Ο μεγάλος θυμός

Εχω φρέσκα νέα από τις τελευταίες απόρρητες δημοσκοπήσεις που έχουν στη διάθεσή τους τα πολιτικά επιτελεία και ειδικότερα το Μαξίμου. Τα νέα είναι και καλά και κακά. Καλά γιατί η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς (φωτό αριστερά) δείχνουν να αντέχουν στην πίεση, ενώ διανύουν το δεύτερο έτος της θητείας τους. Ασχημα διότι στην αντίπερα όχθη διαμορφώνεται ένα «τυφλό» ρεύμα κατά του πολιτικού συστήματος με εκφραστή τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χωρίς αρχηγό, καθώς ο Τσίπρας (φωτό δεξιά) τα πάει μέχρι στιγμής χάλια.
Πού θα «κάτσει» το εκκρεμές, που βρίσκεται σε μια διαρκή ταλάντωση, άγνωστο.

Οπως μου έλεγε γνώστης των δεδομένων, ο κόσμος έχει χωριστεί σε δύο στρατόπεδα. Το πρώτο υποστηρίζει σχηματικά την άποψη «η κατάσταση είναι κρίσιμη. Δεν έχουμε ξεπεράσει τον κίνδυνο. Ας μείνουμε με τον Αντώνη γιατί ο άλλος δε τραβάει». Η δεύτερη άποψη υπερβαίνει τα πρόσωπα, αντιμετωπίζει τα κόμματα της συγκυβέρνησης ως «ένα» και λέει μέσες άκρες: «Ελεος! Αρκετά με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Ούτε στους άλλους έχω εμπιστοσύνη αλλά, αδελφέ, ας τους δοκιμάσω». Ολα όσα σας μεταφέρω είναι φράσεις των πολιτών κατά τη διάρκεια τηλεφωνικών συνεντεύξεων.

Πρόκειται λοιπόν για δύο ποιοτικά ισοδύναμα ρεύματα με αναφορά στον Σαμαρά, όσο διαρκεί η κρίση, το πρώτο, και στον ΣΥΡΙΖΑ ως «ευκαιρία για δοκιμή», μόλις φανεί το πρώτο ξέφωτο, το δεύτερο. Η κατάσταση γίνεται ενδιαφέρουσα όσο μελετούμε τα ποιοτικά στοιχεία αυτής της απόρρητης μέτρησης. Στα θέματα που τα μέσα ενημέρωσης αντιμετωπίζουν με τον παραδοσιακό τρόπο, το εκλογικό σώμα, περιλαμβανομένου ενός τμήματος ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (προφανώς πρώην πασόκων), απαντά συντηρητικά.

Το 52% τάσσεται υπέρ της απόφασης της κυβέρνησης να εκκενώσει το Ραδιομέγαρο, ενώ το 44% έχει την άποψη ότι καταλύθηκε η νομιμότητα. Υπέρ των απολύσεων στον δημόσιο τομέα τάσσεται το 53% των πολιτών, εναντίον το 45%. Εγγυητής της δημοκρατικής ομαλότητας είναι η Ν.Δ. (39,5%) και ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ (27,8%), που φαίνεται να πλήττεται από τη θεωρία των δύο άκρων του Λαζαρίδη.

Εξίσου άσχημα είναι τα ποιοτικά στοιχεία για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του. Ο Γλέζος έχει δίκιο όταν λέει ότι λεφτά δεν υπάρχουν σε ποσοστό 76%, με ποσοστό 62% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνεί μαζί του! Το 46 % των πολιτών θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εναλλακτική πρόταση. Το 55% θέλει να εξαντλήσει την τετραετία η κυβέρνηση. Εμπιστεύεστε κυβέρνηση με Τσίπρα; Μόνο 34%. Το 40% προτιμά κυβέρνηση με Σαμαρά. Να μη σας αναφέρω τα ποσοστά για το ποιος πολιτικός αρχηγός κέρδισε στην πρόταση μομφής. Είναι συντριπτικά εναντίον του Αλέξη.

Προσοχή τώρα: Οταν ο κόσμος ερωτάται χωρίς το δίλημμα της επιλογής απαντά ότι ο πρωθυπουργός δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του σε ποσοστό 65%, ενώ ότι ανταποκρίθηκε απαντά μόλις το 30%. Υπάρχει επίσης μια ανασφάλεια. Το 45% πιστεύει ότι θα μείνουμε στο ευρώ, το 49% όχι. Το πρόβλημα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού είναι -όσο και αν ακούγεται περίεργο- ότι παλεύει με ένα ρεύμα το οποίο, ενώ δεν έχει ουσιαστικό ηγέτη να το εκφράσει μέχρι στιγμής, παρά ταύτα -και παρά όλα τα ποιοτικά στοιχεία- φουσκώνει καθημερινά.

Αυτό που θα προσδιορίσει, ως φαίνεται, την τύχη της Ν.Δ. και του πρωθυπουργού δεν θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά ο κίνδυνος. Το στοιχείο του κινδύνου και το value for money. Aξίζει κανείς να ψηφίσει μια κυβέρνηση που μου κάνει με τη φορολογία που επιβάλλει ό,τι με απειλεί ότι θα μου έκανε η Αριστερά; Εχω ξεπεράσει τον κίνδυνο για να δοκιμάσω το άγνωστο στο οποίο είμαι επιρρεπής, παρά όσα έχω υποστεί; Αυτό είναι το μυαλό του μέσου Ελληνα σήμερα. Οπως μου είπε και ο αναλυτής, η Ν.Δ. και ο Σαμαράς κινδυνεύουν σήμερα από την εφαρμογή του θεωρήματος «μεταξύ των δύο κακών διάλεξε αυτό που δεν έχεις δοκιμάσει». Κρίσιμος στο σημείο αυτό θα είναι ο ρόλος των συντηρητικών ψηφοφόρων, που έχουν αρχίσει και χάνουν την υπομονή τους.

Κ.
dimokratianews.