Στις 15.00, το απόσπασμα Μπεγέτη, κατέλαβε την Μπόριγια. Στην Κορυτσά οι Έλληνες περίμεναν την απελευθέρωση....
Διατάχτηκαν ένα τάγμα κι ένας λόχος να την απελευθερώσουν. Ξεκίνησαν αγώνα δρόμου, ποιος θα είχε την τιμή να φτάσει πρώτος. Έφτασαν μαζί στις 17.45, το 1/53 Τάγµα και ο λόχος του 1/27 Τάγµατος.
Εισήλθαν στην πόλη µέσα σε ατµόσφαιρα ενθουσιασµού των ελλήνων κατοίκων που τους υποδέχθηκαν.
Ο Αντισυνταγµατάρχης Πεζικού ∆ηµήτριος Θεοδωράκης ενημέρωσε τον Μπεγέτη που ενημέρωσε τον Παπάγο με το ακόλουθο σήμα. «Ώρα 17:45. Αναφέρω ότι το υπ’εμέ απόσπασμα εισελθόν εις Κορυτσάν απηλευθέρωσε ταύτην. Μπεγέτης. Συνταγματάρχης».
Ο Ιωάννης Μεταξάς βγηκε στην είσοδο της Μ.Βρετανίας και ανήγγειλε έμπλεος χαράς την απελευθέρωση της Κορυτσάς. «Αγαπητοί μου η Κορυτσά κατελήφθη». Για την απελευθέρωση της Κορυτσάς θα τα διαβάσετε εδώ ...
Η Απελευθέρωσή της Κορυτσάς
Με το πρώτο φως της 22ας Νοεµβρίου 1940 ,οι µεραρχίες του Γ΄ Σ.Σ.
άρχισαν πάλι την επιθετική τους κίνηση. Το απόσπασμα του Διοικητή Πεζικού τ
ης IX Μεραρχίας συνταγματάρχη Ιωάννη Μπεγέτη , που το αποτελούσαν το 65ο Σύνταγμα Πεζικού ενισχυμένο με τα Ι/53 και Ι/27 Τάγματα Πεζικού, επιτέθηκε καταλαµβάνοντας τα υψώµατα νότια του χωριού Ντρένοβο και προώθησε περιπόλους προς την πόλη της Κορυτσάς.
Η XV Μεραρχία κατέλαβε τη διάβαση Τσαγκόνι και την κορυφή του Ιβάν, όπου και εγκαταστάθηκε αµυντικά και προώθησε τµήµατά της στα χωριά Σβέζντα, Λεζίστα και Πούστετς. Οι ιταλικές οπισθοφυλακές που είχαν αποµείνει αντιµετωπίστηκαν χωρίς δυσκολία από την IX Μεραρχία.
Στις 15.00 το απόσπασμα Μπεγέτη κατέλαβε την Μπόριγια. Στην Κορυτσά οι Ελληνες περίμεναν την απελευθέρωση. Διατάχτηκαν ένα τάγμα κι ένας λόχος να κυριεύσουν την πόλη. Ξεκίνησαν αγώνα δρόμου, ποιος θα είχε την τιμή να φτάσει πρώτος. Έφτασαν μαζί στις 17.45 το 1/53 Τάγµα και ο λόχος του 1/27 Τάγµατος.
Εισήλθαν στην πόλη µέσα σε ατµόσφαιρα ενθουσιασµού των ελλήνων κατοίκων που τους υποδέχθηκαν. Ο Αντισυνταγµατάρχης Πεζικού ∆ηµήτριος Θεοδωράκης ενημέρωσε τον Μεργέτη που ενημέρωσε τον Παπάγο με το ακόλουθο σήμα. «Ώρα 17:45. Αναφέρω ότι το υπ’εμέ απόσπασμα εισελθόν εις Κορυτσάν απηλευθέρωσε ταύτην. Μεργέτης. Συνταγματάρχης».
18 αεροσκάφη της ελληνικής αεροπορίας επιτέθηκαν στην Ιταλική φάλαγγα μήκους οκτώ χλμ. που υποχωρούσε από την Κορυτσά προς το Πόγραδετς.
Κατά την επιστροφή στο αεροδρόμιο ένα Henschel χτυπήθηκε από ιταλικά καταδιωκτικά στο λέβητα βενζίνης, έπιασε φωτιά και το πλήρωμα το εγκατέλειψε. Ο χειριστής υποσμηναγός ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ υπέκυψε στα τραύματά του, ενώ ο παρατηρητής επέζησε.
ης IX Μεραρχίας συνταγματάρχη Ιωάννη Μπεγέτη , που το αποτελούσαν το 65ο Σύνταγμα Πεζικού ενισχυμένο με τα Ι/53 και Ι/27 Τάγματα Πεζικού, επιτέθηκε καταλαµβάνοντας τα υψώµατα νότια του χωριού Ντρένοβο και προώθησε περιπόλους προς την πόλη της Κορυτσάς.
Η XV Μεραρχία κατέλαβε τη διάβαση Τσαγκόνι και την κορυφή του Ιβάν, όπου και εγκαταστάθηκε αµυντικά και προώθησε τµήµατά της στα χωριά Σβέζντα, Λεζίστα και Πούστετς. Οι ιταλικές οπισθοφυλακές που είχαν αποµείνει αντιµετωπίστηκαν χωρίς δυσκολία από την IX Μεραρχία.
Στις 15.00 το απόσπασμα Μπεγέτη κατέλαβε την Μπόριγια. Στην Κορυτσά οι Ελληνες περίμεναν την απελευθέρωση. Διατάχτηκαν ένα τάγμα κι ένας λόχος να κυριεύσουν την πόλη. Ξεκίνησαν αγώνα δρόμου, ποιος θα είχε την τιμή να φτάσει πρώτος. Έφτασαν μαζί στις 17.45 το 1/53 Τάγµα και ο λόχος του 1/27 Τάγµατος.
Εισήλθαν στην πόλη µέσα σε ατµόσφαιρα ενθουσιασµού των ελλήνων κατοίκων που τους υποδέχθηκαν. Ο Αντισυνταγµατάρχης Πεζικού ∆ηµήτριος Θεοδωράκης ενημέρωσε τον Μεργέτη που ενημέρωσε τον Παπάγο με το ακόλουθο σήμα. «Ώρα 17:45. Αναφέρω ότι το υπ’εμέ απόσπασμα εισελθόν εις Κορυτσάν απηλευθέρωσε ταύτην. Μεργέτης. Συνταγματάρχης».
18 αεροσκάφη της ελληνικής αεροπορίας επιτέθηκαν στην Ιταλική φάλαγγα μήκους οκτώ χλμ. που υποχωρούσε από την Κορυτσά προς το Πόγραδετς.
Κατά την επιστροφή στο αεροδρόμιο ένα Henschel χτυπήθηκε από ιταλικά καταδιωκτικά στο λέβητα βενζίνης, έπιασε φωτιά και το πλήρωμα το εγκατέλειψε. Ο χειριστής υποσμηναγός ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ υπέκυψε στα τραύματά του, ενώ ο παρατηρητής επέζησε.
Σε χρόνο ρεκόρ, ο πρώτος Έλληνας φρούραρχος της πόλης, Αντισυνταγµατάρχης Πεζικού ∆ηµήτριος Θεοδωράκης, τύπωσε και τοιχοκόλλησε παντού προκήρυξη γραµµένη στα ελληνικά και στα αλβανικά που έλεγε : «Εν Ονόµατι του Βασιλέως τον Ελλήνων Γεωργίου του Β΄ και της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Ανακηρύσσω αύθις τήν πόλιν Κορυτσάς Ελευθέραν και καλώ τον λαόν αυτής εις υποταγήν είς τους Ελληνικούς Νόµους.»
Με την είσοδο του ελληνικού Στρατού στην Κορυτσά συγκροτήθηκε µεικτή ελληνοαλβανική επιτροπή που υπέγραψε την παράδοση της πόλης στον Ελληνικό Στρατό. Το πρακτικό της παράδοσης είναι το ακόλουθο:
«Η κάτωθι υπογεγραµµένη επιτροπή της πόλεως Κορυτσάς αποτελούµενη εκ των κυρίων: Αντιπροσώπου αρχιερέως Κορυτσάς Παπαϊωσήφ Σταυροφόρου, του Οσιωτάτου Μουφτή Αφεζ Τζαφέρ Αλή, του Γραµµατέως του ∆ηµαρχείου Κορυτσάς Πετράκη Πιλκάτη, του Προέδρου του εµπορικού Επιµελητηρίου Κορυτσάς Χαράλαµπου Μάνου, του Κότση Τζότζα, του Θεόδωρου Μαλίκη οδοντιάτρου, Βασιλείου Μπάλλη, Σκενδέρη Βίλα, Μηνά Ούτση, Τζάζε Ντισνίτσα, Μουαρέµ Μπούτκα, Σωτήριου Γκούρα, Ναούµ Στράλλα, Επαµεινώνδα Χαρισιάδη ιατρού παραδίδει την πόλη Κορυτσάς εις τους αντιπροσώπους των Ελληνικών Στρατευµάτων Αντισυνταγµατάρχη Θεοδωράκη ∆ηµήτριον και Ταγµατάρχη Πεζικού Χατζήν ∆ηµήτριον. Εν Κορυτσά της 22/Νοεµβρίου/1940.»
Η κατάληψη της Κορυτσάς προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στην Αθήνα. Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος, πανηγυρίζοντας με ενθουσιασμό. Οι καμπάνες ηχούσαν χαρμόσυνα σε όλη τη χώρα, οι άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους και αποφασίστηκε τριήμερος εθνικός εορτασμός.
O Παύλος Παλαιολόγος, απεσταλμένος του «Eλευθέρου Bήματος»
στο μέτωπο απέστειλε στην εφημερίδα την παρακάτω ενθουσιώδη ανταπόκριση:
«METΩΠON HΠEIPOY, 22 Nοεμβρίου (του απεσταλμένου μας).
"H Ήπειρος ολόκληρος εις μίαν ψυχήν πανηγυρίζει ενθουσιωδώς
την κατάληψιν της Kορυτσάς. O Mητροπολίτης Iωαννίνων Σπυρίδων, εθναπόστολος,
περιερχόμενος το μέτωπον, με ησπάσθη ψιθυρίζων: «Ωμίλησεν ο Θεός. Oύτοι εν
άρμασιν, ούτοι εν ίπποις, ημείς εν ονόματι Θεού». Oι στρατιώται αγκαλιάζουν
αλλήλους. Mε ψυχήν πλημμυρισμένην από συγκίνησιν και υπερηφάνειαν, συγκεντρώνω
από τραυματίας αξιωματικούς στοιχεία από τας προχθεσινάς και χθεσινάς μάχας εις
το μέτωπον της Hπείρου. Xρειάζεται νέος Όμηρος διά την περιγραφήν της σημερινής
εποποιΐας. Zώμεν εις μίαν ατμόσφαιραν μέθης και παραληρήματος".
Ο Αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος εξέδωσε τη νύχτα της 22ας Νοεμβρίου το υπ’ αριθμόν 27 λιτό πολεμικό ανακοινωθέν, «Κορυτσά, Φιλιάται, Λεσκοβίκιον ελευθερώθηκαν σήμερα».
Στον τοµέα της ΟΜ «Κ», η X Μεραρχία κατέλαβε αµαχητί τη γραµµή Καµένιτσα – Μποµποστίτσα και η XI Μεραρχία προωθήθηκε εκατέρωθεν της οδού Ερσέκας – Κορυτσάς επί των υψωµάτων από Κιάφε Κιάριτ µέχρι το χωριό Μούτκε.
Οι απώλειες του ΤΣ∆Μ από την έναρξη της επίθεσης στην τοποθεσία Μόραβας – Ιβάν µέχρι και την ολοκλήρωση της κατάληψης της Κορυτσάς ήταν σηµαντικές αφού ανέρχονται σε 34 αξιωµατικούς και 590 οπλίτες νεκρούς και 82 αξιωµατικούς και 2.266 οπλίτες τραυµατίες.
Στο παραλιακό μέτωπο, οι Έλληνες μπήκαν στην Ηγουμενίτσα και τη βρήκαν παραδομένη στις φλόγες. Σαγιάδα, Πωγώνι και Φιλιάτες είχαν ακολουθήσει την ίδια μοίρα.
Το τελευταίο προγεφύρωμα των Ιταλών σε ελληνικό έδαφος, οι Φιλιάτες, απελευθερώθηκε στις 22 Νοεμβρίου.
Προηγουμένως, με ραδιοφωνικό του διάγγελμα ο Ιωάννης Μεταξάς απάντησε στον λόγο του Μουσολίνι που απειλούσε «να τσακίσει τα πλευρά της Ελλάδος», λέγοντας, ότι υπερασπιζόταν εκείνο που δίδει αξίαν στην ζωήν μας: «Την ελευθερίαν μας, την εθνική μας ανεξαρτησίαν και την τιμήν μας» και τόνιζε ότι ,«είμαστε αποφασισμένοι να μείνωμεν έθνος ισχυρόν και ανεξάρτητον».
«Προ είκοσι ημερών ένας ύπουλος και δόλιος εχθρός, μας επετέθη, χωρίς καμίαν αιτίαν, με μόνον σκοπόν να μας αρπάσει ότι πολυτιμότερον έχωμεν, εκείνο που δίδει αξίαν στην ζωήν μας: την ελευθερίαν μας, την εθνική μας ανεξαρτησίαν και την τιμήν μας. Ολόκληρος η Ελλάς εσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος σαν μια μάζα συμπαγής, και εις την έκκλησιν του Βασιλέως έλαβε τα όπλα. Σκληροί αγώνες διεξήχθησαν ευθύς εξ αρχής και την πρώτην κρούσιν υπέστη η στρατιά μας της Ηπείρου, της οποίας η σθεναρά αντίστασις εκάλυψε την επιστράτευσιν και την συγκέντρωσιν των πολεμικών μας δυνάμεων».
Η αναφορά αυτή του Μεταξά είχε ιδιαίτερη σημασία διότι ως υπουργός αμύνης» διαπίστωνε ότι «η σθεναρά αντίστασις» του Κατσιμητρου, «εκάλυψε την επιστράτευσιν και την συγκέντρωσιν των πολεμικών μας δυνάμεων»,
δηλαδή έκανε αυτό που του ζητούσαν τα… σχέδια του διαγγελέας, και έκλεισε το ζήτημα της «απειθαρχίας του», που προφανώς υποκινούσε ο Διαγγελέας. Βεβαίως ο Μεταξάς εάν παρέπεμπε στο στρατοδικείο τον Λιούμπα για εγκατάλειψη θέσεως προ του εχθρού, θα είχε απαλλαγεί από τον «στρατάρχη διαγγελέα», και ίσως θα παρέμενε ζωντανός, για να δει το τέλος του πολέμου .
Ο Μεταξάς τότε, που είχε πλήρη επίγνωση της καταστάσεως τόνιζε: «Αγωνιζόμεθα δι΄ αγαθά των οποίων η σπουδαιότης, ξεπερνά τα συνορα μας και τα όρια της Βαλκανικής και εκτείνεται εις ολόκληρον την Ανθρωπότητα. Οφείλομεν να ευχαριστώμεν τον Θεόν, διότι η Πρόνοια του έθεσε και πάλιν την Ελλάδα πρωτοπόρον ενός τόσον ευγενούς Αγώνος».
Το ραδιοφωνικό διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά της 22ας Νοεμβρίου 1940,
το έχω δημοσιεύσει εδώ...
.http://deltio11.blogspot.gr/2016/11/22-1940-26_93.html
Την ίδια ημέρα ο Μουσολίνι, απάντησε στο τηλεγράφημα του Χίτλερ, και απέδιδε την ιταλική αποτυχία, στον «κακό καιρό», στους «Βουλγάρους που έπρεπε να επιτεθούν στην Ελλάδα», και «στους προδότες Αλβανούς που λιποτάκτησαν». Στο τηλεγράφημα του Μουσολίνι προσφερόταν να συναντήσει τον Φράνκο, «ώστε να εξασκήσει την απαραίτητη πίεση για να πετύχει την είσοδό του στη σύρραξη», και στο «ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟ ΧΑΡΤΙ».
« Είμαι πρόθυμος να εγγυηθώ τα σημερινά σύνορα και να παραχωρήσω τη Θεσσαλονίκη στη Γιουγκοσλαβία, με τους εξής όρους: α) ότι η Γιουγκοσλαβία θα προσχωρήσει στο Τριμερές Σύμφωνο, β) ότι θα παροπλίσει την Αδριατική, και γ) ότι η επέμβασή της θα κανονισθεί έτσι ώστε οι γιουγκοσλαβικές δυνάμεις να συμμετάσχουν στον αγώνα μόνον αφού η Ελλάδα πάρει το πρώτο μαστίγωμα αποκλειστικά από τους Ιταλού».
Στο τηλεγράφημα του Ντούτσε της 22ας Νοεμβρίου 1940, αναφέρονται για πρώτη φορά, «οι παραχωρήσεις, στον λιμένα της Θεσσαλονίκης,
προς τη Γιουγκοσλαβία», που ήταν μια ιταλική πρόταση, και όχι Γερμανική.
Από το τηλεγράφημα του Μουσολίνι, αποδεικνύεται και η πλαστότητα της νόθας, δήθεν ομιλίας Μεταξά, στους εκδότες των εφημερίδων, στην οποία υποτίθεται ότι αναφέρθηκε σε «παραχωρήσεις» .
Επαναλαμβάνω το γνωστό απόσπασμα, που συνέταξε η ΚΥΠ το 1961, αλλά το αποδέχεται (δυστυχώς) η ανιψιά του κυβερνήτη.
«Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως ασήμαντοι εμπρός εις τα οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα τα οποία θα είχεν διά την Ελλάδα ή Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορουσε να είναι αύτο το έλάχιστον τελικώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς».
Η Γερμανική πολιτική δεν προέβλεπε ικανοποίηση του Βουλγαρικού αλυτρωτισμού τον Οκτώβριο του 1940.
Η Γερμανική πολιτική μετεβλήθη μετά τη δολοφονία του Μεταξά!
Το τηλεγράφημα του Ντούτσε θα το διαβάσετε και αυτό εδώ
http://deltio11.blogspot.gr/2016/11/22-1940-26_93.html
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου