H Koινοβουλευτική Χούντα δέν ἦρθε οὐρανοκατέβατη - Πίσω από το υπαρκτό δέντρο του ΣΥΡΙΖΑ, το εξίσου υπαρκτό δάσος της Ξενοκρατίας!

Του Κώστα Καραίσκου

Διαβάζοντας ἄρθρα καί σχόλια σχετικά μέ τήν Προδοσία τῆς Μακεδονίας, βλέπω συχνά μιά μονομέρεια ἤ καί τύφλωση σχετικά μέ τό βάθος τοῦ ζητήματος....
Πολλοί ρίχνουν τό ἀνάθεμα στούς “μπολσεβίκους” καί τούς “ἀπόγονους τῶν κομμουνιστῶν” τῆς περιόδου 1946-49, θεωρώντας ὅτι τό πρόβλημα πηγάζει ἀπό τήν “ἰδεολογία” τῶν συριζέων. Ἄλλοι πάλι πιστεύουν ὅτι φταίει ἡ διαχειριστική ἀνεπάρκεια πού ὁδήγησε τούς τελευταίους σέ πλήρη ὑποχώρηση ἔναντι τῶν ἀμερικανογερμανικῶν ἀπαιτήσεων γιά ἕνα τέλος στή σκοπιανή ἐκκρεμότητα.

Δέν θά ἀρνηθῶ πώς καί τά ἀνωτέρω παίξαν κάποιον ρόλο. Ὅμως ἄν μείνεις μόνο σ’ αὐτά, καί ἀρνεῖσαι νά δεῖς ὅτι ἡ ἄς ποῦμε ἑλληνική Κυβέρνηση βασίζεται πρωτίστως στίς ξένες πλάτες, χάνεις τήν οὐσία τοῦ προβλήματος, πού εἶναι πρόβλημα συνολικά τοῦ νεώτερου ἑλληνισμοῦ. Πῶς ἔφταναν νά λένε οἱ ἀγωνιστές τοῦ ’21 – σάν τόν Μακρυγιάννη – “καλύτερα ἤμασταν μέ τούς Τούρκους”; Πῶς μεθοδεύτηκε ἡ σφαγή τοῦ μικρασιατικοῦ ἑλληνισμοῦ ἀπό τήν Ἀθήνα; Πῶς ὑπέσκαψαν τόν Κυπριακό Ἀγώνα μέ τίς Ζυρίχες, φτάνοντας ὥς τό 1974 πού ἡ Μεγαλόνησος ἔπεφτε “μακρυά”; Ἀλλά καί πιό πρόσφατα, πόσα ἐθνικά ἐγκλήματα λ.χ. τοῦ Σημίτη (s-300, Μαδρίτη, Ἴμια, Ὀτζαλάν, Χρηματιστήριο, Goldman Sachs…) ξεχάσαμε κι ἀκόμα περιφέρεται ὄχι μόνο ἐλεύθερος ἀλλά καί φωτοστεφανωμένος; Γιά νά μήν θυμήσω καί τόν ἀκατανόμαστο πού μᾶς ἔβαλε στά Μνημόνια… Ὁ Σύριζα λοιπόν “ἁπλῶς” συνεχίζει τήν μακρά πομπή τῶν ὀργάνων τῆς Ξενοκρατίας, σέ ἕνα κοινωνικό περιβάλλον πού δυστυχῶς τούς ΑΝΕΧΕΤΑΙ.

Τά ἀφεντικά μᾶς μελετοῦνε χρόνια, μᾶς φτιάχνουν ἔτσι (μέ τά ΜΜΕ καί τήν δῆθεν ἐκπαίδευση) καί ξέρουν ὅτι θά ἀνεχθοῦμε νά μένουμε θεατές στό τηλεπαιχνίδι “Δημοκρατία” – παρότι αὐτό τό τελευταῖο μοιάζει ὅλο καί περισσότερο μέ Φασιστοκρατία πού ξεθεμελιώνει τήν πατρίδα μας. Ναί, γιά τή Μακεδονία κάναμε μεγαλειώδη συλλαλητήρια ἀλλά …ὥς ἐκεῖ. Τό παιχνίδι παίζεται ἀλλοῦ, στά κουκιά τῆς Βουλῆς ὅπου ἐκ τῶν πραγμάτων καμμία λαϊκή πρωτοβουλία δέν ἐπιτρέπεται. Τέλος, ξέρουν ὅτι κανένας δέν θά ἀγγίξει τόν ἔνοχο, ὅτι ἀκόμη κι ἄν κάποιος τρελλαμένος τό κάνει θά βρεῖ ἀπέναντί του ὄχι μόνο τό μισελληνικά στελεχωμένο κράτος ἀλλά καί ὅλη τήν κοινωνία πού θά σπεύσει – ὄντας εὐνουχισμένη καί ἀποχαυνωμένη – νά καταδικάσει τή “βία” καί τήν “ἐκτροπή”…

Ἐλεεινά τά συριζοειδῆ ὑποπαράγωγα τῆς κοινοβουλευτικῆς ὀλιγαρχίας, συμφωνῶ, ἀλλά καί ὅποιος κρυφοελπίζει στούς ἀκραιφνεῖς ἐκπροσώπους τοῦ κοτζαμπασισμοῦ ἤ μυρηκάζει ἕναν παρωχημένο ἀντικομμουνισμό χάνει τήν εἰκόνα τοῦ τρομακτικοῦ δάσους πού θέλει ξύρισμα ἀπό τήν διακοσάχρονη ρίζα του.

Πηγή