Γνωρίζω ότι αυτά που «καίνε» τους περισσοτέρους είναι τα οικονομικά - ο νέος κύκλος περικοπών και άγριας φορολογίας, που θα κληθούμε να βιώσουμε άπαντες από την 1η Ιανουαρίου 2017. Δυστυχώς, κάθε ημέρα που περνά, η «κυβέρνηση της ελπίδας» μετατρέπεται στην πιο υποτακτική κυβέρνηση στα κελεύσματα των πιστωτών της χώρας, πάντα βέβαια μη γνωρίζοντας τι θα πράξει η επόμενη....
Να μου επιτρέψετε, όμως, να έχω την προσέγγιση ότι κάποτε τα οικονομικά μας θα βελτιωθούν. Όποιες απώλειες στο μέλλον θα τελειώσουν. Και όχι γιατί θα μας αγαπήσουν, αλλά πολύ απλά γιατί οι οικονομικοί κύκλοι του καπιταλισμού θα το επιβάλουν για να επιβιώσει το παρόν οικονομικό σύστημα.
Άλλα είναι που δεν αναπληρώνονται, και αυτά είναι οι απώλειες στα εθνικά θέματα. Να μου επιτρέψετε, λοιπόν, να γυρίσω τον χρόνο λίγο πίσω και να αναφερθώ στην πολυδιαφημισμένη επίσκεψη Ομπάμα. Από την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου μού έχουν μείνει τρεις τοποθετήσεις, που ο πανέξυπνος Ομπάμα έκανε ότι δεν άκουσε.
Ο αποκαλούμενος και... ροκ σταρ των ΗΠΑ δεν είπε κουβέντα για το Σκοπιανό, δεν είπε λέξη για τις κινήσεις Ερντογάν, που θέλει να ανατρέψει τη Συνθήκη της Λωζάννης (του τα είπε δημόσια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος), και δεν απάντησε στην ερώτηση που του έθεσε ο καλός συνάδελφος Μιχάλης Ιγνατίου: «Πώς θα μπορούσατε να πείσετε τον πρόεδρο της Τουρκίας να θέσει τέλος στην κατοχή της Κύπρου;» Για όλα αυτά ο -λαλίστατος περί δημοκρατίας, ισότητας, παγκοσμιοποίησης, ιδανικός για... τσάι και συμπάθεια- πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έβγαλε «κιχ». Και αυτό είναι που με ανησύχησε περισσότερο από καθετί άλλο. Βλέποντας λοιπόν όσα εξελίσσονται στο Κυπριακό και την πρεμούρα κάποιων να κλείσει άρον άρον εκεί στην Ελβετία, αυτό δείχνει ότι κάποια σχέδια βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη στην περιοχή. Και όσα γίνονται γνωστά μόνο ανησυχία μπορούν να προκαλούν, διότι η συμφωνία που ετοιμάζεται μόνο δεινά μπορεί να επιφέρει στον Κυπριακό Ελληνισμό.
Οπως και να «ντυθεί», επί της ουσίας, ελάχιστα διαφέρει από το Σχέδιο Ανάν, το οποίο απέρριψαν οι Κύπριοι στο προηγούμενο δημοψήφισμα. Οι διαφοροποιήσεις στο εδαφικό είναι ελάχιστες, οι έποικοι παραμένουν, οι Τούρκοι, όπως και να «βαφτιστούν», θα παραμείνουν στο νησί, στο οποίο παράνομα εισέβαλαν και κατέχουν σε ένα μεγάλο ποσοστό από το 1974!
Το χειρότερο απ' όλα; Βάζουν το 20% του νησιού να κυβερνά εναλλακτικά το υπόλοιπο 80%! Αυτό πιστεύουν κάποιοι ότι είναι λύση; Ή απλώς είναι το πρώτο βήμα για να κατακτήσει ο Αττίλας και την υπόλοιπη Κύπρο; Οι στιγμές είναι κρίσιμες και ιστορικές. Και το ερώτημα, ένα: θα πούμε «ναι» σε ακόμη έναν εθνικό ακρωτηριασμό, που θα ανοίξει την όρεξη στον «σουλτάνο» να περάσει και στο Αιγαίο, εφαρμόζοντας την προαιώνια στρατηγική της Αγκυρας;
Οσο για τον διεθνή παράγοντα, και κυρίως τις φίλες και συμμάχους ΗΠΑ, ετοιμάζονται να κάνουν ακόμη ένα δώρο σε έναν εισβολέα που καταπάτησε κάθε αρχή και αξία της διεθνούς νομιμότητας. Και το χειρότερο, κανείς τους δεν ντρέπεται για αυτή την εξέλιξη που θέλουν να βαφτίσουν «λύση». Οι ευθύνες της ελλαδικής ηγεσίας (όλων των κομμάτων) είναι μεγάλες - και στο πώς έφτασε το Κυπριακό εκεί και στο πώς εξελίσσεται. Αν νομιμοποιήσουν τα τετελεσμένα της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, η Αγκυρα θα προχωρήσει με αυτοπεποίθηση στις δεδηλωμένες επεκτατικές βλέψεις της σε Αιγαίο και Θράκη. Και τότε θα είναι αργά για δάκρυα...
Nϊκος Ελευθερόγλου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου