Όταν
αντίκρυσα πρώτη φορά την Μαύρη Θάλασσα ηταν το 2004 στη Κωστάντζα της
Ρουμανίας.Το αίσθημα που αισθάνθηκα ηταν έντονο δέος. Το 2017... 13 χρόνια
αργότερα, ξανασυναντηθήκαμε στην...
άλλη πλευρά της. Το αίσθημα μου αυτή την φορά ηταν μια έντονη έκσταση.
Η Μάυρη Θάλασσα/Εύξεινος Πόντος δεν είναι μια όμορφη θάλασσα. Δεν έχει αμμουδιές και καταγάλανα νερά και ούτε πρόκειται για μια καθαρή θάλασσα. Τα νερά είναι σκοτεινά και αποπνέουν μια αγριάδα και μια παγερότητα. Η συγκίνηση μου έχει να κάνει πως σε αυτή την θάλασσα και για χιλιάδες χρόνια οι προγονοί μας, εγκαταστάθηκαν, δημιούργησαν, πολέμησαν, ευημέρησαν, περάσανε διωγμούς και σφαγές και τέλος ξεριζώθηκαν. Η Θάλασσα αυτή, αν αναλογιστείς τα παράπανω αποπνέει ακόμα και σήμερα έντονα Ελλάδα.
άλλη πλευρά της. Το αίσθημα μου αυτή την φορά ηταν μια έντονη έκσταση.
Η Μάυρη Θάλασσα/Εύξεινος Πόντος δεν είναι μια όμορφη θάλασσα. Δεν έχει αμμουδιές και καταγάλανα νερά και ούτε πρόκειται για μια καθαρή θάλασσα. Τα νερά είναι σκοτεινά και αποπνέουν μια αγριάδα και μια παγερότητα. Η συγκίνηση μου έχει να κάνει πως σε αυτή την θάλασσα και για χιλιάδες χρόνια οι προγονοί μας, εγκαταστάθηκαν, δημιούργησαν, πολέμησαν, ευημέρησαν, περάσανε διωγμούς και σφαγές και τέλος ξεριζώθηκαν. Η Θάλασσα αυτή, αν αναλογιστείς τα παράπανω αποπνέει ακόμα και σήμερα έντονα Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου