Η Ελλάδα στοχοποιείται από τους Βαλκάνιους γείτονες.

Οι Αλβανοί έχουν θέσει επί τάπητος και με επίσημο τρόπο μέσω του Μπερίσα εδαφικές επιδιώξεις στην Νότια Ήπειρο. Στην Βουλγαρία ονειρεύονται επίσημα την Δυτ.Θράκη και την Μακεδονία. Οι Σκοπιανοί την τελευταία. Οι Τούρκοι έχουν βαφτίσει τουρκικό πολιτισμό τον Ιωνικό ενώ βγάζουν και διαμελιστικούς χάρτες με στόχο την Ανατολική Ελλάδα. Στην εσωτερικό η 20ετή επέλαση του «συνωστισμένου» εθνομηδενισμού έχει γκρεμίσει τις εθνοσυμβολικές αξίες, με τις οποίες αυτό το έθνος μετά από αγώνες(και τα λάθη του) απέκτησε, μεγάλωσε και διατήρησε το κράτος του.

Όλα μοιάζουν επικίνδυνα επειδή αφενός η ιστορία βαραίνει και αφετέρου επειδή η Ελλάδα είναι αδύναμη, προδομένη από τους πολιτικούς της και σε πολιτιστική παρακμή. Τα ακραία δόγματα (Εθνομηδενισμός, Σλαβομακεδονισμός, Αλβιανισμός, Ανατολισμός, Νεοθωμανισμός κλπ) είναι υπαρκτά, η φτώχεια και η ανισότητα επίσης, ο επεκτατικός εθνικισμός και ο λαϊκισμός κάνουν έντονη την παρουσία τους. Όταν η ιστορία μετατρέπεται σε εργαλείο προώθησης δογμάτων, όταν η αδυναμία ανάπτυξης μετατρέπεται σε εργαλείο αποπροσανατολισμού των λαών και υποδαύλισης ψευδοαλυτρωτικών ιδεών, όταν οι πολιτικοί έχουν θυσιάσει τα πάντα για να σώσουν την φαυλοκρατία, τότε οι κίνδυνοι είναι απολύτως υπαρκτοί.
Έχουν όμως ένα κοινό στόχο:….
….. την Ελλάδα, το Ελληνικό έθνος και τον πολιτισμό της.
Για πολλά χρόνια η Ελλάδα θεώρησε, ίσως σωστά ότι η προοπτική ένταξης στην ΕΕ όλων των βαλκανικών χωρών θα αφαιρούσε το αίτιο που προκάλεσαν συγκρούσεις στο παρελθόν και όλες οι χώρες της περιοχής θο αφομοιώνονταν στο μέλλον και στη δημοκρατία. Τελικά, ούτε η ευημερία είναι πλέον η προοπτική ούτε η ειρηνική συμβίωση είναι δεδομένη ούτε η ένταξη στην ΕΕ είναι κανόνας αλληλοσεβασμού.
Επομένως, απέναντι σε όλα αυτά τα δόγματα που έχουν στον πυρήνα τους την Ελλάδα, η χώρα μας μπορεί και πρέπει να πρωτοστατήσει ώστε να υπάρξει ένα και μόνο παμβαλκανικό δόγμα που να έχει τη δύναμη να κυριαρχήσει στην περιοχή. Διαφορετικά η χώρα μας από στόχος που είναι σήμερα θα γίνει θύμα, οπότε οφείλει να προετοιμαστεί με διαφορετικό τρόπο.
Κάποιος θα με ρωτήσει τι είδους στρατηγική προτείνεις; ποιο είναι αυτό το παμβαλκανικό δόγμα; Τέτοιου είδους δεν ήταν και η πολιτική που ακολουθούσε η Ελλάδα με τα γνωστά αποτυχημένα αποτελέσματα;
Το παμβαλκανικό δόγμα είναι ζήτημα ανάπτυξης που θα διαμορφωθεί ανάλογα τις κοινές απόψεις και τους κοινούς στόχους των ενδιαφερόμενων κρατών. Μπορεί να είναι δόγμα επιθετικού ρεαλισμού αλλά και αμυντικού ρεαλισμού. Το δεύτερο μπορείς να το βρεις σε αυτό που έγραψα και είχε σχέση με την προοπτική ένταξης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ όλων των βαλκανικών χωρών. Είναι σαφές ότι απέτυχε.
Τον επιθετικό ρεαλισμό πρέπει να το επιβάλεις μέσω της εθνικής ισχύς ή της στρατηγικής σου.
Για ποια εθνική ισχύς ή στρατηγική όμως;
Αυτή βασίζεται στα εξής στοιχεία: στρατιωτική ισχύς, οικονομική ανάπτυξη, δημογραφικό και γεωγραφική θέση. Μπορούμε να μιλάμε για Εθνική Ισχύ ή Στρατηγική;
Η εκάστοτε παγκόσμια τάξη διαμορφώνεται από την κατανομή της ισχύος (των δυνατοτήτων) των κρατών. Η ισορροπία ισχύος είναι το κύριο μέσο για την επίτευξη της σταθερότητας και την αποφυγή του πολέμου. Ηθικοί ενδοιασμοί δεν (θα πρέπει να) παίζουν κανένα ρόλο στο σχεδίασμά και την εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής. Το διεθνές δίκαιο μπορεί να προωθεί την τάξη και ενθαρρύνει τη συμπεριφορά των κρατών με γνώμονα κοινά αποδεκτούς κανόνες αλλά όπως έχει αποδειχθεί αυτό γίνεται μόνο όταν έχεις ισχύ και εθνική στρατηγική. Και εμείς ως Ελλάδα υστερούμε δραματικά στα τρία από τα τέσσερα στοιχεία που καθορίζουν της Εθνική μας ισχύ. Καιρός είναι να το αντιληφθούμε ως έθνος και να πιέσουμε προς την έξοδο την φαύλη πολιτική ελίτ και να αναδείξουμε νέες δυνάμεις και νέα πρόσωπα πριν ζήσουμε ένα νέο 1922.
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.gr/
πηγη