Καί, ἐν μέσῳ πολιτικῶν σωτήρων ποὺ μᾶς χρεωκόπησαν καὶ ἔρχονται μὲ μανία νὰ μᾶς σώσουν, γιατί ἐμεῖς οἱ κοινοὶ θνητοὶ ἁπλᾶ δὲν ξέρουμε τὸ καλό μας…
…ἐγὼ τραβοῦσα τὸν δικό μου σταυρὸ ὅταν ἡ ἐννιάχρονη ἀνεψιά μου ἄρχισε νὰ μὲ ρωτᾷ, καθὼς περιμέναμε τὴν σειρά μας νὰ πληρώσουμε γιὰ νὰ μποῦμε στὴν ἀττικὴ ὁδό…: «γιατί θεῖο πληρώνουμε γιά νά πᾶμε βόλτα;;;; Δὲν θά ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιοῦμε τούς δρόμους ἐλεύθερα;;;;; Αὐτὸ εἶναι ἄδικο……….»
Χαμήλωσα τὰ μάτια μου ἐμπρὸς στὸ τιμόνι. Ἔνοιωσα ἕνα σφίξιμο στὸ στομάχι καὶ χωρὶς νὰ βγάλω λέξη ἀπὸ τὸ στόμα μου, κατάλαβα πὼς ἔχουμε ἀποτύχη καὶ σὲ ἀτομικὸ ἐπίπεδο καὶ σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο…
Καὶ ὅμως ἐπιμένουμε νὰ κάνουμε σὰν τὰ μοῦτρα μας τὰ παιδιά μας…
Καί, φυσικὰ θὰ ἔρθουν καὶ ἄλλοι κούλιδες καὶ ἄλλοι ἀλέξιδες καὶ θὰ μπαίνουμε ὅλο καὶ σὲ πιὸ πολλὰ καλούπια καὶ ὅλο καὶ πιὸ πολλὰ δεσμὰ θὰ κρεμᾶμε στὸν λαιμὸ μας, νομίζοντας πὼς εἶναι διακοσμητικὲς χρυσὲς ἁλυσίδες….
Καί, φυσικὰ θὰ ἔρθουν καὶ ἄλλοι κούλιδες καὶ ἄλλοι ἀλέξιδες καὶ θὰ μπαίνουμε ὅλο καὶ σὲ πιὸ πολλὰ καλούπια καὶ ὅλο καὶ πιὸ πολλὰ δεσμὰ θὰ κρεμᾶμε στὸν λαιμὸ μας, νομίζοντας πὼς εἶναι διακοσμητικὲς χρυσὲς ἁλυσίδες….
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου