Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

του Απόστολου Παπαδημητρίου
Καθιερώθηκε κατά τη μεταπολίτευση να αποτελεί η 25^η Νοεμβρίου ημέρα μνήμης της εθνικής αντίστασης κατά των κατακτητών. Η αντίσταση του ελληνικού λαού υπήρξε από τις λαμπρότερες, αν όχι η λαμπρότερη, των ευρωπαϊκών αντιστάσεων κατά των δυνάμεων κατοχής. Καίριο είναι όμως το ερώτημα: Υπήρξε εθνική;...


Ακόμη και σήμερα την αντίσταση μονοπωλεί η αριστερά, η κομμουνιστική αριστερά. Το διευκρινίζω, καθώς αυτοπροβάλλονται και άλλες αριστερές, που στην πραγματικότητα δεν είναι. Αλλά η κομμουνιστική αριστερά υπήρξε εξόχως διεθνιστική και εν πολλοίς παραμένει και μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Είχε συνδέσει άρρηκτα τη δράση της με τον προλεταριακό διεθνισμό, όσο ουδέν άλλο κόμμα της ίδιας ιδεολογίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της κατοχής κάποιες κινήσεις για συνεργασία, στην ουσία για παραχώρηση της Μακεδονίας στον επίδοξο «αυτοκράτορα» της Βαλκανικής, τον Γιόζεφ Τίτο, που αργότερα φάνηκε ότι ήταν δεμένος στο άρμα της Δύσης, μαρτυρούν ότι οι Έλληνες κομμουνιστές έθεταν την ιδεολογία υπεράνω του έθνους.

Είναι αναμφισβήτητο ότι οι κομμουνιστές στην Ελλάδα είχαν υποστεί διώξεις από τον άκρως αγγλόφιλο Βενιζέλο και πολύ περισσότερες από τον δικτάτορα Μεταξά όχι λόγω ανατρεπτικών ενεργειών, αλλά λόγω της ιδεολογίας τους και μόνο. Κάποιοι παρέμειναν έγκλειστοι και παραδόθηκαν στα χέρια των Γερμανών κατακτητών με συνέπεια να εξοντωθούν. Πάντως κατά τον ιταλοελληνικό πόλεμο υπερίσχυσε το ελληνικό φιλότιμο και, παρά την κατάπτυστη συνθήκη της Σοβιετικής Ένωσης με τη χιτλερική Γερμανία, οι κομμουνιστές έδωσαν το παρόν στον υπέρ της πατρίδος αγώνα.

Πόσοι ήσαν οι κομμουνιστές, όταν αποφάσισαν να αρχίσουν την αντίσταση; Ελάχιστοι! Με ποιο σύνθημα απευθύνθηκαν στον ελληνικό λαό, ο οποίος, άδολος, αγνοούσε τα άθλια παιχνίδια που παίζονταν και παίζονται στις πλάτες του; Την απελευθέρωση της πατρίδας! Και ο λαός, ακολουθώντας την μακραίωνη παράδοση του έθνους μας, της αντίστασης κατά των καταπατητών της ελευθερίας του, έδειξε θαυμαστή προθυμία ανταπόκρισης στο κάλεσμα.

Βέβαια την αντίσταση κατά των κατακτητών την επιδίωξαν πρωτίστως οι Άγγλοι, καθώς ήθελαν με κάθε τρόπο να καθυστερήσουν την προέλαση των Γερμανών στο μέτωπο της Αφρικής. Γι’ αυτό και οργάνωσαν πρώτοι αντιστασιακή οργάνωση (ΕΔΕΣ), 20 περίπου ημέρες πριν από την ίδρυση του ΕΑΜ. Επέλεξαν ως επικεφαλής, ραδιούργοι όντες, όχι κάποιον αξιωματικό με έκδηλα φιλοβασιλικά αισθήματα, αλλά κάποιον απότακτο αντιβασιλικό θεωρούμενο, τον Ζέρβα. Στη συνέχεια αυτός ολοπρόθυμα θα δεχόταν να υπηρετήσει τα σχέδια των Άγγλων.

Αποσιωπάται ότι η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση, η ΥΒΕ, ιδρύθηκε από αξιωματικούς στη Θεσσαλονίκη το θέρος του 1941 με σκοπό τον αγώνα κατά των Βουλγάρων κατακτητών και των Βλάχων συνεργατών των Ιταλών. Οι Άγγλοι με την πάγια πολιτική τους του διαίρει και βασίλευε τους ενίσχυσαν οικονομικά, τα μικρά τμήματά όμως δέχθηκαν αργότερα επιθέσεις από ισχυρές ομάδες του ΕΛΑΣ και οι Γερμανοί επιχείρησαν να ελέγξουν την οργάνωση μέσω γερμανοφίλων αξιωματικών. Έτσι αυτή τελικά διασπάστηκε. Οι γερμανόφιλοι σχημάτισαν το 1943 την οργάνωση ΠΑΟ και πρωταγωνίστησαν στη συγκρότηση των ταγμάτων ασφαλείας, την ντροπή της χώρας μας. Και ο λόγος απλός: Θεωρούσαν τον κομμουνισμό πιο επικίνδυνο για την πατρίδα από τους Γερμανούς κατακτητές, στην υπηρεσία των οποίων εντάχθηκαν προς σωτηρία της!

Το κομμουνιστικό κόμμα αντιμετώπιζε πέρα από τους Άγγλους «συμμάχους» και άλλον πονοκέφαλο, τον ατίθασο Άρη Βελουχιώτη. Πληγωμένος εκείνος από την «ρετσινιά» του δηλωσία, έτρεφε μίσος κατά του καθεστώτος, που τον είχε ατιμάσει στα μάτια τον συντρόφων του. Εκρηκτικός έως παράφορος κατά καιρούς, λάμβανε τάχιστα αποφάσεις καταδίκης ακόμη και αθώων ανθρώπων. Παράλληλα έτρεφε ελάχιστη εκτίμηση προς τα όργανα του κόμματός του. Έτσι αυτά θεώρησαν ως πρώτιστη και καίριας σημασίας κίνηση να τον θέσουν υπό τον έλεγχό τους, να καθοδηγούν τις κινήσεις του. Τελικά φρόντισαν να του αποδοθούν και εγκλήματα, που δεν διέπραξε! Ο Βελουχιώτης υπήρξε θύμα όλων των εμπλεκομένων στην αντίσταση και στον εμφύλιο, που δεν άργησε να ξεσπάσει!

Κορυφαία πράξη της εθνικής αντίστασης υπήρξε η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου (25.11.1942). Την επιδίωξαν διακαώς οι Άγγλοι, για να κερδίσουν χρόνο προς οργάνωση της άμυνας στην Αφρική. Ο Βελουχιώτης συμμετέσχε με βαρειά καρδιά. Γνώριζε ότι ήσαν, μέσω του παλατιού, οι κυρίαρχοι στην καταταλαιπωρημένη χώρα μας και υπεύθυνοι για πολλές από τις συμφορές, που την είχαν πλήξει, με τελευταία εκείνη της μικρασιατικής καταστροφής. Εκείνο που φρόντισαν να αποκρύψουν επιμελώς οι πάντες είναι ότι στην τοποθέτηση εκρηκτικών συμμετείχε και ο παπα Σπύρος Ζαφείρης, που οργάνωσε πρώτος αντιστασιακή ομάδα και εντάχθηκε αργότερα στον ΕΔΕΣ. Αυτός, όπως χιλιάδες άλλοι Έλληνες, σκοτώθηκε από ελληνικά πυρά στις 9 Ιανουαρίου 1944, σε ενέδρα, στα πλαίσια του αδελφοκτόνου πολέμου.

Ο Γοργοπόταμος ήταν η πρώτη και τελευταία κοινή δράση των αντιστασιακών οργανώσεων. Ευθύς αμέσως άρχισε ο εμφύλιος με την υποδαύλιση των Άγγλων, που πρόσφεραν τις λίρες τους για να τον θεριέψουν και θέριεψαν μεταπολεμικά οικονομικώς και αρκετούς «ιδεολόγους».

Στην Αθήνα πληθώρα μικρών αντιστασιακών οργανώσεων έχουν να επιδείξουν θαυμαστά κατορθώματα! Η ανατίναξη του κτιρίου, όπου στεγάζονταν οι Έλληνες (;) συνεργάτες των κατακτητών και πλήθος άλλων δολιοφθορών εν πολλοίς παραδόθηκαν στη λήθη. Οι κομμουνιστές είχαν τους λόγους τους, καθώς δεν έλεγχαν τις οργανώσεις εκείνες. Αλλά και οι νικητές του εμφυλίου είχαν τους λόγους τους να μην θέλουν να ακούσουν για εθνική αντίσταση.

Κατάφεραν να επικρατήσουν όχι μόνο χάρη στην στήριξη των Άγγλων αλλά και όλων των δωσιλόγων της κατοχής, τους οποίους άφησαν στη συνέχεια να αφηνιάσουν όχι μόνο κατά των ελαχίστων κομμουνιστών, αλλά και κατά του πλήθους των πατριωτών, που έσπευσαν να στρατευθούν στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας μας. Αυτός ο αγνός λαός, ο πιστός στις παραδόσεις του, που ποθούσε παράλληλα προς την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη δεχόταν από τη μια, προϊούσης της κατοχής, τα κηρύγματα αθεΐας από τους ινστρούχτορες του κόμματος και από την άλλη έπεφτε θύμα των εθνοκαπήλων, που αυτοπροβάλλονταν ως προασπιστές των εθνικών ιδεωδών.

Υπό τις συνθήκες εκείνες ο εμφύλιος ήταν αναπότρεπτος; Ασφαλώς όχι, αν οι ηγέτες αγαπούσαν την πατρίδα, όπως ο απλός και απονήτευτος λαός μας. Ασφαλώς όχι, αν οι διοικούντες την Εκκλησία αναλάμβαναν να διαδραματίσουν ρόλο κατευναστικό των παθών και διατηρούσαν αποστάσεις από τους στην υπηρεσία εξωεθνικών παραγόντων πρωτεργάτες της σύγκρουσης. Βέβαια ακόμη και σήμερα προβάλλεται ως δικαιολογία ότι έπρεπε να αντιμετωπιστεί ο άθεος κομμουνισμός. Αλλά την ίδια δικαιολογία πρόβαλλαν και οι συνεργάτες των Γερμανών. Είδαμε αργότερα πόσο αγαπούσαν την πατρίδα οι δεμένοι στο άρμα της αγγλικής πολιτικής.

Τελικά βάλαμε τουλάχιστον μυαλό; Πολύ αμφιβάλλω. Δυστυχώς είμαστε ευάλωτοι στη διχόνοια και ολοπρόθυμοι να υπηρετήσουμε ξένα συμφέροντα. Σήμερα, που ο λαός μας έπαψε να είναι απονήρευτος και έχει εκφαυλιστεί από τους ασκήσαντες την εξουσία πατριδοκάπηλους διεθνιστές της παγκοσμιοποίησης, ο κίνδυνος να επαναλάβουμε τα ίδια σφάλματα έχει αυξηθεί. Ο Θεός, στον οποίο έχουμε πάψει να πιστεύουμε, να βάλει το χέρι του.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
Πηγή