Πέλεκυς

Πάντα κάτι καλό προκύπτει μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις. Όσο δύσκολη και εάν είναι η κατάσταση της Ελλάδας σήμερα, μπορεί να αντιστραφεί. Αρκεί να παλεύουμε καθημερινά για να διατηρήσουμε μέσα μας την Ελληνική σκέψη, την Ελληνική καρδιά και την Ελληνική ψυχή μας....

Άρθρο

 .

– του Γιώργου Μιχαήλ[1]

Όπως ο πέλεκυς όταν χάσει την κόψη του χάνει και την ψυχή του, έτσι και ένα έθνος όταν διασπαστεί σε κομμάτια χάνει και αυτό την ψυχή του. Όλοι μας μπορούμε να αναγνωρίσουμε γύρω μας τα σημάδια αυτής της διάσπασης.

Αυτό που έχει ωστόσο μεγαλύτερη σημασία είναι πως αυτά τα κομμάτια μπορούν να επανενωθούν. Ουγγαρία, Ιταλία και Εσθονία άρχισαν να δείχνουν τον δρόμο. Είναι ωστόσο λυπηρό να αντιλαμβάνεται κάποιος, πως χώρες όπως η Ουγγαρία και η Εσθονία αφυπνίζονται γρηγορότερα από την Ελλάδα.

Το γεγονός αυτό πρέπει να ανησυχήσει τους Έλληνες ανά τον κόσμο. Γιατί καθώς φαίνεται, η συμφορά πλησιάζει. Γιατί αυτό το νέο κύμα ιδεών του εικοστού πρώτου αιώνα έχει σαρώσει την Ελληνική κοινωνία από το 2000 και έπειτα. Έχει μεταλλάξει την υπόσταση της. Πλέον παρέχονται από το κράτος κίνητρα για την αύξηση της μετανάστευσης των Ελλήνων, την είσοδο μεταναστών στη χώρα, την αύξηση των αμβλώσεων, την μη σύναψη οικογένειας, την αλλοίωση της παιδείας και την αποφυγή της στράτευσης.

Το μείγμα αυτών των νέων φαινομένων δημιουργεί σταδιακά μια νέα κοινωνία στην Ελλάδα. Ανοιχτή σε κάθε είδους πρόκληση της Τουρκίας. Πάνω από 100 πολεμικά πλοία της πλέουν στο Αιγαίο για την άσκηση Γαλάζια Πατρίδα. 100 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του Ελληνικού οράματος της Ελλάδας των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών.

Αυτή η αντιπαραβολή είναι αρκετή για να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του κάθε ενός από εμάς «πως τα έθνη διαλύονται πρώτα από μέσα». Η προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία αποτελεί την προστασία των κόμματων, όχι του έθνους και του λαού του. Σε 100 χρόνια από σήμερα κανείς δεν θα θυμάται το πολίτευμα της Ελλάδας, ή της Τουρκίας. Η ιστορία θα σταθεί μόνο σε αυτό που πρόκειται να συμβεί.

Εάν θέλουμε να αλλάξουμε την προκαθορισμένη πορεία μας προς τον τελειωτικό όλεθρο, πρέπει να ανακτήσουμε ξανά τον χαρακτήρα μας και την υπερηφάνεια μας συνολικά ως έθνος. Πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτήν την παρασιτική προπαγάνδα της τηλεόρασης, του τύπου, του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ναι όλα αυτά αποτελούν ένα μέσο ξεκούρασης, αλλά την ίδια στιγμή λειαίνουν την κόψη της προσωπικότητας μας. Μειώνουν την δύναμη του χαρακτήρα μας. Στρεβλώνουν την σκέψη και τα συναισθήματα μας.

Μας υποβαθμίζουν σε ένα σύνολο χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς στόχο και χωρίς μέλλον. Μας οδηγούν ασυνείδητα στη μοναδική διέξοδο της εξαφάνισης μας μέσα στα διεφθαρμένα γρανάζια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έλληνες φεύγουν, μετανάστες έρχονται. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Έλληνες που ζουν σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, η οποία τους αφομοιώνει και τους φιλτράρει σαν ένα τεράστιο χωνευτήρι. Γιατί αυτό ακριβώς έχει καταντήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ένα χωνευτήρι με πολύ δυνατή ψυχή. Γιατί το χωνευτήρι για να αποκτήσει ψυχή χρειάζεται όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία. Για να τα αναμίξει μεταξύ τους, να τα χωνέψει και στο τέλος να τα εξαφανίσει. Η ώρα της κρίσης του μέλλοντος της Ελλάδας πλησιάζει. Σαν Έλληνες διαθέτουμε πολύ καλά στοιχεία. Αρκεί μόνο να τα αναδείξουμε. Εάν αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιο κόμμα ή ένας ηγέτης να μας παρακινήσει κατάλληλα, κάποια στιγμή θα εμφανιστεί.

Επίλογος

Γιατί πάντα κάτι καλό προκύπτει μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις. Όσο δύσκολη και εάν είναι η κατάσταση της Ελλάδας σήμερα, μπορεί να αντιστραφεί. Αρκεί να παλεύουμε καθημερινά για να διατηρήσουμε μέσα μας την Ελληνική σκέψη, την Ελληνική καρδιά και την Ελληνική ψυχή μας. Αρκεί να θυμόμαστε πάντα πως ο πέλεκυς πρέπει να διατηρείται κοφτερός.

[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, Διευθύνων Σύμβουλος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, Κυπρής, 2017.

Πηγἠ