Η Καλή γειτόνισσα ξεκίνησε σαν μάντισσα, και χαρτορίχτρα και σαν μαία που βοήθαγε τις φτωχές να ξεγεννούν και έκανε αμβλώσεις. Κατά τη διάρκεια της εργασίας της ως μέντιουμ, παρατήρησε ότι οι πελάτες ήθελαν κάποια να τους ερωτευτεί ή κάποιος να πεθάνει, έτσι ώστε να μπορέσουν να κληρονομήσουν, ή πότε θα πέθαιναν οι σύζυγοί τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να παντρευτούν κάποιον άλλο....
Αρχικά, σαν απατεώνισσα , άρχισε να προτείνει στους πελάτες της, να πάνε την στην εκκλησία κάποιου συγκεκριμένου αγίου, πούλαγε φυλαχτά και μαγικές σκόνες. Αλλά, μετά έμαθε τα βότανα.
Άρχισε με αφροδισιακά, το «σερνικοβότανο», με φαρμακευτικά βότανα για αποβολές και μετά έμαθε το θανατηφόρα . Τα δηλητήρια για τις δολοφονίες, και έγινε δηλητηριάστρια. Η γνώση της για τα δηλητήρια δεν ήταν προφανώς τόσο διεξοδική. Η τέχνη της δηλητηρίασης είχε γίνει μια κανονική επιστήμη εκείνη την εποχή, και είχε τελειοποιηθεί, στην Ιταλία από την Τζούλια Τοφάνα.
Και επειδή τα δηλητήρια ήταν είδος σε μεγάλη ζήτηση στη Αυλή, έκανε επαφές υψηλού επιπέδου. Και τότε, άνοιξε την πιο σημαντική δουλειά. Προμήθευε μωρά για να θυσιαστούν στην τελετές των καμπαλιστών.
Στην δίκη της, προέκυψαν μαρτυρίες για συχνή «κίνηση» επί σειρά ετών, με ζητιάνες και πόρνες, οι οποίες πωλούσαν τα παιδιά τους για τον σκοπό αυτό. Στην δίκη της, η Λα Βουαζέν ομολόγησε πως περισσότερα από 2500 βρέφη τα είχαν ξεκάνει σε σατανιστικές τελετές,
Στη 1666, δικάστηκε σαν μάντισσα για μαγεία αλλά υπερασπίστηκε τον εαυτό της με επιτυχία.
Η «Λα Βουαζέν», έίχε ένα μεγάλο δίκτυο συνεργατών και βοηθών, μεταξύ των οποίων και ο Adam Lesage, που έκανε μαγιές τελετές , οι ιερείς Étienne Guibourg και Abbe Mariotte, ο οποίος χοροστατούσε σε θυσίες στην Ασταρώθ και τον Ασμοδαίο και δηλητηριαστές όπως η Κατρίν Τριανόν.
Μεταξύ των πελατών της ήταν η κοντέσα de Soissons, η δούκισσα de Bouillon, η κόμισα de Gramont , ο Φρανσουά-Ενρί ντε Μονμαρσί , ο δουξ του Λουξεμβούργου, η Πριγκίπισσα Marie Louise Charlotte de Tingry, η μαρκησία Benigne d'Alluye, η κόμισσα Claude Marie du Roure, η κόμισσα Jacqueline de Polignac , η δούκισσα Antoinette de Vivonne, και οι Μαρκήσιοι Louis de Cessac,Antoine de Feuquieres και Marechal de la Ferthe. Αυτά τα ονόματα ακούστηκαν στη δίκη.
Η διερεύνηση για ους δηλητηριαστές ξεκίνησε με τον θάνατο της κουνιάδας του βασιλιά, της Δούκισσας της Ορλεάνης που αποδόθηκε δηλητήριο.
Ο βασιλιάς Λουδοβίκος 14ος, λόγω τον φημών ανέθεσε στον αρχηγό της Αστυνομίας των Βερσαλλιών τον Γκαμπριέλ Ντε Λα Ρεϋνιέ την έρευνα.
Οι έρευνές τον οδήγησαν σε μια Μάντισσα, την Magdelaine de La Grange , η οποία συνεληφθη το 1677 για δηλητηρίαση, και η οποία έδωσε πληροφορίες σχετικά με εγκλήματα «υψηλής σημασίας». Ακολούθησε η σύλληψη της επιτυχημένης μάντισσας και δηλητηριάστριας Marie Bosse Marie Vigoreux και στις 12 Μαρτίου 1679 συνελήφθη έξω από τη Νοτρ-Νταμ η «Λα Βουαζέν», η Κατριν Ντασαγιέ . Τον Απρίλιο συγκροτήθηκε μια ανακριτική Επιτροπή. Αφού η «Λα Βουαζέν», ομολόγησε ότι σχεδιάσε και τη δολοφονία του Λουδοβίκου, τον Φεβρουάριο του 1680 η «Λα Βουαζέν» κάηκε.
Η ανάκριση όμως συνεχίστηκε.
Και η κόρη της «Λα Βουαζέν», ανέφερε το όνομα πό της ερωμένης του Λουδοβίκου, Φραγκίσκης-Αθηναΐδας, μαρκησίας του Μοντεσπάν. Η κόρη κατέθεσε: «Σε μια από της «τελετές» της Μαντάμ Ντε Μοντεσπάν, είδα την μητέρα μου να φέρνει ένα βρέφος, και να το τοποθετεί πάνω από μια λεκάνη, επάνω στην οποία κόπηκε το λαρύγγι του, και το αίμα του να στραγγίζεται μέσα στο δισκοπότηρο…»
«Το βρέφος το κρατούσε επάνω από τον βωμό, ύστερα, ένα γρήγορο κόψιμο της λεπίδας, μια πνιχτή κραυγούλα, και ζεστές σταγόνες έπεφταν μέσα στο δισκοπότηρο…».
«Το πτώμα παραδινόταν στην Λα Βουαζέν, η οποία το εκσφενδόνιζε μέσα σε ένα φούρνο που είχε κατασκευαστεί για τον σκοπό εκείνο…»
«Το δισκοπότηρο, αφού γέμιζε με το αίμα του βρέφους, το σηκωσαν προς τον ουρανό, ψάλλοντας : «Χαίρε, Ασταρώθ και Ασμοδαίε, Πρίγκιπα της Φιλίας. Σε καλώ, να δεχθείς την θυσία αυτού του παιδιού, με αντάλλαγμα αυτά που θα ζητήσω από σένα..»
Όταν βγήκε στην επιφάνεια το όνομα της Μαντάμ Ντε Μοντεσπάν , ο Λουδοβίκος διέταξε να κλείσει η υπόθεση. Η Φραγκίσκη-Αθηναΐς πέθανε το 1707.
Όπως και στην περίπτωση του Ζιλ Ντε Ρε διακόσια χρόνια πριν , (1430), έχουμε μαύρες τελετές και θυσίες παιδιών.
Η «Λα Βουαζέν» και ο «Ζιλ Ντε Ρε» μας συνδέουν με τους προστάτες των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, με τους Γιατρούς δίχως συνορα που ειχαν απαγει τα παιδιά από το τσάντ, με τα Ορφνά της Αιτής και το ίδρυμα Κλίντον, και με την πρόσφατη νομοθεσία της Νέας Υόρκης που επιτρέπει την άμβλωση ακόμα και κατά τον τοκετό.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου