Ό,τι σέρνεται δεν πέφτει

Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα τα σημάδια κόπωσης της κυβέρνησης είναι κάτι παραπάνω από εμφανή και αντιληπτά τόσο από τον τρόπο λειτουργίας της, όσο και από την αντιμετώπιση που τυγχάνει από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και ενδεχομένως και από μέρους μίας σημαντικής μερίδας των ψηφοφόρων. Η αντιπολίτευση κάνει λόγο για μία χρεοκοπημένη κυβέρνηση. Η αποτελεσματικότητά της αμφισβητείται ακόμη και από στελέχη του υπουργικού της συμβουλίου. Ένα κομμάτι του τύπου θεωρεί ότι η κατάρρευσή της είναι πλέον θέμα χρόνου, ενώ και οι πολίτες δεν δείχνουν να τρέφουν ιδιαίτερα μεγάλες προσδοκίες ως προς την αποτελεσματικότητά της. Όλες οι συνθήκες θεωρητικά είναι εναντίον της.


 Η εμπειρία όμως υποδεικνύει κάτι άλλο: ότι η κυβέρνηση δεν τα έχει «φάει εντελώς τα ψωμιά της». Σέρνεται όπως σχεδόν κάθε τι στη χώρα, αλλά δεν πέφτει. Αρκεί κανείς να κοιτάξει την πορεία της οικονομίας κατά τα τελευταία πέντε χρόνια της κρίσης για να βγάλει ορισμένα ανάλογα συμπεράσματα. Η λέξη «χρεωκοπία», και η φράση «έξοδος της χώρας από το ευρώ» μονοπωλούσε συνεχώς την επικαιρότητα. Κάθε Φθινόπωρο βλέπαμε εκλογές την άνοιξη και κάθε άνοιξη εκλογές το Φθινόπωρο. Περιμέναμε ότι ο λαός θα έβγαινε στους δρόμους στην επόμενη περικοπή μισθών ή στην επόμενη αύξηση των φόρων, αλλά ο ίδιος, ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειονότητά του, είχε άλλη άποψη. Και ο καιρός περνούσε. Ομοίως και η σημερινή συγκυβέρνηση.

 Οι βουλευτές δυσανασχετούν, ξέρουν όμως πως αν η κυβέρνηση «πέσει» και γίνουν εκλογές, οι περισσότεροι από αυτούς «θα ψάχνουν να βρουν τη ψήφο τους». Άσε που για κάθε τέτοιο ενδεχόμενο εικάζεται πως έχουν ήδη βρεθεί «χρυσές εφεδρείες» από άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες πλην ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που θα σπεύσουν να καλύψουν το κενό, αφού η αγορά εργασίας εκτός κοινοβουλίου έχει γίνει τελευταία δύσκολη. Ο λαός γκρινιάζει, ή αν θέλετε στενάζει, ακόμη περισσότερο.

 Καλείται όμως να επιλέξει μεταξύ της αβεβαιότητας και της πανσπερμίας των –πολλές φορές αντιφατικών- απόψεων που διατυπώνει η αξιωματική αντιπολίτευση και της αισιοδοξίας και ελπίδων που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα δύο κόμματα που κατέχουν την εξουσία, ενόψει και των επικείμενων αναβαθμίσεων της ελληνικής οικονομίας από διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οίκους προς το τέλος του μήνα. Στο πλαίσιο αυτό, ο υπάρχων κυβερνητικός συνασπισμός θα εξακολουθεί, με ή χωρίς άλλες προσθήκες, να μονοπωλεί την εξουσία στη χώρα, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως δεν θα υπάρξουν εξελίξεις και αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό.

 Η επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου στον «τόπο του εγκλήματος» αλλά και οι δημόσιες τοποθετήσεις ορισμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, δείχνουν εξάλλου ότι η επόμενη μέρα των ευρωεκλογών θα δημιουργήσει ένα νέο, όσο και διαφορετικό περιβάλλον στο εσωτερικό του ενός εκ των δύο κυβερνητικών εταίρων. Σε κυβερνητικό επίπεδο ωστόσο η έκφραση της συγκεκριμένης διαφοροποίησης αναμένεται ότι θα υλοποιηθεί μέσα από μία αλλαγή στάσης σε καίρια ζητήματα πολιτικών επιλογών και σίγουρα όχι μέσω της επιδίωξης μίας πρόωρης προσφυγής στην κάλπη.

Γιώργος Διονυσόπουλος

edwhellas