Τα Ερμητικά κείμενα, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος και η προφητεία του Ερμή που ειπώθηκε πριν από χιλιάδες χρόνια και έχει ήδη πραγματοποιηθεί στις μέρες μας…

ΤΑ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 

Η χρονολόγηση συγγραφής των Ερμητικών κειμένων, παρά τις φήμες που καλλιεργούνταν περί ηλικίας χιλιάδων ετών, τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν έργα της Ρωμαϊκής εποχής. Πρώτος που προσδιόρισε την εποχή συγγραφής των και απέδειξε ότι τελικά ήταν έργα της ύστερης Ελληνιστικής εποχής της Αλεξάνδρειας, ήταν ο Γάλλος Isaac Casaubon που έζησε τον 16ο αιώνα, καθηγητής των Ελληνικών στην Γαλλία και Αγγλία. Γύρω στο 1600 της κοινής χρονολογίας, έδειξε ότι τα πρώτα Ερμητικά κείμενα συντάχθηκαν όχι νωρίτερα από το 200 π.χ. και όχι πολύ αργότερα από το 300 π.χ.

Ερμητικά στην εποχή τους ονομάζονταν τα κείμενα που σήμερα αποκαλούμε «απόκρυφα». Ήταν τα μυστικά κείμενα της απόκρυφης γνώσης, τα οποία αναπτύχθηκαν ως εκλαϊκευμένη φιλοσοφία των Πλατωνικών κειμένων στην πλειοψηφία τους, εμπεριέχοντας και απόψεις των μετά τον Πλάτωνα κλασσικών Φιλοσόφων (όπως π.χ. του Παρμενίδη – στους «Λόγους» είναι καταφάνερη η Παρμενίδεια προέλευση). Μετά την κατάκτηση της Αιγύπτου από τον Αλέξανδρο και το χτίσιμο της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, η Μακεδονική δυναστεία των Πτολεμαίων κατάφερε να κάνει κέντρο φιλοσοφίας την Αλεξάνδρεια, επισκιάζοντας ακόμη και αυτήν την Αθήνα. Οι ευγενείς κάτοικοι της Αλεξάνδρειας που απαρτίζαν την άρχουσα τάξη, ήταν Έλληνες, Μακεδόνες στην πλειοψηφία τους. Τα επόμενα χρόνια η πόλη προσέλκυσε Έλληνες από όλες σχεδόν τις Ελληνικές περιοχές, οι οποίοι μετέφεραν στην Αίγυπτο τις εορτές τους αλλά και τα άγνωστα για τον υπόλοιπο κόσμο μυητικά τους μυστήρια. Έτσι, στις 6 Ιανουαρίου, τελούνταν στην Αλεξάνδρεια της Ελληνιστικής Αιγύπτου τα «Κόρεια», μια παραλλαγή των Ελευσινίων μυστηρίων, τα οποία όμως ήταν απαγορευμένα για τους μη Έλληνες. Τα μυστήρια αυτά συνεχίστηκαν και στα Ρωμαϊκά χρόνια, μέχρι σχεδόν τον 5ο αιώνα της κοινής χρονολόγησης, όταν τα κυνήγησε μανιωδώς η ιουδαιοχριστιανική μισαλλοδοξία.
Από την Γνώση της εποχής εκείνης ελάχιστα σώθηκαν εξαιτίας του σκοταδισμού της απάνθρωπα επιβληθείσας θρησκείας των αποκαλούμενων χριστιανών. Από τα λίγα Ερμητικά κείμενα που διασώθηκαν από τον εμπρησμό της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, ήταν ο «Ποιμάνδρης», βιβλίο το οποίο μετέφρασε πρώτη φορά στα Λατινικά, κάνοντάς το γνωστό στην Ευρώπη, ο Μαρσίλιο Φιτσίνο. Η προέλευση των Ερμητικών από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, γέννησε την παρανόηση στους ημιμαθείς ότι επρόκειτο για Αιγυπτιακά συγγράματα, άσχετα αν το περιεχόμενό τους ελάχιστα στοιχεία είχε που ταίριαζαν κάπως με τις Αιγυπτιακές αντιλήψεις και παραδόσεις. Παρότι ακόμη η σύγχρονη έρευνα έχει αναμφισβήτητα αποδείξει ότι τα Ερμητικά κείμενα είναι κείμενα που συγκαταλέγονται στην νεοπλατωνική γραμματεία και είναι ύστερα κείμενα της Ελληνικής φιλοσοφίας, οι ημιμαθείς που παπαγαλίζουν τις δήθεν παραδόσεις που αναμασώνται ακόμη στις λεγόμενες εσωτερικές σχολές, έχουν γεμίσει το διαδίκτυο με σελίδες που συνεχίζουν να παρουσιάζουν πλάνες και ψεύδη, όπως π.χ. οι διαδικτυακές σελίδες της νέας ακρόπολης.
Τα ίδια αντιεπιστημονικά ψεύδη που διασπείρονται για τα Ερμητικά, τα ίδια διασπείρονται από τα γνωστά δήθεν εσωτερικά κέντρα και για την Αλχημεία, η οποία στα Ελληνιστικά χρόνια άνθισε ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, παρότι ο πρώτος γνωστός Αλχημιστής ήταν ο Ζώσιμος ο Πανωπολίτης. Αγνοούνε οι δήθεν εσωτεριστές ότι το πρώτο βιβλίο που εισήχθηκε στην Ευρώπη, ήταν η «Τurba Filosophorum” η «Τύρβη των Φιλοσόφων» που μεταφράστηκε από τα Αραβικά στα Λατινικά και έκανε γνωστή την «Τέχνη των Σοφών», την «Αλχημεία» στον Δυτικό κόσμο. Αγνοούν φυσικά οι ημιμαθείς ότι ήταν το έργο του Ροζίνους, η Τύρβη των Φιλοσόφων, ο οποίος «Ροζίνους» δεν είναι άλλος από τον Έλληνα Ζώσιμο, το έργο του οποίου διέσωσαν οι Άραβες, όπως οι ίδιοι μας πληροφορούν. Αγνοούν ακόμη οι ψευδομυημένοι ότι πατέρας της Αλχημείας για τον κάθε «Σοφό της Τέχνης», θεωρούνταν και τιμώνταν ο μεγάλος Έλληνας Φιλόσοφος Δημόκριτος.
Δυστυχώς τέτοιες παρανοήσεις και σκόπιμες παραποιήσεις δεν είναι σπάνιες και αισθανόμαστε ότι πολύ σύντομα, θα λέγεται ότι η αρχή, η γέννηση της Φιλοσοφίας παγκόσμια, έγινε όχι στην Ελληνική Ιωνία, αλλά στην ….Τουρκία και οι πρώτοι Φυσικοί Φιλόσοφοι του κόσμου ήταν….Τούρκοι! Όσο ακραίο και αν ακούθγεται, δυστυχώς είναι πλέον μία πραγματικότητα. Εδώ και πολλές δεκαετίες, οι Τούρκοι ξεναγοί των τουριστών στις Ιωνικές αρχαιότητες, αποκρύπτουν εντέχνως την εθνικότητα των δημιουργών και κατοίκων της αρχαίας Ιωνίας, αναφέροντας ευθαρσώς ότι είναι έργα των αρχαίων κατοίκων της Ανατολίας, των προγόνων των σημερινών Τούρκων…
«Χαίρετε τέκνα του Δία και δώστε το μαγευτικό τραγούδι. Δοξάστε την ιερή γενιά των αιώνιων αθανάτων που γεννήθηκαν απ’ τη Γη και τον γεμάτο αστέρια Ουρανό και τη Νύχτα τη σκοτεινή….», έτσι ξεκινά την θεογονία του ο Ησίοδος, απευθυνόμενος στα «τέκνα του Δία» που είναι οι Μούσες. Όπως και ο Όμηρος όταν έγραφε τα έπη του, όπου καλούσε την Μούσα. Π.χ. στην Οδύσσεια όπου έγραφε, «Άνδρα μοι έννεπε Μούσα πολύτροπον κλπ κλπ». Κατά τα ειωθότα, ο ποιητής κελεύει στην Μούσα να τραγουδήσει – εξιστορήσει, υποδηλώνοντας ότι τα ποιήματά του, του τα εμπνέουν οι Μούσες, γεγονός που και σήμερα λέγεται για κάθε μας δημιουργία που γίνεται συνήθως κατόπιν έμπνευσης.
Τα Ερμητικά κείμενα ακολουθούν την ίδια πρακτική και αποδίδονται σε έμπνευση από τον Ερμή, κυριολεκτικά από τον ίδιο τον θεό της Γνώσης και της Μάθησης, τον θεό της Επικοινωνίας, του λόγου και της λογικής διεργασίας εν γένει. Δυστυχώς στα χρόνια του ξεπεσμού, η έμπνευση παρανοείται και εκλαμβάνεται ως Αποκάλυψη, εξήγηση που δυστυχώς δόθηκε και για τα Ερμητικά έργα.
Ο Ερμής ως παγκόσμιο Αρχέτυπο, είναι κοινός σε ολόκληρο τον κόσμο της εποχής και τον συναντάμε, είτε ως Αιγυπτιακό Θωθ – Ιβις, είτε ως Ινδικό θεό Γκανέσα – Ελέφαντα, είτε ως τον φτεροπόδαρο Αγγελιοφόρο των θεών Ερμή των Ελλήνων, θεό – Αρχέτυπο δωρητή και προστάτη των γραμμάτων, με ιδιότητες που στο σύνολό τους περιγράφονται στην κλασσική μυθολογία και περιλαμβάνονται αυτούσιες σήμερα στην σύγχρονη Αστρολογία.
Ενώ όμως τον Έλληνα ποιητή και φιλόσοφο τον εμπνέουν οι Μούσες ή το δαιμόνιο μέσα τους, στους Ανατολικούς λαούς η παράδοση θέλει κάθε γνώση να τους αποκαλύπτεται από τον ίδιο τον θεό ή τουλάχιστον από έναν μεσολαβητή – πνεύμα του θεού. Έτσι και για να χαίρουν μεγαλύτερου κύρους κάποια έργα, αποδίδεται η προέλευσή τους σε θεούς, σε πνεύματα και Αρχαγγέλους, παράδοση που συνεχίστηκε και για τους Μωαμεθανούς αλλά και μέχρι σήμερα για τα ιερά λόγια των Ραέλιανς, της Ουράντια κλπ.
Ερμής φυσικά ουδέποτε υπήρξε ως ξεχωριστό Ον, εκτός βέβαια από την υπόσταση που είχε και έχει στην Πλατωνική αντίληψη και στην σύγχρονη Αστρολογία. Είναι γνωστό ότι για τον Πλάτωνα, οι θεοί είναι αυτοί που «τρέχουν» ψηλά στον ουρανό και «θεώνται αφ’ υψηλού» τον κόσμο, τους οποίους ταυτίζει – σύμφωνα με την πανάρχαια Ορφική αντίληψη – με τους Πλανήτες, όπως τους αναγνωρίζουμε και σήμερα. Να σημειώσουμε μόνον ότι, για την γνήσια Αστρολογία, οι Πλανήτες είναι κατά κάποιο τρόπο οι δείκτες κάποιων Αρχέτυπων κοσμικών ρυθμών και όχι αυτοί που δημιουργούν τις κοσμικές επιρροές, καθότι και οι ίδιοι «χορεύουν» στον παγκόσμιο ρυθμό.
Στα χρόνια τα ρωμαϊκά –όταν η αμορφωσιά θα εξαπλωθεί ως επιδημία – οι τερατολογίες θα κυριαρχήσουν παντελώς. Τότε οι θεοί θα γίνουν κάποιοι δήθεν ιστορικοί ήρωες ή παλαιοί βασιλιάδες (διαβάστε το «Περί δεισιδαιμονίας» του Πλούταρχου) ή θα μορφοποιηθούν σε οντότητες πνευματικού και ενίοτε κατώτερης υπόστασης. Παράλληλα, η λήθη των ιερογλυφικών, παράλληλα με την παράξενη όψη τους, θα διεγείρει την φαντασία των ανθρώπων εκείνης της εποχής και θα δημιουργηθεί η αντίληψη περί μίας μαγικής – απόκρυφης γραφής η οποία εμπεριέχει όλα τα απόρρητα μυστικά που αποκάλυψαν οι θεοί (ή ο θεός) στους εκλεκτούς των.
Για κακή τύχη όλων των σύγχρονων φαντασιόπληκτων, η ιερογλυφική γραφή διαβάστηκε και τα ιερογλυφικά Αιγυπτιακά κείμενα αναγνώσθηκαν. Το αποτέλεσμα; Ούτε ίχνος φιλοσοφίας ή μυητικών μυστηρίων, πλούσια όμως σε θεολογικές μυθολογίες και θρησκευτικούς ύμνους και τελετουργίες. Τα Ερμητικά έτσι απογυμνώθηκαν από κάθε τι μυστηριακό – μαγικό και αποκαλυπτικό και οι μελετητές προχωρώντας στην μελέτη αυτών, μας κατέδειξαν πως στο σύνολό τους είναι σχεδόν Πλατωνική προέλευσης, υποδεικνύοντας παράλληλα και κάποια λίγα σημεία όπου υπεισήλθαν στοιχεία από Περσικές ή Εβραϊκές ή Αιγυπτιακές καταβολές, σε έναν σύγχρονο της εποχής εκείνης Γνωστικό συγκερασμό.
Φράσεις όπως, «Ο Ερμής ο τρισμέγιστος ήταν Ελληνικής καταγωγής». ( Artemi Passio, Migne Patrologia greca XCVI ). ( Ψευδό - Μανέθωνος από Γ. Σύγκελλο ), ή όπως «Ο Ερμής έζησε γύρω στο 25.000 π.Χ. και υπήρξε αντιβασιλέας του Κρόνου στην Αίγυπτο, δάσκαλος του Οσίριδος και της Ισιδος», μάλλον είναι κενές νοήματος και απουσίας σοβαρότητας. Θα υπάρξουν στη συνέχεια και άλλοι ευφάνταστοι, καθότι,
«Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του γραμματολόγου Ιωάννη Στοβαίου τα κείμενα των έργων του Ερμή, γραμμένα στην ιερογλυφική γραφή και κρυμμένα στους αιγυπτιακούς ναούς και στις πυραμίδες, βρέθηκαν από τον αρχιερέα των ναών της Αθηνάς και του Ποσειδώνα στην αρχαία Αθήνα, Βούτη. Ο Βούτης που υπήρξε γενάρχης της ιερατικής κάστας των Ετεοβουτάδων, ήταν γιος του βασιλιά της Αττικής, Πανδίονα και όταν διαμοιράστηκε η εξουσία του πατέρα του, αυτός πήρε την ιερατική εξουσία και ο αδελφός του, Ερεχθέας, την πολιτική. Στην Αίγυπτο όπου ακολούθησε τον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, βρήκε τα κείμενα αυτά και τα μετέφρασε στην ιερατική γραφή». Και των φαντασιοπλήκτων η παρέλαση τελειωμό δεν έχει, καθώς εμπλουτίζεται μέχρι σήμερα από σύγχρονους μυθοπλάστες, πολλοί από τους οποίους «καναλιώνονται» και λαμβάνουν τις «υψηλές» αποκαλύψεις.
Ο Ερμής και δη ο Τρισμέγιστος, ήταν είναι και θα είναι υπαρκτός ως ζωντανό και διαρκές ενεργό Αρχέτυπο. Κάθε όμως προσπάθεια αντικειμενικής οντοποίησής του, ξεπερνά τα όρια της μυθοπλασίας και βουλιάζει στα νερά της παραμυθολογίας και της φαντασιοπληξίας, βγαίνοντας ουσιαστικά έξω από τα όρια της επιστημονικότητας, της λογικής και της σοβαρότητας.

Τα Ερμητικά κείμενα για αιώνες απετέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν ένα πρόβλημα προσδιορισμού της προέλευσης και της πατρότητάς των. Επειδή αναπτύχθηκαν στο Ελληνιστικό βασίλειο της Αιγύπτου, την εποχή που βασίλεψαν οι Μακεδόνες Πτολεμαίοι, για τον πολύ κόσμο που δεν έχει εντρυφήσει λεπτομερώς στην ιστορία της εποχής εκείνης λογικό είναι να θεωρεί ότι είναι κείμενα Αιγυπτιακής προέλευσης. Την παρανόηση αυτήν επέτειναν δυστυχώς διάφοροι ημιμαθείς των λεγόμενων «εσωτερικών ταγμάτων», χωρίς βέβαια να λείπουν και οι ερευνητές της επιστήμης που έμεναν εγκλωβισμένοι σε ξεπερασμένες αντιλήψεις.
Τα τελευταία χρόνια όμως η πληθώρα των νέων στοιχείων που έφερε στο φως η αρχαιολογία, επιβάλουν πλέον μία εκ βάθρων αναθεώρηση της ιστορίας. Στο συγκεκριμένο θέμα των Ερμητικών κειμένων, ένας σύγχρονος σεβαστός επιστήμων – ο Θαδαίος Ζελίνσκι – με το τεκμηριωμένο δοκίμιό του «Ερμής ο Τρισμέγιστος και οι Αρκαδικές απαρχές του» που εκδόθηκε το 2001 στην Ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις «Εκάτη», ήρθε να βάλει τέλος σε για πολλούς αιώνες αναληθείς εικασίες και να παρουσιάσει αντικειμενικά μιαν αλήθεια κρυμμένη, κτίζοντας με αδιάσειστα στοιχεία την σύγχρονη επιστημονική και αποδεδειγμένη πραγματικότητα.
Στο προαναφερθέν βιβλίο, γράφει στον Πρόλογο: «….Η αναθεώρηση του ζητήματος περί των ανταγωνιστών του χριστιανισμού είναι ένα από τα πιο επίκαιρα ζητήματα της ιστορικής επιστήμης του καιρού μας, η οποία διαθέτει επιπλέον για την λύση του πολύ πληρέστερο υλικό σε σχέση με προηγούμενες εποχές. Οι πάπυροι που βρέθηκαν τον τελευταίο καιρό σε τόσο σημαντικό αριθμό, καθώς και άλλα συγγενικά τους τεκμήρια, μας επιτρέπουν να βγάλουμε συμπεράσματα για ένα άγνωστο ή ελάχιστα γνωστό στους προγενεστέρους μας πεδίο – την θρησκευτική ζωή των λαϊκών στρωμάτων.
Οι έρευνες παράπλευρων επιστημών – της αιγυπτιολογίας, της ασσυριολογίας και άλλων – παρέχουν την δυνατότητα να καθορίσουμε την συμβολή που οι ξένες θρησκευτικές δοξασίες έφεραν στα ανταγωνιστικά για τον χριστιανισμό δόγματα. Τέλος, εν μέρει υπό την επίδραση αυτού του καινούριου υλικού και τα ήδη γνωστά μας κείμενα παρουσιάστηκαν με καινούριο φως και πέρασαν από λιγότερο ή περισσότερο ριζικές αναθεωρήσεις.
Τα παραπάνω ισχύουν ιδιαίτερα για την διδασκαλία, στην οποία είναι αφιερωμένο το παρόν δοκίμιο – στον Ερμητισμό….»
Και συνεχίζει παρακάτω: «Δεν θέλω να αποκρύψω ότι αφορμή για αυτό το δοκίμιο στάθηκαν οι έρευνες των δυτικοευρωπαίων επιστημόνων και ιδιαίτερα το έργο «Ποιμάνδρης» του Reitzenstein (Λειψία 1904). Διαβάζοντάς το αισθάνθηκα βαθύτατη ευγνωμοσύνη προς τον συγγραφέα του για το αναφερόμενο υλικό, αλλά και πλήρη διαφωνία μαζί του για τα πιο ουσιαστικά προβλήματα της προέλευσης και της σημασίας των ερμητικών διδασκαλιών, εξαιτίς της υπερβολικής του, όπως μου φάνηκε, αιγυπτιομανίας. Από αυτήν την διαφωνία προέκυψε προέκυψε και η ανάγκη να παρουσιάσω την εξέλιξη και την ουσία του ερμητισμού σε μορφή που μου φαίνεται ότι ανταποκρίνεται στα τελευταία δεδομένα της επιστήμης – με άλλα λόγια, να γράψω το παρόν δοκίμιο».
Στην περιληπτική παρουσίαση του βιβλίου, (βλέπε http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2285.0.html), αναγράφεται: «Δεν συμφωνεί με άλλους μελετητές των αρχαίων θρησκειών ο Πολωνο-ρώσος καθηγητής Θαδαίος Ζελίνσκι (1859-1944) σχετικά με την προέλευση και τη σημασία των ερμητικών διδασκαλιών. Δεν δέχεται ότι η πηγή τους είναι από το λατρευτικό χώρο του αιγυπτιακού θεού Θωδ, που με το συρμό του συγκρητισμού είχε εισαχθεί στον ελληνικό κόσμο ως Ερμής Τρισμέγιστος. Το έμβρυο του ερμητισμού, λέει ο Ζελίνσκι, πρέπει να το αναζητήσουμε στην πατρίδα του Ερμή, την Αρκαδία. Χώρα όχι ειδυλλιακή, όπως την ήξεραν οι ρομαντικοί του 18ου αιώνα, αλλά σκληρή και αφιλόξενη για τους κατοίκους της, οι οποίοι τρέφονταν με βελανίδια. Εκεί άρχισε να διαμορφώνεται η ιδέα της κατάβασης στον Αδη -μέσω των νερών και της καταβόθρας της Στυμφαλίας λίμνης- και της επανάκαμψης. Εκεί λειτουργούσε ως ψυχοπομπός ο Ερμής. Δεν αρνείται την επαφή του ερμητισμού με την Αίγυπτο ο Ζελίνσκι, αλλά ισχυρίζεται ότι η αμφίδρομη επιρροή ξεκίνησε από την Ελλάδα. Ταξιδευτές και κυνηγημένοι από τη σκληρή χώρα τους καθώς ήταν οι Αρκάδες, διέδωσαν παντού τις δικές τους δοξασίες, οι οποίες στάθηκαν απέναντι στο χριστιανισμό, αλλά τελικά νικήθηκαν από αυτόν. Μια μελέτη που αξίζει την προσοχή μας, αφού διαφέρει τόσο πολύ από τις κυριαρχούσες απόψεις».
Μία πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά της εξαίρετης εργασίας του Θ. Ζελίνσκι, είναι η πλούσια σε ιδιότητες περιγραφή του Ερμή. Από τον συγγραφέα δεν έχουμε βέβαια απαίτηση να επεκταθεί σε περεταίρω μελέτη και εμβάθυνση εσωτερική και ειδικά αστρολογική, όμως από αυτοπροβαλλόμενους ως αστρολόγους και αυτοπαρουσιαζόμενους εσωτεριστές, έχουμε προσμονές και με δυσκολία μπορούμε να παραβλέψουμε την απλουστευτική και ρηχά επιφανειακή τους προσέγγιση του ερμητισμού. Οι ιδιότητες του Ερμή, όπως αυτές αποτυπώνονται στην μυθολογία και στην ποίηση της αρχαίας Ελλάδας, αρχίζοντας από τα Ορφικά ακόμη, είναι αυτές οι ίδιες που η αστρολογία αποδίδει σήμερα στον Ερμή (πλανήτη), καθότι θεός και πλανήτης ταυτίζονται. Αυτές όμως οι ιδιότητες που στα Ελληνιστικά χρόνια χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο της εποχής εκείνης Ερμή τον Τρισμέγιστο, σχεδόν καμιά σχέση δεν έχουν με τον Αιγύπτιο θεό Θωθ, παρότι ο Ελληνικός συγκρητισμός των Ελληνιστικών χρόνων με μεγάλη ευκολία συνταίριαζε και αναλογούσε τους Έλληνες θεούς στις τοπικές θεότητες, όπου επεκτάθηκε.
Κλείνοντας το πολύ καλό δοκίμιό του ο Θ. Ζελίνσκι, μας πληροφορεί ότι: «….Ο σκοπός του ιστορικού είναι να καθορίζει την προέλευση και να παρακολουθεί την εξέλιξη της ιδέας που μελετάει. Έχω ήδη παρατηρήσει στο πρώτο κεφάλαιο ότι η λύση αυτού του σύγχρονου προβλήματος από τον πρώτο σύγχρονο «ερμητιστή» Reitzenstein που εξάγει αυτήν την φιλοσοφία από την Αίγυπτο των Φαραώ δεν μου φαίνεται σωστή. Αντιθέτως, προσπαθώ να επιστρέψω στην Ελλάδα αυτό το τέκνο που γεννήθηκε από αυτήν και παρ’ όλα τα αιγυπτιακά σπάργανα δεν έπαψε να έχει το πρόσωπό της μέχρι το τέλος του. Αυτός ήταν ο πρώτος στόχος της πραγματείας μου, ενώ ο δεύτερος ήταν να γνωρίσω στο κοινό μας που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της θρησκευτικής ιστορίας την ιδέα που δύο φορές, και στις δύο αποφασιστικές εποχές της παγκόσμιας ιστορίας, έγινε σωτήριο λιμάνι για την βασανισμένη από αμφιβολίες ψυχή του ανθρώπου».
Ολόκληρο το βιβλίο ΕΔΩ.
πηγή

 Ερμής ο Τρισμέγιστος.

"Ω, μην αφήσετε να σβήσει η φλόγα! 

Στη σκοτεινή σπηλιά της την έχει λατρέψει κάθε ηλικία. 

Έχει τραφεί από τους αγνούς ιερείς της αγάπης.  

Μην αφήσετε τη φλόγα να σβήσει".

«Ερμής ο Τρισμέγιστος»,  Πολλά από τα βιβλία του Ερμή, καταστράφηκαν από τη πυρκαγιά στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, όπου φυλάγονταν και έτσι, το βαθύτερο νόημα στις διδασκαλίες για τη πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου καθώς και οι πρακτικές που ακολουθούσαν οι μυημένοι σε αυτές, παραμένει (στο μεγαλύτερο μέρος του) μέχρι σήμερα άγνωστο.

Ας δούμε τώρα και τι σημαίνει Ερμητισμός:
Στη καρδιά του Ερμητισμού βρίσκεται η ανάγκη για τη Γνώση, τη γνώση δηλαδή του Θείου. Είναι τελείως διαφορετικό από τα συμβατικά είδη γνώσης, αφού μας οδηγεί στο να διαχωρίζουμε αυτό που ξέρουμε με αυτό που νομίζουμε ότι ξέρουμε. Η γνώση αυτή είναι προσωπική διότι σχετίζεται με το πυρήνα της ύπαρξής μας. Ταυτόχρονα όμως, ο Ερμητισμός είναι και η επιστήμη που ασχολείται με την ερμηνεία ιερογλυφικών και συμβόλων του αρχαίου κόσμου. Τόσο η Ερμητική όσο και η Πυθαγόρεια παράδοση, στηρίζονται στη διδασκαλία που γίνεται μέσω υπαινιγμών. Όσοι είναι αληθινά σοβαροί, ακολουθούν τους υπαινιγμούς,
Οι υπόλοιποι τους παραβλέπουν κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η «μαγεία» - ή και το πρόβλημα - στη προσπάθεια της κατανόησής των. 

 ΕΡΜΗΣ O ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ:
1 Ο Ερμής ο τρισμέγιστος ήταν Ελληνικής καταγωγής. ( Artemi Passio, Migne Patrologia greca XCVI ). ( Ψευδό - Μανέθωνος από Γ. Σύγκελλο ).

2 Στην Ερμητική Θεολογία κυριαρχεί ο Μονοθεϊσμός, όπως ακριβώς εκφράστηκε από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο τον Ορφέα, κ.λ.π. Εννοόντας το Υπέρτατο όν τον Δία.
Είναι Αξιο να παρατηρηθεί ότι όλοι οι υγιείς ψαλμοί της βίβλου είναι ΟΧΙ σχεδόν αλλά εντελώς πιστή αντιγραφή από τα Ερμητικά και τα Ορφικά, τα οποία Ορφικά πάλι αποτελούν την Ελληνική θεογονία, καθώς μέσα απο αυτά διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας οι Ύμνοι των Ελλήνων θεών (βλ. Ορφικοι Ύμνοι).

3 Ερμής ο Τρισμέγιστος 3.1 :"Η δόξα των πάντων είναι ο Θεός… Αρχή των όντων είναι ο Θεός και νους και φύση και ύλη και όλα αυτά εν σοφία εις υπόδειξη όλων…
Υπήρχε σκότος άπειρο στην άβυσσο και νερό λεπτό και πνεύμα λεπτό και νοερό με τη δύναμη του Θεού, βρισκόμενα στο χάος. Και έλαμψε φως άγιο και στερεώθηκαν σε άμμο τα υγρά στοιχεία…".

4 Ερμής ο Τρισμέγιστος 4.1 : "Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα. Και όχι βέβαια με τα χέρια, αλλά με το λόγο του ".

5 Ερμής ο Τρισμέγιστος 141.18 : "Αυτά είπε ο Κύριος και Θεός μας και ανέμειξε το νερό με τη γη. Ανακινώντας το μίγμα, και εμφύσησε σ' αυτό πνεύμα…από αυτό το μίγμα έπλασε ζώδια με μορφή ανθρώπου".

6 Ερμής ο Τρισμέγιστος 1.18 : Και μόλις έγινε αυτό, είπε ο Θεός: Αυξάνεστε και πληθύνεστε εν πλήθη όλα τα δημιουργήματα". 
7 Ο Στοβαίος γράφει ότι: "ο Ερμής έγραψε 42 βιβλία", ο δε Μανέθων λέει ότι: "Αυτά βρισκόντουσαν στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και από εκεί τα αντέγραψε ο Μωυσής."
  (και αφού τα αντέγραψε μετά έπρεπε δια της πυρράς να εξαφανιστούν και να μείνουν μόνο σαν πρωτότυπα του Μωυσή. ).

8 Η διδασκαλία του Ερμή, ως γνωστόν επειδή ήταν μυστική ονομάστηκε "Ερμητική" που έκτοτε πήρε την έννοια του σφραγισμένου μυστικού. Ηδη από την εποχή του ο Ερμής γνωρίζοντας όπως φαίνεται καλά τα ανάλογα καταστροφικά αποτελέσματα που είχε για την τότε ανθρωπότητα η ανεξέλεγκτη διασπορά των αντίστοιχων μυστηρίων, έδωσε εντολή στους Έλληνες μαθητές του Ασκληπιού και Άμμωνα (Άμμων=Δίας) να κρατήσουν απόλυτη σιγή για τα μυστικά της φύσης και τα " Θεϊκά μυστήρια ". (Ερμητικά κείμενα ).

9 Ο Ερμής είναι γιος του βασιλιά Δία και της κόρης του Άτλαντα Μαίας. Κατά την συνήθειά του ο Δίας την έστειλε να γεννήσει στη Κυλλήνη. 
10 Ο πρώτος και μεγαλύτερος προφήτης στην Ελληνική παράδοση είναι ο Θεός Ερμής ή Ερμής Τρισμέγιστος.

11 Ο Ορφέας αναφέρει πώς στην αρχή βασίλεψε ο Ουρανός που τον διαδέχτηκε ο Κρόνος. Μετά τον Κρόνο βασίλεψε ο Δίας και στη συνέχεια ο Διόνυσος (Ολυμπιόδωρος "Υπόμνημα στον Φαίδωνα" στα Ορφικά). Ο Ερμής γεννήθηκε από την κόρη του Άτλαντα, Μαία και υπηρέτησε σαν γραμματέας τον Κρόνο, αδελφό του Άτλαντα, μαρτυρία που επιβεβαιώνεται και στην "Ευαγγελική προπαρασκευή" του Ευσέβιου (οι αντιγραφές που λέγαμε...).
Ωστόσο, η αποκάλυψη πνεύματος υπερφυσικού, δημιούργησε στο πρόσωπο του Ερμή, τον πρώτο "απόστολο" του μονοθεϊσμού.   

12 Παυσανίας "Κορινθιακά" 3 - 4 : "Αυτά που λένε στις μυστικές τελετές της Μητρός (Δήμητρας) σχετικά με τον Ερμή και το κριάρι, αν και ξέρω πολύ καλά τι συμβολίζουν, δεν τα μνημονεύω".
(ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ Ο ΕΡΜΗΣ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ).

13 Κατά την Ερμητική θεολογία, ο Ποιμάντρης είναι η αποκαλυπτική παρουσία του υπέρτατου Όντος σε μια στιγμή έκστασης του Ερμή του τρισμέγιστου.
Η αποκάλυψη της δημιουργίας ξεκινάει από τον πρώτο Νου, τον Πατέρα και την εμφάνιση του φωτός και του σκότους. Από το φως εμφανίζεται ο λόγος, δηλαδή ο γιος του Θεού.  (''ΤΟ ΕΝ ΑΡΧΗΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ''... ).

 
Στη συνέχεια το φως οργανώνεται σε ένα κόσμο αμέτρητων δυνάμεων.
Δημιουργείται ο άνθρωπος - αρχέτυπο από τον πρωταρχικό Νου κατ' εικόνα του Πατέρα και στη συνέχεια ο ίδιος ο άνθρωπος αρχίζει και αυτός να δημιουργεί και με τη θέληση του Πατέρα γίνεται και αυτός δημιουργός. Στο εσχατολογικό μέρος του Ποιμάντρη αναφέρεται ο θάνατος και η μελλοντική ζωή της ψυχής (αυτό που υποστήριζαν οι Έλληνες φιλόσοφοι, περί μετενσάρκωσης "Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ" Σωκράτης), όπου η μεν μορφή διαλύεται στα στοιχεία που την αποτελούσαν, δηλαδή τα υλικά, το σώμα, και τα οποία επανέρχονται στη προηγούμενη κατάστασή τους, αδρανοποιημένου πια και του θνητού χαρακτήρα,
η δε ψυχή απελευθερωμένη διέρχεται από τις 7 σφαίρες της κάθαρσης για να φτάσει προ των πυλών της αιωνιότητας. Εκεί θα περάσει από την θύρα που οδηγεί στους κόσμους των ανωτέρων δυνάμεων, ώστε να προετοιμαστεί, καθαρθεί για το επόμενο ταξίδι της.

14 Στον πρώτο λόγο (24 - 26) γίνεται υπαινιγμός στις Πύλες και στις Θύρες που οδηγούν στην Ογδοατική φύση, δηλαδή στους θείους κόσμους των παραλλήλων. Διακρίνεται επίσης η αναφορά στη χημική διαδικασία της σύνθεσης και της αποσύνθεσης της ύλης με υπαινιγμό, επίσης της θείας ουσίας, που ενώνει την ύλη με το πνεύμα.

15 Στο δεύτερο λόγο αναλύεται η φύση και η αιτία της κίνησης στο χώρο της ακινησίας καθώς και η αιτία του πρώτου κινούντος. Όλα αυτά που λαμβάνουν μέρος στο χώρο των συμπάντων κόσμων, αποτελούν " κοίλα στοιχεία " περιδινούμενων κυκλώνων ενεργείας.

16 Στο τρίτο λόγο γίνεται αναφορά στη δημιουργία και την διάλυση των όντων. Έτσι λοιπόν γίνεται αναφορά στους κατώτερους θεούς που αναφέρει και ο Πλάτωνας, δηλαδή στα φωτοφόρα όντα που κατ' εντολή του Θεού επεμβαίνουν στους γενετικούς κώδικες των όντων, πάνω στην εξελικτική πορεία του γόνου.
17 Στην ουσία οι " θεϊκοί κύκλοι " του Ερμή, οι παραδοσιακοί θεοί της αρχαιοελληνικής θεολογίας (Ωκεανός - Τηθύς - Φόρκυς - Κρόνος - Ρέα - Δίας - Ήρα και άλλοι) και οι θεοί του Πλάτωνα (Τίμαιος 41) είναι αυτό ακριβώς που αναφέρει ο τελευταίος, δηλαδή κατώτεροι θεοί που είχαν την δυνατότητα να διαμορφώνουν τα δημιουργήματα του Θεού, πιο γνωστοί στην αρχαία Ελλάδα ως ΔΑΙΜΟΝΕΣ.

18 Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος γράφει ότι: "αυτό που είναι ψηλά μοιάζει με εκείνο που είναι χαμηλά" και ότι το ελάχιστο μοιάζει με το μέγιστο". Χιλιάδες χρόνια πριν από την έλευση του Ιησού Χριστού στην γη, ο Ολύμπιος Ερμής, ο υιός του Δία και της Μαίας, αξιώνεται της πρώτης αποκαλύψεως από τον ίδιο τον Θεό, τον οποίο αποκαλεί Ποιμάντρη.

 

Ο ύμνος του Ερμή προς Παντοκράτορα (Σινά 327, φ 234 β - Ιβήρων 386, φ 174 β):
Βλέμμα ακοίμητου πυρός γρηγόρει. Εσύ που ζωογονείς τον δρόμο του αιθέρα, που ενισχύεις την θέρμη του ήλιου, που δίνεις την λαίλαπα εις τα νέφη, εσύ, που το όνομά σου δεν χωρά εις τον κόσμο. Βλέμμα άφθαρτο, αιώνιο, φοβερό, που εποπτεύει τα πάντα, πατέρα όλων, που είσαι ένας και μοναδικός Θεός, που δεν έχεις καμία αρχή από πουθενά, σε έχω γνωρίσει. Έναν μόνο τιμώ μετά από εσένα, τον Υιόν που προέρχεται από εσένα, με απόρρητη δύναμη και οξύτερη φωνή, με ξεχωριστό τρόπο ευθύς χωρίς φθόνο και πάθος, χωρίς γέννηση γέννησες τον Λόγο, που είναι Θεός, την ουσία εκ της ουσίας, ο οποίος φέρει την δική σου εικόνα, του Πατέρα, την όμοια σου εις όλα. Ώστε εκείνος να ευρίσκεται μέσα σε εσένα, εσύ δε μέσα σε εκείνον, ως καθρέπτης κάλλους και πρόσωπον αμοιβαίας ευφροσύνης.

19 η υπερφυσική αποκάλυψη του πνεύματος του Θεού, καθιστά τον Ερμή τον πρώτο "Απόστολο" του μονοθεϊσμού.

20 Κυρανίδες, πρόλογος Αρποκρατίωνος : ο Ερμής ελάμβανε την Θεία σοφία από αγγέλους του Θεού δια να την μεταδώσει στους ανθρώπους.
(Γιατί η λέξη "Άγγελος" βγαίνει απο το "Αγγελιοφόρος" αυτός που φέρει την Αγγελία, και τέτοιος πολύ πρίν τους εβραίους Μιχα-ήλ Γραβρι-ήλ και Σαμα- ήλ, ήταν ο Ερμής, ο θεός των Ελλήνων, απο εδώ είναι κλεμένη και η λέξη "ΑΓΓΕΛΟΣ"-ΑΝΓΚΕΛ ΣΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΙΚΗΝ).

21 Λακτάντιος, Diu. inst. I, 6: Και να τα ίδια τα λόγια του Ερμή: "Ο Θεός είναι ένας και ο Ένας δεν χρειάζεται όνομα". (Γιατί δεν χρειάζεται όνομα; διότι ο ίδιος που ΔΙΑΡΕΙ -ΔΙΑΣ- ενώνει ταυτόχρονα -ΖΕΥΣ- Ζεύξη).

22 Ερμής Τρισμέγιστος - Εκ των αντιγραφών της ''ιεράς'' βίβλου - παρ. 18: "Τόσα μόνον αφού είπε ο Θεός και δικός μου Κύριος, ανέμιξε τα υπόλοιπα συγγενή στοιχεία, δηλαδή το ύδωρ και την γη…".

23 Ερμής Τρισμέγιστος - Καθολικός λόγος προς Τατ - 14: "Κανένας από τους άλλους που λέγονται Θεοί, κανένας άνθρωπος και κανένας δαίμονας(!!!) δεν δύναται να είναι τόσο αγαθός όσο ο μόνος Θεός (Ζεύς). Αυτό είναι το αγαθόν αυτός είναι ο Θεός. Και να μην πεις κάτι άλλο αγαθό, διότι ασεβείς και μην δώσεις εις τον Θεό άλλο όνομα πέραν του αγαθού".
(εδώ διακρίνουμε οτι κατα τον Ερμή, ο ΔΑΙΜΟΝ δεν συνιστά τον σατανά που μας έμαθε ο χριστιανισμός, - δες βίντεο - αλλά κάτι κατώτερο).

 24 Ερμής τρισμέγιστος - Ποιμάντρης, 27 - 32 : Προσευχή του Ερμή προς τον θεό: 

Και αφού μου είπε αυτά ο Ποιμάντρης ανεμείχθη με τις δυνάμεις. Και εγώ, αφού ευχαρίστησα και ευλόγησα τον Πατέρα των όλων, πήρα την άδεια να φύγω, αφού ενδυναμώθηκα και διδάχτηκα την φύση του Παντός και το υπέροχο όραμα. Και από τότε έχω αρχίσει να κηρύσσω στους ανθρώπους το κάλλος της ευσέβειας και της γνώσεως. Ω λαοί, άντρες τούτης της γής, σεις που έχετε παραδώσει τους εαυτούς σας στην μέθη και στον ύπνο και στην άγνοια του Θεού, γαληνέψατε από την ικανοποίηση του παραλόγου ύπνου και σταματήσατε την κραιπάλη. Αυτοί δε αφού άκουσαν έφθασαν συγκεντρωμένοι με κοινή ψυχική διάθεση. Και εγώ τους είπα: "Γιατί ω άνδρες γεννήματα τούτης της γης έχετε παραδώσει τον εαυτό σας στον θάνατο, ενώ έχετε εξουσία να μεταλάβετε της αθανασίας; Μετανοήσατε εσείς που από κοινού πορευθήκατε στην πλάνη και γίνατε συμμέτοχοι στην άγνοια. Αφού εγκαταλείψετε την φθορά, απαλλαγείτε του σκοτεινού φωτός και μεταλάβετε της αθανασίας". Και άλλοι μεν από αυτούς αφού φλυάρησαν, απεμακρύνθηκαν, έχοντας παραδώσει τον εαυτόν τους στην οδό του θανάτου, άλλοι δε αφού έπεσαν μπροστά στα πόδια μου παρακαλούσαν να διδαχθούν. Και εγώ αφού τους σήκωσα από κάτω έγινα οδηγός του γένους. Τους δίδαξα τους λόγους, πως και με ποιο τρόπο να σωθούν και έσπειρα ανάμεσά τους λόγους σοφίας και ετράφησαν δια του ύδατος της αμβροσίας. Και το βράδυ όταν το φως του ήλιου άρχισε να δύει τους κάλεσα να ευχαριστήσουν τον Θεό. Και όταν ολοκληρώθηκε η ευχαριστία, καθένας έφυγε για την δική του κλίνη. Κι εγώ αφού ανέγραψα στον εαυτό μου την ευεργεσία του Ποιμάνδρου και πλήρης από όσα ήθελα, ευφράνθηκα πολύ.  Και έγινε δι εμένα ο ύπνος του σώματος αγρύπνια της ψυχής και το κλείσιμο των οφθαλμών αληθινή όρασης και η σιωπή μας εγκυμοσύνη του αγαθού και η έκφραση του λόγου έργα αγαθά. Τούτα δε συνέβησαν διότι είχα λάβει από τον νου μου, δηλαδή από τον Ποιμάνδρη, τον λόγο της αυθεντίας. Και έτσι έγινα θεοφόρος της αλήθειας. Για αυτό προσφέρω από την ψυχή μου και από όλη την δύναμή μου ευλογία στον Πατέρα Θεό. Αγιος ο Θεός ο Πατέρας των όλων. Αγιος ο Θεός του οποίου η θέληση εκπληρώνεται από τις ίδιες του τις δυνάμεις. Αγιος ο Θεός ο οποίος θέλει να γίνει γνωστός και γνωρίζεται στους εκλεκτούς. Αγιος είσαι εσύ που με τον Λόγο δημιούργησες τα όντα.  Άγιος είσαι εσύ του οποίου την εικόνα αναπαράγει η φύση. Αγιος είσαι εσύ του οποίου η φύση υπήρξε εικόνα. Αγιος είσαι εσύ ο ισχυρότερος από κάθε άλλη δύναμη. Αγιος είσαι εσύ ο μεγαλύτερος από κάθε υπερέχοντα. Αγιος είσαι εσύ ο ανώτερος παντός επαίνου. Δέξου αγνές λογικές θυσίας από αγνή ψυχή και καρδιά που έχει προς εσένα ανυψωθεί, ανεκλάλητε, ανέκφραστε που προσφωνείσαι δια της σιωπής. Σε ικετεύω να μην με αφήσεις να σφάλλω στην ουσιώδη γνώση, δώσε μου σημείο και ενδυνάμωσέ με και με την χάρη αυτή θα φωτίσω τους αδελφούς μου και τους υιούς σου που έχουν άγνοια του γένους των. Για αυτό πιστεύω και μαρτυρώ. Στη ζωή και στο φως προχωρώ. Ευλογητός είσαι Πατέρα. Ο δικός σου άνθρωπος επιθυμεί να είναι άγιος μαζί σου, καθώς έχεις δώσει σε αυτόν όλη την εξουσία.

25 Μονή Ιβήρων Αγιον Ορος 1317 - φ 287 α: Ερμού εκ του προς Τατ ( αποσπ. Ι ): Είναι δύσκολο να συλλάβουμε με την νόηση τον Θεό και είναι αδύνατο να τον εκφράσουμε και αν ακόμη τον συλλάβουμε με την νόηση. Διότι είναι αδύνατον να ορίσεις το άυλο με το υλικό και δεν είναι δυνατόν να συλλάβεις το τέλειο με το ατελές και το αιώνιο είναι δύσκολο να συναντηθεί και να συνυπάρξει με το εφήμερο. Διότι το ένα υπάρχει στην αιωνιότητα, ενώ το άλλο είναι παροδικό και το ένα υπάρχει πραγματικά, ενώ το άλλο από φαινομενική άποψη σκιάζεται. Και βρίσκεται σε τόσο μεγάλη απόσταση το ασθενέστερο από το ισχυρότερο και το κατώτερο από το ανώτερο, σε όση βρίσκεται το θνητό από το Θείο. Και η μεταξύ τους απόσταση αμαυρώνει την θέα του ωραίου. Διότι δύνασαι να δεις με τα μάτια τα υλικά σώματα και να περιγράψεις με την γλώσσα τα ορατά. Αλλά το ασώματο και αόρατο και άμορφο και άυλο δεν είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτό από τις αισθήσεις μας. Γίνομαι κατανοητός, Τατ, γίνομαι κατανοητός; Αυτό που είναι αδύνατον να εκφράσουμε πλήρως, αυτό είναι ο Θεός.   (αυτά οι χριστιανοί τα παρουσιάζουν ως χριστιανικές διδαχές!!!!).

26 Ερμητικά κείμενα:

Άγιος ο Θεός και πατέρας των όλων.

Άγιος ο Θεός που η θέλησή του εκπληρώνεται από τις ίδιες του τις δυνάμεις.

Άγιος ο Θεός που θέλει να είναι γνωστός και αναγνωρίζεται από εκείνους που τον λατρεύουν.

Άγιος είσαι εσύ που με τον λόγο δημιούργησες τα όντα.

Άγιος είσαι εσύ του οποίου την εικόνα αναπαράγει η φύση.

Άγιος είσαι εσύ που δεν σε δημιούργησε η φύση.

Άγιος είσαι εσύ ο ισχυρότερος κάθε άλλης δύναμης.

Άγιος είσαι εσύ ο μέγιστος των υπέροχων.

Άγιος είσαι εσύ ο υπεράνω κάθε επαίνου.

ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΑΓΙΟΣ" ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ (YHWE), ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑ, ΚΙ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΕΒΑΨΑΝ ΚΟΚΚΙΝΟ, ΤΟΥ ΠΡΟΣΘΕΣΑΝ ΟΥΡΑ, ΚΑΙ ΣΑΝ ''ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ'' ΑΞΕΣΟΥΑΡ... ΤΟΥ  ΕΔΩΣΑΝ ΤΑ THN TΡΙΑΙΝΑ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ, ΚΑΖΑΝΙΑ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΝ ΕΞΟΡΙΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΝΑ ''ΨΗΝΕΙ'' ΨΥΧΕΣ, ΚΙ ΕΤΣΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΗΤΡΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΝΑ (ΣΑΤΑΝΑ) ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΟΥΝ. 
πηγη 
   Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΜΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ… 

Κι όμως, επειδή οι σοφοί πρέπει να γνωρίζουν από πριν τα πάντα, εσείς δεν επιτρέπεται να το αγνοείτε αυτό· θα έρθει ο χρόνος όπου θα φανεί ότι οι Αιγύπτιοι μάταια λάτρεψαν την θεότητα με ευσεβή νου και με επιμελημένη λατρεία· και ολόκληρη η ιερή λατρεία τους θα χάσει τη δραστικότητά της πέφτοντας στην απρα­ξία. Γιατί η θεότητα θα επιστρέψει από την γη στον ουρανό και θα εγκαταλείψει την Αίγυπτο και η χώρα, η οποία υπήρξε η έδρα της λατρείας, θα απομείνει έρημη από την παρουσία των Θεών. Και καθώς ξένοι θα γεμί­σουν αυτή την επαρχία και χώρα, όχι μόνο περιφρόνηση της θρησκείας, αλλά, πράγμα που είναι και πιο σκληρό, με κάτι σαν νόμο θα επιβληθεί απαγόρευση για την θεϊκή θρησκεία, την ευσέβεια και τη λατρεία με την επιβολή ποινής.

Τότε αυτή η ιερότατη γη, η έδρα των ιερών και των ναών, θα γεμίσει από τάφους και νεκρούς. Αίγυπτε, Αίγυπτε, από τη λατρεία σου θα απομείνουν μόνο μύθοι και αυτοί απίστευτοι για τους απογόνους σου· λόγια μόνο θ’ απομείνουν χαραγμένα σε πέτρες που θα αφηγούνται τις ευσεβείς πράξεις σου. Την Αίγυπτο θα κατοικήσει ο Σκύθης, ο Ινδός ή κάποιος παρόμοιος, δηλαδή βάρβαροι γείτονες. Το θείο λοιπόν αναζητά τον ουρανό και όλοι οι άνθρωποι εγκαταλελειμμένοι θα πεθάνουν και έτσι η Αίγυπτος θα απομείνει έρημη από Θεούς και ανθρώπους.

Σε σένα, όμως, ιερότατε ποταμέ, απευθύνομαι και σε σένα προλέγω τα μελλούμενα· γεμάτος από το αίμα που θα ρέει θα φουσκώσεις μέχρι τις όχθες σου και τα θεϊκά σου ρεύματα όχι μόνο θα μολυνθούν από το αίμα, αλλά και θα πλημμυρίσουν, και ο αριθμός των τάφων θα είναι πολύ μεγαλύτερος από των ζωντανών· αυτός όμως που θα επιζήσει, μόνο στη γλώσσα θα αναγνωρίζεται ως Αιγύπτιος, στον τρόπο ζωής όμως θα φαίνεται ξένος.

Γιατί κλαις, Ασκληπιέ; Πολύ περισσότερα και χειρότερα από αυτά θα πάθει η ίδια η Αίγυπτος και θα βυθιστεί σε χειρότερες συμφορές, η κάποτε ιερή, που αγαπούσε πάρα πολύ το θείο, η μοναδική άξια αποικία των Θεών λόγω της λατρείας της, η δασκάλα της ιερο­σύνης και της ευσέβειας, θα γίνει το παράδειγμα της μέγιστης σκληρότητας. Και τότε από αηδία οι άνθρωποι δεν θα θεωρούν τον κόσμο αξιοθαύμαστο ούτε αξιολά­τρευτο. Αυτό στο αγαθό σύμπαν, από το οποίο τίποτα καλύτερο δεν υπήρξε ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει, το οποίο μπορεί να γίνει ορατό, θα κινδυνέψει και θα γίνει βαρύ για τους ανθρώπους και γι’ αυτό θα περιφρονηθεί και δεν θα αγαπιέται αυτός ο σύμπας κόσμος, το απαρά­μιλλο έργο του Θεού, η ένδοξη δημιουργία, η αγαθή σύνθεση με την πολύμορφη ποικιλία, το όργανο της θέλησης του Θεού ο οποίος παρέχει την εύνοιά του με αφθονία στο έργο του, η ενοποιημένη σε ένα πολύμορφη συγκέντρωση όλων αυτών που μπορούν να λατρευτούν, να επαινεθούν και να αγαπηθούν τελικά από όλους όσους βλέπουν.

Διότι το σκοτάδι θα προτιμάται από το φως και ο θάνατος θα κρίνεται ωφελιμότερος από την ζωή· κανείς δεν θα κοιτάζει ψηλά τον ουρανό· ο ευσεβής θα θεωρείται τρελλός και ο ασεβής σοφός, ο εμπαθής γενναίος και ο κακός θα θεωρείται ενάρετος. Διότι η ψυχή και όλα γύρω από αυτήν, με βάση τα οποία γεννήθηκε αθάνατη είτε τα οποία ακολουθώντας επιτυγχάνει την αθανασία, όπως σας εξήγησα, όχι μόνο θα θεωρούνται γελοία, αλλά και ματαιότητα.

Αλλά, πιστέψτε με, θα οριστεί και θανατική ποινή σε αυτόν ο οποίος θα αφιερώσει τον εαυτό του στην λατρεία τού Νου.Νέα δίκαια θα θεσπιστούν, νέοι νόμοι· τίποτα ιερό, τίποτε όσιο ούτε αντάξιο του ουρανού και των επουράνιων δεν θα ακούγεται ούτε θα πιστεύεται με τον νου. Ας είναι καταραμένος ο χωρισμός των Θεών από τους ανθρώπους· μόνον οι επιβλαβείς δαίμονες θα παραμείνουν, οι οποίοι αναμεμειγμένοι με το ανθρώπινο γένος θα καλούν καταναγκαστικά τούς δύστυχους ανθρώπους σε κάθε συμ­φορά θράσους, σε πολέμους, σε αρπαγές, σε απάτες και σε όλα όσα είναι αντίθετα στην φύση της ψυχής.

Τότε δεν θα κρατήσει την ισορροπία της η γη, ούτε η θάλασσα θα ταξιδεύεται από τους ανθρώπους, ούτε ο ουρανός από τις τροχιές των άστρων ούτε θα μείνει σταθερή στον ουρανό η τροχιά τους· κάθε θεϊκή φωνή θα σιωπά από την καταναγκαστική λογοκρισία· οι καρποί της γης θα αλλοιωθούν, ούτε η γη πλέον θα είναι γόνιμη και ο ίδιος ο αέρας θα αλλοιωθεί από μια θλιβερή νάρκωση.

Και τέτοια θα είναι η γήρανση του κόσμου· η ασέβεια, η αταξία, ο παραλογισμός κάθε αγαθού. Όταν όλα αυτά συμβούν, Ασκληπιέ, τότε εκείνος ο Κύριος και Πατέρας, ο Θεός ο κυρίαρχος και κυβερνήτης του ενός Θεού, κοιτάζοντας τα ήθη και τις ηθελημένες πράξεις, και αντιστεκόμενος με την βούλησή του, η οποία είναι η  αγαθότητα του Θεού, στην αταξία και στη διαφθορά των πάντων, και διορθώνοντας το λάθος καικαθαρίζοντας όλη την κακία είτε με κατακλυσμό είτε καταστρέφοντάς  την με φωτιά είτε δίνοντας τέλος με αρρώστιες επιδημικές και διεσπαρμένες σε διάφορους τόπους, θα ανακαλέσει τον κόσμο στην αρχική του μορφή, ώστε και ο ίδιος ο κόσμος να φαίνεται στους ανθρώπους που τότε θα ζουν, αξιολάτρευτος και θαυμαστός και ο Θεός δημι­ουργός και αποκαταστάτης αυτού του τόσο μεγάλου έρ­γου, κι έτσι να λατρεύεται από συνεχείς ύμνους και τελετουργίες. 

[ Από τα «Ερμητικά Κείμενα» τα οποία είναι γραμμένα στην Αρχαία Ελληνική. Το συγκεκριμένο πρωτότυπο σώζεται μόνο σε λατινική μετάφραση. Η απόδοση του κειμένου είναι από τις Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 1995, με ορισμένες διορθώσεις.]

πηγη