Η περίπτωση της ΔΕΗ είναι ξεχωριστή. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας, η οποία έχει πρωταγωνιστήσει στην ανάπτυξη της χώρας. Το 2005 ήταν ακόμη μια εύρωστη επιχείρηση, κερδοφόρος, νοικοκυρεμένη, έτοιμη για επενδύσεις μεγάλες και δυνατότητες αναγνωρισμένες από διεθνείς οίκους αξιολόγησης και ισχυρές Τράπεζες.Η φθορά της άρχισε μετά τις....
κομματικές τοποθετήσεις υπευθύνων στη Διοίκησή της. Από το 2005 και εντεύθεν δεν είδε προκοπή. Εκτοτε οι δαπάνες εκτινάχθηκαν, η παραγωγή της αποσυντονίσθηκε, οι προμήθειες ξέφυγαν και πάλι, τα συμφέροντα επανέκαμψαν δριμύτερα και η επιχείρηση πνίγηκε σε κύκλο ζημιών και διαρκούς κάμψης.
Και βεβαίως το αντίτιμο της κακοδιοίκησης και της κομματικοποίησης ήταν τα υψηλότερα τιμολόγια. Αναρίθμητες οι αυξήσεις των τιμολογίων από το 2005 και μετά. Ουκ έστιν αριθμός που θα έλεγαν και οι πρόγονοί μας. Και η τωρινή διοίκηση στις υπεραυξήσεις καταφεύγει προκειμένου να αντιμετωπίσει το ταμιακό και χρηματοδοτικό πρόβλημα της επιχείρησης. Και επικαλείται το μνημόνιο και την τρόικα γι' αυτές.
Ωστόσο πριν από οποιαδήποτε κίνηση και εξαγγελία στο μέτωπο των τιμολογίων, όφειλε η Διοίκηση να ελέγξει πρώτα το κόστος λειτουργίας της επιχείρησης, να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της προκειμένου να εισπράξει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, να περιορίσει τις διαφυγές από την μη ορθά προγραμματισμένη λειτουργία των μονάδων της και να περιορίσει το ύψος και το κόστος των προμηθειών της.
Ολα τα στοιχεία βεβαιώνουν ότι δεν εξήντλησε τις δυνατότητες που είχε. Και γι' αυτό είναι ελεγκτέα από τον ελληνικό λαό, ο οποίος σε συνθήκες βαριάς ύφεσης και μειωμένων εισοδημάτων καλείται να πληρώσει το μάρμαρο. Αυτή η κατάσταση προφανώς δεν μπορεί να συνεχισθεί άλλο. Δεν φταίνε σε τίποτε οι πολίτες να πληρώνουν τα σπασμένα ανεύθυνων και ανίκανων διοικήσεων, οι οποίες δεν λογοδοτούν πουθενά, ούτε ελέγχονται από κανένα.
Η πολιτική ηγεσία θα είναι ασυγχώρητη αν δεν υιοθετήσει το ταχύτερο κανόνες επαγγελματικής επάρκειας στην επιλογή των διοικήσεων μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών.
κομματικές τοποθετήσεις υπευθύνων στη Διοίκησή της. Από το 2005 και εντεύθεν δεν είδε προκοπή. Εκτοτε οι δαπάνες εκτινάχθηκαν, η παραγωγή της αποσυντονίσθηκε, οι προμήθειες ξέφυγαν και πάλι, τα συμφέροντα επανέκαμψαν δριμύτερα και η επιχείρηση πνίγηκε σε κύκλο ζημιών και διαρκούς κάμψης.
Και βεβαίως το αντίτιμο της κακοδιοίκησης και της κομματικοποίησης ήταν τα υψηλότερα τιμολόγια. Αναρίθμητες οι αυξήσεις των τιμολογίων από το 2005 και μετά. Ουκ έστιν αριθμός που θα έλεγαν και οι πρόγονοί μας. Και η τωρινή διοίκηση στις υπεραυξήσεις καταφεύγει προκειμένου να αντιμετωπίσει το ταμιακό και χρηματοδοτικό πρόβλημα της επιχείρησης. Και επικαλείται το μνημόνιο και την τρόικα γι' αυτές.
Ωστόσο πριν από οποιαδήποτε κίνηση και εξαγγελία στο μέτωπο των τιμολογίων, όφειλε η Διοίκηση να ελέγξει πρώτα το κόστος λειτουργίας της επιχείρησης, να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της προκειμένου να εισπράξει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, να περιορίσει τις διαφυγές από την μη ορθά προγραμματισμένη λειτουργία των μονάδων της και να περιορίσει το ύψος και το κόστος των προμηθειών της.
Ολα τα στοιχεία βεβαιώνουν ότι δεν εξήντλησε τις δυνατότητες που είχε. Και γι' αυτό είναι ελεγκτέα από τον ελληνικό λαό, ο οποίος σε συνθήκες βαριάς ύφεσης και μειωμένων εισοδημάτων καλείται να πληρώσει το μάρμαρο. Αυτή η κατάσταση προφανώς δεν μπορεί να συνεχισθεί άλλο. Δεν φταίνε σε τίποτε οι πολίτες να πληρώνουν τα σπασμένα ανεύθυνων και ανίκανων διοικήσεων, οι οποίες δεν λογοδοτούν πουθενά, ούτε ελέγχονται από κανένα.
Η πολιτική ηγεσία θα είναι ασυγχώρητη αν δεν υιοθετήσει το ταχύτερο κανόνες επαγγελματικής επάρκειας στην επιλογή των διοικήσεων μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών.
[Πηγή www.tovima.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου