Η έρευνα γίνεται στον απόηχο της συνάντησης Τσίπρα-Ερντογάν και των δηλώσεων της απέναντι πλευράς περί τουρκικής μειονότητας στην Δυτική Θράκη.
Όπως αναφέρουν οι Ρώσοι, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, δεκάδες είναι οι μειονοτικοί σύλλογοι που έχουν δημιουργηθεί στην ευαίσθητη περιοχή της ελεύθερης Θράκης με ύποπτα καταστατικά που υποκρύπτουν προσηλυτισμό στο Ισλάμ.
Υπάρχουν φόβοι συντονισμένης προσπάθειας ισλαμοποίησης της Θράκης, προκειμένου αυτή να απομακρυνθεί πολιτισμικά από την Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εδάφη της.
«Μπροστάρισσα» σε αυτό είναι φυσικά η Τουρκία.
Το θέμα είναι άκρως σημαντικό και σας το παραθέτουμε αυτολεξεί από το Sputniknews.gr. Καλό είναι να το διαβάσετε όλο, παρότι είναι μακροσκελές.
Ο προβληματισμός που τίθεται, σύμφωνα με τον δικηγόρο Γιώργο Κυμπαρίδη και τέως πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Ροδόπης, είναι o εξής: Για ποιο λόγο κατατίθενται αιτήσεις για αμιγώς μουσουλμανικά σωματεία, ενώ υπάρχουν ήδη αντίστοιχα σωματεία όπου μπορούν αν συμμετάσχουν όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως θρησκεύματος;
«Ενώ υπάρχουν τα σωματεία, επαγγελματικά ή μη, ώστε να εκπροσωπηθούν όπως όλοι οι πολίτες, επιχειρείται να εισαχθεί μια εξαίρεση και αυτό δημιουργεί κάποια απορία», τονίζει στο Sputnik, κάνοντας λόγο για ένα φαινόμενο που άλλοτε βρίσκεται σε έξαρση και άλλοτε σε ύφεση.
«Τα καταστατικά ορισμένων μουσουλμανικών συλλόγων δείχνουν προσεγμένα, δουλεμένα με ευφυία, από άτομα με ευρύτερες γεωπολιτικές γνώσεις και υποδηλώνουν μια οργανωμένη μακροπρόθεσμη στόχευση», επισημαίνει ο δικηγόρος Ξάνθης Στέργιος Γιαλάογλου, ενώ, όπως υποστηρίζει, επιβεβαιώνουν την άποψη ότι κάποιοι λίγοι άνθρωποι της μειονότητας λειτουργούν με κίνητρα αμφισβητούμενων καλών προθέσεων ως προς την Ελληνική Πολιτεία, στη βάση ενός σχεδίου που μάλλον εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα και επιθυμεί αναταραχή στην περιοχή».
Έως το 2017, σύμφωνα με το Πρωτοδικείο στον νομό Ξάνθης, έχουν ιδρυθεί 57 σύλλογοι με μουσουλμάνους στο κατατεθειμένο καταστατικό τους.
Από αυτά, μόνο στα οκτώ σωματεία εμφανίζονται μέχρι πέντε χριστιανικά ονόματα, ενώ σε κάποια άλλα ενδέχεται και να μην υπάρχει κανένα.
Παράλληλα, στον νομό Έβρου, σύμφωνα με το Πρωτοδικείο, έχουν ιδρυθεί από το 2007 οκτώ σύλλογοι. «Ο αριθμός στον νομό Έβρου είναι δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση με το μουσουλμανικό πληθυσμό», παρατηρεί, μεταξύ άλλων ο Στέργιος Γιαλάογλου.
Την ίδια ώρα, στον νομό Ροδόπης η κατάσταση είναι λίγο πιο ασαφής, καθώς έχουν κλείσει και έχουν ανοίξει αρκετοί, σύμφωνα με εκτιμήσεις νομικών κύκλων και ο τελικός τους αριθμός ανέρχεται στους 45.
Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες του Sputnik, περίπου 30 μειονοτικοί σύλλογοι είναι οι πιο ενεργοί και δραστήριοι στην Θράκη, (ενώ συνολικά έχουν δημιουργηθεί πάνω από 100) και στους τρεις νομούς Ξάνθης, Ροδόπης, Έβρου.
Τοπικοί παράγοντες της Θράκης, αλλά και αξιωματούχοι του ελληνικού κράτους, έχουν βάλει το θέμα στο μικροσκόπιο.
«Η τάση αυτή ήταν αυξητική, καθώς υπάρχουν δεκάδες μειονοτικά σωματεία που έχουν ιδρυθεί και στους τρεις νομούς από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, οπότε και ξεκίνησε μία πολιτική ίδρυσης σωματείων παντού» επισημαίνει ο Στέργιος Γιαλάογλου.
Σε πολλά καταστατικά παρατηρείται ταυτότητα επιδιώξεων και κοινές διατυπώσεις όπως π.χ. στο ΠΕΚΕΜ (ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ). Χαρακτηριστικά, στο καταστατικό του αναφέρεται ότι σκοπός του είναι: «Να πραγματοποιήσει εκπαιδευτικές, παιδαγωγικές, πολιτιστικές, ιστορικές και εν γένει επιστημονικές μελέτες και έρευνες, για την καλλιέργεια της Τουρκικής γλώσσας και την ανάδειξη του τουρκικού πολιτισμού σε ότι αφορά τη παιδεία τα ήθη και έθιμα, τη λαϊκή παράδοση, τη λαϊκή τέχνη, και τα ιστορικά μνημεία» και «να ερευνήσει τις δυνατότητες που υπάρχουν για την ανάπτυξη της Μειονότητας της Δυτικής Θράκης και της ευρύτερης περιοχής».
«Σύμφωνα με την Σύμβαση της Λωζάννης η οποία είναι ειδική και δεν έχει ανατραπεί με κάποια νεότερη σύμβαση, στη Θράκη δεν υπάρχουν Τούρκοι αλλά μουσουλμάνοι Έλληνες υπήκοοι. Το ιστορικό αυτό γεγονός, αλλά και η αναγνώριση της ύπαρξης μουσουλμανικής μειονότητας οριοθετημένης στη Θράκη και όχι σε κάποια ευρύτερη περιοχή, από τις συμβαλλόμενες χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, οριοθετούν πλήρως τις θέσεις των δύο χωρών και τον αντίστοιχο προσδιορισμό τους στο διεθνή χώρο. Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 έθεσε τέρμα σε οποιαδήποτε αιτήματα και βλέψεις εδαφικών διεκδικήσεων, οριστικοποιώντας έτσι τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ως εκ τούτου τέτοιες αναφορές σαφώς και δεν βρίσκουν έρεισμα στο νόμο και στις διεθνείς συνθήκες», επισημαίνει ο Στέργιος Γιαλάογλου.
Αναλογικά εξετάζοντας το άρθρο 8 του καταστατικού του σχεδόν όμοιου — σωματείου με την επωνυμία «Τουρκική Ένωση Ξάνθης», το οποίο διαλύθηκε με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αλλά προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο, αναφέρεται μεταξύ άλλων, ότι « σκοπός της ιδρύσεως της Τουρκικής Ενώσεως είναι όπως εργαστεί υπέρ της πνευματικής, σωματικής και Ψυχικής διαπαιδαγωγήσεως των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, να δημιουργήσει μεταξύ αυτών ειλικρινείς δεσμούς φιλίας και αλληλεγγύη και να συμβάλει εις την μεταξύ των Τούρκων της Δυτικής Θράκης διάδοση των πνευματικών, κοινωνικών και θρησκευτικών μεταρρυθμίσεων των προελθόντων εκ της Τουρκικής μεταπολιτεύσεως». Από τη διατύπωση όμως της επωνυμίας του Σωματείου διαπιστώνουμε ομοιότητες με τους σκοπούς του σωματείου ΠΕΚΕΜ και των όρων του Καταστατικού και μάλιστα από τη χρήση των παραπάνω όρων “Τούρκων Δυτικής Θράκης” «Τουρκική γλώσσα, τουρκικός πολιτισμός».
ΠΗΓΗ: sputniknews.gr,el.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου