Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία: Η ανατομία ενός εγκλήματος

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΑ ΥΛΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΑ ΥΠΟΤΕΛΕΙΣ “ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ”. ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ!!

Του Αυγερινού Χατζηχρυσού

Την 1η Ιουλίου 2011, με τον νόμο 3986, συστάθηκε η εταιρεία με την ονομασία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.» (εφεξής ΤΑΙΠΕΔ), στην οποία μεταβίβασαν το σύνολο της περιουσίας του Δημοσίου χωρίς ανταλλάγματα. Ο σκοπός ήταν «ιερός» – να πωληθούν και να αξιοποιηθούν τμήματα της δημόσιας περιουσίας, ώστε ο ελληνικός λαός να ελαφρυνθεί από το υπέρογκο χρέος. Όμως σε μια χώρα που ανθεί η διαπλοκή, η εγχώρια αλλά και η πρόσφατα αλλοδαπή ελίτ των πολυεθνικών, σε συνεργασία με την πολιτική ηγεσία, αναζητεί τρόπους ώστε να πληρώσει το ελάχιστο ή ακόμη και μηδενικό τίμημα. Έτσι, ακόμη και τα 50 δισ. ευρώ που τέθηκαν ως αρχικός στόχος, όταν με τυμπανοκρουσίες ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο και ο νόμος για το ΤΑΙΠΕΔ, έχουν πια ξεχαστεί • και γιατί όχι, αφού ποιος ο λόγος για τους «αγοραστές» να πληρώσουν κάτι, όταν μπορούν να το αποκτήσουν δωρεάν!

Οι τρόποι και οι μεθοδεύσεις δεν είναι καινούργια, έχουν γίνει πολλές φορές στο παρελθόν, και σε εποχές ακόμη που το χρήμα έρχονταν άφθονο από τις Βρυξέλες. Έτσι, για παράδειγμα, σύμφωνα με τα πρακτικά της Βουλής, πωλήθηκαν και τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά στη γερμανική εταιρεία, η οποία φρόντισε να τα απαξιώσει, οδηγώντας τα πρακτικά σε κλείσιμο, υπέρ βεβαίως των δικών της ναυπηγείων, αφού οι πελάτες των ελληνικών που έχουν την τεχνογνωσία υψηλών προδιαγραφών, λόγω των παραγγελιών του Πολεμικού Ναυτικού (υποβρύχια, σκάφη επιφανείας), δεν πήγαν στην Άπω Ανατολή, αλλά στα αντιστοίχου επιπέδου γερμανικά (και λιγότερο τα γαλλικά). Αν γνωρίζεις, λοιπόν, το «Θύμα» και τον «Θύτη», μπορείς να βρεις και το Κίνητρο. Αν γνωρίζεις το «Θύμα» και το «Κίνητρο», μπορείς να βρεις τον Θύτη. Αν, τέλος, γνωρίζεις ένα ισχυρό κίνητρο για έναν δυνάμει «Θύτη», μπορείς να προστατεύσεις προκαταβολικά ένα δυνάμει Θύμα. Τι σχέση έχουν, όμως, όλα αυτά με την περίπτωση της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας;

Τι εστί ΕΑΒ;

Το θύμα, στην προκειμένη περίπτωση, είναι η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (εφεξής ΕΑΒ), η οποία αποτελεί αυτή τη στιγμή τη μοναδική βαριά βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας που διαθέτει η Ελλάδα, με ανεκτέλεστο φόρτο (υπογεγραμμένες, δηλαδή, παραγγελίες) 850 εκατ. ευρώ! Οι πραγματικές δυνατότητες της εταιρείας είναι μεγαλύτερες, αλλά οι πολιτικοί διαχειριστές της εταιρείας και οι κομματικά διορισμένοι διευθυντές ουσιαστικά την κρατούν περιορισμένη, ενώ παραμένει από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη – ακόμα! Για να αντιληφθούμε τη δύναμη μιας τέτοιας εταιρείας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, αρκεί να δούμε ότι η Τουρκία έκανε την αντίστοιχη βιομηχανία της τη μηχανή ανάπτυξης που τη βοήθησε να ξεπεράσει τη δική της κρίση. Η τουρκική αμυντική βιομηχανία έχει κύκλο εργασιών περίπου 3 δισ. δολαρίων, χωρίς να υπολογίζουμε την Πολιτική Αεροπορία και εξαγωγές λίγο κάτω από 1 δισ. δολάρια.

Η συντήρηση μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας -κυρίως-, αλλά και συμμαχικών Αεροποριών, οι οποίες εμπιστεύονται απόλυτα το ποιοτικό αποτέλεσμα και πληρώνουν σε συνάλλαγμα, καθιστούν την ΕΑΒ σημαντική εξαγωγική δύναμη της Ελλάδας. Στις αεροκατασκευές, επίσης, παράγεται περίπου το 40% της παγκόσμιας παραγωγής του μαχητικού F-16. Δηλαδή, για κάθε F-16 που παραγγέλνεται παγκοσμίως στην Lockheed Martin, το 40% περίπου κατασκευάζεται στην ΕΑΒ. Μπορεί κανείς να σκεφτεί τις προοπτικές μιας τέτοιας τεχνογνωσίας στο εγγύς μέλλον, όταν χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ -ή άλλες χωρίς υποδομή σε Δυτικά αεροσκάφη- θα αγοράζουν τέτοια και θα αναζητούν λύσεις για τη συντήρηση των στόλων τους ή και παλαιότεροι χρήστες θα θέλουν γενικές επισκευές των παλαιότερων σκαφών.

Παρομοίως και για το μεταγωγικό C-130, η ΕΑΒ είναι ένα από τα πέντε παγκοσμίως Κέντρα Συντήρησης κινητήρων Rolls Royce για τα C-130, και γειτονικές χώρες όπως η Τυνησία ή το Μαρόκο μας προτιμούν λόγω εγγύτητας. Επιπλέον, η ΕΑΒ κέρδισε 10ετή Σύμβαση για την εργοστασιακή συντήρηση (DLM) κινητήρων και παρελκομένων TF33-PW-100A όλου του στόλου των ιπτάμενων Radar του ΝΑΤΟ Ε-3Α AWACS (NAMSA/IAMCO)! Κατά καιρούς, έχουν περάσει παραγγελίες κατασκευής τμημάτων για το Dassault Falcon, Airbus, B-757, T-6A, EMBRAER ERJ-145, Mirage-2000, F-16, AWACS, καθώς και άλλα προγράμματα διεθνών αεροπορικών κολοσσών – και η λίστα δεν τελειώνει, την ίδια στιγμή που οι πολιτικοί του μνημονίου, ημεδαποί και αλλοδαποί, διατυμπανίζουν ότι η χώρα «δεν παράγει».

Οι πραγματικές δυνατότητες φάνηκαν όταν, ως συμπαραγωγός με τη γαλλική Dassault, η ΕΑΒ κατασκεύασε υψηλό ποσοστό του μη επανδρωμένου μαχητικού Stealth 5ης γενιάς nEUROn, ξεκινώντας μάλιστα από το στάδιο του σχεδιασμού!
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς θα μπορούσε η εταιρεία αυτή να λειτουργήσει προς όφελος της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και της χώρας γενικότερα. Τις πιο πολύπλοκες κατασκευές, όπως είναι εκείνες των μαχητικών αεροσκαφών, θα μπορούσε να τις εκτελέσει με συμπαραγωγές, και αγορά και εξέλιξη σχεδίων μαχητικών που δεν βγήκαν στην παραγωγή ή που σταμάτησε η παραγωγή τους. Στην παραγωγή μεταγωγικών, πυροσβεστικών και εκπαιδευτικών θα μπορούσε να γίνει αυτόνομα η σχεδίαση, η κατασκευή και παραγωγή.

Επιπρόσθετα, το εργοστάσιο κινητήρων, με δύο μοναδικά στην Ελλάδα δοκιμαστήρια κινητήρων, παρέχει άπειρες δυνατότητες, το εργοστάσιο παραγωγής σύνθετων υλικών (ανθρακονήματα κυρίως) παρακολουθεί τις εξελίξεις της σύγχρονης Αεροναυπηγικής και το εργοστάσιο ηλεκτρονικών υπήρξε η αιχμή του δόρατος της τεχνολογίας με απόλυτη τεχνογνωσία, πριν οι υπεύθυνοι το αφήσουν κτίριο γραφείων. Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης: «Πώς μπορεί να είναι θύμα μια τέτοια εταιρεία, όταν έχει τέτοιες δυνατότητες;»

Η απάντηση έρχεται με την ανάδειξη των πρωταγωνιστών στη «θυματοποίηση» της ΕΑΒ και, άρα, ανάδειξη του θύτη που, σε αυτή την περίπτωση, είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί της προϊστάμενοι και οι διευθυντές της, οι οποίοι θα έπρεπε να φροντίσουν για την προάσπιση των συμφερόντων της εταιρείας – συμφέροντα που είναι ταυτόσημα με εκείνα του Δημοσίου, της Πολεμικής Αεροπορίας και της Εθνικής Άμυνας γενικότερα, και, κατ” επέκταση, με την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία της χώρας.

Το δόλιο κίνητρο

Η δημιουργία της ΕΑΒ είχε απασχολήσει τους υπεύθυνους από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 για προφανείς λόγους: ήθελαν να πάψει η Πολεμική Αεροπορία να είναι έρμαιο των εκβιασμών άλλων χώρων, στις οποίες η χώρα πήγαινε μέχρι τότε τα μαχητικά της. Οι εκβιασμοί είχαν να κάνουν με την παράδoση των αεροσκαφών, καθώς οι καθυστερήσεις ήταν τραγικές, αλ­λά και το κόστος υπερέβαινε κατά πολύ τα συμφωνηθέντα. Η ΕΑΒ δημιουργήθηκε για να σταματήσει αυτά τα προβλήματα, όπως και έγινε, με τους επικριτές της να υποστηρίζουν ότι είναι ελλειμματική. Η απάντηση βάσει των παραπάνω είναι ότι η ΕΑΒ δεν κατασκευάστηκε για να είναι κερδοφόρα, άλλα για να εξυπηρετεί τις Ένοπλες Δυνάμεις. Το κόστος θα ήταν πολύ υψηλότερο στις ξένες εταιρείες και οι παραδόσεις θα «κολλούσαν» στις ορέξεις ξένων παραγόντων.
Η βασικότερη ενέργεια που θα έπρεπε να κάνει κάποιος για να χτυπήσει την ΕΑΒ θα ήταν η δημιουργία προβλήματος στην παραγωγή. Χτύπησαν, λοιπόν, το ουσιαστικότερο κεφάλαιο της εταιρίας: τους εργαζόμενους. Δημιουργήθηκαν, λοιπόν, καταστάσεις που οδήγησαν το «κεφάλαιο» της εταιρείας να μειωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορεί να εκτελεστεί η παραγωγή και, άρα, ο σκοπός της εταιρείας. Από 3.200 εργαζομένους το 2000, σήμερα ο αριθμός έχει φτάσει στους 1.450, και μειώνεται με ιλιγγιώδη ρυθμό, καθιστώντας οριακά όλα τα προγράμματα (που, σημειωτέον, είναι όλα συνδεδεμένα με ποινικές ρήτρες), χάνοντας παράλληλα νέα προγράμματα και δουλειές εκατομμυρίων ευρώ. Πώς το κατάφεραν αυτό;

Καταργήθηκε η πρόσληψη προσωπικού που είχε δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (τεύχος 380 -10/08/2009). Οι επιτυχόντες είχαν επιλεχθεί και ανακοινωθεί μέσω ΑΣΕΠ και, παρόλο που γνώριζαν την εξαιρετική τους σημασία για την εκτέλεση των παραγγελιών, ο διαγωνισμός ακυρώθηκε! Εξαίρεσαν την ΕΑΒ από όλες τις συνθήκες που οι ίδιοι εξήγγειλαν για πρόσληψη προσωπικού. Συγκεκριμένα, ο πολιτικός προϊ­στάμενος Υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου στο μέ­τρο που εξήγγειλε «Στις πέντε (5) απολύσεις θα γίνει μία (1) πρόσληψη», εξαίρεσε την ΕΑΒ. Ο επίσης πολιτικός προϊστάμενος, Υφυπουργός Οικονομικών, Φ. Σαχινίδης, στην πρόταση του Σωματείου Εργαζομένων ΕΑΒ (ΣΕΕΑΒ) να λειτουργήσει το μέτρο των μετατάξεων, παραδέχτηκε ότι δεν το γνώριζε, δεσμεύτηκε να το υλοποιήσει, αλλά τελικά η ΕΑΒ εξαιρέθηκε και από αυτό το μέτρο. Τέλος, ο σημερινός πολιτικός προϊστάμενος, Υφυπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας, εξαίρεσε την ΕΑΒ από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ για πρόσληψη προσωπικού αεροπορικής εταιρείας με επιδότηση, χωρίς επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού – σε αντίθεση π.χ. με την Ολυμπιακή και την Aegean…

Επιπροσθέτως, κατατάσσουν τους εργαζόμενους στο ενιαίο μισθολόγιο χωρίς να συντρέχουν οι λόγοι: η ΕΑΒ είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, τα ένσημα των εργαζομένων είναι ιδιωτικού τομέα και δεν έχουν τα ευεργετήματα του δημόριου τομέα. Επίσης, δεν λαμβάνονται υπ” όψιν καθόλου οι πιστοποίησεις και οι εκπαιδεύσεις που αναγνωρίζονται διεθνώς. Το μισθολόγιο των εργαζομένων μειώνεται κατά 60%, οπότε δημιουργείται ένα ανεξέλεγκτο κύμα φυγής από την εταιρεία είτε λόγω εσπευσμένης συνταξιοδότησης, αλλά πλέον και λόγω υποχρεωτικής μετανάστευσης, καθώς στο εξωτερικό υπάρχει αυξημένη ζήτηση για τέτοιο επίπεδο τεχνικών, με μισθό τριπλάσιο και τετραπλάσιο! Οι διοικήσεις αποδεικνύονται πολύ «μικρές», σε σχέση με τη δύναμη και το κύρος της εταιρείας, και δέχονται χωρίς ουσιαστική αντίδραση τις μεθοδεύσεις των πολιτικών προϊσταμένων, ενώ δημιουργείται και κλίμα τρομοκράτησης των εργαζομένων, με την ποινικοποίηση των αντιδράσεων και των απεργιακών κινητοποιήσεων. Εντωμεταξύ, τα προγράμματα που έχουν χαθεί είναι αυξανόμενα και τα χαμένα έσοδα αποτιμώνται σε εκατοντάδες εκατομμύρια.

Κάπου εδώ μπαίνει στην έρευνα το κίνητρο και το κέρδος. Ως λύση στο ζήτημα οι υπεύθυνοι (με πρόσχημα τον νόμο που ψήφισαν οι ίδιοι και ουδείς δεν σκέφτηκε την έννοια της τροπολογίας – εδώ φαίνεται και ο δόλος) πρότειναν τη λύση της εργολαβικής εργασίας. Τη λύση, δηλαδή, που έχει καταστρέψει τα ναυπηγεία και τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα. Έχουν καταφέρει να μετατρέψουν γίγαντες σε απαξιωμένες εταιρείες που αγωνίζονται να επιβιώσουν, όταν θα μπορούσαν να είναι κερδοφόρες σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη. Ενώ αποψίλωσαν την εταιρεία από το απαραίτητο και εκπαιδευμένο προσωπικό, επέλεξαν μια ιδιωτική εταιρεία, την ΟΝΕΧ Hellenic, να καλύψει την έλλειψη προσωπικού, όπως αναφέρει και σε ανακοίνωση του το ΣΕΕΑΒ (16-1-2013)!

Η εταιρεία αυτή αυτο-περιγράφεται ως υψηλής τεχνολογίας, και μάλιστα νανοτεχνολογίας, με πιστοποιημένο προσωπικό με ISO. Αφού βρήκε εύκολα εργαζομένους, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν τα προσόντα, τους τοποθέτησε στην ΕΑΒ, παρέχοντάς τους δωρεάν πολύτιμη εκπαίδευση, τη στιγμή που αντίστοιχοι πελάτες της ΕΑΒ πληρώνουν υπέρογκα ποσά για να την αποκτήσουν. Καμία εταιρεία παγκοσμίως δεν προσφέρει δωρεάν τέτοια υπερπολύτιμη εκπαίδευση και εργασιακή εμπειρία σε στελέχη μια εταιρείας που στο άμεσο μέλλον θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά προς την ΕΑΒ.

Σε σχετική ανακοίνωσή του το ΣΕΕΑΒ, αλλά και σε τηλεοπτική εκπομπή, ο πρόεδρος του Σωματείου, Γιώργος Κοτσαδάμ, καταγγέλλει το ανήκουστο για εταιρεία τέτοιου παγκόσμιου κύρους ότι «συνταξιούχοι της εταιρείας επανήλθαν ως σύμβουλοι με μπλοκάκι που απασχολούνται όμως στο παραγωγικό κομμάτι (αντί προσλήψεων απαραίτητου προσωπικού)!». Σύμφωνα με το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΑΒ, ο κά­θε εργαζόμενος στην εργολαβική εταιρεία κοστίζει περίπου 2.600 ευρώ, τη στιγμή που ένας εργαζόμενος στην ΕΑΒ, με 11 χρόνια εμπειρία, κοστίζει 1.300 ευρώ μεικτά και που ο καθαρός μισθός των εργαζομένων του εργολάβου δεν ξεπερνά τα 1.100 ευρώ μεικτά.

Υπουργοί, υφυπουργοί, προϊστάμενοι της ΕΑΒ, διευθύνο­ντες σύμβουλοι και διευθυντές, απαξιώνουν τον κολοσσό της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας και είναι βέβαιο ότι, με αυτές τις πρακτικές, πολύ σύντομα η ΕΑΒ που γνωρίζουμε δεν θα υπάρχει. Όχι μόνο δεν θα είναι εφικτή η συντήρηση της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά εκμηδενίζεται και η περίπτωση να επιτελεστεί φέτος η αεροπυρόσβεση. Για όσο χρονικό διάστημα διαρκούν τα υπογεγραμμένα συμβόλαια θα υπάρχει φόρτος εργασίας. Όταν όμως λήξουν αυτά, δεν πρόκειται να γίνει καμία ανανέωση.

ΕΑΒ – Ναυπηγεία – ΕΑΣ: Βίοι Παράλληλοι

Η ΕΑΒ σύντομα θα καταντήσει σαν τα ναυπηγεία και τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, δηλαδή επιχείρηση χωρίς αντικείμενο. Ήδη, πρώην διευθυντές της ΕΑΒ που δεν διακρίθηκαν για τον ζήλο τους, τώρα οργανώνουν την παραγωγή στην Ινδία. Αρμόδιοι εισαγγελείς, ελεγκτές δημόσιας διοίκησης και εξεταστικές επιτροπές της Βουλής θα πρέπει να διεξαγάγουν εμπεριστατωμένες έρευνες και να αποδώσουν τις ευθύνες όπου αναλογούν! Σε πρωθυπουργούς και υπουργούς που ενεπλάκησαν σε αυτές τις αποφάσεις, οι οποίες καταστρέφουν την άμυνα της χώρας και τη ζημιώνουν οικονομικά, ενώ μιλούν συνεχώς για ανάπτυξη. Στους διευθύνοντες και στους αρμόδιους διευθυντές για τα πεπραγμένα τους, αλλά και για την απραξία τους σχετικά με τη διασφάλιση του συμφέροντος της εταιρείας. Να διερευνηθεί πλήρως το πόθεν έσχες των συνδικαλιστών, ειδικά των κυβερνητικών παρατάξεων. Να γίνει πλήρης έλεγχος όλων των συμβολαίων που έχουν υπογραφεί με τη ΟΝΕΧ.

Το θέμα είναι αν θα επιτραπεί ακόμα μια φορά στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία να διαλυθούν πολύτιμες υποδομές και πυλώνες αστείρευτης ανάπτυξης της χώρας, για να ωφεληθούν συγκεκριμένα συμφέροντα και μεγάλες ανταγωνιστικές πολυεθνικές του εξωτερικού, οδηγώντας για μία ακόμη φορά την Ελλάδα στην κατηγορία της «Ψωροκώσταινας».

Αυτό είναι εγκληματικό, γιατί οι δυνατότητες και οι υποδομές υπάρχουν. Στις δύσκολες μέρες που βιώνουμε, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι κάποιοι εργάζονται, ώστε η Ελλάδα να μη «στέκεται» ως υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη στην ευρύτερη περιοχή, όπως συνέβαινε παλαιότερα. Εφόσον «σαμποτάρεται» κάθε προσπάθεια για να υπάρξει αξιόμαχο στράτευμα (και ιδιαίτερα η αιχμή του, που είναι η Αεροπορία), πώς θα επέτρεπαν να υπάρξει ένας βιομηχανικός κολοσσός που θα μπορούσε να στηρίξει την Αεροπορία ανά πάσα στιγμή – και, μάλιστα, ικανός να δημιουργήσει εξοπλισμούς που μπορούν να της δώσουν πλεονέκτημα έναντι αυτών που επιβουλεύονται τα πάντα; Οι νοήμονες ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους, αφού εξετάσουν τα γεγονότα. Πηγή: περιοδικό «NEXUS» (Τεύχος 74).

 analystsforchange.org