Με την τακτική της σαλαμοποίησης λοιπόν,....
καθώς περί αυτής πρόκειται, αντιμετωπίζει και πάλι το Βερολίνο την Αθήνα εν όψει της συνεδρίασης του Eurogroup στις 22 Μαϊου και των συζητήσεων για το θέμα του χρέους. Είναι η ίδια μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε σε βάρος της χώρας μας από την αρχή της εισόδου στα μνημόνια προς επταετίας ώστε να δίνονται σταδιακά οι «δόσεις του θανάτου» στην ελληνική οικονομία και κοινωνία έως ότου επέλθει η πλήρης προσαρμογή. Με αυτήν την μέθοδο, όπως αναφέρουν πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», επιχειρείται και τώρα να εμποδιστεί ή έξοδος της Ελλάδας από το μνημονιακό τούνελ για να μην μπορέσει να ανασάνει...
Για τη γερμανική κυβέρνηση το μείζον ζήτημα δεν είναι αυτό καθ' αυτό του χρέους γύρω από το οποίο περιστρέφεται -σε μεγάλο βαθμό αποπροσανατολιστικά- η συζήτηση. «Δεν τους εμπιστεύομαι» φέρεται να συνεχίζει να λέει προς τους συνομιλητές του στενού κύκλου του ο Β. Σόιμπλε αναφερόμενος στους λαούς των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και ιδιαίτερα της Ελλάδας. Και σε αυτή τη φράση κρύβεται, όπως φαίνεται, η ουσία της τακτικής με την οποία η Γερμανία θα αντιμετωπίσει και το επόμενο διάστημα τη χώρα μας προκειμένου να πετύχει το στόχο για συνέχιση της επικυριαρχίας της.
Δεν είναι τόσο εύκολο βέβαια να εκδηλώσει ανοικτά τις προθέσεις της για δύο λόγους. Ο ένας έχει σχέση με την προεκλογική περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας, έως τον Σεπτέμβριο, θεωρείται απαραίτητο να επικρατεί «ηρεμία» και το ελληνικό ζήτημα να απασχολεί ελάχιστα ή και καθόλου τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Η δεύτερη αιτία δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι η Ελλάδα εμφανίζεται να έχει ήδη μπει στην ευθεία, με τις σύμφωνες αποφάσεις των εταίρων, για την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου. Επομένως, θα ήταν ανακόλουθο αυτή τη στιγμή για τους δανειστές να δείξουν ότι δημιουργούν προβλήματα και ότι αναθεωρούν τις συμφωνίες που άλλωστε έχουν συνοδευτεί από πολύμηνες διαπραγματεύσεις αλλά και επώδυνα μέτρα για τους Έλληνες.
Γι αυτό και το σχέδιο Σόιμπλε προβλέπει «πολλές και λεπτές» φέτες για το σαλάμι διατήρησης της «εποπτείας» (όπως αρέσκονται να την ονομάζουν) επί της Ελλάδας. Η έναρξη των συζητήσεων για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο θριαμβολογίας από πλευράς της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι είναι, όπως τονίζουν οι γνωρίζοντες, παρά η είσοδος σε μια νέα περίοδο διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων με τους δανειστές.
Ήδη τις τελευταίες ημέρες πυκνώνουν τα μηνύματα από παράγοντες του εξωτερικού -και όχι μόνο τον κ. Σόιμπλε- ότι η Αθήνα δεν θα πρέπει να περιμένει εφαρμογή μέτρων για χρέος πριν από την ολοκλήρωση των «μεταρρυθμίσεων» και το τέλος του σημερινού προγράμματος του 2018. «Δεν βρίσκεται σε εξέλιξη καμιά προετοιμασία μέτρων για την ελάφρυνση του κρατικού χρέους της Ελλάδας» έσπευσε να τρίξει ακόμη πιο πολύ τα δόντια του με αυτή τη δήλωση ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών. Όμως και μέχρι τότε ο δρόμος είναι γεμάτος παγίδες τις οποίες ο ίδιος δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κατά τρόπο αδίστακτο για να πετύχει τους στόχους του.
Προς αυτή την κατεύθυνση τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία έχουν συμφωνηθεί, σε συνδυασμό με τους αντίστοιχα υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που έχουν τεθεί μεταβάλουν σε ναρκοπέδιο την πορεία των επόμενων μηνών.
Η κυβέρνηση αν και διαβεβαίωνε ότι δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα για το 2017 και 2018, έκανε την πρώτη υποχώρηση αποδεχόμενη περικοπές της τάξης των 450 εκατομμυρίων ευρώ από τις εναπομείνασες φοροαπαλλαγές. Πέραν αυτού το σοβαρότερο ζήτημα είναι ότι ξεκίνησε η αρνητική αναθεώρηση και του στόχου για ανάπτυξη 2,7% κατά την τρέχουσα χρονιά. Εντός των ημερών επαναπροσδιορίζεται και επίσημα η πρόβλεψη από την Κομισιόν στο 2% δίχως να αποκλείεται και περαιτέρω υποχώρηση στους επόμενους μήνες. Αν υπολογιστεί πάντως ότι ο αντίστοιχος στόχος για το 2018 έχει τεθεί στο 3,1%, τότε αθροιστικά για τα δύο έτη έχουν προβλεφθεί έσοδα λόγω ανάπτυξης της οικονομίας περί τα 10 δις ευρώ. Καθώς με τα υπάρχοντα δεδομένα και τάσεις ο στόχος αυτός αρχίζει να αποδεικνύεται εξωπραγματικός, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το κενό που τελικώς θα προκύψει εκτιμάται περί τα δύο δις ευρώ αν όχι και παραπάνω.
Σαφέστερη εικόνα όσον αφορά το μέγεθος της νέας μαύρης τρύπας για αυτήν τη χρονιά και τις εκτιμήσεις για την επόμενη αναμένεται να υπάρχει το φθινόπωρο, όταν θα έχει ολοκληρωθεί και η τουριστική περίοδος στην οποία έχουν εναποτεθεί πολλές ελπίδες. Στις 24 Σεπτεμβρίου όμως διεξάγονται και οι γερμανικές εκλογές έως τις οποίες προβλέπεται στασιμότητα από τη στιγμή που θα έχει προηγηθεί και η εκταμίευση των 6-7 δις ευρώ τα οποία χρειάζεται η Ελλάδα για την αποπληρωμή των μεγάλων ομολόγων του Ιουλίου. Εξελίξεις δεν προβλέπονται ωστόσο ούτε στο αμέσως επόμενο διάστημα καθώς υπολογίζεται ότι για να σχηματιστεί η νέα γερμανική κυβέρνηση, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης, θα χρειαστεί περίπου ένα τρίμηνο διαβουλεύσεων ανάμεσα στους πιθανούς εταίρους. Αυτό σημαίνει ότι θα μεσολαβήσει μια περίοδος «νεκρή» μεν σε ο,τι αφορά τη λήψη αποφάσεων για τη χώρα μας αλλά και ότι η αγωνία θα κορυφώνεται όσο πλησιάζει το τέλος του έτους. Έτσι παρά την εικονική πραγματικότητα που καλλιεργείται, η απειλή για τη λήψη νέων μέτρων εν όψει του 2018 είναι από τώρα υπαρκτή, διευκολύνοντας το σχεδιασμό του Βερολίνου - να φέρει την Ελλάδα προ νέου αδιεξόδου και υπό παράταση της οικονομικής επιτροπείας της. Και ο κ. Σόιμπλε-είτε διατηρήσει τελικώς το θώκο του είτε όχι- καραδοκεί για να θέσει σε όλο αυτό τη δική του σφραγίδα...
Ανδρέας Καψαμπέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου