ΗΠΑ και Γερμανία θέλουν να εκμεταλλευτούν τις διαχρονικές σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών
Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά*
Το περίγραμμα του «μακεδονικού ζητήματος» σκιαγραφείται στο ιδεολογικό μανιφέστο του Κρίστε Μισίρκoφ στο βιβλίο του «Μακεδονικές υποθέσεις», που εκδόθηκε στη Σόφια το 1903. Ο Μισίρκoφ θεωρεί τον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας ενιαίο και αδιάσπαστο και ταυτόχρονα υιοθετεί την αξιωματική θέση ότι «η Μακεδονία πρέπει να κατοικηθεί μόνο από μία μακεδονική σλαβική εθνότητα ενώ δεν πρέπει να υπάρχει καμία θέση για Σέρβους, Βούλγαρους και Eλληνες». Εδώ πρώτη φορά οριοθετείται ιδεολογικά η πολιτική αρχή της «Ενιαίας και Ανεξάρτητης Μακεδονίας», όπου δεν θα υπάρχουν άλλες βαλκανικές εθνότητες παρά μόνο «Σλάβοι Μακεδόνες». ...
Το «μακεδονικό ιδεολόγημα» υιοθέτησαν ταυτόχρονα στη Μόσχα η Κομμουνιστική Διεθνής και η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία στην 6η συνδιάσκεψή της τον Νοέμβριο του 1922. Αντιθέτως, το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κίνημα ήδη από το 1920, ένθα ετέθη πρώτη φορά το «μακεδονικό ζήτημα», διχάστηκε επί του θέματος, όταν η πολιτική γραμμή Μάξιμου - Κολλιόπουλου περί «Ενιαίας και Ανεξάρτητης Μακεδονίας» υπερίσχυσε της αντίθετης άποψης των Κορδάτου - Αποστολίδη, η οποία συνέκλινε με τις εθνικές θέσεις.
Ετσι. στις 18 Ιανουαρίου 1928 με την υπ’ αριθμόν 77 εγκύκλιο του ΚΚΕ «Περί του Μακεδονικού» ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Ο Μακεδονικός λαός ευρίσκεται υπό τον εθνικό ζυγό και την εθνική καταπίεση... Ο αυτοκαθορισμός μέχρι κρατικού χωρισμού του Μακεδονικού λαού είναι η πάλη κατά του ξένου εθνικού ζυγού για την πλήρη ανεξαρτησία και την πλήρη απελευθέρωσή του... Το σύνθημα “Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία” είναι η έκφραση, η διατύπωση της πάλης αυτής...».
Η θέση του ΚΚΕ στο «μακεδονικό ζήτημα» όχι μόνο υπήρξε το σημαντικότερο αίτιο των διώξεων που υπέστη την περίοδο 1920-1940 από το βενιζελικό καθεστώς και τη δικτατορία του Μεταξά, όπως ορθώς προέβλεψε ο Κορδάτος, αλλά παράλληλα ήταν και η αθέατη πλευρά των ενδοκομματικών συγκρούσεων, που αργότερα, μετά τον Εμφύλιο, το οδήγησαν στη διάσπασή του. Οι φραξιονιστές του ΚΚΕ Εσωτερικού και αργότερα του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου και ακολούθως του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκαν παραλλήλως της κομματικής γραμμής Μάξιμου - Κολλιόπουλου, προσαρμοσμένης βεβαίως στα πολιτικά και τα ιδεολογικά δεδομένα τού σήμερα, επειδή πιστεύουν ότι θα πρέπει να παραχωρηθεί το όνομα άνευ συνταγματικών αναθεωρήσεων και εγγυήσεων. Αντιθέτως, το ορθόδοξο Κομμουνιστικό Κόμμα βρίσκεται σήμερα πλησιέστερα στην πολιτική θέση της γραμμής Κορδάτου - Αποστολίδη, επιμένοντας στην απαλοιφή των αλυτρωτικών άρθρων του Συντάγματος των Σκοπίων. Μέσα σε αυτό το ιδεολογικό και ιστορικό πλαίσιο είναι πλήρως κατανοητό και ερμηνεύσιμο ότι οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του Ουράνιου Τόξου, όπως και σε αντίστοιχες εκδηλώσεις στα Σκόπια, ευρισκόμενοι ουσιαστικά σε αντίθεση με τις εθνικές θέσεις της χώρας από την οποία μισθοδοτούνται, καθώς και με το λαϊκό αίσθημα.
Επιπροσθέτως, οι σχέσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τα πολιτικά στελέχη των Σκοπίων στηρίζονται σήμερα όχι μόνο σε κοινές ιδεολογικές αρχές και αντιλήψεις, αλλά έχουν και βαθιές ιστορικές ρίζες επειδή σφυρηλατήθηκαν μέσα από την περιπετειώδη διαδρομή ενός μέρους του Κομματικού Αρχείου του ΚΚΕ, το οποίο μετά την απομάκρυνσή του από τη Ρουμανία, λόγω των πολιτικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων της εποχής, στεγάστηκε στα Σκόπια, για να περιέλθει αργότερα στην κατοχή του ΚΚΕ Εσωτερικού, τα στελέχη του οποίου όχι μόνο δεν ξέχασαν την εξυπηρέτηση των Σκοπιανών σε μία δύσκολη για αυτά στιγμή, αλλά είναι και απολύτως συνεπή με τη διαχρονική πολιτική γραμμή και θέση τους στο «μακεδονικό ζήτημα».
Επί τη βάσει των ανωτέρω ιστορικών και ιδεολογικών δεδομένων μπορούν να ερμηνευθούν και οι ενθουσιώδεις προτάσεις περί «Μακεδονίας του Ιλιντεν», οι οποίες υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να έχουν κομισθεί εις τας Αθήνας. Στο ίδιο μήκος κύματος τοποθετούνται και οι αναφορές περί «κοινής κατοχής της ιστορίας της αρχαίας Μακεδονίας με τα Σκόπια». Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν να αντιληφθούν τις αρνητικές γεωπολιτικές, ιστορικές και ψυχολογικές συνέπειες που θα έχει για τη χώρα και τον ελληνικό λαό η παραχώρηση μέρους της Ιστορίας του στα Σκόπια.
Η θέση του ΚΚΕ στο «μακεδονικό ζήτημα» όχι μόνο υπήρξε το σημαντικότερο αίτιο των διώξεων που υπέστη την περίοδο 1920-1940 από το βενιζελικό καθεστώς και τη δικτατορία του Μεταξά, όπως ορθώς προέβλεψε ο Κορδάτος, αλλά παράλληλα ήταν και η αθέατη πλευρά των ενδοκομματικών συγκρούσεων, που αργότερα, μετά τον Εμφύλιο, το οδήγησαν στη διάσπασή του. Οι φραξιονιστές του ΚΚΕ Εσωτερικού και αργότερα του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου και ακολούθως του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκαν παραλλήλως της κομματικής γραμμής Μάξιμου - Κολλιόπουλου, προσαρμοσμένης βεβαίως στα πολιτικά και τα ιδεολογικά δεδομένα τού σήμερα, επειδή πιστεύουν ότι θα πρέπει να παραχωρηθεί το όνομα άνευ συνταγματικών αναθεωρήσεων και εγγυήσεων. Αντιθέτως, το ορθόδοξο Κομμουνιστικό Κόμμα βρίσκεται σήμερα πλησιέστερα στην πολιτική θέση της γραμμής Κορδάτου - Αποστολίδη, επιμένοντας στην απαλοιφή των αλυτρωτικών άρθρων του Συντάγματος των Σκοπίων. Μέσα σε αυτό το ιδεολογικό και ιστορικό πλαίσιο είναι πλήρως κατανοητό και ερμηνεύσιμο ότι οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του Ουράνιου Τόξου, όπως και σε αντίστοιχες εκδηλώσεις στα Σκόπια, ευρισκόμενοι ουσιαστικά σε αντίθεση με τις εθνικές θέσεις της χώρας από την οποία μισθοδοτούνται, καθώς και με το λαϊκό αίσθημα.
Επιπροσθέτως, οι σχέσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τα πολιτικά στελέχη των Σκοπίων στηρίζονται σήμερα όχι μόνο σε κοινές ιδεολογικές αρχές και αντιλήψεις, αλλά έχουν και βαθιές ιστορικές ρίζες επειδή σφυρηλατήθηκαν μέσα από την περιπετειώδη διαδρομή ενός μέρους του Κομματικού Αρχείου του ΚΚΕ, το οποίο μετά την απομάκρυνσή του από τη Ρουμανία, λόγω των πολιτικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων της εποχής, στεγάστηκε στα Σκόπια, για να περιέλθει αργότερα στην κατοχή του ΚΚΕ Εσωτερικού, τα στελέχη του οποίου όχι μόνο δεν ξέχασαν την εξυπηρέτηση των Σκοπιανών σε μία δύσκολη για αυτά στιγμή, αλλά είναι και απολύτως συνεπή με τη διαχρονική πολιτική γραμμή και θέση τους στο «μακεδονικό ζήτημα».
Επί τη βάσει των ανωτέρω ιστορικών και ιδεολογικών δεδομένων μπορούν να ερμηνευθούν και οι ενθουσιώδεις προτάσεις περί «Μακεδονίας του Ιλιντεν», οι οποίες υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να έχουν κομισθεί εις τας Αθήνας. Στο ίδιο μήκος κύματος τοποθετούνται και οι αναφορές περί «κοινής κατοχής της ιστορίας της αρχαίας Μακεδονίας με τα Σκόπια». Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν να αντιληφθούν τις αρνητικές γεωπολιτικές, ιστορικές και ψυχολογικές συνέπειες που θα έχει για τη χώρα και τον ελληνικό λαό η παραχώρηση μέρους της Ιστορίας του στα Σκόπια.
Το Βερολίνο και η Ουάσινγκτον, έχοντας κατανοήσει το πολιτικό ασυνείδητο του ΣΥΡΙΖΑ, πιέζουν σήμερα αφόρητα τη χώρα για την άμεση αποδοχή των θέσεων των Σκοπίων, επειδή γνωρίζουν ότι δεν θα έχουν καλύτερη ευκαιρία στο μέλλον για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους στα Βαλκάνια.
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου