Μουσικη στην αρχαια ελλαδα

Η σημασία της Μουσικής ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου, καθώς και η επιστήμη που επικεντρώνεται σε θέματα συνδεόμενα με την παραγωγή, οργάνωση και λήψη ήχων.

Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικο κομμάτι. Με τον όρο Αρχαία Ελληνική Μουσική ονομάζουμε ολόκληρο τον μουσικό πολιτισμό που συνοδεύει την αρχαία ελληνική ιστορία και μελετάται κυρίως από τον 8ο αιώνα π.Χ. και εξής καθώς πριν από την εποχή αυτή, τα στοιχεία που υπάρχουν είναι ελάχιστα και περιορίζονται περιληπτικά στα παρακάτω: Κυκλαδικός πολιτισμός (τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ. ): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν άρπα και δίαυλο. Μινωικός πολιτισμός (μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. ): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν μουσικούς με λύρα και δίαυλο. Μυκηναϊκός πολιτισμός (μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. ): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν μουσικούς με λύρα και δίαυλο καθώς και άλλα όργανα από πολιτισμούς της Μεσοποταμίας και της Ασίας.

H ΛΥΡΑ: το πλέον διαδεδομένο έγχορδο της αρχαίας Ελλάδας, ένα μουσικό όργανο ιδιαίτερα δημοφιλές αφού δεν ήταν όργανο απαραίτητα των επαγγελματιών. Σύμβολο του Απόλλωνα, η λύρα δεν χρησιμοποιείτο σε εκδηλώσεις σε ανοιχτούς χώρους, ενώ ήταν το κατεξοχήν όργανο για εκπαίδευση των νέων. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως το εθνικό όργανο των αρχαίων Ελλήνων.

Η ΚΙΘΑΡΙΣ: συνήθως με τετράγωνη βάση είναι το μουσικό όργανο που απαιτεί δεξιοτεχνία γι’αυτό χαρακτηρίζεται ως το όργανο των επαγγελματιών κιθαρωδών και των μεγάλων μουσικών αγώνων. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας πιο τελειοποιημένος τύπος λύρας με περισσότερες χορδές (7 ή 8 χορδές στην κλασσική εποχή ενώ αργότερα συναντούμε και όργανα με περισσότερες) και πιο δυνατό ήχο.

Η ΣΑΛΠΙΓΞ: Κατασκευασμένη από χαλκό. Δεν χρησιμοποιούνταν για καθαρά μουσικούς σκοπούς, αλλά για πολεμικά σαλπίσματα καθώς και για τελετουργικούς σκοπούς.

Ο ΑΥΛΟΣ :Οι σύγχρονες ανακατασκευές του οργάνου υποδεικνύουν ότι ο αυλός παρήγε έναν χαμηλό και αντηχούντα ήχο που μοιάζει με αυτόν του κλαρινέτου. Ηταν φτιαγμένος από δύο διπλά καλάμια, έμοιαζε αρκετά στο σημερινό όμποε και ο αυλητής για να παραγάγει μελωδία έπρεπε να φυσήξει σε ποικίλα διαστήματα και ταχύτητες.

Η αρχαία ελληνική μουσική κατέχει ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στους μουσικούς πολιτισμούς της αρχαιότητας. Ο κυριότερος λόγος γι’ αυτό είναι οπωσδήποτε το γεγονός ότι οι ιστορικές μαρτυρίες και οι πηγές για τη μελέτη του αρχαίου ελληνικού μουσικού πολιτισμού είναι περισσότερες απ’ ό,τι για οποιονδήποτε άλλο μουσικό πολιτισμό της αρχαιότητας. Εκτός, όμως, απ’ αυτό, και ίσως χάρη σ’ αυτό, ο αρχαίος ελληνικός μουσικός πολιτισμός άσκησε μεγάλη επίδραση σε μεταγενέστερους μουσικούς πολιτισμούς στην ευρώπη αλλά και στη μέση ανατολή, κυρίως στον αραβικό μουσικό πολιτισμό. Η επίδραση αυτή αφορά, τουλάχιστον στην περίπτωση της ευρωπαϊκής μουσικής, την αισθητική της μουσικής, την μουσική δημιουργία, την μουσική αγωγή και γενικότερα τη θέση της μουσικής στην παιδεία, τη θεωρία της μουσικής και άλλους τομείς, οι οποίοι είναι σήμερα, όπως άλλωστε και οι προηγούμενοι αντικείμενο της μουσικολογίας.: Η αρχαία ελληνική μουσική κατέχει ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στους μουσικούς πολιτισμούς της αρχαιότητας. Ο κυριότερος λόγος γι’ αυτό είναι οπωσδήποτε το γεγονός ότι οι ιστορικές μαρτυρίες και οι πηγές για τη μελέτη του αρχαίου ελληνικού μουσικού πολιτισμού είναι περισσότερες απ’ ό,τι για οποιονδήποτε άλλο μουσικό πολιτισμό της αρχαιότητας. Εκτός, όμως, απ’ αυτό, και ίσως χάρη σ’ αυτό, ο αρχαίος ελληνικός μουσικός πολιτισμός άσκησε μεγάλη επίδραση σε μεταγενέστερους μουσικούς πολιτισμούς στην ευρώπη αλλά και στη μέση ανατολή, κυρίως στον αραβικό μουσικό πολιτισμό. Η επίδραση αυτή αφορά, τουλάχιστον στην περίπτωση της ευρωπαϊκής μουσικής, την αισθητική της μουσικής, την μουσική δημιουργία, την μουσική αγωγή και γενικότερα τη θέση της μουσικής στην παιδεία, τη θεωρία της μουσικής και άλλους τομείς, οι οποίοι είναι σήμερα, όπως άλλωστε και οι προηγούμενοι αντικείμενο της μουσικολογίας.

Η Επίδραση της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής: Η Επίδραση της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής Η επίδραση της αρχαίας ελληνικής μουσικής σε μεταγενέστερους μουσικούς πολιτισμούς δεν οφείλεται μόνο στις οποιεσδήποτε ιστορικές μαρτυρίες και πηγές σχετικά μ’ αυτή. Οφείλεται, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, στην επίδραση που άσκησε συνολικά ο αρχαίος ελληνικός και ρωμαϊκός πολιτισμός στη νεότερη Ευρώπη προπαντός στα χρόνια της Αναγέννησης, αλλά όχι μόνο τότε. Η αρχαία ελληνική μουσική έγινε για τους ουμανιστές, αλλά συχνά και για τους μουσικούς της Αναγέννησης το ιδεατό πρότυπο μουσικής. Έτσι, όπως συμβαίνει συχνά σε παρόμοιες περιπτώσεις, δημιουργήθηκε γύρω από την αρχαία ελληνική μουσική ένας μύθος στηριγμένος περισσότερο στη μουσική πραγματικότητα μεταγενέστερων εποχών και σε ιστορικές πλάνες, παρά στη θετική γνώση των πηγών που διασώθηκαν. Ο μύθος αυτός ήταν οπωσδήποτε παραγωγικός για την εξέλιξη της νεότερης μουσικής, όπως δείχνει π.χ. η γένεση της όπερας. Για την γνώση όμως της ίδιας της αρχαίας ελληνικής μουσικής είχε αρκετές αρνητικές συνέπειες, τις οποίες η μουσικολογική έρευνα άρχισε να ξεπερνάει από τα μέσα του 19ου αιώνα και εξής. Απ’ αυτή την εποχή άρχισε ουσιαστικά μια συστηματική έρευνα της αρχαίας ελληνικής μουσικής απαλλαγμένη από τους παραμορφωτικούς φακούς μεταγενέστερων εποχών.

Το πρώτο όργανο το οποίο προσπάθησαν να αναδημιουργήσουν οι ιταλοί ερευνητές ήταν ένα μονόχορδο όργανο που έπαιζε ο μαθηματικός και επιστήμονας πυθαγόρας. Όπως λέει και το όνομά του, το όργανο είχε μία χορδή, η οποία εκτεινόταν επάνω από ένα ηχείο. Η επιτυχής ανακατασκευή του μονόχορδου λοιπόν έδειξε ότι οι ερευνητές θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε αναβίωση των ήχων και άλλων οργάνων. Πράγμα το οποίο γίνεται μέσω της συλλογής πληροφοριών από αρχαιολόγους, μηχανολόγους και ιστορικούς, οι οποίες συμβάλλουν στη γνώση των υλικών από τα οποία ήταν κατασκευασμένα τα όργανα, αλλά και στην περιγραφή του σχήματός του. : Το πρώτο όργανο το οποίο προσπάθησαν να αναδημιουργήσουν οι ιταλοί ερευνητές ήταν ένα μονόχορδο όργανο που έπαιζε ο μαθηματικός και επιστήμονας πυθαγόρας . Όπως λέει και το όνομά του, το όργανο είχε μία χορδή, η οποία εκτεινόταν επάνω από ένα ηχείο. Η επιτυχής ανακατασκευή του μονόχορδου λοιπόν έδειξε ότι οι ερευνητές θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε αναβίωση των ήχων και άλλων οργάνων. Πράγμα το οποίο γίνεται μέσω της συλλογής πληροφοριών από αρχαιολόγους, μηχανολόγους και ιστορικούς, οι οποίες συμβάλλουν στη γνώση των υλικών από τα οποία ήταν κατασκευασμένα τα όργανα, αλλά και στην περιγραφή του σχήματός του.

PowerPoint Presentation: Η ιδέα και οι μαθηματικές αρχές που κρύβονται πίσω από την ανακατασκευή πρώιμων μουσικών οργάνων υπάρχουν από τη δεκαετία του 1970, αλλά ο όγκος των πληροφοριών που έπρεπε να επεξεργαστούν οι υπολογιστές ώστε να γίνει πράξη η θεωρία, ήταν υπερβολικά μεγάλος για υπολογιστές παλαιότερων τεχνολογιών. Κατόπιν αυτού η επιστημονική ομάδα ετοιμάζεται να επαναφέρει στη ζωή και άλλα αρχαία μουσικά όργανα. Σειρά έχουν η σάλπιγγα, αρχαιοελληνικό όργανο που έμοιαζε με τρομπέτα, και η κιθάρα, ένα είδος λύρας το οποίο παιζόταν στα αρχαία συμπόσια και στις γιορτές των Αθηνών και της Ρώμης. Απώτερος στόχος όλης της προσπάθειας είναι η διοργάνωση ενός κοντσέρτου, το οποίο θα δοθεί με όργανα που δεν έχουν ακουστεί εδώ και περισσότερο από 2.000 χρόνια.

[authorSTREAM id= 1352367_634665297092748443 pl= player by= aSGuest128595]

πηγες:: 

http://www.google.com

http://www.tovima.gr

http://www.youtube.com

http://8gymnasioperisteriou.blogspot.com/

Ευαγγελια Γεωργιαννα: