Η πρωθυπουργική κεφαλή παράγει εσχατολογία με το κιλό και συντέλειες με το καντάρι
Με το σκοτάδι τελειώσαμε. Φως παντού, σε όλα» είπε ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του. Εχει μια εμμονή με το τέλος αυτός ο άνθρωπος.....
Αυτή η εμμονή καταλήγει μέχρι το σιφόνι της επικοινωνίας του παρδαλού κομματικού αστερισμού του, με αποτέλεσμα παρόμοια εσχατολογικά μότο να πλημμυρίζουν τις τηλεοράσεις, τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και τις ιστοσελίδες. «Τελειώνουμε με το παλιό», «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» έλεγε και ματάλαγε, μπας και έβρισκε κάνα κορόιδο να τον ψηφίσει, και βρήκε πολλά. Είναι νόμος της φύσεως. Ανά καρχαρία η θάλασσα μεριμνά για μερικά κοπάδια γαύρων και σαρδέλας και ανά Τσίπρα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια ψηφοφόροι που θέλουν να έχουν τη μοίρα του χάννου στο τηγάνι της Εφορίας.
Αυτό με το τέλος του σκότους, της ιστορίας, του καπιταλισμού και του εκκωφαντικού φινάλε παντών των προβλημάτων με ένα μνημειώδες και ανεπανάληπτο πατασκρόμφ βρίσκεται θεαματικά εκτός ελληνικότητας. «Τα πάντα ρει και ουδέν μένει» αποφάνθηκε ο Ηράκλειτος. Ο Δημόκριτος θεωρούσε ότι τα άτομα είναι αγέννητα και άφθαρτα. Ο Πλάτων δίδασκε ότι η ψυχή δεν δημιουργήθηκε ούτε μπορεί να καταστραφεί, είναι ανώλεθρη, δεν έχει τέλος. Στην πυθαγόρεια κοσμαντίληψη η έννοια του τέλους, όπως το νομίζει ο Τσίπρας (σαν αυτά τα παρήγορα σενάρια που γυρίζονται και σε καρτούν και κάνουν τα παιδάκια να χαίρονται), δεν υπάρχει. Για τον Αριστοτέλη η ίδια η ύλη είναι άφθαρτη, αγέννητη, δίχως αρχή και τέλος. Η ταινία «Darkest Hour» κλείνει με ένα ρητό που αποδίδεται στον Τσόρτσιλ (αν και δεν είναι αυτός ο πατέρας της φράσης): «Καμία νίκη δεν είναι οριστική, καμία αποτυχία δεν είναι μοιραία». Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Τσίπρα και άλλους τέτοιους ανθρώπους με καρτουνίστικες αντιλήψεις για το ον, το εν και το παν, το τέλος του σκότους ταυτίζεται με την έλευση στην εξουσία εκατομμυριούχων ταλιροφονιάδων που ομιλούν άπταιστα μαρξαλαμπουρνέζικα και νοσταλγούν την εποχή του Στάλιν, τότε που στέναζαν οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί έτρωγαν ο ένας τον άλλον από την πείνα. Κωμικοτραγική… τραγικωμωδία.
Παναγιώτης Λιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου