Γιατί έθαψαν το θέμα της Ατλαντίδας στη Κούβα; Τι συνέβη με τα βυθισμένα ερείπια;

Περισσότερο από μια δεκαετία πριν, μια ομάδα εξερευνητών εργαζόταν σε μια αποστολή εξερεύνησης και έρευνας στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Κούβας, όταν ο εξοπλισμός των σόναρ τους έδειξε μια ανέλπιστη σειρά από πέτρινες κατασκευές που βρίσκεται περίπου 650 μέτρα κάτω από την επιφάνεια....

Οι κατασκευές εμφανίστηκαν σε εντελώς αναλογικά σχήματα στην άγονη «έρημο» του πυθμένα του ωκεανού και φάνηκαν να δείχνουν συμμετρικά οργανωμένες πέτρες που θυμίζουν αστική ανάπτυξη. Μια αναταραχή στα μέσα ενημέρωσης σύντομα ακολούθησε με τα ειδησεογραφικά σάιτ να έχουν εντυπωσιακούς τίτλους όπως «Βρέθηκε η Ατλαντίδα στην Κούβα» και «Βρέθηκε Χαμένη Πόλη στην Καραϊβικής», «Βρέθηκε Κρυστάλλινη Πυραμίδα δυτικά της Κούβας». Ωστόσο, η διαπίστωση αυτή προσέλκυσε επίσης την προσοχή των κυβερνήσεων, του εθνικού μουσείο και του National Geographic, που όλοι έδωσαν υποσχέσεις για τη περαιτέρω διερεύνηση των παράξενων εικόνων του σόναρ.

Τώρα, δεκατρία χρόνια μετά, η ιστορία βρίσκεται στην αφάνεια.
Τι συνέβη στα πάντα βυθισμένα «ερείπια» της Κούβας; Διερευνήθηκαν ποτέ πλήρως;
Και γιατί τα μέσα ενημέρωσης σίγησαν για αυτή την ασυνήθιστη ανακάλυψη;
Η ανακάλυψη έγινε για πρώτη φορά το 2001, όταν η Pauline Zalitzki, μια θαλάσσια μηχανικός και ο σύζυγός της Paul Weinzweig, ιδιοκτήτες της μιας καναδικής εταιρείας που ονομάζεται Advanced Digital Communications (ADC), εργάζονταν σε μια αποστολή έρευνας σε συνδυασμό με την κουβανική κυβέρνηση στην άκρη του η χερσόνησος Guanahacabibes στο Pinar del Rio Province της Κούβας. Η ADC ήταν μία από τις τέσσερις εταιρείες που εργάζονταν σε μια κοινοπραξία με την κυβέρνηση του Προέδρου του Φιντέλ Κάστρο για να εξερευνήσουν τα χωρικά ύδατα της Κούβας, που κατέχουν εκατοντάδες πλοία φορτωμένα με θησαυρούς από την ισπανική αποικιακή εποχή. Η ομάδα χρησιμοποιούσε προηγμένο εξοπλισμό σόναρ για να σαρώσει μια έκταση πυθμένα 2 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όταν παρατήρησε μια σειρά από συμμετρικές και γεωμετρικές πέτρινες κατασκευές που μοιάζουν με ένα αστικό σύμπλεγμα.

Ο χάρτης της βυθισμένης πόλης στην Κούβα δείχνει τη θέση της υποτιθέμενης αρχαίας πόλης που ανακαλύφθηκε από τον Paul Weinzweig και την Pauline ZalitzkiΚατά τη μελέτη των εικόνων του σόναρ, η Zalitzki παρατήρησε αυτό που φαινόταν να είναι ασυνήθιστοι σχηματισμοί από συκροτήματα κτιρίων, οροφές, και γεωμετρικά σχήματα. Μερικά από τα συγκροτήματα φαίνονταν σαν να ήταν χτισμένα σε σχήμα πυραμίδας, άλλα ήταν κυκλικά.
Τον Ιούλιο του 2001, επέστρεψαν στην περιοχή με το γεωλόγο Manuel Iturralde, ανώτερο ερευνητής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Κούβας, αυτή τη φορά εξοπλισμένοι με ένα τηλεχειριζόμενο όχημα για να εξετάσουν και να κινηματογραφήσουν τις κατασκευές. Οι εικόνες αποκάλυψαν μεγάλους ογκόλιθους που μοιάζουν με λαξευμένο γρανίτη, διαστάσεων περίπου 2.5 μέτρα επί 3.10 μέτρα. Μερικά τετράγωνα εμφανίζονταν σκόπιμα στοιβαγμένα το ένα στην κορυφή του άλλου, άλλα εμφανίστηκαν απομονωμένα από τα υπόλοιπα. Η Zalitzki είπε ότι οι εικόνες φαίνεται να αντανακλούν τα ερείπια μιας βυθισμένης πόλης, αλλά ήταν απρόθυμη να εξάγει κάποια συμπεράσματα, χωρίς περαιτέρω αποδείξεις.

Οι φωτογραφίες με τους δύτες είναι από άλλη περιοχή πιο κοντά στην ακτή και σε μικρότερο βάθος

Οι φωτογραφίες με τους δύτες είναι από άλλη περιοχή πιο κοντά στην ακτή και σε μικρότερο βάθος

«Αυτές είναι εξαιρετικά περίεργες κατασκευές και έχουν καταλάβει τη φαντασία μας», δήλωσε ο Iturralde, ο οποίος έχει μελετήσει αμέτρητους υποβρύχιους σχηματισμούς. «Αλλά αν έπρεπε να το εξηγήσουμε αυτό γεωλογικά, θα είχαμε ένα δύσκολο έργο».

Υπολογίζονται ότι θα χρειάζονταν 50.000 χρόνια για τις δομές αυτές να βυθιστούν στο βάθος στο οποίο λέγεται ότι βρέθηκαν, Ο Iturralde πρόσθεσε ότι «50.000 χρόνια πριν δεν υπήρχε η αρχιτεκτονική ικανότητα σε οποιοδήποτε από τους πολιτισμούς που γνωρίζουμε για τη δημιουργία πολύπλοκων κτιρίων». Ένας ειδικός στην ενάλια αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Florida πρόσθεσε: «Θα ήταν ωραία να ήταν σωστό, αλλά θα έπρεπε να ήταν πραγματικά προχωρημένο για οτιδήποτε που θα βλέπαμε στο νέο κόσμο για εκείνο το χρονικό πλαίσιο. Οι κατασκευές βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου».

Καταιγίδα δημοσιευμάτων των μέσων ενημέρωσης που ακολούθησε την ανακοίνωση της ανακάλυψης, τα ειδησεογραφικά sites έσπευσαν σε παραλληλισμούς με τη μυθική χαμένη πόλη της Ατλαντίδας. Ωστόσο, η Zelitsky και ο Weinzweig ήταν απρόθυμοι να κάνουν τέτοιου είδους συγκρίσεις. Η ιστορία είναι μύθος, είπε η Zelitsky. «Αυτό που έχουμε βρει είναι πιο πιθανό τα απομεινάρια ενός τοπικού πολιτισμού», που κάποτε βρισκόταν σε μια «χερσαία γέφυρα» 100 μιλίων που ένωνε την χερσόνησο του Γιουκατάν του Μεξικού με την Κούβα. Ο Iturralde πρόσθεσε ότι υπάρχουν τοπικοί μύθοι των Μάγια και των αυτοχθόνων Yucatecos που μιλούν για ένα νησί κατοικημένο από τους προγόνους τους που εξαφανίστηκε κάτω από τα κύματα. Παρ ‘όλα αυτά, ο Iturralde δεν παραβλέπει την πιθανότητα ότι τα πετρώματα να είναι απλώς το αποτέλεσμα από τα θαύματα της Μητέρας Φύσης. «Η φύση είναι σε θέση να δημιουργήσει κάποιες πραγματικά αδιανόητες κατασκευές», είπε.

Παρά τις εκατοντάδες δημοσιεύσεων των μέσων μαζικής ενημέρωσης που ανέφεραν βυθισμένες πόλεις, προηγμένους πολιτισμούς, τη χαμένη πόλη της Ατλαντίδας και τα βυθισμένα ερείπια, υπάρχουν άλλοι που δεν είναι τόσο πρόθυμοι να δεχτούν αυτή την άποψη. Η Keith Fitzpatrick-Matthews από την ιστοσελίδα απομυθοποίησης Bad Archaeology, ισχυρίστηκε ότι το βάθος των φερομένων ερειπίων είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους υποστηρικτές της βυθισμένης πόλης. Κατά τη διάρκεια της Πλειστοκαίνου εποχής, η οποία χαρακτηρίζεται από μια σειρά εποχών των παγετώνων, η στάθμη της θάλασσας μειώθηκε σημαντικά, αλλά η μέγιστη πτώση ήταν περίπου 100 μέτρα.

«Σε κανένα σημείο κατά τη διάρκεια της Εποχής των Παγετώνων η περιοχή δεν βρισκόταν πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, εκτός αν, φυσικά, το έδαφος στο οποίο στέκεται έχει βυθιστεί. Αυτό είναι το ερώτημα για την Ατλαντίδα: σύμφωνα με την αναφορά του Πλάτωνα, καταστράφηκε «από ισχυρούς σεισμούς και πλημμύρες». Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη μας τον λόγο του Πλάτωνα- όπως πρέπει, αν υποθέσουμε ότι η Ατλαντίδα είναι ένας ιστορικός τόπος -η βία της βύθισης της καθιστά απίθανο ότι μια ολόκληρη πόλη θα μπορούσε να επιβιώσει βυθισμένη σε περισσότερο από 600 μέτρα βάθος σε μια άβυσσο», γράφει η Fitzpatrick-Matthews.

 

Επιπλέον τυχάρπαστοι ερευνητές και συνωμοσιολόγοι σε μια έκρηξη υπερβολής έλεγαν ότι τα υποτιθέμενα ερείπια της Ατλαντίδας είναι μέσα στο τρίγωνο των Βερμούδων. Όπως όμως βλέπουμε και στον χάρτη που παρουσιάζουμε το τρίγωνο των βερμούδων απέχει κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα από την δυτική ακτή της Κούβας. Οπότε πολύ πιθανότατα η υπερβολή αυτή να έγινε σκόπιμα με σκοπό να ξεγελαστεί η κοινή γνώμη και να αυξηθεί η τηλεθέαση και η αναγνωσιμότητα τους.

Αν υποθέσουμε ότι έχουν δίκιο και ότι αυτές οι πέτρινες κατασκευές δεν αντανακλούν μια αρχαία βυθισμένη πόλη, αλλά είναι απλώς προϊόντα της φύσης, τότε σίγουρα οι γεωλόγοι και οι άλλοι επιστήμονες, θα πρέπει γρήγορα να μεταβούν εκεί, να το διαπιστώσουν και να διερευνήσουν τι αλλόκοτη εκδήλωση της φύσης, θα προκαλούσε τέτοιους περίεργους σχηματισμούς. Περιέργως, όμως, δεν έχει αναφερθεί καμία έρευνα και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία τηρούν νεκρική σιγή για το θέμα. Τι συνέβη με όλες αυτές τις υποσχέσεις από την κυβέρνηση, το εθνικό μουσείο, το National Geographic και τους άλλους επιστήμονες που θα διεξήγαγαν περαιτέρω έρευνες;

Φυσικά όπως βλέπουμε στις παραπάνω φωτογραφίες δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κατασκευές είναι τεχνητές και ΔΕΝ πρόκειται για δημιουργήματα της Φύσης. Ωστόσο οι φωτογραφίες με τους δύτες δεν βρίσκονται στην συγκεκριμένη περιοχή έρευνας καθώς σε αυτό το βάθος (650 μέτρα) δεν μπορεί να πάει δύτης παρά μόνο ρομπότ. Οι φωτογραφίες με τους δύτες είναι από άλλη περιοχή πιο κοντά στην ακτή και σε μικρότερο βάθος.

Η γρήγορη απόρριψη της ιστορίας οδήγησε κάποιους να αναρωτιούνται αν υπήρξε απόκρυψη και συγκάλυψη των πληροφοριών σχετικά με τη διαπίστωση. Ωστόσο, η Fitzpatrick-Matthews υποστηρίζει ότι η ιστορία απλώς πάγωσε και ότι τελικά οι ειδικοί δεν πείστηκαν ότι η Zelitsky είχε πραγματικά ανακαλύψει μια βυθισμένη πόλη.

 

Πηγή