Λόγια του αέρα πήρε σαν εγγυήσεις για τη Μακεδονία

Επειδή πολλές ερωτήσεις έπεσαν χτες και σήμερα στο τραπέζι από την κυβέρνηση, τον συνεταίρο της και τον τέως υπουργό Εξωτερικών για τις συμφωνίες που έγιναν και τα ανταλλάγματα που δόθηκαν για να συμφωνήσει η Ελλάδα να λυθεί το Μακεδονικό και επειδή οι ερωτήσεις ήταν καθαρά ρητορικές, να δώσουμε εμείς τις απαντήσεις. Καθόλου ρητορικές μάλιστα...

Την αρχή έκανε ο Πάνος Καμμένος, δηλώνοντας στη Βουλή ότι «η συμφωνία των Πρεσπών έχει πεθάνει από αυτά που λέει ο Ζαεφ. Εκτός αν έχει κάνει άλλη συμφωνία με τον Κοτζιά κάτω από το τραπέζι».

Οι αλήθειες είναι δύο. Η μία ότι ο υπουργός Άμυνας είναι γνωστός προβοκάτορας. Κυρίως εναντίον εκείνων που είναι σε αδύναμη θέση. Και ο τέως είναι. Ο κ Καμμένος είπε όσα είπε ξέροντας ότι καμιά συμφωνία κάτω από το τραπέζι δεν έχει ισχύ στο διεθνές δίκαιο. Μόνο ό,τι είναι γραμμένο. Εκτός κι αν ούτε αυτό το ξέρει ο φιγουρατζής υπουργός.

Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι ο κ Κοτζιάς δεν χρειάστηκε να κάνει καμιά αδιαφανή συμφωνία με τον Ζαεφ. Ό,τι χειρότερο είχε να κάνει σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας το έκανε με τη συμφωνία των Πρεσπών. Και με κάθε πρόβλεψή της. Επειδή η συμφωνία είναι μια θεωρητικούρα, που δεν προβλέπει τις πραγματικότητες. Τι θα κάνει δηλαδή η Ελλάδα όταν θα αρχίσουν οι διεκδικήσεις των σλαβομακεδόνων; Θα τους κάνει ντα; Θα κάνει εισβολή στα Σκόπια; Θα τραβήξει το αυτί της εγγυήτριας Αμερικής και της παραστεκούμενης Γερμανίας και θα τις υποχρεώσει να επέμβουν; Μιλάμε για αστειότητες! Η Ελλάδα είναι ανοχύρωτη με τη συμφωνία Τα έχει δώσει όλα χωρίς εγγύηση!

Το τραγελαφικό είναι που ο τέως υπουργός Εξωτερικών προσβλήθηκε δήθεν με την προβοκάτσια Καμμένου και κάλεσε χτες τον κ Τσίπρα να αποδοκιμάσει τον συνεταίρο του! Εξ ίσου προβοκατόρικο. Γιατί ο κ Κοτζιάς ξέρει ότι ο πρωθυπουργός δεν υπάρχει πιθανότητα να αδειάσει την καρδάρα από την οποία πίνει γάλα αυτή τη στιγμή.

Προβοκατόρικο γιατί ο κ Κοτζιάς χτίζει αυτή τη στιγμή μια αντιπολιτευτική γραμμή. Τέτοια που να τον προστατέψει από τις δυσάρεστες επιπτώσεις της συμφωνίας. Τις οποίες θα ρίξει στις πλάτες του κ Τσίπρα, ως κακοδιαχειριστή της! Το έκανε ήδη την περασμένη βδομάδα. Αλλά, χτίζει αντιπολιτευτική γραμμή για να οριοθετηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο ελπίζει να συνεργαστεί σε κυβερνητικό επίπεδο πάλι, αλλά από ισχυρότερη θέση. Συνεταίρου.

Προβοκατόρικο, γιατί χρησιμοποίησε την επίθεση Καμμένου για να οριοθετηθεί και με τη ΝΔ, την οποία κατηγόρησε για «απαράδεκτη ύβρι περί συναλλαγών», αναφερόμενος στις καταγγελίες Μητσοτάκη.

Πρέπει να ομολογήσουμε, ότι ο τέως έχει περισσό θράσος! Γιατί δεν υπάρχει προηγούμενο στην κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας που μια κυβέρνηση συνομιλεί με ξένους παράγοντες και με ένα άλλο κράτος για μια ενδεχόμενη συμφωνία που αφορά μεγάλο εθνικό θέμα και δεν ενημερώνει την αντιπολίτευση ούτε για τις συνομιλίες, ούτε για τη συμφωνία! Ούτε εκ των προτέρων ούτε εκ των υστέρων! Αυτά γίνονται μόνο σε δικτατορίες ή σε καθεστώτα τύπου Γιαρουζέλσκι. Τα οποία καταδίκαζε η ανανεωτική αριστερά και ο Συνασπισμός. Πριν ξεπέσουν στη σημερινή τους κατάντια.

Έτσι, η δήθεν οργή του κ Κοτζιά κατά Καμμένου, ότι «υιοθετεί πλήρως τα ακροδεξιά μυθεύματα για Μυστική Διπλωματία της ελληνικής κυβέρνησης» είναι για γέλια αν δεν είναι εξοργιστικά λασπώδης. Γιατί, με τη γνωστή λάσπη που αγαπάνε τα ιδεολογικά του πρότυπα και που ακολουθεί και η κυβέρνηση, βαφτίζει ακροδεξιό καθετί που ξεσκεπάζει την πραγματικότητα και δε συμφέρει.

Αλλά, ταυτίστηκε ο κ Κοτζιάς με την κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας ύβρι τις καταγγελίες Μητσοτάκη ότι η συμφωνία έγινε με ανταλλάγματα. Με συναλλαγές.

Εδώ ο κ Μητσοτάκης κάνει λάθος. Και αδίκως κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι προχώρησε τη συμφωνία για να κερδίσει την ακύρωση των περικοπών των συντάξεων, που η ίδια είχε ψηφίσει να περικοπούν. Και κάνει λάθος γιατί η κυβέρνηση προχώρησε στη συμφωνία για πολύ πιο ευτελή ανταλλάγματα.

Η συμφωνία επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ. Και οι ΗΠΑ δεν είχαν και δεν έχουν καμιά δικαιοδοσία και ισχύ στο θέμα της περικοπής των συντάξεων. Ακόμα και η επιρροή στο ΔΝΤ δεν δίνει τέτοιο "χαρτί" στην Ουάσινγκτον. Αυτό το χαρτί το κρατάει η Γερμανία και όχι μόνη της. Πρέπει να συμφωνεί η Ολλανδία, η Φιλανδία, η Αυστρία και η Κομισιόν με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Είναι αλήθεια, ότι η Γερμανία θέλει διακαώς να ενώσει τη γραμμή Μόναχο- Θεσσαλονίκη εδώ και δύο αιώνες περίπου. Και θέλει όλο το διάδρομο χωρών υπό την επιρροή της. Η Γερμανία, όμως, δεν είναι η παλιά Γερμανία του Μπίσμαρκ. Και η αμερικανική εισδοχή στα Βαλκάνια, με όλα τα αντιρωσικά χαρακτηριστικά και με όλες τις στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, αφήνουν το Βερολίνο σε ρόλο δεύτερου.

Έτσι, όπως μαρτυράνε και τα τηλεγραφήματα μεταξύ πρεσβείας της Αθήνας- Ουάσινκτον και Ουάσινγκτον με Νίμιτς ήδη από πέρυσι, η επιδίωξη των ΗΠΑ ήταν και είναι η κάμψη της Αθήνας στο θέμα και η ένταξη των Σκοπίων στους οργανισμούς της Δύσης. Εδώ και τώρα. Επειγόντως.

Είναι κωμικό ότι αυτό που δεν τολμάει να πει η κυβέρνηση σαν επιχείρημα για τη συμφωνία το έλεγε γι αυτήν το Ποτάμι! Και μετά τη στροφή του Ποταμιού συνεχίζει να το υπερασπίζεται ο «αντάρτης» κ Δανέλης! Και το επιχείρημα είναι ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση. Και ανήκει στο ΝΑΤΟ. Και ανήκει στην ΕΕ. Επομένως, λέει το επιχείρημα, δεν μπορεί να ακολουθεί άλλη πολιτική παρά μόνο εκείνη, στην οποία ανήκει!

Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ξεστομίζει τέτοια επιχειρήματα. Ακόμα τουλάχιστον! Αλλά, μπορεί και ακολουθεί κατά γράμμα αυτή την πολιτική. Παρόλο που αυτή η πολιτική είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την ιδεολογία, τη ρητορική, το πρόγραμμα, τα πιστεύω, την κοσμοθεωρία του. Τρίχες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει στην πράξη ότι έχει μόνο μια ιδεολογία: Της νομής της εξουσίας. Κι ας εφαρμόζει νεοφιλελεύθερη ή ακροδεξιά πολιτική. Τα βαφτίζει κατά το δοκούν. Υπάρχουν χιλιάδες πρόθυμοι πελάτες του.

Η κατηγορία του κ Μητσοτάκη είναι λανθασμένη. Η κυβέρνηση έχει εισπράξει ένα πολύ μικρότερο αντάλλαγμα από τις συντάξεις. Από τις ΗΠΑ και όχι από τη Γερμανία. Και το αντάλλαγμα είναι ακριβώς το ίδιο που έδωσαν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα το 1944 με τον Στετίνιους, το 1949 με την έκθεση του ΟΗΕ περί ανυπαρξίας μακεδονικής μειονότητας στη χώρα, το 1952 μετά τη συνάντηση Παύλου- Τίτο για το μακεδονικό ζήτημα. Και το οποίο επιχείρημα αθέτησαν το 2004 με τον υιό Μπούς! Αναγνωρίζοντας τα Σκόπια σαν Μακεδονία.

Το αντάλλαγμα σε όλες τις παραπάνω ημερομηνίες ήταν το ίδιο που επικαλέστηκαν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι στον κ Τσίπρα για να τον πείσουν να προχωρήσει στη συμφωνία των Πρεσπών. Μόνο που ο κ Τσίπρας δεν έχει ιδέα από ιστορία. Ιδέα από διπλωματία. Και ιδέα από Μακεδονικό.

Γιατί αν είχε ιδέα θα ήξερε, ότι κάθε φορά που οι ελληνικές κυβερνήσεις έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για τη σλαβομακεδονική προπαγάνδα περί Μακεδονίας του Αιγαίου και περί καταπιεσμένης και εξορισμένης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, οι ΗΠΑ απάντησαν με τον ίδιο στερεότυπο τρόπο: Μην ανησυχείτε. Εμείς είμαστε εδώ. Και εγγυόμαστε ότι δεν θα επιτρέψουμε καμιά αναβίωση του μακεδονικού ζητήματος που αφορά στην Ελλάδα.

Αυτές οι αερολογίες ήταν και οι τωρινές εγγυήσεις που πήρε ο κ Τσίπρας από τους Αμερικάνους. Μαζί με το επιχείρημα ότι η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ αποτρέπει κάθε βλέψη προς την Ελλάδα. Καλά. Ιστορία δεν ήξερε. Δεν ξέρει ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και αλωνίζει κατά της Ελλάδας, ενώ το ΝΑΤΟ σφυρίζει αδιάφορα;

Το ξέρει. Γι αυτό και πείστηκε από το δεύτερο επιχείρημα των Αμερικάνων. Να τον στηρίξουν πολιτικά. Άλλο που δεν ήθελε. Φυσικά, και εδώ πάτησε ο Μητσοτάκης, η καγκελάριος της καρδιάς του κ Τσίπρα του χάιδεψε τα αυτιά για «ευήκοα ώτα στα ελληνικά αιτήματα», λέγε με συντάξεις. Προκειμένου να προσθέσει δέλεαρ στην αμερικανική επιθυμία. Τη φωτογράφησε, άλλωστε, χτες η αλήτικη ανακοίνωση της τσογλαναρίας που κατοικοεδρεύει στο Μαξίμου. Και η οποία, με φρασεολογία Τρούμπας του ’50, παρέπεμπε στην κ Μέρκελ ως ηγέτη που συμμετείχε στη συναλλαγή!

Και με την παραπάνω καταγραφή ελπίζουμε ότι δεν έμεινε αναπάντητο ερώτημα για το ξεπούλημα του ονόματος, της εθνικότητας και της γλώσσας. Γιατί αν έμεινε εδώ είμαστε να το απαντήσουμε.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης