6 αποδείξεις νέας φτώχειας

Στήλη Άλατος

Και τώρα, μετά την υπογραφή και του 4ου μνημόνιου, που βαφτίστηκε έξοδος από τα μνημόνια, η κυβέρνηση προαναγγέλλει χωρισμό εκκλησίας και κράτους. Την ώρα που δεν μπορεί να χωρίσει δυο γαϊδάρων άχυρα σε κάθε τομέα διακυβέρνησης. Όπως είπε κι ο φυσικός αυτουργός Αλέκος Αλαβάνος προχτές, δεν πέρασε πιο προδοτική κυβέρνηση από τη χώρα. «Ούτε ο Μεταξάς ούτε ο Παπαδόπουλος δέχτηκαν να κάνουν όσα αυτοί.»...


Πέρα από φανφάρες και γενικολογίες, ποια είναι η θέση των Ελλήνων πολιτών μετά τις αποφάσεις του eurogroup και τη φιέστα του Ζαππείου; Ας τη δούμε μέσα από τα βασικά της στοιχεία.

Τροφή. Οι τιμές των τροφίμων κάθε είδους αυξάνονται και θα αυξάνονται είτε στις λαϊκές αγορές είτε στα σούπερ μάρκετ. Γιατί η κυβέρνηση δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με την πολιτική τιμών που ακολουθούν παραγωγοί, έμποροι και εισαγωγείς. Αντιθέτως, έχει αφήσει το πεδίο της κερδοφορίας των μεγάλων αλυσίδων ελεύθερο, καθώς και το επίπεδο κερδοφορίας (κερδοσκοπίας για την ακρίβεια) όλων των μεσαζόντων σε όλες τις αγορές. Έλεγχος συντονισμένος και διαρκής δεν υπάρχει Δεν ασχολείται κεντρικά η κυβέρνηση με το θέμα. Όλα είναι αποσπασματικά. Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη.

Στέγαση. Οι τιμές ενοικίων σε όλη τη χώρα έχουν εκτοξευτεί εδώ και ένα χρόνο εξ αιτίας της μίσθωσης κατοικιών μέσω AIRBnB. Παράλληλα, οι επιδοτήσεις ενοικίων για αναξιοπαθούντες έχουν κοπεί στο μεγαλύτερό τους μέρος, με βάση τις διαταγές των δανειστών. Ταυτόχρονα, ενώ τα ενοίκια σκαρφαλώνουν, οι αποδοχές μένουν οι ίδιες όταν δεν μειώνονται κι όλας.

Από την άλλη πλευρά ο ΕΝΦΙΑ αυξάνεται και παγιώνεται, με αποτέλεσμα να λειτουργεί σαν μηχανισμός μακροχρόνιας δήμευσης της περιουσίας. Ακόμα χειρότερα: Επειδή ο τρόπος που επιβάλλει η κυβέρνηση τις λεγόμενες αντικειμενικές τιμές ακινήτων είναι απατεωνίστικος και έξω από την πραγματικότητα, αλλά μέσα στην εισπρακτική και ψηφοθηρική πρακτική της, οι τιμές αυτές όχι μόνο είναι φορομπηχτικές, αλλά, με παρέμβαση των δανειστών θα αλλάξουν από το 2019 για να ευθυγραμμίζουν τις εμπορικές με τις φορολογικές αξίες.

Οι τιμές αγοράς ακινήτων είναι απρόσφορες για τον μέσο Έλληνα πολίτη. Με αποτέλεσμα τα περισσότερα σπίτια Ελλήνων να περνάνε σε χέρια ξένων κυρίως εταιριών, που τα κρατάνε για να κερδίσουν σε καλύτερες μέρες ή για να κερδίζουν από τις βραχυχρόνιες μισθώσεις τους. Και είναι πολλά τα σπίτια και πολλά τα ξένα κεφάλαια. Κάποτε η ελληνική ιδιοκτησία ήταν ελληνική. Τώρα θα είναι παρατηρητές οι Έλληνες στις περιουσίες τους.

Εργασία. Με πάνω από 1.500.000 πραγματικούς άνεργους, το εργασιακό τοπίο έχει μείζον πρόβλημα. Γιατί περίπου το 1.000.000 είναι άνθρωποι στοιχειώδους ή γυμνασιακής εκπαίδευσης, οι οποίες δεν είναι ελκυστικές στις περισσότερες από τις επιχειρήσεις που ζητάνε εξειδικευμένους εργαζόμενους, με τουλάχιστον γνώση εφαρμογών κομπιούτερ. Αυτοί οι ίδιοι επίσης, είτε δεν κατευθύνονται στην οικοδομική και γεωργική παραγωγή, είτε δεν προτιμάται από αυτές. Από το υπόλοιπο άνεργο δυναμικό ένα μεγάλο μέρος είναι μακροχρόνια άνεργοι ηλικίας από 40 ετών και πάνω, με ελάχιστες ελπίδες για δουλειά, ενώ ένα άλλο κομμάτι προτιμά τα επιδόματα ανεργίας συν κάτι χαρτζιλίκια από την ανάληψη εργασίας.

Όλη αυτή η συνθήκη όχι απλώς δεν αλλάζει, αλλά δεν υπάρχει πρόβλεψη βελτίωσής της άλλη από τα ευχολόγια και τα επαναστατικά ξόρκια των υπουργών. Οι οποίοι διαγκωνίζονται ποιος θα τάξει περισσότερους διορισμούς στην αυτοδιοίκηση και στο δημόσιο. Για να αυξηθεί η παραγωγικότητα της οικονομίας, από την οποία περιμένει το δημόσιο να αποκτήσει λεφτά για να πληρώσει τους διορισμένους! Μνημείο ανευθυνότητας και ανοησίας, που μας έφερε, μεταξύ άλλων, εδώ που είμαστε.

Αμοιβή. Με το 4ο μνημόνιο που υπέγραψε και πανηγύρισε στο Ζάππειο η κυβέρνηση, μειώνονται μέχρι και 40% οι συντάξεις που μέχρι σήμερα θρέφουν ένα κομμάτι του πληθυσμού και, κυρίως, της ελληνικής νεολαίας. Ταυτόχρονα, από το 2020 ενοποιούνται στην πράξη όλα τα ταμεία σε ένα που θα δίνει συντάξεις Βουλγαρίας. Ενώ οι τιμές τροφίμων, στέγασης και ασφάλισης θα είναι σε επίπεδα Γερμανίας.

Οι πραγματικοί μισθοί στον ιδιωτικό τομέα παραμένουν και θα παραμένουν σε επίπεδα από 180 μέχρι 480 ευρώ στην πλειονότητά τους για όλους τους νέους, που είναι το μέλλον. Οι μισθοί στο δημόσιο εξακολουθούν και είναι προνομιακοί, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια στρατιά από αδιάφορους για εργασία και παραγωγή πολίτες που αναζητούν την ασφάλεια σε μια καρέκλα που παράγει μόνο ελλείμματα και αντιπαραγωγικές ώρες.

Οι συλλογικές συμβάσεις και οι αυξήσεις του κατώτατου μισθού, που διαφημίζει η κυβέρνηση απαγορεύονται ρητώς και δια ροπάλου από τα κείμενα που υπέγραψε η κυβέρνηση, αν δεν ανταποκρίνονται σε αντίστοιχη αύξηση της παραγωγής. Ποιάς παραγωγής, από ποιους…

Ταυτόχρονα, αυξάνονται και θα αυξάνονται βασικά μεγέθη, όπως είναι τα κάθε είδους εισιτήρια, καύσιμα, μεταφορικά για όλους. Εκτός από εκείνους που έχουν.

Ασφάλιση. Με τους μισθούς στο ναδίρ, οι ασφαλιστικές εισφορές είναι λίγες και μικρές. Επομένως, τα λεφτά στα ασφαλιστικά ταμεία λιγοστεύουν. Από την άλλη, οι δανειστές έχουν επιβάλει περιορισμό στην αιμοδοσία του προϋπολογισμού προς τα ταμεία. Έχεις, πληρώνεις. Δεν έχεις, δεν πληρώνεις, είναι η νέα συνθήκη στην ασφάλιση. Η οποία έχει όλο και λιγότερα για να πληρώνει.

Αυτή η συνθήκη φέρνει όλο και λιγότερες συντάξεις στο μέλλον και εκμηδενισμό των επιδομάτων κάθε είδους. Ήδη, με το 4ο μνημόνιο η κυβέρνηση υπέγραψε τον περιορισμό των επιδομάτων αναπηρίας και την όλο και πιο αυστηρή εξέτασή και περιορισμό τους.

Περίθαλψη. Με όλα τα παραπάνω στοιχεία σε διαρκή μείωση, τα κονδύλια για τη περίθαλψη θα είναι όλο και λιγότερα όσον αφορά στη συμμετοχή των πολιτών. Αυτό σημαίνει όλο και λιγότερα έσοδα για αμοιβές γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού, υποδομών, φαρμάκων, μηχανολογικού εξοπλισμού, αναλώσιμων και υπηρεσιών φροντίδας. Με τη δραστική περικοπή δημοσίων δαπανών που έχει υπογράψει η κυβέρνηση, ο χώρος της Υγείας θα κινηθεί σε εικόνες δεκαετίας 1970. Ήδη οι εικόνες στα νοσοκομεία είναι μιας 30ετίας πίσω, ενώ οι αμοιβές γιατρών και νοσοκόμων υπολείπονται αρκετών διοικητικών καρεκλοκένταυρων!

Αυτή η καταγραφή μπορεί αν συνεχιστεί για όλους τους τομείς της ζωής και της οικονομίας μετά το 4ο μνημόνιο, ή αν θέλετε, μετά το eurogroup και την… έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, που διαφημίζει η κυβέρνηση. Ενώ δεν υπάρχει έξοδος για 48 χρόνια εξ αιτίας του ενός και μόνου τρίτου μνημονίου της κυβέρνησης του 2015.

Όλα τα παραπάνω είναι η καθημερινή ζωή των πολιτών. Το φαϊ τους, η στέγη τους, η δουλειά τους, η ασφάλισή τους. Και κάτι παραπάνω: Η Παιδεία τους. Που γίνεται όλο και πιο ακριβή με την παραπαιδεία που θριαμβεύει χωρίς ορατό τέλος. Η Παιδεία, χωρίς την οποία ο λαός και οι κυβερνήτες του είναι καταδικασμένοι να ξανασκάσουν στον τοίχο της χρεωκοπίας. Με μαθηματική ακρίβεια.

Επειδή αυτοί που κυβερνάνε και υπογράφουν και αποφασίζουν δεν είναι παρά αμόρφωτοι και ανίδεοι τυχοδιώκτες. Διαχρονικά. Τους οποίους κάποιος τους ψηφίζει. Διαχρονικά. Και θα συνεχίζει να τους ψηφίζει για όσο όσοι δεν τρώνε σανό θα παρακολουθούν αδιάφοροι, αμέτοχοι, ανενεργοί πολίτες. Μας πάνε για νέα καταστροφή αν δεν το ’χετε πάρει είδηση.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης.
Πηγη