες, εδώ και δύο μήνες. Συνολικά κάπου 2.000 Έλληνες πρόσφυγες έχουν φτάσει στη Χερσόνησο, όπου θεωρείται πλέον ρωσικό έδαφος.
Ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Νικόλαος Σουμουλίδης της Κριμαίας κατάφερε να αποσπάσει τη βεβαίωση από την ρωσική κυβέρνηση να μην φύγουν σε άλλο μέρος όσοι Έλληνες έρθουν να ζήσουν στην Κριμαία. Αντίθετα, οι πρόσφυγες άλλων εθνικοτήτων θα προωθηθούν στο εσωτερικό του ρωσικού κράτους.
Θα λάβουν ρωσικά διαβατήρια και πλέον θα ξεκινήσουν μια νέα ζωή στη νέα τους πατρίδα, περιμένοντας πάντα να ηρεμήσει η κατάσταση στην νοτιοανατολική Ουκρανία, όπου βρίσκονται οι περιουσίες τους.
Η Συμφερούπολη έχει δεχθεί τους περισσότερος Έλληνες και πλέον δεν υπάρχουν καταλύματα γι' αυτούς. Έτσι ξεκίνησε η προώθησή τους σε άλλες περιοχές της Κριμαίας, στο Σακί και μετά στην Ευπατόρια, όπου επίσης υπάρχουν ισχυρές ελληνικές κοινότητες για να τους φιλοξενήσουν και να τους περιθάλψουν.
Υπάρχουν πάντως και Έλληνες που αρνήθηκαν να φύγουν από την νοτιοανατολική Ουκρανία και πολεμούν στην πρώτη γραμμή. Δεν θέλουν να χάσουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους που απέκτησαν με... αίμα. Διώχνουν σε αρκετές περιπτώσεις τα γυναικόπαιδα και λαμβάνουν θέσεις μάχης μαζί με τους ρωσόφωνους.
πηγη
Με τους θανάτους ρωσόφωνων και τους βομβαρδισμούς αμάχων εντός κατοικημένων περιοχών, οι Έλληνες εγκαταλείπουν μαζικά τις πόλεις όπου έζησαν για πολλά χρόνια και αναζητούν καταφύγιο στην Κριμαία.
Αντιμετωπίζουν την μανία των παραστρατιωτικών ταγμάτων των νεοναζί, που έχουν εντολή να σκοτώνουν όσους δεν «προσκυνούν», αλλά την ίδια στιγμή είναι και θύματα της ελληνικής πολιτείας, η οποία στηρίζει σθεναρά την «κυβέρνηση» του Κιέβου, άρα και τον ξεριζωμό των ελληνικής καταγωγής κατοίκων της νοτιοανατολικής Ουκρανίας.
Πολλοί Έλληνες βρίσκονται στη Μαριούπολη και στο Ντόνετσκ που έχει βάλει τώρα στο στόχαστρο ο Ουκρανικός Στρατός και ρίχνει βόμβες προκειμένου να πλήξει τις δυνάμεις αυτοάμυνας, αλλά σκοτώνοντας ταυτόχρονα και αμάχους.
Από τις δύο πολύπαθες αυτές περιοχές και όχι μόνο πρόσφυγες ελληνικής καταγωγής φθάνουν καθημερινά στην Κριμαία σε ομάδες των 10-15 ανθρώπων μέχρι και 40-50 άνθρωποι μερικές μέρες, εδώ και δύο μήνες. Συνολικά κάπου 2.000 Έλληνες πρόσφυγες έχουν φτάσει στη Χερσόνησο, όπου θεωρείται πλέον ρωσικό έδαφος.
Ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Νικόλαος Σουμουλίδης της Κριμαίας κατάφερε να αποσπάσει τη βεβαίωση από την ρωσική κυβέρνηση να μην φύγουν σε άλλο μέρος όσοι Έλληνες έρθουν να ζήσουν στην Κριμαία. Αντίθετα, οι πρόσφυγες άλλων εθνικοτήτων θα προωθηθούν στο εσωτερικό του ρωσικού κράτους.
Θα λάβουν ρωσικά διαβατήρια και πλέον θα ξεκινήσουν μια νέα ζωή στη νέα τους πατρίδα, περιμένοντας πάντα να ηρεμήσει η κατάσταση στην νοτιοανατολική Ουκρανία, όπου βρίσκονται οι περιουσίες τους.
Η Συμφερούπολη έχει δεχθεί τους περισσότερος Έλληνες και πλέον δεν υπάρχουν καταλύματα γι' αυτούς. Έτσι ξεκίνησε η προώθησή τους σε άλλες περιοχές της Κριμαίας, στο Σακί και μετά στην Ευπατόρια, όπου επίσης υπάρχουν ισχυρές ελληνικές κοινότητες για να τους φιλοξενήσουν και να τους περιθάλψουν.
Υπάρχουν πάντως και Έλληνες που αρνήθηκαν να φύγουν από την νοτιοανατολική Ουκρανία και πολεμούν στην πρώτη γραμμή. Δεν θέλουν να χάσουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους που απέκτησαν με... αίμα. Διώχνουν σε αρκετές περιπτώσεις τα γυναικόπαιδα και λαμβάνουν θέσεις μάχης μαζί με τους ρωσόφωνους.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου