Η διαχρονικότητα της απήχησης αυτών των σκέψεων μαρτυρά και την ορθότητά τους. Οντως, η ύπαρξη ταυτίζεται με τη μνημοσύνη. Από την αρχαιότητα έως και τους νεότερους χρόνους η μνημόνευση των νεκρών και η απόδοση των τιμών που τους πρέπουν αποτελεί, πέρα από θρησκευτικό καθήκον, ένα μέσο τόνωσης της εικόνας τους, που τείνει να ξεθωριάσει με το πέρασμα των καιρών.
Αυτό το γνωρίζουν και οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού. Δεν μπορούν να ισχυριστούν άγνοια διότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσουν να παρευρεθούν σε μνημόσυνο ή εκδήλωση τιμής και μνήμης όπου θα υπάρχει έντονο κομματικό ή προσωπικό συμφέρον. Ακριβώς επειδή γνωρίζουν τη σημασία της μνήμης, είναι ασυγχώρητοι για την απουσία τους από την ειδική συνεδρίαση που ήταν αφιερωμένη «στην εθνική ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής».
Η «δημοκρατία» έγραψε για το θέμα τα ακόλουθα: «Θλιβερή και ταυτόχρονα απαράδεκτη ήταν η χθεσινή εικόνα της Ολομέλειας της Βουλής, κατά την ειδική συνεδρίαση που ήταν αφιερωμένη "στην εθνική ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής". Οι παρόντες βουλευτές, σε ένα θέμα ύψιστης εθνικής σημασίας, δεν ξεπερνούσαν τους... 35, ενώ στα υπουργικά έδρανα ήταν καθισμένα μόλις πέντε άτομα, κάποια εκ των οποίων βρίσκονταν εκεί γιατί θα ακολουθούσε κοινοβουλευτικός έλεγχος και θα έπρεπε να απαντήσουν σε ερωτήσεις».
Αν ληφθεί υπ' όψιν ότι... δικαιολογημένα απόντες ήταν περί τους 15 βουλευτές που παρευρίσκοντο στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας και στην Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια των κομμάτων, τότε υπολογίζεται ότι περί τους 250 επιδεικνύουν εγκληματική αδιαφορία για μείζονα εθνικά ζητήματα.
Φυσικά, όπως ξέχασαν οι προαναφερθέντες την πατρίδα, θα λησμονηθούν και οι ίδιοι στο όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου