«Την γλώσσαν μού έδωσαν Ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου» λέγει ο βραβευθείς με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979, Οδυσσέας Ελύτης. Χωρίς την Ελληνική Γλώσσα ούτε πνευματικός πολιτισμός θα υπήρχε αλλά ούτε και η χριστιανική διδασκαλία θα είχε εξαπλωθεί. Άλλωστε μετά τους φιλόσοφους της κλασσικής εποχής ουδέν νεώτερον έχει λεχθεί.
Γι’ αυτούς τους λόγους η Ελληνική Γλώσσα θα έπρεπε να είχε καθιερωθεί ως παγκόσμια.
Αυτά εν ολίγοις αφού κάποιοι φρόντισαν ακόμα και τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών είτε να την καταργήσουν είτε να την υποβαθμίσουν, εξ ου και οδηγηθήκαμε στη γλωσσική πενία και βαρβαρότητα αλλά και εν πολλοίς στην αγραμματοσύνη.
«Δαρείου και Παρισάτιδος γίγνονται παίδες δύο πρεσβύτερος μεν Αρταξέρξης νεώτερος δε Κύρος» (Ξενοφώντος Κύρου Ανάβασις). Έτσι αρχίζαμε τότε την εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών στα Ελληνικά Γυμνάσια, φυτώρια πνευματικής αλλά και εθνικής και ηθικής διαπαιδαγώγησης.
Σήμερα, πολλές φορές, διαβάζουμε «γλωσσικά μαργαριτάρια» μάλιστα και σε σοβαρά έντυπα. Αλλά τι εννοούμε όταν λέγομε «γλωσσικά μαργαριτάρια»; Γλωσσικό μαργαριτάρι θεωρείται ένα πολύ σοβαρό γλωσσικό σφάλμα∙ σφάλμα που προδίδει ελλιπή κατάρτιση. Από τα κείμενα μαθητών αλιεύει κανείς πολλά μαργαριτάρια ή όταν ανοίξει κάποιος το στόμα του πετάει κάποια μαργαριτάρια.
Αναφέρω χαρακτηριστικά μερικά όπως μεταδίδονται από τα ηλεκτρονικά ή έντυπα ΜΜΕ.
Μεταδίδεται μία έκτακτη είδηση (breaking news) και αντί να γίνεται λόγος για «απ’ ευθείας μετάδοση» ομιλούν για «ζωντανή μετάδοση» από το αγγλικό «live». Άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί πλην των Αγγλοσαξώνων χρησιμοποιούν τη λέξη «direct» (απ’ ευθείας).
Ακούσαμε πρόσφατα και το εξής ανεκδιήγητο, «Θα μεταβούμε ζωντανά στο Προεδρικό Μέγαρο για να σας μεταδώσουμε…».
Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης ή τηλεοπτικής συζήτησης υποβάλλεται μία ερώτηση και αντί να απαντηθεί ευθέως ή να λεχθεί «ακούστε», λέγουν «κοιτάχτε» (συνήθως) αλλά να κοιτάξουν πού;
Γίνεται λόγος για «επωνύμους» αλλά «επώνυμοι» είμαστε όλοι εφόσον έχουμε ονοματεπώνυμο. Αν κάποιος διαπρέπει θα τον χαρακτηρίσουμε π.χ. ως διάσημο ή διαπρέποντα.
Χρησιμοποιείται η φράση «διαφωνώ κάθετα», όρος γεωμετρικός, ενώ το ορθό είναι «διαφωνώ έντονα» ή «ριζικά».
Για την υπογραφή ενός συμβολαίου ή σύμβασης λέγουν «θα πέσουν ή έπεσαν υπογραφές», ενώ το ορθό είναι «υπογράφηκε» ή «θα υπογραφεί».
Χρησιμοποιούν σε μετάφραση το αγγλικό «at the end of the day» – στο τέλος της ημέρας που φυσικά… νυχτώνει. Το ορθό είναι «τελικά», «εν τέλει», «συμπερασματικά», «εν κατακλείδι» κ.λπ. αναλόγως της περίπτωσης.
Συχνά γίνεται λόγος για «λίστες» π.χ. «λίστες αναμονής στα νοσοκομεία». Και μετά μας λέγουν των «λιστών», ενώ θα μπορούσαν να γράψουν ο κατάλογος ή οι κατάλογοι, διαφορετικά θα έλεγαν των «λιστών» και πώς θα ξεχωρίζει από των «ληστών».
Έχει τώρα καθιερωθεί η φράση «καλό υπόλοιπο» όταν π.χ. αποχαιρετούμε κάποιον. Αποχαιρέτα τον και ευχήθου του «καλή συνέχεια» και «καλή επιτυχία».
«Διεξήχθη εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν Έλληνες και Κύπριοι καλλιτέχνες». Οι εκδηλώσεις οργανώνονται, δεν διεξάγονται και οι συμμετέχοντες είναι Ελλαδίτες και Κύπριοι και φυσικά… όχι Ζουλού, Έλληνες και μάλιστα ακραιφνείς είμαστε και εμείς οι Κύπριοι.
Θα γίνει το τελικό «deal» για την εξαγορά της επιχείρησης…
Απλούστατα θα γίνει η τελική ή ολοκληρωμένη συμφωνία ή συναλλαγή.
Και το «Mall» δεν είναι τίποτε άλλο από «εμπορικό κέντρο».
Μερικοί αρθρογράφοι δημοσιεύουν τις απόψεις τους υπό τον τίτλο «editorial». Η Σκεύη Σταύρου έγραφε «Σκευωρίες» και η Πετρούλα Αργυρού «Πετροβολισμούς». Τι ωραία και τι εύστοχα!
Οι δράστες της ληστείας μιλούσαν «Κυπριακά» ή σε άλλες περιπτώσεις «σπασμένα Ελληνικά». Δεν υπάρχει κυπριακή γλώσσα αλλά διάλεκτος (όπως η τσακωνική, η ποντιακή, η γκρεκάνικη και άλλες) που έχει τις ρίζες της στον Όμηρο ή την αρκαδοκυπριακή.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε δεκάδες παραδείγματα εκβαρβαρισμού της γλώσσας μας. Βεβαίως είναι και τα λεγόμενα «Greeklish» ή για τους Γάλλους τα «Franglais».
Όταν θέλεις να καθυποτάξεις ένα λαό και να καταστρέψεις τις αντοχές και αντιστάσεις του, να καταστρέψεις τον πολιτισμό του, να τον αποκόψεις από τις ρίζες του, πλήξε πρώτα τη γλώσσα του.
Αν θέλουμε, λοιπόν, να κρατούμε στις ρίζες μας ας φροντίσουμε οι νέοι μας να μπορούν να διαβάσουν την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, να μελετήσουν τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, να απαγγείλουν τον Γιώργο Σεφέρη και τον Οδυσσέα Ελύτη και τους συμπατριώτες μας Βασίλη Μιχαηλίδη και Δημήτρη Λιπέρτη και όλους τους άλλους που θεμελίωσαν τον σύγχρονο παγκόσμιο πνευματικό πολιτισμό.
*Πρώην συνδικαλιστής.
Φιλελεύθερος
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου