Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μένῃ πιστὸς σ’ αὐτὸν ποὺ ἐγκαταλείπει τὸν Ἑαυτό του…

Ἐάν ἐγώ ἔχω ἀφήσῃ τόν Ἑαυτόν μου νά σέρνεται,  νά χάνεται καί νά σβήνῃ, ποιός ἀκριβῶς θά μέ σεβαστῇ; Ποιός θά στέκεται δίπλα μου ὡς φίλος ἤ ὡς σύτνροφος; Ποιός θά μέ κυττᾷ ἴσια στά μάτια σάν ἴσος;

Ὅσο περισσότερο πέφτω, τόσο ὑψηλότερα στέκουν οἱ ἄλλοι. Ὅσο ὑψηλότερα στέκουν οἱ ἄλλοι, τόσο μικρότερη γίνομαι ἐγώ. Ὅσο μικρότερη γίνομαι ἐγώ, τόσο λιγότερο συναντῶ ἀνθρώπους ἴσους, ποὺ νὰ μὲ ἐκτιμοῦν καὶ νὰ μὲ σέβονται.

Κανείς δεν μπορεί να μένει πιστός σ’ αυτόν που εγκαταλείπει τον εαυτό του …

Γιώτα Σούσουλα
Ξέρω… Εἶναι δύσκολα. Γνωρίζω ὅμως ἀστέγους ποὺ σέβονται περισσότερο τὸν Ἑαυτόν τους ἀπὸ στεγασμένους. Ἔχουν ἀφήσῃ βλέπετε τὸν φόβο πίσω τους. Τὸν ἔχουν νικήσῃ. Ἔχουν σταθῇ ἐμπρός του καὶ τὸν κυττοῦν εἰρωνικά… Ὑπάρχει περίπτωσις νά μήν σεβαστῇ κάποιος αὐτούς τούς Ἀνθρώπους; Γνωρίζω καρκινοπαθεῖς, ποὺ λίγο πρὸ τοῦ θανάτου τους, αὐτοὶ δίδουν κουράγιο στοὺς γύρω τους. Γνωρίζω ἀνθρώπους κατεστραμμένους οἰκονομικά, ποὺ ὅμως ὁ αὐτοσεβασμός τους δὲν κάμπτεται μὲ καμμία δύναμι. Εἶναι λοιπόν δυνατόν νά χαθοῦν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι; Καί τελικῶς; Ποιούς χρειαζόμαστε; Αὐτούς πού ἔχουν παραιτηθῇ ἤ αὐτούς πού βλέπουν τό μέλλον καί τό ἔχουν ἤδη κερδίσῃ;
Φιλονόη.