Το ρεζίλι της Ευρώπης

Ο κ Τσίπρας περιφέρεται ανά τον κόσμο καμαρώνοντας σαν το παγώνι, ενθουσιασμένος από τους αξιωματούχους που του χτυπάνε την πλάτη φιλικά, χωρίς να υποψιάζεται ότι το χάδι αυτό δεν είναι επειδή είναι αξιοσέβαστος. Αλλά, επειδή είναι αποκρουστικά βολικός. Για να το πω με ελληνικό τρόπο: «τη ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν το ρουφιάνο κανείς». Τελευταίο του ρεζίλεμα η τοποθέτησή του στις Βρυξέλες για το Brexit....

Στη σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών για το μέλλον της Βρετανίας ο κ Τσίπρας αποφάνθηκε ότι το Brexit μπορεί να αποτραπεί, αλλά, με μια 100% ρωμέικη κουτοπόνηρη συλλογιστική. Η οποία όχι μόνο δεν πέρασε απαρατήρητη από τους παριστάμενους ηγέτες, αλλά έτυχε και της σχετικής χλεύης από τον Τύπο.

Ο κ Τσίπρας, υποστήριξε ότι στις ευρωεκλογές στη Βρετανία οι υποστηρικτές του Brexit θα υποστούν μεγάλη ήττα, κι αυτό θα είναι η αρχή του τέλους του Brexit! Μ αυτή τη συλλογιστική προέτρεψε τους ομολόγους του να στηρίξουν ένα σενάριο που να δίνει αυτή τη δυνατότητα στη Βρετανία.

Την ίδια μέρα ο ευρωπαϊκός Τύπος τον ειρωνευόταν για την ικανότητά του να ανατρέπει αποτελέσματα δημοψηφισμάτων και να κάνει τα αντίθετα από όσα υποσχόταν και δεσμευόταν. Στο τέλος ο Τύπος τον χλεύαζε για την παρέμβασή του στους ομολόγους του ότι δεν μπορούν να παραβλέψουν 6 εκ. υπογραφές Βρετανών που ζητάνε ακύρωση του Brexit. Υπενθυμίζοντάς του τη χλεύη που υπέστησαν οι μενουμευρωπαίοι μετά το δημοψήφισμα. Κοινώς, γίναμε πάλι ρεζίλι διεθνώς.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έδωσαν τελικά στη Βρετανία παράταση 6 μηνών για να εναρμονιστεί με τις συνθήκες μιας εξόδου. Στην πραγματικότητα, έδωσαν παράταση ζωής στη Μέι για μια τέτοια διέξοδο. Όχι για να εφαρμόσουν το σατανικό συλλογισμό Τσίπρα. Αλλά, για να αποφύγουν όλοι μαζί μια μεγάλη οικονομική ζημιά από μια άτακτη βρετανική αποχώρηση. Και οι Ευρωπαίοι και οι Βρετανοί.

Βλέπεις, οι κουτόφραγκοι ασχολούνται με δευτερεύοντα θέματα σαν τα οικονομικά και την πολιτική σύγκλιση και συναίνεση, την ώρα που ο αρχοντοχωριάτης σχεδιάζει επί χάρτου πολιτικές ίντριγκες. Ίντριγκες χωρίς αντικείμενο!

Ο κ Τσίπρας δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί οι Βρετανοί δεν έχουν κάνει ένα δεύτερο δημοψήφισμα, αφού είναι ολοφάνερο σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ότι η πλειονότητα του λαού έχει καταλάβει ότι, παραπλανήθηκε από τους Τσίπρες της χώρας Φάρατζ και Τζόνσον. Και επομένως, έτσι, θα ψηφίσει υπέρ της παραμονής της χώρας στη ΕΕ.

Ο κ Τσίπρας δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι Βρετανοί ξοδεύουν τόσο χρόνο και πολιτικό κεφάλαιο και γιατί έχουν χάσει τόσα κεφάλαια από εταιρίες που μεταφέρουν τις έδρες τους στη Φραγκφούρτη, το Λουξεμβούργο και το Παρίσι, αντί να κάνουν απλώς ό,τι έκανε κι αυτός: Μια κωλοτούμπα.

Ο κ Τσίπρας δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι ομόλογοί του στις Βρυξέλλες τον ακούν με συγκατάβαση χωρίς να μπορεί να δει και την απαξίωσή τους. Επειδή ο κ Τσίπρας δεν ξέρει τι είναι Δημοκρατία και ποια είναι η αξία της και η λειτουργία της. Το αποδεικνύει στη χώρα του, όπου έχει κουρελιάσει κάθε κανόνα δικαίου μέσα και έξω από τη Βουλή, χωρίς να έχει επίγνωση της επίπτωσης.

Ο κ Τσίπρας δεν ξέρει ότι η Μέι ήταν κατά του Brexit! Και ότι από τη στιγμή που ανέλαβε την πρωθυπουργία ήταν υποχρεωμένη να ακολουθήσει την κυβερνητική πολιτική και να σεβαστεί το δημοψήφισμα. Ξεχνώντας τη δική της άποψη. Η Μέι παλεύει εδώ και τόσο καιρό με τέσσερα θηρία. Το Εργατικό κόμμα του Μπεν, που είναι ένας Βρετανός Τσίπρας. Τους καβαλημένους ξιπασμένους συντηρητικούς βουλευτές της που ζουν ακόμα στη Βρετανική αυτοκρατορία και θέλουν την παλλινόρθωσή της, με τους δελφίνους για την καρέκλα της και με τους 27 της ΕΕ.

Και μέχρι στιγμής κρατιέται, ακολουθώντας το δρόμο της συναίνεσης και του διαλόγου με όλους, έχοντας ξεπεράσει όλες τις σκοπέλους και τις ανατροπές στο πανίσχυρο βρετανικό κοινοβούλιο. Η Μει θα έπρεπε να είναι αντικείμενο μελέτης πολιτικής ευελιξίας για πολλούς ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου και του κ Τσίπρα. Του τελευταίου για έναν πολύ σοβαρότερο λόγο:

Η Μει θα μπορούσε να είχε αποφύγει το γολγοθά αν ακύρωνε το Bexit στην πράξη. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν ήταν δεσμευτικό κατά νόμο. Μπορούσε να το κάνει. Μπορούσε επίσης να κάνει δεύτερο δημοψήφισμα, αφού είναι φανερό ότι μέρος του λαού έχει μετανοιώσει για την ψήφο του. Ούτε αυτό το κάνει. Κι αυτά αφήνουν τον κ Τσίπρα άναυδο.

Ο κ Τσίπρας δεν μπορεί να καταλάβει ότι όταν απαξιώνεις τους θεσμούς της Δημοκρατίας, απαξιώνεις την ίδια τη Δημοκρατία. Και όταν απαξιώνεις στα μάτια του λαού τη Δημοκρατία, τη θέτεις σε κίνδυνο. Και θέτεις έτσι σε κίνδυνο και τη δική σου δύναμη εξουσίας. Αν δεν παίρνει στα σοβαρά ο λαός τη Δημοκρατία, δεν παίρνει στα σοβαρά τους νόμους. Δεν παίρνει στα σοβαρά τους θεσμούς. Αν δεν παίρνει στα σοβαρά τους θεσμούς, δεν σε παίρνει στα σοβαρά ο λαός σαν ηγέτη και κανέναν ηγέτη. Αν δεν παίρνει στα σοβαρά τους νόμους καταρρέει το κράτος δικαίου και γίνεται Ελλάδα. Δεν λειτουργεί το σύστημα.

Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία γεννήθηκε στην Αγγλία. Πριν τη γαλλική επανάσταση. Με αίμα και έναν βασιλιά αποκεφαλισμένο. Κι αυτό δεν τα ξεχνάνε οι Άγγλοι. Αντίθετα, είναι περήφανοι γι αυτό. Θέλουν ο λαός να σέβεται τους νόμους, επομένως πρέπει και οι ηγεσίες να σέβονται το λαό και την ψήφο του.

Δεν είναι όλα λαμπρά στη βρετανική Δημοκρατία. Στο παρασκήνιο η Δημοκρατία αναστενάζει. Αλλά, όπως και στην αρχαία Σπάρτη, επιτρέπεται να κλέβεις αρκεί να μην πιαστείς. Αν πιαστείς μαστιγώνεσαι μέχρι θανάτου. Γιατί, η Δημοκρατία, με τους κανόνες της, πρέπει να μείνει απαραβίαστη πάνω από όλα. Για να ζει ομαλά η Πόλη.

Όλα αυτά για τον κ Τσίπρα είναι ψιλά γράμματα. Μπορεί μάλιστα να θεωρεί και όσους τα ακολουθούν κορόιδα. Όπως όλοι οι εξυπνάκηδες Έλληνες. Οι οποίοι θα μπορούσαν να ζουν πλουσιοπάροχα σ αυτόν εδώ τον παράδεισο. Με υψηλότατα εισοδήματα.

Εκμεταλλευόμενοι τον φυσικό και ιστορικό του πλούτο. Εκμεταλλευόμενοι τη σπάνια χλωρίδα της ελληνικής γης. Εκμεταλλευόμενοι την ποιότητα της σπάνιας πανίδας σε στεριά και θάλασσα. Εκμεταλλευόμενοι τη φυσική ανυποταξία που κάνει τους πολλούς να θέλουν να επιχειρούν και να εμπορεύονται. Εκμεταλλευόμενοι την εφευρετικότητα και την ταχύνοια μιας νεολαίας που θυσιάζεται από τη μικρονοϊκή, αμόρφωτη, κουτοπόνηρη μειοψηφία των κατοίκων, που αναδεικνύουν μικρονοϊκούς, αμόρφωτους, κουτοπόνηρους πολιτικούς και ηγέτες. Οι οποίοι ρεζιλεύουν το λαό και έξω από τη χώρα. Σαν τον κ Τσίπρα.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης